Ο 1ος Παγκόσμιος συντονισμένος οραματισμός "Μπλέ Ουρανοί" είναι γεγονός!

Τώρα Συν-δημιουργούμε μια νέα πραγματικότητα.

Αγαπημένοι μου φίλοι πριν να αναφερθώ σε οτιδήποτε άλλο σήμερα θα ήθελα να πω δυό λόγια για τον χθεσινό ομαδικό συντονισμένο οραματισμό της Ομάδας "ΜΠΛΕ ΟΥΡΑΝΟΙ"

Κατ' αρχήν θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους τόσο αυθόρμυτα και άμεσα αγκάλιασαν την ιδέα και κατανόησαν με την καρδιά τους τον τρόπο λειτουργίας και αποτελεσματικότητας του συντονισμού αυτού, καθώς περισσότερα από 50 άτομα συντονίστηκαν χθες 10.10. στις 10μμ σε μια ομαδική εκπομπή υψηλών δονήσεων που χτίζουν πρακτικά μια νέα πραγματικότητα, αλλά και όσους θα συνεχίσουν να εναρμονίζονται μαζί μας στην πορεία.

Στην ουσία πρόκειται για αυτό που λέμε πνευματικό ακτιβισμό ή αλλιώς πνευματική δραστηριοποίηση με στόχο την ομαδική συνειδησιακή Συν-Δημιουργία. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; 

Σημαίνει πως εστιάζουμε τη συνείδηση και τα συναισθήματα μας στην πραγματικότητα που θέλουμε να βιώνουμε στην καθημερινότητα μας. 

Η συγκεκριμένη Ομάδα ξεκίνησε χθές αυτή την πολύ πρωτότυπη δράση εφαρμόζοντας τη γνώση της λειτουργίας των μορφογενετικών πεδίων πάνω στο ζήτημα των χημικών αεροψεκασμών και γενικότερα της μόλυνσης της ατμόσφαιρας. Αντί λοιπόν να αντιστέκεται και να "πολεμά" ο κάθε ένας από εμάς μια "πραγματικότητα" που επιβλήθηκε "εν αγνοία μας" και εις βάρος μας, η ομάδα επιλέγει να εστιάζει τις δυνάμεις της συλλογικά στην πραγματικότητα των μπλέ καθαρών ουρανών που θέλει να επιβάλει, ακυρώνοντας θα λέγαμε κατά κάποιο τρόπο την "πραγματικότητα των χημικών αεροψεκασμών". 

Καταλαβαίνετε πως με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μας επεβλήθηκαν δεκάδες και εκατοντάδες άλλες επιμέρους "πραγματικότητες" αδικίας, μόλυνσης, ανισότητας, ασθένειας και χειραγώγησης και πως κατά τον ίδιο τρόπο μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κάθε άλλο "πρόβλημα" που συναντούμε, ανεβαίνοντας απλά σε ένα πιο αποφασηστικό επίπεδο και βλέποντας από πιο ψηλά ολόκληρη την εικόνα. Η "πραγματικότητα" που επικρατεί, συντηρείται εδώ και αιώνες από μόνιμη εκπομπή φόβου και τρομοκράτησης, αλλά και απόκρυψης της ουσιαστικής γνώσης και χτίστηκε ακριβώς πάνω στη δική μας συνειδησιακή αδράνεια. 

Ξεχάσαμε πως εμείς οι ίδιοι αποτελούμε την ενέργεια που τροφοδοτεί -εν αγνοία μας  συχνά- αυτή την πραγματικότητα που κατά γενική ομολογία όχι μόνο δεν μας εκφράζει και δεν μας αρέσει, αλλά και μας αρρωσταίνει...

Στην εποχή μας ένα τεράστιο κύμα γνώσης απελευθερώθηκε και πάλι μέσα από επιστημονικές έρευνες, αλλά και μέσα από την ελεύθερη πλέον πρόσβαση σε κρυμμένες πνευματικές διδασκαλίες. Όλη αυτή η γνώση δεν δίνεται φυσικά για να μείνει στο επίπεδο μιας ωραίας θεωρίας ή φιλοσοφίας. Ούτε για να κάνει μερικούς μόνο ανθρώπους "ξεχωριστούς". Περιμένει από εμάς όλους να την εφαρμόσουμε πρακτικά στην καθημερινή μας ζωή.

Σε τι βοηθά τον κάθε έναν από εμάς να γνωρίζει απλώς τα μορφογενετικά ή ενεργοπληροφοριακά πεδία και τη λειτουργία τους, να περνά ατέλειωτες ώρες φλυαρώντας θεωρητικά γύρω από το θέμα, αλλά να μην τα εφαρμόζει πρακτικά; Σε τι μας βοηθά να γνωρίζουμε τη δύναμη της συλλογικής προσευχής, του συντονισμένου οραματισμού ή των ενεργειακών θεραπειών, αλλά να ανατρέχουμε στον παλιό τρόπο δράσης όταν χρειάζεται πρακτικά να κάνουμε κάτι για την υγεία τη δική μας ή των δικών μας ανθρώπων;

Αυτό που λείπει συχνά είναι η ικανότητα να αγκαλιάζουμε με ολιστικό τρόπο όλα όσα γνωρίζουμε δίχως να ερχόμαστε σε αντίθεση και να αντιφάσκουμε σαμποτάρωντας τον ίδιο μας τον εαυτό. Γιατί εάν υπάρχει μέσα στη σκέψη  και το λόγο μου η γνώση, αλλά οι πράξεις μου δεν εναρμονίζονται με αυτά που λέω και σκέπτομαι, αυτό καριβώς συμβαίνει.

Γνωρίζω πως δεν είναι πάντα "εύκολο" από την πρώτη μέρα να γίνει πράξη ένας τέτοιος τρόπος σκέψης και δράσης στην καθημερινότητα μας, αφού εδώ και μερικές δεκαετίες, ανάλογα με την ηλικία μας, έχουμε προγραμματιστεί να δρούμε με ένα συγκεκριμένο τρόπο: κυρίως: ΑΝΤΙδρώντας.

Αντι-δρούμε σε όσα συμβαίνουν γύρω μας, αλλά ξεχνάμε να δημιουργούμε εκ των προταίρων αυτά που θα συναντήσουμε γύρω μας...

Στην πραγματικότητα βέβαια φυσικά και "δημιουργούμε" όσα συναντούμε, ακόμη και τα άσχημα που δεν μας αρέσουν. Απλά το κάνουμε δίχως συνείδηση. Κάθε σκέψη μας, κάθε συναίσθημα, κάθε κουβέντα μας χτίζει αυτό που θα συναντήσουμε αργά ή γρήγορα στο δρόμο μας: τα εμπόδια, τα προβλήματα, τους καυγάδες ή τις ευχάριστες στιγμές με συζητήσεις και ευχάριστα γεγονότα.

Τίποτε δεν μας συναντά τυχαία. Εμείς το προσκαλούμε. Αυτό βέβαια προϋποθέτει πως έιμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε κάθε ευθήνη, ολόκληρη την ευθήνη, για τι ζωή μας και να πάψουμε απλώς να "γκρινιάζουμε"...

Θα μου πείτε εμείς προσκαλέσαμε τους χημικούς αεροψεκασμούς?(-που αποτελεί και το σημείο έναρξης της ομάδας αυτής); Κατά κάποιο τρόπο μάλλον ναι. Τουλάχιστον εμείς επιτρέψαμε να πάρει τον έλεγχο της κοινής μας πραγματικότητας μια δύναμη που δρα ενάντια μας -όπως κάναμε και σε άλλες περιπτώσεις με πολέμους, μολύνσεις κτλ.

Αδιαφορήσαμε για το δικό μας μερίδιο ευθήνης και μέσα από αδράνεια, βόλεμα, αδιαφορία και έλειψη συνειδητότητας απομονωθήκαμε και αρχίσαμε να αποτελούμε εύκολα ελέγξιμους και χειραγωγήσιμους στόχους, άλλων μονάδων που πολύ συνειδητά επιλέγουν να θέλουν τη συγκέντρωση ελέγχου, εξουσίας και δύναμης εις βάρος των υπολοίπων. 

Η απομόνωση μας μας μετέτρεψε σε φαινομενικά ασύνδετα κύτταρα εντός του οργανισμού της ανθρωπότητας και έτσι οι "καρκινικοί όγκοι" στο σώμα της ανθρωπότητας αυξήθηκαν. Πολλές φορές και εμείς οι ίδιοι λειτουργούσαμε ή και λειτουργούμε ακόμη σαν καρκινικά κύτταρα. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Πως θέλουμε να τρώμε, να ρουφάμε ενέργεια από έναν "οργανισμό" αδιαφορώντας για τα υπόλοιπα κύτταρα και αποκόπτωντας την επικοινωνία μας με αυτά. Αυτός είναι και ο λόγος που οι δυνάμεις που δρουν ενάντια στο συλλογικό καλό προσπαθούν με κάθε μέσο να μετερέπουν τους ανθρώπους σε ξεκομμένα από τον υπόλοιπο κοινωνικό ιστό κύτταρα...

Η αλήθεια είναι πως ΠΟΤΕ δεν υπήρξαμε και ποτέ δεν είμαστε "ξεκομμένοι" από τον υπόλοιπο οργανισμό. Κάθε μας δράση, σκέψη. λόγος έχει αντίκτυπο σε ολόκληρο τον οργανισμό. Αποτελούμε ένα μοναδικό σώμα, το σώμα της ανθρωπότητας και σε συνειδησιακό επίπεδο είμαστε συνδεμένοι σε ένα δίκτυο που μοιάζει πολύ με αυτό του ιντερνετ. Έτσι κάθε "ξεκομμένο" από άγνοια κύτταρο που αποφασίζει να γιατρευτεί και να επικοινωνήσει με τα γειτονικά του κύτταρα επηρεάζει και την υγεία ολόκληρου του σώματος της ανθρωπότητας. Αποκαθιστά τη ροή της ενέργειας και επαναφέρει την υγεία.

Το άσχημο είναι βέβαια πως πολλοί άνθρωποι μέχρι σήμερα δεν έμαθαν ποτέ τους πως ουσιαστικά έχουμε την ιδιότητα να αντλούμε απεριόριστη ενέργεια από τη  Γη και από το σύμπαν και με μια αίσθηση "έλλειψης" και "ανεπάρκειας" συνήθισαν να συντηρούνται "κλέβοντας" κατά κάποιο τρόπο ενέργεια από τους άλλους ανθρώπους -και μάλιστα δίχως να το κάνουν καν συνειδητά τις περισσότερες φορές. Άλλοι πάλι που ναι μεν έμαθαν για τον σωστό τρόπο μόνιμης επαναφόρτησης της ενέργειας τους ως άτομα-κύτταρα, πάλι λόγω φόβου έλλειψης ή ενεπάρκειας, -από φόβο μήπως τους την "κλέψουν" αυτή την πολύτιμη ενέργεια οι άλλοι γύρω τους αυτή τη φορά-, συμπεριφέρονται επίσης εγωιστικά και απομονώνονται για να "συγκετρώσουν" και να "ασφαλίσουν" την ενέργεια τους όπως πιστεύουν...

Καταλαβαίνεται φίλοι μου πως και σε αυτή την περίπτωση ο φόβος είναι που κυβερνά αυτές τις αντιδράσεις... Δεν υπάρχει έλλειψη ενέργειας και δεν υπάρχει ανεπάρκεια ενέργειας. 

Γνωρίζοντας αυτό δεν μπλοκάρουμε την ελέυθερη ροή της ούτε μέσα στο σώμα μας ούτε προς τους γύρω μας. Γιατί γνωρίζουμε πως όσο περισσότερη ενέργεια επιτρέπουμε να περνά μέσα από εμάς -και προς τους άλλους- τόσο περισσότερο δυναμώνουμε.

Γνωρίζοντας πως η δική μας στάση συμβάλει στο γενικότερο καλό ολόκληρης της ανθρωπότητας πετάμε τον ανθυγειηνό εγωισμό στα σκουπίδια και επιλέγουμε να δρούμε σαν μέρος του όλου. Γιατί έτσι είναι. Είμαστε μέρος του όλου. Είμαστε μέρος του οργανισμού της ανθρωπότητας. Είμαστε Ένα.

Ξυπνώντας λοιπόν σε αυτή τη συνείδηση, βάζουμε κάτω από έλεγχο το "μικρό εγώ μας" και του μαθαίνουμε, σαν σε ένα αγαπημένο κατοικίδιο, να εργάζεται ως πραγματικός μας σύμμαχος. Ναι χρειάζεται να γνωρίζω ποιό κύτταρο ή τι είδους κύτταρο είμαι μέσα στον οργανισμό του σώματος της ανθρωπότητας, χρειάζομαι μια "ταυτότητα", αλλά αυτή η ταυτότητα δεν είναι πάνω από την ταυτότητα ολόκληρου του σώματος, ούτε στόχο έχει να με κάνει να "ξεκόψω" και να "ξεχωρίσω" από το υπόλοιπο σώμα. Με βοηθά απλώς να συνειδητοποιήσω τη λειτουργία που έχω να επιτελέσω μέσα στο σώμα, γνωρίζοντας πως και η δική μου η ύπαρξη εξαρτάται άμεσα από την καλή λειτουργία και ευρυθμία του διπλανού κυττάρου... Και σε τελική ανάλυση γνωρίζω πως όλοι έχουμε τις ίδιες ακριβώς ανάγκες για να είμαστε υγιείς και χαρούμενοι, πως μόνο όλοι μαζί μπορούμε να συντηρήσουμε τον οργανισμό σαν σύνολο...

Θεωρώ πως είμαστε στη φάση που άρχισε η θεραπεία του "καρκίνου" που μάστιζε επί αιώνες το σώμα της ανθρωπότητας. Αρχίζουμε να ξεκλειδώνουμε την ενέργεια μας και να επιτρέπουμε στον οργανισμό να αυτοθεραπευτεί. Τα "καρκινικά κύτταρα" έχουν δύο επιλογές: ή ξαναγίνονται υγιή κύτταρα, όπως ήταν πριν ή θα τα ξεπλύνει ο οργανισμός για να συντηρηθεί στη ζωή το υπόλοιπο σώμα...

Φυσικά ο καρκίνος, έτσι ύπουλος που είναι, μπήκε στο σώμα της ανθρωπότητας με ένα δυνατό σοκ, με μια μορφή ψυχικής, πνευματικής σύγκρουσης κάποια στιγμή στο παρελθόν. Ήταν η στιγμή που σταδιακά αρχίσαμε να ξεχνάμε την αληθινή σχέση μεταξύ μας. Ήταν η στιγμή που κάποια καρκινικά κύτταρα επέλεξαν να "επιβιώσουν" χτίζοντας καρκινικές πυραμίδες... Όμως το σώμα της ανθρωπότητας έχει επιλέξει να γιατρευτεί, απόδειξει αυτού αποτελούμε όλοι εμείς, μαζί με εκατοντάδες άλλες παρόμοιες ομάδες που συντονσίζονται για το κοινό καλό.

Οι πυραμίδες το δίχως άλλο θα γκρεμιστούν και στη θέση τους θα ανθίσουν ανθρώπινα "δέντρα" που επικοινωνούν με τη Γη και το σύμπαν σχηματίζοντας όλα μαζί ένα νέο οικοσύστημα όπως το δάσος, όπου όλοι συνυπάρχουν με τη διαφορετικότητα τους σαν ένα αρμονικό σύνολο.

Ελπίζω πως με τα παραδείγματα αυτά φωτιζω λιγάκι παραπάνω τον τρόπο λειτουργίας της ομάδας αυτής και τους στόχους τους οποίους αποφασίσαμε από κοινού να υπηρετήσουμε το καλό όλων.

Γνωρίζω πως η λογική μας έχει πολλές απορίες που περιμένει να φωτιστούν, αλλά πάνω από όλα μετρά η σοφία της καρδιάς μας -που την είχαμε παραγκωνισμένη επί δεκαετίες. Η λογική από μόνη της δεν φτάνει, ίσα-ίσα που μας μπλοκάρει επειδή έμαθε να λειτουργεί πάνω σε εγωικά πρότυπα. Θέλει κι εκείνη να συνδεθεί με την καρδιά μας για να μετουσιωθεί σε σοφία. Και αυτό θα γίνει σιγά σιγά καθώς θα μαλακώνουμε και θα επιτρέπουμε τη ζεστασιά της καρδιάς μας να λάμπει στα μάτια όλων μας. Πάνω από όλα χρειάζεται αφοβία και χαρά. 

Δεν έχουμε τίποτε "εξωγενές" να φοβηθούμε, γιατί ο "σαμποτέρ" κρύβεται μέσα μας. Όπως  και δεν έχουμε να περιμένουμε καμία βοήθεια από "εξωγήινους" και "σωτήρες" γιατί ο σωτήρας του καθενός είναι μέσα μας. Πάντα εκεί ήταν...

Ωστόσο έχουμε να λάβουμε μεγάλη υποστήριξη από την ίδια τη φύση, από την ίδια τη Γη και από το σύμπαν, μέρος του οποίου είμαστε κι εμείς. Καθώς ξεκλειδώνουμε την καρδιά μας και επιτρέπουμε να ρέει η ενέργεια μας αβίαστα αρχίζουμε να νιώθουμε πως ολόκληρη η Γη και ολόκληρο το σύμπαν επικοινωνεί μαζί μας. Πάντα το έκαναν απλά δεν το νιώθαμε επειδεί είχαμε απομονωθεί με τεράστια τείχη υψωμένα γύρω μας...

Η Γη και το σύμπαν υποστηρίζουν τη ζωή. Τη ζωή με σεβασμό, αρμονία και υγεία, γιατί μόνο έτσι υπάρχει χαρά και συν-δημιουργία. Ας πάρατήσουμε λοιπόν τις πανοπλίες που είχαμε φορέσει και ας πιάσουμε τα πινέλα να ζωγραφίσουμε την πραγματικότητα μας όπως ακριβώς την επιθυμούμε. Όλοι έχουμε να βάλουμε μια πινελιά στον πίνακα της κοινή πραγματικότητας μας. Τώρα είναι η ώρα να διαλέξουμε τα χρώματα...

Οι ουρανοί θα είναι ΜΠΛΕ με συννεφάκια κατάλευκα, ενίοτε με κάποιο ουράνιο τόξο που θα βγαίνει μετά τη γόνιμη βροχή, σαν υπόσχεση πως το φως και το χρώμα θα επικρατεί...

Με απέραντο σεβασμό στη Γη και τον Ουρανό που μας ενώνουν

ένα κύτταρο της ανθρωπότητας...

ένας ζωγράφος της νέας πραγματικότητας...

http://vickytoxotis.blogspot.com/2010/10/10.html