ΦΘΟΡΙΟΥΧΕΣ ΟΔΟΝΤΟΠΑΣΤΕΣ - ΠΟΣΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΕΙΝΑΙ;

Αγαπημένοι μου φίλοι, επειδή στον καταναλωτικό κόσμο που ζούμε λείπει το βασικό στοιχείο της γνώσης του γιατί επιλέγουμε ένα προϊόν και με ποιό σκοπό, θα ήθελα να επανέλθω σε άν θέμα που με είχε απασχολήσει και στο παρελθόν: το φθόριο. Αυτή τη φορά, έτσι για να μην ξεχνάμε όσα γνωρίζουμε και να τα διαδίδουμε στους συνανθρώπουμας προκειμένου να αποφύγουν άσκοπους κινδύνους, σας παραθέτω ένα κείμενο της ομοιοπαθητικής οδοντιατρικής γραμμένο από την οδοντίατρο Θεοδώρα Ζήση. Έχετε υπόψη πως η οδοντοστοιχία μας δεν είναι απλώς η μασιτική μας επιφάνεια... ουσιαστικά είναι το σημείο στήριξης του σώματος μας... αλλά περί αυτού σε επόμενο άρθρο.

ΦΘΟΡΙΟΥΧΕΣ ΟΔΟΝΤΟΠΑΣΤΕΣ - ΠΟΣΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΕΙΝΑΙ;

• Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί δεν επιτρέπεται το παιδί σας να καταπιεί την οδοντόπαστα με την οποία πλένει τα δόντια του;
• Γνωρίζετε ότι κάποιες από τις φθοριούχες ενώσεις που υπάρχουν μέσα στις οδοντόπαστες χρησιμοποιήθηκαν στις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας ως…τοξικά ποντικοφάρμακα;!
• Γνωρίζετε ότι η ποσότητα των φθοριούχων ενώσεων που υπάρχει μέσα σε ένα συνηθισμένο σωληνάριο οδοντόπαστας είναι αρκετή για να προκαλέσει τον θάνατο σε ένα παιδί βάρους μέχρι 12 κιλών αν κατά λάθος φαγωθεί από αυτό; 

Είναι λοιπόν οι φθοριούχες ενώσεις τόσο τοξικές;

Το Φθόριο αποτελεί ένα από τα 92 χημικά στοιχεία που υπάρχουν στη γη και ανήκει στην οικογένεια των αλογόνων. Δεν βρίσκεται ελεύθερο στη φύση παρά μόνον σε μορφή φθοριούχων ενώσεων. Η μαζική παραγωγή του στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, οφείλεται στην ανάπτυξη της μεταλλοβιομηχανίας και της πυρηνικής έρευνας όπου παραγόταν σαν υποπροϊόν της παραγωγής αλουμινίου και για την συγκέντρωση και διαχωρισμό των ισοτόπων του ουρανίου και άλλων ραδιενεργών ενώσεων. Το φθόριο που «περίσσευε», παρόλο που ανήκει στα ιδιαίτερα τοξικά προϊόντα, προωθήθηκε στην χρήση οδοντικών σκευασμάτων αλλά και στην συστηματική φθορίωση του νερού σε πολλές χώρες.

Όπως είναι γνωστό, όλες οι φθοριούχες οδοντόπαστες όπως και τα φθοριούχα στοματικά διαλύματα περιέχουν φθόριο από 500 έως και 1500 ppm ανάλογα με την μάρκα.

Κάθε φορά που πλένουμε τα δόντια μας μία ποσότητα φθορίου απορροφάται από τον βλεννογόνο του στόματος και μια επιπλέον μικρή ποσότητα καταπίνεται με το σάλιο.

Αν κοιτάξετε προσεκτικά το σωληνάριο οποιασδήποτε φθοριούχου οδοντόπαστας θα διαπιστώσετε πως είτε δεν γράφει τίποτε περισσότερο από την μάρκα και τον τύπο της, είτε έχει μια περιοχή με τόσο μικρά γράμματα που χρειάζεται μεγεθυντικός φακός για να τα διαβάσει κανείς! Στο κείμενο αυτό λοιπόν, γράφει ότι τα παιδιά ηλικίας μικρότερης των 6-7 ετών πρέπει να χρησιμοποιούν ποσότητα μεγέθους μπιζελιού και να πλένουν τα δόντια τους πάντοτε με την παρουσία ενήλικα! Αυτές οι οδηγίες βέβαια γράφονται -δυστυχώς- σε οδοντόπαστες προορισμένες για την Ελλάδα ή για άλλες τριτοκοσμικές χώρες, γιατί αν ζούσατε στις Η.Π.Α. τότε σε κάθε οδοντόπαστα που αγοράζατε, αν αυτή περιείχε φθόριο ή φθοριούχες ενώσεις (Sodium Laurel Sulfate, κ.λ.π.) θα ήταν γραμμένες με ευκρίνεια οι οδηγίες :

«Κρατήστε την μακριά από παιδιά ηλικίας μικρότερης των 6 ετών. Αν καταπιούν ποσότητα μεγαλύτερη του μεγέθους μπιζελιού, επικοινωνήστε αμέσως με το Κέντρο Ελέγχου Δηλητηριάσεων». 

Η παραπάνω παράγραφος προστέθηκε μετά από εντολή του F.D.A. και είναι σε ισχύ από τον Απρίλιο του 1997.

Περισσότερο λεπτομερείς οδηγίες για την χρήση των φθοριούχων οδοντόπαστων από παιδιά υπάρχουν από το Calgary Regional Health Authority : «Τα παιδιά ηλικίας 1-2 ετών θα πρέπει να χρησιμοποιούν για το πλύσιμο των δοντιών τους όση ποσότητα οδοντόπαστας παίρνεται αν τρίψουμε την οδοντόβουρτσα πάνω στο ανοιχτό στόμιο του σωληναρίου. Τα παιδιά ηλικίας 3-5 ετών θα πρέπει να χρησιμοποιούν για το πλύσιμο των δοντιών τους ποσότητα οδοντόπαστας μεγέθους ενός μπιζελιού. Πάντοτε ένας από τους γονείς θα πρέπει α) να ελέγχει την ποσότητα της οδοντόπαστας που χρησιμοποιεί το παιδί, β) να μάθει στο παιδί του να φτύνει την ποσότητα αφρού που παράγεται κατά το βούρτσισμα και όχι να τον καταπίνει και γ) να βοηθά το παιδί στο πλύσιμο των δοντιών μέχρι την ηλικία των 8 ετών».

Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο τεύχος 131 του Journal of the American Dental Association του 2000, οι γονείς θα πρέπει να αποφεύγουν να αγοράζουν οδοντόκρεμες με αρώματα ή γεύσεις που θα προκαλούσαν επιθυμία στο παιδί να τις φάει!!! Και βέβαια, να φυλάσσουν τις οδοντόπαστες όπως και όλα τα άλλα προϊόντα που περιέχουν φθόριο, μακριά από παιδιά προσχολικής ηλικίας.

Δεν είναι περίεργο που καμία διαφήμιση φθοριούχου οδοντόπαστας ή διαλύματος δεν αναφέρει αυτές τις προειδοποιήσεις;

Το γεγονός ότι η φθορίωση του νερού ή η χρήση ανάλογων σκευασμάτων προστατεύει από την τερηδόνα σύμφωνα με την American Dental Association, αμφισβητείται από άλλες εργασίες όπως του Dr. John Colquhoun στο επιστημονικό περιοδικό Perspectives in Biology and Medicine, όπως και σε πρόσφατη δημοσιευμένη έρευνα του Journal of Dental Research όπου αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι 

«…στον γενικό πληθυσμό των χωρών της Δυτικής Ευρώπης που δεν φθοριώνουν το νερό, υπάρχει μια μείωση των ποσοστών της τερηδόνας και των σφραγισμάτων τα τελευταία πενήντα χρόνια, αντίστοιχη με εκείνη των Η.Π.Α., και αυτό παρά το γεγονός ότι το 98% των κατοίκων τους πίνουν νερό χωρίς φθόριο. Η παραπάνω μείωση λοιπόν, δεν οφείλεται στο φθόριο αλλά σε άλλους παράγοντες και κυρίως στη βελτίωση των συνθηκών ζωής και διατροφής.»

Τα συμπεράσματα δικά σας αγαπητοί αναγνώστες. 

http://vickytoxotis.blogspot.com/2010/10/blog-post_14.html