ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣγράφει η Χριστιάνα
Πρόκειται για ένα θέμα εξαιρετικά πολύπλοκο και δύσκολο, θα πρέπει να είμαστε κάπως προσεκτικοί στο πώς θα το θίξουμε σ’ αυτό τον περιορισμένο χρόνο.
Βασικά για να βοηθηθούμε θα ακολουθήσουμε το μοντέλο των ενεργειακών κέντρων και για ακόμα καλύτερη κατανόηση, θα βασιστούμε στο πιο συνηθισμένο, με το οποίο πιστεύω ότι είστε εξοικειωμένοι οι περισσότεροι, δηλαδή το επταδικό σύστημα, το οποίο θεωρεί ότι η υπόσταση του ανθρώπου έχει επτά βασικά ενεργειακά κέντρα ή τσάκρα (ινδική ορολογία) και μ’ αυτό τον τρόπο να εξετάσουμε το φαινόμενο ανθρωπότητα, σαν ένα ενιαίο σύνολο για να δούμε που βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή από πλευράς μιας συνολικής πορείας μύησης που διανύει η ανθρωπότητα σήμερα, εξ’ ου και ο τίτλος της μικρής μας αυτής εισήγησης, που μιλάμε για αφύπνιση της πλανητικής συνείδησης.
Πιστεύω ότι οι περισσότεροι είστε εξοικειωμένοι με το λεγόμενο νόμο των αντιστοιχιών, ο οποίος κοντολογίς μας λέει ότι ο τρόπος λειτουργίας μιας οποιασδήποτε δομής είναι παρόμοιος, είτε μιλάμε για ένα άτομο της ύλης, είτε μιλάμε για ένα άνθρωπο, ή για μια ολόκληρη οικογένεια, ένα ολόκληρο χωριό, μια πόλη, για την ανθρωπότητα ολόκληρη, για τον πλανήτη γη ολόκληρο.
Έτσι λοιπόν και οι συνηθισμένες ορολογίες που ασχέτως αν από παράδοση σε παράδοση εμφανίζονται κάποιες διαφορές, είναι οι εξής:
Το ενεργειακό κέντρο πάνω από το κεφάλι, το λεγόμενο κέντρο της κορυφής του κεφαλιού ή αλλιώς στέμμα, όπως είναι σε άλλες παραδόσεις, το οποίο σχετίζεται αποκλειστικά με τις ανώτερες πνευματικές ενέργειες, αυτές τις ενέργειες που έχουν σχέση με την φώτιση ή την αγιότητα, όπως λέμε.
Το δεύτερο ενεργειακό κέντρο, το λεγόμενο τρίτο μάτι, το οποίο σχετίζεται περισσότερο με τη δυνατότητα ενόρασης και την ανάπτυξη μιας διάκρισης επάνω στα πράγματα.
Το λεγόμενο κέντρο του λαιμού, το οποίο θεωρείται ότι είναι στη βάση του λαιμού και σχετίζεται με το θυρεοειδή αδένα, το οποίο έχει σχέση με το νόημα της ζωής, τους σκοπούς τους οποίους αναπτύσσουμε και την ανάπτυξη της συγκεκριμένης γνώσης.
Το κέντρο της καρδιάς το οποίο σχετίζεται με ολόκληρη την ψυχοσωματική αρμονία ενός ατόμου και με την αίσθηση της ενότητας στο βάθος, δηλαδή είναι δομή εγωϊκών κέντρων, εκείνο το οποίο αντιμετωπίζει την τάση του εγωισμού και της χωριστικότητας, η οποία εμφανίζεται πλέον στο επόμενο κέντρο, το λεγόμενο ηλιακό πλέγμα Το ηλιακό κέντρο σχετίζεται με τα συναισθήματα και την ανάπτυξη του εγωικού στοιχείου.
Τα κέντρο των γεννητικών οργάνων, που βρίσκεται κοντά στην ήβη, το οποίο σχετίζεται με την ενέργεια του ατόμου, την υγεία και τη σεξουαλικότητα και τέλος υπάρχει το λεγόμενο κέντρο της βάσης της σπονδυλικής στήλης, ή του κόκκυγα όπως είναι γνωστό, το οποίο σχετίζεται με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης κυρίως και με τα υλικά, την αγκυροβόλησή της στον υλικό κόσμο, το φυσικό σύμπαν.
Όταν λοιπόν εξετάζουμε το θέμα της αφύπνισης σε επίπεδο προσωπικό, δηλαδή στο επίπεδο της κάθε ανθρώπινης μονάδας, καταλαβαίνετε ότι ο στόχος είναι να τεθούν τα λεγόμενα κατώτερα κέντρα υπό την εποπτεία και υπό τον έλεγχο των ανώτερων κέντρων. Αυτό αν θέλουμε να το δούμε πρακτικά για να μην αερολογούμε, θα πρέπει να έχουμε μια πολύ σαφή εικόνα για το τι σημαίνει. Έτσι λοιπόν υπάρχει μια αντιστοιχία χρήσιμη και για την καθημερινή αντιμετώπιση των πραγμάτων.
Ουσιαστικά, η πορεία μύησης σημαίνει:
- το να τεθεί το ηλιακό πλέγμα υπό τον έλεγχο του κέντρου της καρδιάς,
- το να τεθεί το κέντρο των γεννητικών οργάνων υπό τον έλεγχο του κέντρου του λαιμού και
- τέλος το σημαντικότερο να τεθεί το κέντρο της βάσης της σπονδυλικής ύλης υπό τον έλεγχο του κέντρου της κορυφής του κεφαλιού.
Αυτό πάλι με τη σειρά σημαίνει τα εξής πολύ πρακτικά πράγματα.
Έτσι λοιπόν, αφύπνιση του κέντρου της καρδιάς σημαίνει συνειδητοποίηση ότι όλα είναι ένα, ότι είναι μια ψευδαίσθηση να θεωρούμε τον εαυτό μας αποκομμένο από τους υπόλοιπους ανθρώπους, αλλά και από τον ωκεανό του σύμπαντος της ενέργειας που μας περιβάλλει κι έτσι από κει και πέρα δρούμε κάτω από αυτή τη νέα οπτική, η οποία απελευθερώνει τεράστια ποσά ενέργειας, καλλιεργεί μια διάθεση προσφοράς και υπηρεσίας προς το σύνολο, απελευθερώνει επίσης απ’ το βάρος της αίσθησης του να υπερασπιζόμαστε κάποιο εγώ, το οποίο είναι πολύ επίπονο μέσα στην καθημερινότητα και μέσα απ’ αυτή την απελευθέρωση επέρχεται αυτό το άνοιγμα της καρδιάς που βλέπουμε να χαρακτηρίζει όλα αυτά τα άτομα τα οποία θεωρούνται πνευματικά προχωρημένα.
Σε προσωπικό επίπεδο πάντα κι εκεί συμβαίνει μια συγκεκριμένη μετουσίωση. Στους περισσότερους ανθρώπους όταν κυριαρχεί το κέντρο των γεννητικών οργάνων σημαίνει ότι η δράση τους όπως είπαμε στην καθημερινή ζωή τους προσδιορίζεται αποκλειστικά και μόνο με κριτήρια δύναμης, γιατί το κέντρο των γεννητικών οργάνων Δε σχετίζεται μόνο με τη σεξουαλικότητα, αλλά σχετίζεται και με την επιβολή, την κυριαρχία, την εξουσία.
Βλέπουμε λοιπόν ότι είναι κυρίαρχα τα στοιχεία αυτά στον τρόπο συμπεριφοράς μας, όπου οι περισσότεροι άνθρωποι, το δρόμο στη ζωή τους τον χαράζουν με βάση αυτά τα κριτήρια, πώς θα γίνω πιο δυνατός, πώς θα ελέγχω περισσότερο τα πράγματα, πώς θα απολαμβάνω μεγαλύτερη εξουσία, πώς θα απολαμβάνω περισσότερη χαρά όσον αφορά την επιβολή μου πάνω στους άλλους, η οποία εκδηλώνεται φυσικά και μέσω του σεξ.
Όταν λέμε λοιπόν να τεθεί το κέντρο των γεννητικών οργάνων υπό τον έλεγχο του κέντρου του λαιμού, μιλάμε για μια πολύ σημαντική μετουσίωση, που σημαίνει ότι δεν χαράσσω λοιπόν τη ζωή μου και τη συμπεριφορά μου με βάση τη δύναμη που λέγαμε, αλλά με βάση τα ανώτερα νοήματα και τους ανώτερους σκοπούς της ίδιας της ύπαρξης.
Είπαμε χαρακτηριστικά ότι το κέντρο του λαιμού σχετίζεται με το αληθινό νόημα της ζωής, με το να βάζω ορθολογικούς στόχους και με τη συγκεκριμένη γνώση, δηλαδή να λειτουργώ ορθολογικά, επιστημονικά, κάτι που βλέπουμε να λείπει από τους περισσότερους ανθρώπους.
Έτσι λοιπόν, αυτό το δεύτερο στοιχείο πέρα από την μετουσίωση της χωριστικότητας, σε ενότητα, που είπαμε θέτοντας το ηλιακό υπό τον έλεγχο της καρδιάς, το δεύτερο στοιχείο είναι να λειτουργούμε ορθολογικά και με κριτήρια αντικειμενικά στη ζωή μας και όχι παρασυρόμενοι από τις παρορμήσεις μας και το τυφλό πάθος για απόλαυση και για δύναμη.
Το τρίτο μέρος της μετουσίωσης που συζητάμε, δηλαδή το να τίθεται το κέντρο της βάσης της σπονδυλικής στήλης, υπό τον έλεγχο της κορυφής του κεφαλιού.
Αυτό εκφράζεται άριστα από το χριστιανικό ρητό το «πάτερ ημών….ως εν ουρανώ και επί της γης» και πολύ απλά σημαίνει το εξής: το να θέσουμε τον υλικό μας βίο γιατί μ’ αυτόν καθαρά σχετίζεται το κέντρο της βάσης της σπονδυλικής στήλης, το να το θέσουμε υπό τον έλεγχο των πνευματικών δυνάμεων, των πνευματικών συνειδητοποιήσεων, τις οποίες έχουμε κάνει. Σημαίνει πάρα πολύ απλά λοιπόν το να ζούμε σε απόλυτη συμφωνία με τις πνευματικές μας αρχές και με τις συνειδητοποιήσεις τις υψηλότερες, τις οποίες έχουμε επιτύχει, δηλαδή να μην υπάρχει αντίφαση, πράγμα που το βλέπουμε καθημερινά, μεταξύ της ιδεολογίας μας, η οποία διέπεται από κάποια πνευματικότητα και του τρόπου με τον οποίο λειτουργούμε στη ζωή μας. Αυτό ακριβώς είναι το νόημα και του « ως εν ουρανώ και επί της γης», δηλαδή κάποιος ο οποίος έχει κατορθώσει να επικοινωνήσει με τον ουρανό, με τις πνευματικές του ενέργειες και τις υψηλότερες ιδέες και δεν έχει κατορθώσει αυτές να τις γειώσει στην καθημερινότητά του, σ’ αυτή την πορεία αφύπνισης θεωρείται ότι ακόμα δεν έχει καταφέρει τίποτα.
Θα θυμάστε επίσης το ευαγγελικό «από τους καρπούς τους θα τους αναγνωρίσετε», που σημαίνει πάλι ακριβώς αυτό το πράγμα, ότι δεν έχει νόημα κάποιος να κατέχει κάποιες γνώσεις, ή να έχει κάνει κάποιες συνειδητοποιήσεις εάν δεν μπορεί να τις βάλει σε εφαρμογή και ως προς το σώμα του και ως προς την καθημερινή του δράση και ως προς τον τρόπο τον οποίο οργανώνει τη ζωή του, πώς σχετίζεται με τους άλλους σε κάθε δραστηριότητά του.
Μέσα απ’ αυτή τη σύντομη επισκόπηση των τριών αυτών βασικών σημείων σε μια πορεία πνευματικής αφύπνισης και μετουσίωσης καταλαβαίνουμε πολύ καλά ότι αυτή η πορεία δεν είναι ‘αναίμακτη’ αλλά σε προσωπικό επίπεδο βαδίζει μέσα από πολύ σημαντικές ρήξεις ανάμεσα σ’ εκείνο που λέμε ανώτερο εαυτό, ή αν θέλετε τη διάχυση των πνευματικών δυνάμεων η οποία γίνεται από το κέντρο της κορυφής του κεφαλιού και ανάμεσα σ’ αυτό που λέμε προσωπικότητα ή εγώ, δηλαδή από το κοντόφθαλμο μέρος της ύπαρξής μας, το οποίο θεωρεί ότι είναι κάτι το ξεχωριστό και κοιτάζει μόνο τον εαυτό του και που είναι η πηγή όλου του πόνου, τον οποίο βιώνουμε στην ενσάρκωσή μας και η προσωπικότητα εδρεύει στα τρία κατώτερα κέντρα, το ηλιακό, των γεννητικών οργάνων και της βάσης της σπονδυλικής στήλης.
Ας δούμε με βάση αυτό το μοντέλο τι συμβαίνει πλέον σε πλανητικό επίπεδο.
Τι έχει γίνει σε επίπεδο κορυφής κεφαλιού ανθρωπότητας συνολικά;
Εδώ βλέπουμε ότι από τη δεκαετία του εβδομήντα ξεκινώντας έχει γίνει μια τεράστια διάχυση πνευματικής ενέργειας στην ανθρωπότητα. Αυτό δεν είναι κάτι θεωρητικό αλλά το έχουμε δει και το έχουμε νιώσει στο πετσί μας και αρκεί να συνειδητοποιήσετε το εξής, ότι το να έχει κάποιος διαβάσει έστω ένα βιβλίο το οποίο σχετίζεται με πνευματικές ασκήσεις, ή με την εσωτερική παράδοση, πριν από εκατό χρόνια θα ήταν σαν σταγόνα στον ωκεανό, σήμερα όχι μόνο όλη η εσωτερική γνώση, όλων των εσωτερικών παραδόσεων έχει δοθεί απλόχερα κι ο καθένας έχει πανεύκολη πρόσβαση σ’ αυτήν και δεν είναι ανάγκη να είναι μέλος κάποιας μικρής κάστας, όπως συνέβαινε παλιότερα και ακόμα πιο σπάνια στην αρχαιότητα που μιλάμε για μια χούφτα ανθρώπων που θα μπορούσαν να συζητούν πράγματα τα οποία συζητάμε εμείς αυτή τη στιγμή.
Πέρα όμως από τη θεωρητική γνώση, η οποία έχει δοθεί απλόχερα και είναι προσβάσιμη στον καθένα, το ίδιο έχει συμβεί και με τις ασκήσεις, με τις πρακτικές τις πνευματικές. Παλιά για να έπαιρνες μια πνευματική πρακτική, ένα είδος διαλογισμού, ή οτιδήποτε άλλο, έπρεπε πάλι να είσαι ένας από τους ελάχιστους εκλεκτούς.
Σήμερα όλες αυτές οι πρακτικές είναι προσβάσιμες και διαθέσιμες στον καθένα μας να μπορέσει να εκφραστεί μ’ αυτές.
Άσχετα από το αν αξιοποιείται αυτή η διάχυση της γνώσης επαρκώς κάτι που είναι ένα πολύ μακροχρόνιο σχέδιο, μια μακροχρόνια προοπτική, η ουσία είναι ότι πράγματι αυτή η διάχυση των ενεργειών έχει γίνει και έχει περατωθεί στις μέρες μας.
Γι αυτό βλέπουμε και σήμερα να βγαίνουν πλέον καινούργιες θεωρίες και παραδόσεις με το σταγονόμετρο, γιατί αυτή η διάχυση πραγματοποιήθηκε και τώρα βρισκόμαστε σε μια παύση, όπου θα πρέπει να αξιοποιηθεί όπως σας είπα από αυτά τα εκατομμύρια των ανθρώπων σ’ όλο τον πλανήτη, απ’ τα οποία έχει γίνει δεκτή.
Πάμε στο επίπεδο του τρίτου ματιού, το οποίο είναι ένα κέντρο που σε προσωπικά, σε ατομικά πλαίσια σχετίζεται με την ενόραση, με την ανάπτυξη της εγρήγορσης και της διάκρισης στην καθημερινή ζωή, διότι είναι ένα σημείο ελέγχου, ένα κέντρο ελέγχου της συνείδησης κι εδώ βλέπουμε πράγματι ένα επίσης δεύτερο σημαντικό θέμα ότι όχι μόνο γεννιούνται τα τελευταία χρόνια – την τελευταία δεκαπενταετία- παιδιά τα οποία έχουν αυξημένες διαισθητικές και ενορατικές ικανότητες κι αυτό θα το έχετε συνειδητοποιήσει οι περισσότεροι από σας, αλλά υπάρχει και κάτι άλλο πολύ πιο ευρύ το οποίο πάλι έχει ξεκινήσει περίπου από τη δεκαετία του εβδομήντα και ονομάζεται αυτογνωσία, είτε αυτό γίνεται με τη μορφή συμμετοχής σε πνευματικές παραδόσεις, είτε ακόμα περισσότερο πολύ πιο μαζικά μέσω της ψυχανάλυσης και της ψυχοθεραπείας.
Σκεφτείτε μόνο αυτό ότι στην Ελλάδα που τα πράγματα έρχονται με μια μικρή χρονική καθυστέρηση, εάν λέγατε πριν από δέκα χρόνια ακόμα σε κάποιο γνωστό σας, ή ακούγατε από κάποιο γνωστό σας ότι πηγαίνει σε ομαδική ψυχοθεραπεία θα πίστευαν ότι δεν στέκει στα καλά του, δηλαδή ο κόσμος δεν ήταν καθόλου εξοικειωμένος με την ιδέα ότι ο άνθρωπος θα πρέπει να διαθέτει κάποιο χρόνο ώστε να εμβαθύνει μέσα του και να παρατηρεί πώς λειτουργεί η συνείδησή του, να δει ποιοι είναι οι λάθος τρόποι με τους οποίους σκέφτεται, να δει σε τι σχήματα συχνά είναι εγκλωβισμένος. Αυτό είναι μια τεράστια πρόοδος η οποία συντελείται αυτή τη στιγμή, που είτε μέσω της ψυχολογίας, είτε μέσω των διαδικασιών αυτογνωσίας και αυτοπαρατήρησης που γίνεται απ’ όσους συμμετέχουν σε διάφορες πνευματικές σχολές, είτε γίνεται με την καθημερινή παρατήρηση των διάφορων υποτιθέμενων ¨τυχαίων¨ γεγονότων, που ο κόσμος έχει αφυπνιστεί πάρα πολύ σε σχέση με τις συμπτώσεις, καταλαβαίνει πλέον δηλαδή ότι δεν είναι συμπτώσεις, αλλά ότι υπάρχει αυτό που λέμε συγχρονικότητα και άρα μηνύματα από το σύμπαν σε σχέση με την κατάστασή μας έρχονται απ’ όλες τις πλευρές αρκεί να είμαστε ανοιχτοί να τα αναγνωρίσουμε.
Μ’ αυτόν τον τρόπο βλέπουμε ότι επίσης έχει γίνει μια κρούση στο κέντρο του τρίτου ματιού της ανθρωπότητας, η οποία θα δούμε σε τι δίλημμα και σε τι σύγκρουση επιφέρει σε σχέση με το πώς πρέπει ν’ αναπτυχθεί στα υπόλοιπα κέντρα της.
Πάμε στο κέντρο του λαιμού, όπου γι αυτό πλέον τι να πει κανείς, δηλαδή μόνο την ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας να εξετάσει κανείς βλέπουμε ότι οι επιτυχίες της τελευταίας εικοσαετίας για να μην πούμε ότι από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά θεωρείται ότι η επιτάχυνση της ανάπτυξης της γνώσης είναι μεγαλύτερη απ’ όσο είχε κάνει η ανθρωπότητα σ’ όλη της την ιστορία από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Έτσι λοιπόν στο κέντρο του λαιμού είχαμε μια ραγδαία αφύπνιση και όχι μόνο από την πλευρά της τεχνολογίας και της επιστήμης, που είναι πράγματι κάτι πάρα πολύ σημαντικό, αλλά κι από την πλευρά της συγκεκριμένης γνώσης που χρειάζεται μόρφωση. Ας έχουμε μόνο το νου μας στους γονείς μας, πόσοι απ’ αυτούς είχαν τελειώσει πανεπιστήμιο; πολλοί απ’ αυτούς δεν ήταν καν εγγράμματοι.
Αν αυτό το δούμε σε παγκόσμια κλίμακα, σε πλανητική κλίμακα, παρά τις ανισομέρειες που παρατηρούνται ανάμεσα στον προηγμένο κόσμο, τις λεγόμενες αναπτυσσόμενες χώρες να συνειδητοποιήσουμε ότι παρόλα αυτά σε ολόκληρο τον κόσμο πριν από πενήντα χρόνια, η αλλαγή είναι τεράστια σε σχέση με τη μόρφωση και τη δυνατότητα ανάγνωσης και κατανόησης ενός βιβλίου, των ανθρώπων να μπορούν να συζητήσουν σε κάποια πιο βαθύτερα πνευματικά θέματα σαν αυτά που συζητούμε αυτή τη στιγμή, θα ήταν κάτι αδιανόητο πριν πενήντα χρόνια για πολλά σημεία του πλανήτη.
Σήμερα λοιπόν βλέπουμε ότι παρόλα τα προβλήματα τα διεθνή, ότι το επίπεδο της μόρφωσης των ανθρώπων τους δίνει πάρα πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες.
Και κάτι τελευταίο, σε εκατομμύρια ανθρώπους έχει αρχίσει και εκφράζεται – που κι αυτό σχετίζεται με το κέντρο του λαιμού – η αγωνία της αναζήτησης ενός νοήματος ζωής, δηλαδή κάτι που παλιότερα σπάνιζε και χαρακτήριζε μόνο ελάχιστους φιλοσόφους, οι οποίοι θα έφταναν στο σημείο ν’ αναρωτηθούν ΄΄γιατί βρίσκομαι εδώ’’, ΄΄γιατί υπάρχω’’, ΄΄τι ήρθα να κάνω’’, ΄΄πόσο νόημα έχει να περνάω τις μέρες μου με τον τρόπο που ζω αυτή τη στιγμή’’ κι όλα αυτά τα σχετικά υπαρξιακά ερωτήματα, σήμερα χαρακτηρίζουν ένα πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων.
Πάμε στο κέντρο της καρδιάς. Κι εδώ έχει γίνει μια πολύ σημαντική κρούση. Πρώτον η επιστήμη διαχέοντας τη γνώση από το κέντρο του λαιμού προς την καρδιά έχει επιφέρει στο μεγαλύτερο σύνολο του πληθυσμού της γης τη βεβαιότητα και την αληθινή πλέον εικόνα πως είναι η πραγματικότητα. Από κει δηλαδή που παλιότερα είχαμε το μηχανιστικό μοντέλο του σύμπαντος που θεωρούσε ότι κάθε άνθρωπος κάθε πέτρα, κάθε δέντρο, κάθε πλανήτης είναι κάτι μόνο του, χωρισμένο απ’ όλα τα υπόλοιπα κι ότι όλα αλληλεπιδρούν απλώς- κατά Νεύτωνα – μόνο μέσω αναλλοίωτων νόμων, σήμερα πλέον είναι κοινή συνείδηση αυτή η ενότητα του ….αυτός ο ωκεανός ενέργειας μέσα απ’ τον οποίο πηγάζουν και μέσα στον οποίο εξαφανίζονται όλα και αυτή η συνειδητοποίηση καταρρίπτει πλέον το μοντέλο που σας είπα της χωριστικότητας και δίνει την αίσθηση και τη βεβαιότητα πλέον ότι τα πράγματα είναι όλα ένα ενιαίο σύνολο και άρα η οπτική με την οποία αντιμετωπίζουμε τον κόσμο αρχίζει και γίνεται τελείως διαφορετική. Αυτό εκφράζεται και μέσα από το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης, το οποίο όπως θα δούμε στη συνέχεια είναι νομοτελειακό. Εδώ να κάνουμε μια μικρή παρένθεση, λέω ότι είναι νομοτελειακό γιατί άσχετα αν η παγκοσμιοποίηση συντελείται σήμερα μ’ έναν τρόπο που πιστεύω οι περισσότεροι από μας είμαστε ενάντιοι, ωστόσο, είναι νομοτελειακό η ανθρωπότητα κάποια στιγμή ν’ αποκτήσει σαν οντότητα ένα ενιαίο εγώ, μια ενιαία προσωπικότητα. Μέχρι τώρα οι φυλετικές διακρίσεις, οι θρησκευτικές διακρίσεις, τα οικονομικά εμπόδια, οι πολιτικές διαφορές που υπήρχαν στον πλανήτη, οι εθνικές, οι κρατικές διαφορές, είχαν την ανθρωπότητα κατακερματισμένη σε διάφορα εγώ. Αυτή τη στιγμή συντελείται νομοτελειακά λοιπόν αυτή η ενοποίηση, η οποία δεν μπορούσε να ματαιωθεί έστω κι αν γίνεται μ’ αυτόν τον τρόπο που γίνεται σήμερα, μ’ έναν αυταρχισμό δηλαδή και με όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά τα οποία παρατηρούμε από τις Η.Π.Α. που κυρίως κινούν αυτό το παιχνίδι της παγκοσμιοποίησης.
Όμως όπως κι ένας άνθρωπος για να μπορέσει να αφυπνιστεί θα πρέπει πρώτα να συγκροτήσει την προσωπικότητά του, έστω κι αν αυτό συνεπάγεται ότι στο στάδιο της εφηβείας θα περάσει από ταρακουνήματα, από αμφισβητήσεις, από ακρότητες και από πολλές άλλες επικίνδυνες καταστάσεις, έτσι και η ανθρωπότητα αυτή τη στιγμή η οποία μπαίνει σ’ ένα στάδιο εφηβείας, προσπαθώντας να συγκροτήσει μια ενιαία προσωπικότητα, ασφαλώς και θα παρουσιάζει όλα αυτά τα ταρακουνήματα και τα διεθνή προβλήματα τα οποία βλέπουμε να σημειώνονται κι αυτή τη στιγμή που μιλάμε.
Μ’ αυτή την έννοια λοιπόν, το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης μη νομίσετε ότι προωθείται συνειδητά απ’ αυτούς τους κύκλους που προωθείται. Όταν λέω συνειδητά εννοώ ότι αυτοί νομίζουν ότι εργάζονται για τον εαυτό τους για να ελέγχουν τον πλανήτη δεν μπορούν όμως να συνειδητοποιήσουν ότι είναι κι αυτοί έρμαια και υποκείμενα κάποιων πολύ ανώτερων πνευματικών δυνάμεων, των οποίων άθελά τους παίζουν το παιχνίδι. Κάποια στιγμή λοιπόν όταν θα επιτευχθεί η πλανητική ενοποίηση σε όλα τα επίπεδα, αυτοί οι άνθρωποι κι αυτά τα κέντρα αποφάσεων θα πάνε στην άκρη και τα πράγματα θ’ αλλάξουν ριζικά. Δεν ξέρω αν θα ζούμε εμείς για να το δούμε αυτό, αλλά το ότι θα γίνει δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία.
Έτσι λοιπόν προχωρώντας στο επίπεδο του ηλιακού πλέγματος τώρα, βλέπουμε ότι κι εκεί προωθείται μια ενοποίηση τα τελευταία χρόνια, όταν λεω ενοποίηση εννοώ τα πρότυπα συμπεριφοράς αρχίζουν και γίνονται ενιαία σε όλο τον πλανήτη, ο τρόπος ζωής αρχίζει και γίνεται επίσης ενιαίος, υπάρχουν και κάποια κοινά στάνταρ ανάπτυξης προσωπικότητας. Ο τρόπος να αρέσω, να ντύνομαι, να μιλάω κ.λπ. αρχίζουν κι αποκτούν κοινά χαρακτηριστικά πλανητικά, όπως της διασκέδασης. Ότι έχει σχέση δηλαδή με το συναίσθημα, το πώς βλέπω τον εαυτό μου, πώς μπορώ να προβληθώ για ν’ αρέσω στους άλλους και όλα αυτά, αν δούμε ότι έχει γίνει μια τεράστια πολιτισμική ανάμειξη αυτή τη στιγμή όπου τώρα πλέον παράγεται ένα μοντέλο το οποίο έχει χαρακτηριστικά απ’ όλες τις παραδόσεις των λαών – το βλέπουμε ολοφάνερα και στον κινηματογράφο και στη ζωή μας και στην τηλεόραση και παντού- βλέπουμε ότι διαμορφώνεται ένα ενιαίο κέντρο ηλιακού πλέγματος για την ανθρωπότητα, που εκεί βλέπουμε αυτή την εφηβική τάση που σας έλεγα προηγουμένως, ότι με όλες τις αβρότητες και όλες τις καρικατούρες, ωστόσο αρχίζει να διαμορφώνεται μια κοινή πλανητική προσωπικότητα.
Στο κέντρο των γεννητικών οργάνων που αυτή τη στιγμή αποτελεί την αιχμή του δόρατος της παγκοσμιοποίησης, όπου όπως σας είπα αυτοί οι άνθρωποι που προωθούν αυτές τις αλλαγές δεν έχουν συνειδητοποιήσει για ποιόν δουλεύουν, νομίζουν ότι δουλεύουν για τον εαυτό τους. Ωστόσο επειδή το κέντρο των γεννητικών οργάνων σχετίζεται με τη διαχείριση της ενέργειας και τις δυνάμεις, καταλαβαίνετε πάρα πολύ καλά τι τεράστια αλλαγή έχει γίνει μέσα από αυτή τη συσσώρευση της εξουσίας στη διαχείριση του χρήματος και των παγκόσμιων ενεργειακών πόρων σε κάποια λίγα, ελάχιστα κέντρα αποφάσεων.
Αυτή τη στιγμή σχεδόν ολόκληρος ο πλανήτης αν εξαιρέσει κανείς την Κίνα, που κι αυτό είναι αμφίβολο δηλαδή, βρίσκεται αυτή τη στιγμή κάτω από ένα ενιαίο κέντρο γεννητικών οργάνων, δηλαδή η ενέργεια, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, οι πόροι, το χρήμα και η εξουσία του πλανήτη συσσωρεύεται σ’ ένα ενιαίο κέντρο. Αυτό είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό το οποίο δεν ξέρω αν το έχουμε συνειδητοποιήσει πολλοί και θα αποτελέσει ένα σημείο μεγάλης κρίσης στο μέλλον όπως θα δούμε, όταν θα κληθεί το κέντρο γεννητικών οργάνων της ανθρωπότητας να τεθεί υπό τον έλεγχο του λαιμού της ανθρωπότητας.
Τέλος, πηγαίνοντας στη βάση της σπονδυλικής στήλης, βλέπουμε ότι και το σώμα το οποίο λέγεται ανθρωπότητα, δηλαδή η δυνατότητα επαφής των ανθρώπων ανά τον κόσμο μεταξύ τους, παρουσιάζει κι αυτό μια πολύ μεγάλη αλλαγή. Σήμερα πλέον τα ταξίδια είναι πανεύκολα, πριν από λίγα χρόνια υπήρχαν άνθρωποι οι οποίοι είχαν γεννηθεί κι είχαν πεθάνει στον ίδιο τόπο, χωρίς να έχουν δει ούτε καν θάλασσα, αν είχαν γεννηθεί πάνω σ’ ένα βουνό και σήμερα βλέπουμε ότι ένας τεράστιος αριθμός πολιτών της γης, ταξιδεύει κι έρχεται σ’ επαφή με τους πάντες και αυτού του είδους σωματικοί ας πούμε διαχωρισμοί μέσα στην ανθρωπότητα αρχίζουν και εκλείπουν.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα αγαθά, τα ανθρώπινα αγαθά τα οποία, σαν αποτέλεσμα της δράσης του κέντρου των γεννητικών οργάνων, συσσωρεύονται πλέον και αυτά σε κάποια πολύ συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας.
Εδώ λοιπόν, μπαίνουμε στο μεγάλο δίλημμα ότι τι θα σημάνει η έννοια της αφύπνισης για την πλανητική συνείδηση και όπως είπαμε και πριν, για να γίνει αυτό θα πρέπει το κέντρο των γεννητικών οργάνων να τεθεί υπό τον έλεγχο του κέντρου του λαιμού. Αυτή τη στιγμή βλέπουμε το ανάποδο, δηλαδή ότι οι επιστήμονες, τα διάφορα ερευνητικά κέντρα, η εκπαίδευση και γενικά η πλανητική γνώση, όχι μόνο δεν δεσμεύει πάνω σ’ ένα ορθολογικό σχέδιο ανάπτυξης, τους πλούσιους και τους ισχυρούς της ανθρωπότητας, αλλά συμβαίνει το αντίθετο. Οι πλούσιοι και οι ισχυροί, οι κατέχοντες την ενέργεια και το χρήμα, είναι εκείνοι οι οποίοι κυριαρχούν επάνω στο κέντρο του λαιμού, δηλαδή είναι εκείνοι οι οποίοι κυριαρχούν επάνω στην επιστήμη, αυτοί ελέγχουν και χρησιμοποιούν την τεχνολογία, αυτοί αποφασίζουν με ποιόν τρόπο θα διανεμηθεί η πλανητική γνώση και σε ποιους, οπότε αυτού του είδους η αφύπνιση θα επιφέρει μια πολύ μεγάλη παγκόσμια κρίση, ότι δηλαδή η διαχείριση που γίνεται από το κέντρο των γεννητικών οργάνων από τους ισχυρούς του πλανήτη, θα οδηγήσει τα πράγματα σ’ ένα πλανητικό αδιέξοδο, είτε με τη μορφή μιας πολύ μεγάλης οικονομικής κρίσης, είτε και με τη μορφή μιας οικολογικής καταστροφής και βλέπουμε ότι αυτή η κατάσταση δεν είναι πολύ μακριά.
Έτσι λοιπόν, όπως είπαμε κατ’ αντιστοιχία και ο έφηβος άνθρωπος, ο οποίος κινείται απ’ το κέντρο των γεννητικών οργάνων παρορμούμενος, θα φάει τα μούτρα του μερικές φορές μέχρι ν’ αρχίσει να λειτουργεί ορθολογικά, δηλαδή ν’ αρχίσει να παίρνει επάνω του το κέντρο του λαιμού, έτσι κι η ανθρωπότητα είναι προφανές ότι θα οδηγηθεί σε αδιέξοδα, ώστε να δοθεί τελικά το κέντρο και ο ρόλος των αποφάσεων στους ειδικούς, τους επιστήμονες δηλαδή στους κατέχοντες τη γνώση, αυτούς που μπορούν να διαχειριστούν ορθολογικά και αντικειμενικά τα πλανητικά πράγματα κι όχι σε αυτούς οι οποίοι τα διαχειρίζονται με μόνο κριτήριο την τσέπη τους και το πως θα αντλήσουν εξουσία και αυτοαναγνώριση.
Το δεύτερο στοίχημα μετουσίωσης, το οποίο το βλέπουμε επίσης να συντελείται αυτή τη στιγμή είναι αυτή η ιστορία του ηλιακού πλέγματος της ανθρωπότητας υπό τον έλεγχο του κέντρου της καρδιάς. Πρακτικά αντιμετωπίζονται απ’ το φανατισμό, το φονταμενταλισμό και όλα τα σχετικά χωριστικά ιδεολογικά σχήματα, τα οποία προσπαθούν να αποκόβουν μερίδες ανθρώπων, φυλές, εθνότητες από το σύνολο μιας ενιαίας πλανητικής συνείδησης, μέσα από θεωρίες υπεροχής, κυριαρχίας, είτε λέγονται η Αρία φυλή, είτε λέγονται Αγγλοσάξονες, χριστιανοί Προτεστάντες, είτε λέγονται ιερός πόλεμος και Τζιχάντ, οποιαδήποτε θεωρία εν πάσει περιπτώσει χωριστικής φύσης που βλέπουμε ν’ αντιμετωπίζεται άμεσα ακόμα και στις μέρες μας.
Επίσης όταν μιλάμε για ηλιακό πλέγμα της ανθρωπότητας, μιλάμε ότι υπάρχει ένα σημαντικό στοιχείο εδώ, πως ατομικότητα και εγώ, όταν λέμε ότι θα πρέπει να καταργηθούν, ή να αντικατασταθούν με τη σχέση της ενότητας, δεν εννοούμε να ισοπεδωθούν, διότι το κάθε ατομικό στοιχείο ο καθένας από μας εδώ μέσα προφανώς είναι ένα αναπόσπαστο μέρος του όλου, όπως και κανένας δεν είναι ίδιος με το διπλανό του. Και σ’ αυτό υπάρχει πάλι μια σκοπιμότητα στη Δημιουργία.
Άρα λοιπόν, όταν λέμε να τεθεί το ηλιακό πλέγμα υπό τον έλεγχο του κέντρου της καρδιάς δεν εννοούμε να γίνουν όλοι ίδιοι και το κάθε έθνος ή ο κάθε άνθρωπος ν’ απαρνιέται τις ιδιαιτερότητές του ενόψει της ενότητας.
Αντίθετα εννοούμε το να μπορεί ο καθένας να τιμά, να διατηρεί τη μοναδικότητά του, την ιδιαιτερότητά του σε πλήρη όμως συνεργασία με το σύνολο. Χωρίς αίσθημα διαπάλης με πλήρη αβλάβεια και χωρίς απόρριψη του διαφορετικού, εκεί είναι το πρόβλημα. Αυτό είναι ένα στοίχημα για την ανθρωπότητα το οποίο ακόμα δεν έχει λυθεί, είναι όμως σε πολύ καλύτερο δρόμο, απ’ ότι βλέπουμε τις εξελίξεις, απ’ ότι το πρώτο θέμα μετουσίωσης που θίξαμε, δηλαδή να τεθεί το κέντρο των γεννητικών οργάνων υπό τον έλεγχο του κέντρου του λαιμού. Εκεί είναι που θα γίνει η πολύ μεγάλη κρίση στο μέλλον.
Τελευταίο αφήνουμε το θέμα του να τεθεί το κέντρο της βάσης της σπονδυλικής στήλης της ανθρωπότητας υπό τον έλεγχο του κέντρου της κεφαλιού, διότι αν δεν προηγηθούν οι δυο προηγούμενες μετουσιώσεις, δεν θα μπορέσει ο βίος της ανθρωπότητας να είναι πνευματικός. Για μια τέτοια κατάσταση όπου η ανθρωπότητα θα έχει επιλύσει τα υπόλοιπα προβλήματα και θα έχει επιτύχει τις δυο προηγούμενες μετουσιώσεις που αναφέραμε, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή πολλά πράγματα. Είναι ένα στάδιο το οποίο είναι αρκετά κατοπινότερο, ένα στάδιο για το οποίο το μόνο πράγμα που μπορούμε ίσως από τώρα να πάρουμε μυρωδιά, είναι κάνοντας μια προβολή πάλι με το νόμο των αντιστοιχιών απ’ το ατομικό επίπεδο του καθενός, που χαρακτηρίζεται από κείνες τις στιγμές της ζωής μας, όπου με μια εσωτερική πληρότητα, μια ευδαιμονία, ότι αυτά που έκανα σήμερα, ή αυτά τα πράγματα που ζω αυτή την περίοδο, δεν έχουν καμιά εσωτερική αντίφαση μέσα μου, δεν έχουν κανένα σαράκι και βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με τις αρχές μου, σαν άνθρωπος. Αυτή λοιπόν την αίσθηση πληρότητας, αυτό το «ως εν ουρανώ και επί της γης» που λέγαμε, δηλαδή ότι αυτά που έχω συνειδητοποιήσει, τα υψηλότερα σαν άνθρωπος, έρχονται σε αρμονία μ’ αυτά που έχω κάνει αυτή την περίοδο και γι αυτό νιώθω ευτυχία και εσωτερική πληρότητα. Μόνο μέσα απ’ αυτό μπορούμε να αντιληφθούμε τι θα σημαίνει μια φωτισμένη ανθρωπότητα, μια αφυπνισμένη ανθρωπότητα.
Έτσι λοιπόν, βλέποντας ότι το μέλλον μέσα από αυτή την πορεία αφύπνισης θα συμπεριλαμβάνει και κρίσεις, σαν απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσει να γίνει αυτό το ξεκαθάρισμα και να τεθεί η ανθρωπότητα υπό τον έλεγχο ανώτερων κέντρων, καταλαβαίνουμε πολύ καλά ότι το παιχνίδι δεν είναι ατομικό. Ασφαλώς και ο καθένας στα πλαίσια στα οποία κινείται, μπορεί και έχει παράλληλα την υποχρέωση(;) να προβάλλει τις συνειδητοποιήσεις του στην πράξη και να διευκολύνει αυτή τη μετουσίωση, μέσα του και γύρω του, ωστόσο καταλαβαίνουμε ότι για να γίνει κάτι τέτοιο σε πλανητικό επίπεδο, επηρεάζει, αυτό πιστεύω ότι θα προλάβουμε να το δούμε, θα πρέπει να περάσουμε από μια διαφορετικής μορφής οργάνωση.
Άλλωστε υπάρχουν πολλές πνευματικές υπαγορεύσεις που μιλούν ότι με τον εικοστό πρώτο αιώνα θα μπουν νέα πρότυπα πλανητικής οργάνωσης, διότι η διαχείριση της γνώσης και η διαχείριση της ενέργειας του πλανήτη, δεν μπορεί να γίνει ατομικά από τον καθένα, απαιτούνται καινούργιοι τρόποι κοινωνικής οργάνωσης, καινούργια πρότυπα κοινωνικής οργάνωσης, άρα μιλάμε αναπόφευκτα και για κοινωνική και πολιτική δράση, τη μορφή των οποίων ακόμα δεν έχουμε δει. Μπορεί να υπάρχουν αυτοί οι προπομποί, είτε λέγονται οικολογικές οργανώσεις, είτε κινήματα πολιτών, ωστόσο, η αίσθηση η δική μου είναι ότι αυτά δεν είναι τίποτα, μπροστά σ’ εκείνα τα οποία θα προκύψουν ως ώριμη αναγκαιότητα αυτής της διαδικασίας μετουσίωσης που λέγαμε.
Έχουνε λοιπόν πολλά να δουν τα μάτια μας και πιστεύω ότι εμείς εκείνο που έχουμε να κάνουμε είναι να είμαστε ανοιχτοί και εγρηγορότες απέναντι στις όποιες εξελίξεις, διότι από μας θα πλαισιωθούν αυτές οι καινούργιες δομές, αυτοί οι καινούργιοι θεσμοί σ’ όλο τον κόσμο, οι οποίοι θα μπορούν την όποια πνευματικότητα έχει κατακτήσει ο καθένας από μας, να τη θέσουν στην υπηρεσία του πλανητικού συνόλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου