Οι αλήτες του Διαστήματος απειλούν (διαρκώς) τη Γη!

Βέβαιη εμφανίζεται η διεθνής επιστημονική κοινότητα ότι η σύγχρονη διαστημική τεχνολογία είναι αήττητο «όπλο» στα χέρια της ανθρωπότητας για την προφύλαξή της από καταστροφή πλανητικών διαστάσεων εξαιτίας τυχόν βίαιης εισβολής στη Γη κάποιου άσκοπα περιφερόμενου ουράνιου...
αλήτη. «Αρκεί να έχουμε έγκαιρη προειδοποίηση μέσω καταγραφής των τροχιών των πιθανών εξωγήινων επιδρομέων.

Η ανάγκη να καταγράφονται αυτά τα ουράνια σώματα είναι επιτακτική» τόνισε στην «κυριακάτικη δημοκρατία» ο αστροφυσικός και διευθυντής του Πλανητάριου Ευγενίδου Διονύσης Σιμόπουλος, μετά τη διάσπαση του μετεωρίτη βάρους δέκα τόνων (σύμφωνα με υπολογισμούς) πάνω από την περιφέρεια Τσελιάμπινσκ της Ρωσίας στη λίμνη του Τσερμπάκουλ στα Ουράλια όρη το πρωί της Παρασκευής 15 Φεβρουαρίου. Σύμφωνα με τον Ελληνα επιστήμονα, η εισβολή του μετεωρίτη του Τσερμπάκουλ, που όπως είναι φυσικό έχει προκαλέσει παγκόσμιο ερευνητικό ενδιαφέρον, συγκαταλέγεται στα ασυνήθιστα φαινόμενα, επειδή «χτύπησε» κατοικημένη περιοχή αλλά και προκάλεσε τόσους πολλούς τραυματισμούς (εξαιτίας του ωστικού κύματος).

«Κατά τα άλλα, πάνω από 100 τόνοι πέφτουν καθημερινά στη Γη, χωρίς να το καταλάβουμε! Στρατιωτικοί δορυφόροι καταγράφουν ετησίως δεκάδες εκρήξεις που συμβαίνουν στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και οι οποίες οφείλονται στη διάλυση εξωγήινων αντικειμένων με μέγεθος ενός μέτρου και ενεργειακό δυναμικό παρόμοιο με την ατομική βόμβα της Χιροσίμα. Υπολογίζεται ότι ετησίως περίπου 1.000 από τους διαστημικούς επιδρομείς είναι τόσο μεγάλοι, ώστε να αντέξουν το ταξίδι μέσα από την ατμόσφαιρα του πλανήτη μας και να μας φτάσουν ως μετεωρίτες. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι τα 2/3 της Γης είναι καλυμμένα με νερό, άρα οι πτώσεις σπανίως γίνονται αντιληπτές» εξήγησε ο κ. Σιμόπουλος. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, σήμερα διαγράφουν τις δικές τους τροχιές στο Διάστημα εκατομμύρια αντικείμενα διαμέτρου έως 30 μέτρων, τα οποία είναι αδύνατον να καταγραφούν.

«Την ίδια στιγμή υπάρχουν και... βράχοι μεγέθους Λυκαβηττού που θα πρέπει να παρακολουθούνται» πρόσθεσε ο Διονύσης Σιμόπουλος. Σε μόλις δύο χρόνια εντοπίστηκαν 200 επικίνδυνοι αστεροειδείς με διάμετρο πάνω από 200 μέτρα και με τροχιά που μπορεί να τους φέρει σε απόσταση μικρότερη των 7.500.000 χιλιομέτρων από τη Γη. «Ειδικό πρόγραμμα υπολογίζεται ότι θα μπορέσει σε μια περίοδο 10 - 20 ετών να καταγράψει το 90% των εξωγήινων πιθανών επιδρομέων» είπε ο διευθυντής του Πλανηταρίου Ευγενίδου.

Οσο για το πώς οι επιστήμονες μπορούν να... κόψουν τον αέρα στους αστεροειδείς που «φλερτάρουν» με τον πλανήτη μας; Μία λύση είναι η αποστολή πυραύλου ή συστοιχίας πυραύλων, προκειμένου να καταστρέψουν ολοσχερώς τον επίδοξο ουράνιο εισβολέα. «Αυτή η επιλογή, βέβαια, δεν είναι η καλύτερη, εφόσον το αντικείμενο δεν βρίσκεται σε εξαιρετικά μεγάλη απόσταση. Φανταστείτε να ανατινάζαμε στο Διάστημα έναν ολόκληρο Λυκαβηττό, με τα κομμάτια του να κινούνται ανεξέλεγκτα! Αν όμως είμαστε προετοιμασμένοι και παρακολουθούμε τις τροχιές των ουράνιων σωμάτων, μπορούμε τελικά να τους αλλάξουμε πορεία. Και βέβαια υπάρχουν αρκετά αντικείμενα, των οποίων οι τροχιές δεν έχουν ακόμη εντοπιστεί» επεσήμανε ο κ. Σιμόπουλος.

Κοινός παρονομαστής των αστροφυσικών σε όλον τον κόσμο είναι το γεγονός ότι πλέον δεν αντιμετωπίζουν το Σύμπαν ως αμετάβλητο, αλλά ως... πεδίο βομβαρδισμού από μικροσκοπικά διαστημικά συντρίμμια. Για την ιστορία, ο Σικελός αστρονόμος Τζιουζέπε Πιάτσι είναι ο επιστήμονας που πρώτος ανακάλυψε αστεροειδή, την πρωτοχρονιά του 1801. Το εύρημα διαμέτρου 950 χιλιομέτρων ονομάστηκε Δήμητρα, προς τιμής της προστάτιδας θεάς της Σικελίας.


Η «πετροβροχή» φέρνει (και) εκατομμύρια

Στο κυνήγι των «χρυσών» θραυσμάτων του μετεωρίτη του Τσερμπάκουλ επιδίδονται οι Ρώσοι, οι οποίοι σταμάτησαν πια να κοιτάζουν ψηλά με το φόβο τυχόν νέας... πετροβροχής στα Ουράλια και περπατούν σκυφτοί αναζητώντας τον ουρανοκατέβατο θησαυρό σε ολόκληρη την περιφέρεια Τσελιάμπινσκ. Εξάλλου, οι επαγγελματίες κυνηγοί του είδους έχουν ήδη κοστολογήσει στα 7.500 ευρώ ακόμη και ένα πολύ μικρό κομμάτι του μετεωρίτη, σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα «Guardian». Σε πολύ χαμηλότερη τιμή, δηλαδή από περίπου 250 ευρώ, φέρονται πάντως να πωλούνται κάποια θραύσματα της ρωσικής ουράνιας «οβίδας» σε γνωστό διαδικτυακό κατάστημα τις τελευταίες ημέρες, ενώ η αρχή έγινε στις ρωσικές ιστοσελίδες.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η συντριβή ενός εξωγήινου επιδρομέα οδηγεί τους σύγχρονους χρυσοθήρες στον ξέφρενο αγώνα αναζήτησης των χαμένων κομματιών του. Αυτά τα σπάνια «σουβενίρ» από το Διάστημα -μαύρες πέτρες, σχεδόν σαν ποταμίσιες- αποτελούν αντικείμενο ενός παγκόσμιου, παράνομου και... online εμπορίου. Περίπου τέσσερις μήνες έχουν περάσει από τη μεγαλύτερη δημοπρασία μετεωριτών της Iστορίας, που διοργανώθηκε στη Νέα Υόρκη, με 125 διαστημικές πέτρες να βγαίνουν στο σφυρί από τον οίκο Heritage Auctions και με πωλήσεις της τάξης του 1.000.000 δολαρίων. Ειδικότερα, στην τιμή των 330.000 δολαρίων πωλήθηκε ένας σεληνιακός βράχος («βαφτισμένος» Dar Al Gani 1058) βάρους 1,8 κιλών -ο μεγαλύτερος που έχει συμμετάσχει σε δημοπρασία. Τον αγοραστή του βρήκε (αντί 1.375 δολαρίων) και ο μοναδικός, σύμφωνα με τους διοργανωτές της δημοπρασίας, μετεωρίτης που έχει προκαλέσει θάνατο - συγκεκριμένα μίας αγελάδας, το1972. Επίσης, η γυαλιστερή «φέτα» του μετεωρίτη του Σεϊμτσάν πλάτους 23 εκατοστών, με κρυστάλλους του ορυκτού ολιβίνη, ο οποίος βρέθηκε στη Σιβηρία τη δεκαετία του 1960 «έκλεισε» στα 43.750 δολάρια. Αντιθέτως, στα... αζήτητα έμεινε μεταξύ άλλων ένα τμήμα σβώλου από τον Αρη, και συγκεκριμένα του μετεωρίτη του Τίσιντ, ο οποίος μετά την εκτίναξή του από τον πλανήτη κατά τη διάρκεια κάποιας πρόσκρουσης «προσγειώθηκε» στο Μαρόκο πρόπερσι.

Πριν από περίπου 15 χρόνια, το FBI και η NASA συνεργάστηκαν στο πλαίσιο της αποκαλούμενης επιχείρησης «Σεληνιακή Εκλειψη», με στόχο οι πράκτορες και οι επιστήμονες από κοινού να βάλουν τέλος στη διακίνηση-πώληση (σε απίστευτα ποσά!) αληθινών αλλά και «μαϊμού» διαστημικών πετρωμάτων. Ενδεικτικά, όπως είχαν διαπιστώσει στα τέλη του 1998, σχεδιαζόταν στο Μαϊάμι η παράνομη πώληση ενός πετρώματος από τη Σελήνη, βάρους 1,14 κιλού. Το εν λόγω αντικείμενο ήταν αυθεντικό και προοριζόταν για πώληση σε συλλέκτες με τιμή εκκίνησης τα 5.000.000 δολάρια. Τη συγκεκριμένη σεληνιακή πέτρα είχε περισυλλέξει από το φεγγάρι το πλήρωμα της ιστορικής αποστολής «Απόλλων 17» στις αρχές Δεκεμβρίου του 1972. Τελικώς, το σπάνιο ιστορικό «κομμάτι» επέστρεψε και παραμένει στη συλλογή πετρωμάτων της NASA.

Νωρίτερα, τον Δεκέμβριο του 1996, ένας μικροσκοπικός μετεωρίτης 7,6 γραμμαρίων που είχε πέσει στη Νιγηρία το 1962 πωλήθηκε σε δημοπρασία έναντι 11.000 δολαρίων, ενώ το 1997 άλλοι τρεις μικροί μετεωρίτες (βάρους συνολικά 500 γραμμαρίων) από τον Αρη βγήκαν στο σφυρί με τιμή εκκίνησης 1.100.000 δολάρια.


Το εφιαλτικό σενάριο για πτώση αστεροειδούς στον Ατλαντικό

«Ενα από τα φυσικά θαύματα του κόσμου», όπως περιγράφουν οι επιστήμονες, βρίσκεται στις ερήμους της βόρειας Αριζόνα. Πρόκειται για έναν τεράστιο κρατήρα, με διάμετρο 1,2 χλμ. και βάθος 200 μ. ή αλλιώς το «ανεξίτηλο σημάδι» που άφησε στον πλανήτη μας ένας εξωγήινος επιδρομέας πριν από 50.000 χρόνια. «Εκείνος ο αστεροειδής είχε διάμετρο 80 μέτρων και μάζα αρκετών εκατομμυρίων τόνων, και έπεσε πάνω στη Γη με ταχύτητα 40.000 χιλιομέτρων την ώρα. Η πρόσκρουση δημιούργησε τον κρατήρα Μπάριντζερ της Αριζόνα (πήρε το όνομά του από τον άνθρωπο που τον μελέτησε για πρώτη φορά) και είναι μόνο μία από τις δεκάδες παρόμοιες “ουλές” που έχουν εντοπιστεί διάσπαρτες στη Γη τα τελευταία χρόνια» εξήγησε στη «κυριακάτικη δημοκρατία» ο αστροφυσικός και διευθυντής του Ευγενίδειου Πλανητάριου Διονύσης Σιμόπουλος.

Από την Αριζόνα έως τη Σιβηρία και από το Μεξικό έως την Αυστραλία έχουν βρεθεί περίπου 140 κρατήρες, που δημιουργήθηκαν από προσκρούσεις αστεροειδών στην επιφάνεια της Γης. «Βέβαια, οι περισσότεροι διαβρώνονται σχετικά σύντομα από τις διάφορες γεωλογικές και κλιματολογικές δραστηριότητες. Από αυτούς που έχουν διατηρηθεί, ο παλαιότερος με ηλικία 212.000.000 ετών, βρίσκεται στο Κεμπέκ του Καναδά, στην περιοχή Μανικουάγκαν. Εχει διάμετρο πάνω από 100 χιλιόμετρα» πρόσθεσε ο κ. Σιμόπουλος. Σύμφωνα με τους επιστημονικούς υπολογισμούς της NASA και άλλων οργανισμών, εκτιμάται ότι μικροί αστεροειδείς, με μέγεθος 100 - 1.000 μέτρων, συγκρούονται με τη Γη μία φορά κάθε 250.000 χρόνια. Σύμφωνα με τον κ. Σιμόπουλο: «Η στατιστική μάς λέει ότι η Γη συγκρούεται με αστεροειδή μεγαλύτερο του ενός χιλιόμετρου μία ή δύο φορές κάθε 1.000.000 χρόνια, ενώ συγκρούσεις αστεροειδών με μέγεθος σαν αυτού που ίσως να αφάνισε τους δεινοσαύρους πέφτοντας στη χερσόνησο Γιουκατάν στο Μεξικό αναμένονται μία φορά κάθε 100.000.000 χρόνια».

Αυτό σημαίνει ότι εξωγήινες επιδρομές δεν αποκλείεται να επαναληφθούν στο μέλλον. «Αλλωστε έχουμε πρόσφατα παραδείγματα, όπως η πτώση ενός αρκετά μεγάλου μετεωρίτη στον Νότιο Ειρηνικό το 1978, που τότε είχε θεωρηθεί μυστική δοκιμή πυρηνικής βόμβας. Επίσης, στις 23 Μαρτίου 1989 ένας αστεροειδής περίπου 800 μέτρων προσπέρασε τη Γη σε απόσταση 640.000 χιλιομέτρων. Ενας άλλος, με διάμετρο 10 μέτρων, μας πλησίασε στις 17 Ιανουαρίου 1991 σε απόσταση 170.000 χιλιομέτρων, δηλαδή μικρότερη από το μισό της απόστασης Γης - Σελήνης. Τον Δεκέμβριο του 1994 ένας μικρός εξωγήινος επιδρομέας προσπέρασε τη Γη σε απόσταση 100.000 χιλιομέτρων, ενώ το 1997 αποκαλύφθηκε ότι μικροί αστεροειδείς και κομήτες με διάμετρο 10 μέτρων εκρήγνυνται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας μία φορά κάθε τέσσερις έως έξι εβδομάδες.

«Στα ειδικά εργαστήρια Σάντια και Λος Αλαμος των ΗΠΑ, τα σενάρια των ηλεκτρονικών υπολογιστών μάς πληροφορούν ότι η σύγκρουση της Γης με έναν αρκετά μεγάλο αστεροειδή, είτε πέσει στην ξηρά είτε στη θάλασσα, θα ήταν καταστροφική. Η πτώση στον Ατλαντικό Ωκεανό ενός αστεροειδούς διαμέτρου 350 μέτρων θα κατέστρεφε τελείως τις παραλίες και των δύο πλευρών του Ατλαντικού, σε βάθος δεκάδων χιλιομέτρων, με τη δημιουργία τσουνάμι ύψους 100 μέτρων. Τέτοιου είδους συγκρούσεις όμως συμβαίνουν μία φορά στα 100.000 χρόνια» καταλήγει ο Διονύσης Σιμόπουλος.


Τετ α τετ με μικρούς μετεωρίτες (ευτυχώς) χωρίς κάποιο νεκρό!

Οσο περίεργο -ή τρομακτικό (!)- και να φαίνεται, πράγματι υπάρχουν περιστατικά σύγκρουσης μικροσκοπικών διαστημικών πετρωμάτων... με ανθρώπους. Επισήμως δεν υπάρχει καταγεγραμμένος θάνατος, ωστόσο οι «πρωταγωνιστές» σε υποθέσεις τραυματισμού από θραύσματα μετεωρίτη σίγουρα αξίζουν το πρώτο βραβείο ατυχίας.

Μεσημεράκι της 30ής Νοεμβρίου του 1954, η Ελίζαμπεθ Χότζες λαγοκοιμόταν στον καναπέ του σαλονιού της, στην πόλη Σιλακόγκα της Αλαμπάμα των ΗΠΑ. Ο ύπνος της διακόπηκε από μια εξωγήινη πέτρα τεσσάρων κιλών που διαπέρασε με ταχύτητα (εκατοντάδων χιλιομέτρων) την ξύλινη οροφή του σπιτιού και, αφού εξοστρακίστηκε, χτύπησε ξυστά το πόδι της κοιμισμένης κυρίας. Η Ελίζαμπεθ Χότζες τραυματίστηκε ελαφρά (περισσότερο όμως από το... άτσαλο πέταγμά της εξαιτίας της τρομάρας της). Επίσης υπάρχουν αναφορές ότι το 1650 ένας μετεωρίτης χτύπησε το πόδι ενός Μιλανέζου μοναχού. Πιο πρόσφατα, το 1991, ένας μετεωρίτης 500 γραμμαρίων πέρασε ξυστά από το αυτί ενός 13χρονου στην Ιντιάνα, ενώ στην Ινδία ένας άλλος μετεωρίτης έσπασε το χέρι ενός άντρα.

«Η πιθανότητα να είστε εσείς ο επόμενος στόχος ενός εξωγήινου αντικειμένου είναι μία στα 150 τρισεκατομμύρια! Κάποια μέρα ίσως συγκρουστούμε πραγματικά και πάλι με έναν αρκετά μεγάλο από αυτούς τους αλήτες του Διαστήματος, αν και η πιθανότητα να σκοτωθείτε στη διάρκεια της ζωής σας από την πτώση ενός αστεροειδούς έχει υπολογιστεί ότι δεν υπερβαίνει τη μία στις 20.000. Αναλογιστείτε ότι την ίδια περίοδο οι πιθανότητες να δολοφονηθείτε είναι μία στις 11.000, να σας κλέψουν το πορτοφόλι μία στις 1.560, να κλέψουν το αυτοκίνητό σας μία στις 145, να ληστέψουν το σπίτι σας μία στις 50 και να χάσετε τη δουλειά σας μία στις 33» λέει ο διευθυντής του Ευγενίδειου Πλανητάριου Διονύσης Σιμόπουλος.


Ελένη Ευαγγελοδήμου

http://www.triklopodia.gr/2013/02/blog-post_4329.html