Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015
Το μυστικό των Μετεώρων
Η ιστορία της παρουσίας του ανθρώπου στην περιοχή Καλαμπάκας - Πύλης, με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, αρχίζει κατά τη Μέση Παλαιολιθική εποχή, τα απώτερα όρια της οποίας τοποθετούνται περίπου 100.000 χρόνια από σήμερα. Κατάλοιπα αυτής της εποχής έχουν βρεθεί τα τελευταία δέκα χρόνια στο σπήλαιο της Θεόπετρας.
Στην πραγματικότητα τα ευρήματα του σπηλαίου αυτού είναι ως τώρα τα παλιότερα ανασκαμμένα κατάλοιπα της ανθρώπινης παρουσίας σε ολόκληρη τη Θεσσαλία, η ιστορία της οποίας πιστευόταν ότι άρχιζε στη Νεολιθική εποχή, δηλ. 6.500 χρόνια π.χ.χ. περίπου. Χρονολογήσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα σε άνθρακες από το σπήλαιο αυτό ξεπερνούν τα 40.000 χρόνια...Περισσότερα...
Οι μύθοι μας λένε πως ο θεός Ποσειδώνας κατασκεύασε μία διώρυγα προκειμένου να φύγουν τα νερά. Γιατί να το έκανε αυτό, ο μύθος δεν μας λεει -και ίσως εκεί βρίσκεται όλο το μυστικό. Το έκανε πάντως στα Τέμπη, που παίρνουν το όνομά τους από το ρήμα τέμνω. Κι εδώ έρχεται η επιστήμη να μας επιβεβαιώσει την μεγάλη γεωλογική τομή της περιοχής. Ίσως πάλι ο μύθος, πολύ απλά, να μας περιγράφει αυτό το γεωλογικό γεγονός ενώ τα νερά που πλημμύρισαν τις γύρω περιοχές, μέχρι να καταλήξουν στο Αιγαίο, να καταγράφτηκαν ως κατακλυσμός, αν λάβουμε υπόψη πως ο Δευκαλίωνας βασίλευε στη Θεσσαλική Φθιώτιδα.
Όταν αργότερα, τα νερά της Θεσσαλικής λίμνης χύθηκαν στο Αιγαίο, αυτός ο ενιαίος όγκος χωρίστηκε εξαιτίας διαβρωτικής δράσης του νερού, των δυνατών ανέμων, των ραγδαίων βροχών και των σεισμικών δονήσεων, σχηματίζοντας λόφους και βράχους σε διάφορα σχήματα και μεγέθη.
Η στερεοποίηση των ποταμίσιων λίθων και της άμμου σε συμπαγείς βράχους, ήταν αποτέλεσμα της διάλυσης των ασβεστολιθικών πετρωμάτων, καθώς και της πίεσης που για πολλές χιλιάδες χρόνια ασκήθηκε στα χαμηλότερα απολιθώματα από τα υψηλότερα.
Η άποψη του Φίλιπσον θεωρείται ολοκληρωμένη επειδή εξηγεί τον βοτσαλωτό χαρακτήρα των βράχων και των λόφων και επειδή οι εξηγήσεις δεν βρίσκονται σε αντίθεση με την παράδοση που αναφέρεται στη θάλασσα της Θεσσαλίας.
Εκείνο που μας ενδιαφέρει να συγκρατήσουμε, είναι πως διαχέουν σε μία μεγάλη ακτίνα την ισορροπία της Δημιουργικής και Γενεσιουργού δύναμης. Αυτό συμβαίνει διότι οι λίθοι βρίσκονται περίπου σε κυκλική διάταξη και είναι κυρτοί.
Όμως, για την εκροή της «καλής» ενέργειας, υπεύθυνη είναι και η χημική σύσταση των βράχων και του εδάφους όπου «πατούν».
Κροκάλες μαρμάρου και γνευσίου είναι οι λέξεις κλειδιά, στην προκειμένη περίπτωση. Μην γνωρίζοντας, όμως, την ποιότητα του μαρμάρου (καθότι π.χ. διαφορετική της Πεντέλης από της Πάρου) αλλά ότι λόγω της κρυσταλλικής του δομής μπορεί να μεταδώσει ηλεκτρικό ρεύμα αν πολωθεί, θα σταθούμε στο άγνωστο γνεύσιο.
Ο γνεύσιος είναι κρυσταλλοσχιστώδες πέτρωμα που παρουσιάζει την ίδια ορυκτολογική σύσταση με τον γρανίτη. Αυτό το πέτρωμα είναι ικανό για κάποιες αντιδράσεις με το περιβάλλον, υπό ορισμένες συνθήκες, καθώς πολλοί γρανιτένιοι βράχοι και βασαλτικά πετρώματα συμπεριφέρονται σαν ηλεκτρικές μπαταρίες ή κυψέλες.
Όπως οι μπαταρίες εκλύουν ενέργεια όταν κάποιος τις βάλει σε λειτουργία, στην προκειμένη περίπτωση το πέτρωμα εκπέμπει ενέργεια που είναι υψίστης δονητικής αξίας και επιπλέον «καθαρή», λόγω του φυσικού γεωβελονισμού, οπότε καταλήγει να είναι «ιαματική» και ιδιαίτερα ωφέλιμη για τον ανθρώπινο οργανισμό, ο οποίος την «τραβάει» σαν «σφουγγάρι», ακριβώς διότι και ο ίδιος παράγει έναν «ηλεκτρισμό» και έχει ανάγκη αρκετές φορές μέσα σε ορισμένο διάστημα για «επαναφόρτιση».
Η ενέργεια αυτή πάλλεται, δηλαδή μειώνεται ή αυξάνεται ανάλογα με τους ηλιακούς αστρικούς κύκλους, ή καθώς συντονίζεται με την κίνηση πολύ κοντινών ουρανίων σωμάτων, όπως η Σελήνη. Διαδίδεται, επίσης, μέσω του αιθέρα.
Στις 20 Οκτωβρίου του 1980, τη γαλήνητων Μετερώρων ήρθε, ως εξ ουρανού, να ταράξει ο Τζέιμς Μποντ, σκαρφαλώνοντας σ' ένα από τα έξι εναπομείναντα μοναστήρια, εκείνο του Αγίου Βαρλαάμ. Για τις ανάγκες της ταινίας Για τα μάτια σου μόνο, το μοναστήρι μετατράπηκε στο καταφύγιο του κακού Κριστάτου. Οι μοναχοί εξοργίστηκαν και προκειμένου να προστατέψουν τα κτίρια από την ιερόσυλη κάμερα των άγγλων τεχνικών, τα κάλυψαν με αδιαφανές πλαστικό.
Σε αυτό συνέβαλαν η τελετουργίες τους που αμέσως αλλάζουν τον ιονισμό της ατμόσφαιρας, οι ψαλμωδίες που κατευθύνουν ή διαχέουν ακανόνιστα (αντίθετα προς τη φυσική της ροή) την ενέργεια, το χτύπημα της καμπάνας που καθαρίζει ναι μεν την ατμόσφαιρα, μα αλλάζει αμέσως την δονητικότητα του χώρου.
Έτσι η φυσική πηγή ενέργειας από τον 10ο αιώνα και μετά, άρχισε σιγά-σιγά να φθίνει. Τις τελευταίες δεκαετίες, που οι περισσότερες μονές έχουν ερημωθεί και εγκαταλειφθεί, οι ισορροπημένες Δημιουργικές και Γενεσιουργές δυνάμεις μας αγκαλιάζουν χαρίζοντάς μας αγνή και δυναμική ενέργεια. Το ενεργειακό πεδίο των Μετεώρων, λειτουργεί ξανά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου