ΨΥΧΡΟ «ΝΤΟΥΖ» ΤΗΣ ΜΕΡΚΕΛ ΣΤΟ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ!

Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: ΣΤΟΝ «ΕΞΩ ΑΠΟ ΔΩ» Η ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΧΡΕΟΥΣ!

ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΧΩΡΑ Η ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ENANTI ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΤΩΝ ΜΑΣ!

Η ψυχρολουσία που υπέστη ο Γ. Παπανδρέου από την καγκελάριο της Γερμανίας κ. Α. Μέρκελ ήταν μάλλον άνευ προηγουμένου.

Ο Γ. Παπανδρέου έφτασε στο Βερολίνο έχοντας στις αποσκευές του τρία βασικά αιτήματα αλλά και μια άνευ όρων παράδοση. Παράδοση στην Α. Μέρκελ και τις κυνικές επιθυμίες της.

Η παράδοσή του αυτή ήταν πλήρης, καθώς αφορούσε την περαιτέρω μετατροπή της ΕΕ σε Γερμανικό «οικόπεδο», με την υιοθέτηση της πρότασης της καγκελαρίου για τη συγκρότηση του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας, ενός Συμφώνου πιο απαράδεκτου από το γνωστό μας Σύμφωνο Σταθερότητας.

Ο Γ. Παπανδρέου ανεδείχθη πρωταθλητής των ελάχιστων «προθύμων» του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας.

Τα τρία βασικά αιτήματα του Γ. Παπανδρέου προς την καγκελάριο Μέρκελ αφορούσαν την επιμήκυνση της αποπληρωμής των δανείων της ΕΕ στο πλαίσιο της τρόικα, τη μείωση των επιτοκίων αποπληρωμής τους και την επαναγορά ελληνικών ομολόγων με τη βοήθεια του ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, πράγμα που θα είχε στην πράξη ως συνέπεια το «κούρεμα» μικρού έστω μέρους του χρέους γύρω στο 20%.

Είναι προφανές ότι τα αιτήματα που υπέβαλε ο Γ. Παπανδρέου στην ηγεμόνα της ΕΕ δεν ήταν καθόλου υπερφίαλα, ενώ σε καμία περίπτωση δεν ήταν κάτι παραπάνω από «ασπιρίνη» στη βαρύτατη ασθένεια που αντιπροσωπεύει το βάρος του χρέους για την ελληνική οικονομία.

Κι όμως ο Γ. Παπανδρέου παρά τη «μετριοπάθεια» του αλλά και τη δουλοφροσύνη του προς τις μύχιες Γερμανικές επιδιώξεις έφυγε κυριολεκτικά με «άδεια χέρια» από το Γερμανικό imperium, λαμβάνοντας απλώς λίγα καλά λόγια για τις τολμηρές (αντεργατικές) επιλογές του και αμέτρητες προτροπές να συνεχίσει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα τον ίδιο (αντεργατικό) δρόμο!

Ο Γ. Παπανδρέου όχι μόνο «έφαγε πόρτα» από την Α. Μέρκελ σε ότι ζητούσε αλλά δεν πήρε ούτε καν αυτό που θεωρούσε, σχεδόν, σίγουρο: την επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους προς την ΕΕ στο πλαίσιο του δανεισμού της τρόικα.

Ακόμα και την ενδεχόμενη ικανοποίηση αυτού του αιτήματος, η κ. Μέρκελ την ενέταξε στο συνολικό πακέτο για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ευρωζώνη, το οποίο πιθανόν να αποφασιστεί (;) στην κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής στα τέλη Μάρτη.

Ακόμα και οι συναντήσεις του Γ. Παπανδρέου με τον πρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδας του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμαϊερ και τον ένα εκ των δύο προέδρων των Γερμανών Πρασίνων Τζεμ Ετσντεμίρ ελάχιστα απέδωσαν, πέραν από καλά λόγια στήριξης στον Γ. Παπανδρέου για τη μνημονιακή λεηλασία που με συνέπεια επιδίδεται!

Το μόνο που απέμεινε από το ταξίδι του Γ. Παπανδρέου στη Γερμανία ήταν, πέραν της εθελοδουλείας στη Γερμανική συνταγή για το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, η πεισματική επανάληψη της θέσης του έλληνα πρωθυπουργού ότι «απορρίπτει» μετά βδελυγμίας «κάθε σκέψη για αναδιάρθρωση και κούρεμα του χρέους», την οποία συνόδευσε μα μια ακραία υποτελή επεξήγηση, πως αυτό αποτελεί για τον ίδιο θέμα «αξιοπιστίας» έναντι των πιστωτών της χώρας!

Δυστυχώς την ίδια θέση εξέφρασε από τη Βουλή και ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Προβόπουλος, ο οποίος περίπου χαρακτήρισε ως καταστροφή την αναδιάρθρωση του χρέους!

Και αυτά, δυστυχώς, λέγονται την ώρα που το ναυάγιο του μνημονιακού προγράμματος είναι κάτι παραπάνω από παταγώδες και εφιαλτικό, ενώ οι θιασώτες της μνημονιακής συνέχειας επιδίδονται σε κινήσεις πανικού, αδιεξόδου και απελπισίας.

Διότι μόνο ως κινήσεις τέτοιου χαρακτήρα μπορούν να ονομαστούν αποτυχημένα ταξίδια ελεημοσύνης, σαν αυτό στη Γερμανία του Γ. Παπανδρέου ή κινήσεις εκποιήσεων δημόσιας περιουσίας 50 δις!

Ακόμα χειρότερα, μόνο ως ομολογία και τυπικής χρεοκοπίας της χώρας μπορούν να εκληφθούν ρυθμίσεις σαν αυτή στο φορολογικό νομοσχέδιο, που δίνουν τη δυνατότητας στο δημόσιο να αποπληρώνει με ομόλογα τους συναλλασσόμενους με αυτό!

Διότι μια τέτοια ρύθμιση σημαίνει ότι το ελληνικό κράτος «κόβει», στην πράξη, δίπλα στο ευρώ, ένα νέο παράλληλο υποτιμημένο μέσο πληρωμής για εσωτερική κατανάλωση!

Αυτήν την ώρα απαιτείται επειγόντως

• Αμφισβήτηση του δημοσίου χρέους, ως χρέους του ελληνικού λαού

• Ανάπτυξη ενός μεγάλου λαϊκού κινήματος με αίτημα «δεν πληρώνω» το δημόσιο χρέος

• Επαναδιαπραγμάτευση του δημοσίου χρέους, χωρίς δεσμεύσεις και με κύριο στόχο, πέραν των άλλων, την άμεση διαγραφή, τουλάχιστον, του μισού χρέους

• Προώθηση, αν δεν επιτευχθεί μια τέτοια λύση, της προσωρινής και στη συνέχεια μόνιμης διακοπής αποπληρωμής του χρέους

• Ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους για τις πιο ευάλωτες και ασθενείς κοινωνικές κατηγορίες

• Εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών
•  
• http://ideopigi.blogspot.com/2011/02/blog-post_9079.html