Η Ελλάδα και πυρηνική και βρώμικη και ηλεκτρομαγνητική βόμβα μπορεί να φτειάξει

Η Ελλάδα είναι χώρα στην οποία επί χρόνια βασιλεύει η αντιέρευνα, που παλεύει κάθε δημιουργική ροή ανάπτυξης πίσω από ένα πέπλο συμφερόντων εισαγομένων και μή.
Τα ΑΕΙ και τα ερευνητικά της ιδρύματα επί χρόνια δεν έχουν προσφέρει τίποτα στην οικονομία της χώρας ενώ τις θέσεις - κλειδιά συνεχίζουν να τις κατέχουν εγκάθετοι διαφόρων κέντρων αποφάσεων, συχνά πολυθεσίτες, συνταξιούχοι και κάτοχοι πολλών διαβατηρίων. Μετά απο την απορρόφηση τόσων ευρωπαικών προγραμμάτων η χώρα δεν φτειάχνει ούτε “καρφίτσα”.
Συνέπεια αυτής της κατάστασης και του γενικότερου μικρού διανοητικού βεληνεκούς σε όλη την επικράτεια είναι η χώρα να έχει συνεχώς μειωμένα αισθητήρια σε τεχνολογικά θέματα και συνεπώς πλήρη ανικανότητα σωστής αντίληψης και κοστολόγησης κάθε πλουτοπαραγωγικής πηγής.
Η Ελλάδα παρά την τραγική της οικονομική κατάσταση, συνεχίζει να διορίζει δημοσίους υπαλλήλους ακόμη και απο τα παράθυρα, συνεχίζει να ενισχύει ΜΚΟ, συνεχίζει να αντιμετωπίζει με γελοίο τρόπο το μεταναστευτικό πρόβλημα και συνεχίζει να δανειοδοτεί προβληματικές ιδιωτικές επιχειρήσεις (π.χ. ΜΜΕ μέσα απο το τραπεζικό σύστημα ή από ευρωπαικά προγράμματα ανάπτυξης, χρήματα που χρησιμοποιούνται για τον διορισμό εγκαθέτων για τον καλύτερο έλεγχο των συνειδήσεων και της παραπληροφόρησης), συνεχίζει να δημιουργεί νέα πολιτιστκά κέντρα και μουσεία και  με λίγα λόγια “συνεχίζει να προωθεί, ότι δεν παράγει τίποτα”. Η ενδοτικότητα, η ανικανότητα, ο αναλαφαβητισμός και η βλακεία σε όλο τους το μεγαλείο.
Το κατ’ επιλογήν κλείσμο του ΙΓΜΕ αντί π.χ. κάποιων Ινστιτούτων του Δημόκριτου που ασχολούνται με βασική έρευνα, ενός ερευνητικού ιδρύματος με ερευνητικό πεδίο τις γεωλογικές και μεταλλευτικές έρευνες (εφηρμοσμένη έρευνα), όπως και τη καταγραφή των ορυκτών στον Ελληνικό χώρο είναι μια ακόμη καθαρά ενδοτική απόφαση της κυβέρνησης. Το ότι δεν του συμπαραστάθηκαν στο αγώνα επιβίωσής του τα ΑΕΙ και τα ερευνητικά ιδρύματα της χώρας αποτελεί όνειδος για την Ελληνική επιστημονική κοινότητα, που δίκαια κατατάσσεται σε μια απο τις πλέον αντιπαραγωγικές δημόσιες υπηρεσίες της χώρας.
Το ΙΓΜΕ είχε κατορθώσει να φτειάξει “κίτρινο κώκ” απο ορυκτά ουρανίου, που εξορύχτηκαν στην Ελλάδα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί απο αυτό με κατάλληλη μεταλουργία και περαιτέρω επεξεργασία, όχι απαραίτητα αυτή που αναφέρεται στο διαδίκτυο, μπορεί να υπάρξει εμπλουτισμός του ουρανίου σε υψηλά ποσοστά. Δεν είναι δύσκολο για αυτόν που ξέρει και που μπορεί.

Η Ελλάδα και πυρηνική και βρώμικη και ηλεκτρομαγνητική βόμβα μπορεί να φτειάξει και σύντομα

Δεν είμαι θιασώτης της πυρηνικής ενέργειας, δεδομένου ότι τα πυρηνικά εργοστάσια είναι επι το πλείστον κακοσχεδιασμένα και συνεχώς εξάγουν απόβλητα στην ατμόσφαιρα. Το πρόσφατο ατύχημα της Φουκουσίμα, όπου τα διαλυμένα απο τη διάβρωση - λόγω της συνεχούς ψύξης με νερό - σχάσιμα υιλικά μέσα στους αντιδραστήρες συνεχίζουν να χύνονται στη θάλασσα, είναι ένα καλό παράδειγμα που μπορεί να περιγράψει το δυνατό περιβαντολλογικό κόστος ενός πυρηνικού ατυχήματος.
Η Τουρκία – μια χώρα που παίζει τον μπαλαντέρ της πολιτικής των ΗΠΑ στην Μεσόγειο - βάζει συνέχεια την Ελλάδα σε κατάσταση αναμονής με το συνεχή εξοπλισμό της και αποτελεί ένα ακόμη παράγοντα ανάσχεσης της όποιας ανάπτυξης μπορούσε να υπάρξει στη τριτοκοσμική αυτή χώρα, δίνοντας χώρο στα λαμόγια της πολιτικής να οργανώνουν φιέστες διαφόρων σχημάτων και σχηματισμών όπου οι μίζες σε όλα τα επίπεδα αποτελούν τον κανόνα στήριξης της επιχειρηματικότητας σε διάφορες δραστηριότητες, όπως οι εξοπλισμοί,  η εκμετάλλευση του ορυκτου πλούτου, τη γεωοικονομία του μεταναστευτικού κλπ.
Ειναι ανάγκη πλέον και θέμα επιβίωσης της χώρας να αλλάξει η αμυντική της στρατηγική.
Προσωπικά πιστεύω ότι, η Ελλάδα θα έπρεπε να διαθέτει βόμβες και πυραύλους με βρώμικη γόμωση. Η προσβολή Τουρκικών στόχων με τέτοια όπλα, θα τους έκανε για χρόνια ακατοίκητους. Δεν είναι δύσκολο να φτειαχτούν βρώμικες βόμβες. Δεν είναι καθόλου δύσκολο.

Ο φόβος της χρήσης dirty bombs εκ μέρους της Ελλάδας θα λειτουργούσε σαν κανόνας αποτροπής σε κάθε οπλικό σύστημα, που έχει ή θα αποκτούσε στο μέλλον η Τουρκία.

Μια τέτοια επιλογή θα επέτρεπε στην Ελλάδα να διαθέσει λιγότερους πόρους στη άμυνα και περισσότερους στην ανάπτυξη,

http://adamadinos.blogspot.com/2011/10/image.html#more