Ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ

Του Γιώργου Σκλαβούνου - Οικονομολόγου Κοινωνιολόγου.

«Τη Δικαιοσύνη μπορούμε να την ονομάσουμε και τροφό των άλλων αρετών. Χωρίς αυτήν ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι ούτε Σώφρων, ούτε Ανδρείος, ούτε Φρόνιμος. Αυτή φέρει την αρμονία, τη συμμετρία και την Ειρήνη στη ψυχή»

Αν ως Ελληνικότητα ορίζουμε τον Έρωτα για τη προσωπική και συλλογική βίωση, μιας κοινωνίας του μέτρου, της Αρμονίας, της Αρετής, της Ομορφιάς, της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης, τότε ο κόσμος που ζούμε και υπηρετούμε δεν έχει καμία σχέση με την Ελληνικότητα.

Αν ως Ελληνικότητα ορίζουμε τον ατομικό και συλλογικό Αγώνα για τη διασφάλιση μιας κοινωνίας και ενός κόσμου ισηγορίας, ισονομίας, ισοπολιτείας ατόμων, στο πλαίσιο των τοπικών και εθνικών κοινωνιών, αλλά και μεταξύ λαών στο πλαίσιο της κοινωνίας των Εθνών, τότε ο κόσμος που ζούμε και υπηρετούμε δεν έχει καμία σχέση με την Ελληνικότητα.

Στα πανανθρώπινα πολιτικά και πολιτισμικά αδιέξοδα η διαχρονικότητα του Ελληνικού πολιτισμού προβάλλει ως ελπίδα, δύναμη και δυνατότητα πολιτισμικής αναγέννησης. Στη καρδιά της παγκοσμιοποίησης της φτώχειας, της υπερσυγκέντρωσης του πλούτου, της παγκοσμιοποίησης του φόβου και της καταστολής, η ανθρωπότητα ψάχνει για αναγεννητική πολιτισμική μήτρα. Τα ιδεώδη της πολιτικής δημοκρατίας, σε επίπεδο των εθνικών κρατών και της παγκόσμιας δημοκρατίας, σε επίπεδο ΟΗΕ, γκρεμίζονται όπως οι δίδυμοι Πύργοι των ΗΠΑ.

Σε αυτή τη κατάρρευση και σ’ αυτό το σάπισμα, από πουθενά, δεν προβάλλει ούτε δύναμη ανάσχεσης, ούτε δύναμη ανατροπής, ούτε δύναμη δημιουργικής διεξόδου. Μετά τη κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά και του Κομμουνιστικού Μύθου, μετά τη παταγώδη αποτυχία των ΗΠΑ και του Αμερικανικού Φιλελευθερισμού να διαχειριστούν την επικράτησή τους, στρατιωτικά και οικονομικά, η ανθρωπότητα ζει μια μεταβατική περίοδο. Ζει την μετάβαση σε ένα πολυκεντρικό σύστημα οργάνωσης της παγκόσμιας εξουσίας. Ζει μια περίοδο ανόδου νέων δυνάμεων ( Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, αναγεννημένη Ρωσία). Αυτή η άνοδος, νέων δυνάμεων, δεν συνδυάζεται με πολιτικό, πολιτισμικό ΟΡΑΜΑ.

Σ’ αυτή τη συγκρουσιακή ανακατάταξη, η ΕΕ δεν μπόρεσε να καταστεί αναγεννητική δύναμη, ούτε πολιτισμική, ούτε πνευματική, ούτε οικονομική. Δεν μπόρεσε να προσφέρει ένα μοντέλο βιώσιμης παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης που θα εξαφάνιζε την φτώχεια από τον πλανήτη, θα διασφάλιζε την ανθρωπότητα από τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής, θα περιόριζε το χάσμα ανάμεσα στα πλούσια και φτωχά κράτη, θα επανίδρυε το Δ.Ν.Τ. (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) και την παγκόσμια τράπεζα σε δημοκρατικότερη -δικαιότερη βάση….

Σ’ αυτή τη κρίσιμη περίοδο, η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα της οικονομικής χρεοκοπίας, αφού χρεοκόπησε ηθικά, πολιτισμικά.

Όμως ο Ελληνικός Πολιτισμός στην ανθρώπινη ιστορία λειτούργησε ως αναγεννητική ΜΗΤΡΑ: Λειτούργησε ως δύναμη εξόδου από το Μεσαίωνα.

Σ’ αυτή τη κρίσιμη περίοδο η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα της Οικονομικής χρεωκοπίας, αφού χρεοκόπησε ηθικά, πνευματικά, πολιτισμικά.

Βρίσκεται χωρίς πολιτισμική συνείδηση, χωρίς πολιτισμικό όραμα.

Ενώ συμφωνούμε ότι η κρίση, είναι βαθύτατα ηθική και πολιτισμική κανένας δεν τολμά να κάνει το βήμα, έστω της αναζήτησης διεξόδου από αυτές τις κρίσεις. Κανένας δεν τολμά να προτείνει τις μήτρες της αναγεννητικής ελπίδας.

Η Μήτρα της Εθνικής, Ευρωπαϊκής, Πανανθρώπινης αναγέννησης μπορεί να είναι ξανά η ξεχασμένη, η "επικίνδυνη" Ελληνικότητα.

Με ποια κλειδιά θα ανοίξουμε τα θησαυροφυλάκια αυτής της παράδοσης;

Ποιοι δάσκαλοι θα μας διδάξουν τον τρόπο ανά-ΓΝΩΣΗΣ, αυτής της παράδοσης; Ποιοι δάσκαλοι θα μας μυήσουν στις διαδικασίες απόκτησης των Προμηθεϊκών δυνάμεων, για να αντιμετωπίσουμε το νέο Μεσαίωνα που μας απειλεί;

Πως εννοούν, πως βιώνουν, πως διδάσκουν οι Έλληνες τη Δικαιοσύνη ως τροφό της Σωφροσύνης, της Ανδρείας, της Αρμονίας της Ψυχής. Και αλήθεια χωρίς τέτοια όπλα, χωρίς ηγεσία εξοπλισμένη με τέτοιο εξοπλισμό, ποιες ΝΙΚΕΣ μπορούμε να αναμένουμε; Αλήθεια μπορούν οι εκλογές από μόνες τους, να μας δώσουν αυτά τα όπλα αλλαγής και αναγέννησης; Μπορεί ο Καλλικράτης από μόνος του, να καταστεί η μεγάλη αλλαγή που έχουμε ανάγκη;

Ο Καλλικράτης αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο, ένα σημαντικό μέσο. Η αξιοποίηση της ευκαιρίας, η χρησιμοποίηση του μέσου, είναι εξ ίσου σημαντική με την ύπαρξή του. Πρέπει και να θέλουμε και να ξέρουμε και να μπορούμε. Το εγχείρημα θέλει και τόλμη και αρετή.

Γ.Σ.

Το είδα στο http://hellenicinterest.blogspot.com/