The Independent: "Δεν θα μείνει άλλη επιλογή για την Ελλάδα εκτός της εξόδου από το ευρώ"

Toυ Hamish McRae
για τη βρετανική εφημερίδα Independent

Οι Έλληνες απεργοί έχουν δίκιο. Εάν κάποιος - ένα πρόσωπο, μια εταιρεία ή μια χώρα - δεν μπορεί να εξοφλήσει τα χρέη του, είναι προτιμότερο να αποδεχθεί την αλήθεια, να δει τι μπορεί να αποπληρώσει άμεσα, και τέλος να δεχθεί τις όποιες απώλειες που θα προκύψουν ως μέρος ενός πακέτου ανασυγκρότησης των οικονομικών του.

Το πρώτο μνημόνιο που υπέγραψε η Ελλάδα προέβλεπε δάνεια τα οποία χορηγήθηκαν με την προϋπόθεση ότι το ποσό θα αποπληρωνόταν στο ακέραιο. Όταν κατέστη σαφές ότι κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο, ήλθε το δεύτερο "σχέδιο διάσωσης", το οποίο εξακολουθεί να εφαρμόζεται. Αυτό προέβλεπε μια διαγραφή κατά 20% ενός μεγάλου μέρους του χρέους. Ωστόσο, τώρα έχει καταστεί σαφές ότι ούτε αυτό δεν είναι εφικτό, με αποτέλεσμα να θεωρείται αναπόφευκτη η διαγραφή του χρέους κατά περίπου 50% της ονομαστικής του αξίας.

Αυτό θα μειώσει το ύψος του ελληνικού χρέους, από το 180% του ΑΕΠ περίπου στο 90%, ποσοστό αρκετά υψηλό για τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα, αλλά ενδεχομένως βιώσιμο. Η Ελλάδα, ωστόσο, έχει άλλα τρία προβλήματα, πέρα από το μέγεθος του δημόσιου χρέους της. Τα προβλήματα αυτά είναι: το μέγεθος του ελλείμματος του προϋπολογισμού, οι πενιχρές προοπτικές της χώρας για ανάπτυξη, και το ανεπαρκές σύστημα φορολόγησης και διαχείρισης της δημόσιας διοίκησης.

Το έλλειμμα προϋπολογισμού για το περασμένο έτος ξεπέρασε το 10% του ΑΕΠ. Φέτος, ενώ έχει μειωθεί κάπως, ενδέχεται πάλι να υπερβεί το 9% του ΑΕΠ. Με αυτό το ρυθμό προόδου, ακόμη και με μείωση κατά το ήμισυ του υπάρχοντος χρέους, η Ελλάδα και πάλι θα επιστρέψει σε επίπεδα που υπερβαίνουν το 100% του ΑΕΠ. Kαι οπωσδήποτε, κανείς δεν θα είναι διατεθειμένος να δανείσει στη χώρα τα απαιτούμενα ποσά με ένα αποδεκτό επιτόκιο. Αλλά, από την άλλη πλευρά, μια δέσμη ακόμη αυστηρότερων δημοσιονομικών μέτρων, που θα προβλέπουν αύξηση της φορολογίας και περικοπές δαπανών, θα βλάψουν τις προοπτικές της χώρας για οικονομική ανάπτυξη.

Ήδη δεν υπάρχει πλέον ανάπτυξη στην Ελλάδα. Υπό κανονικές συνθήκες, οποιαδήποτε χώρα στη θέση της Ελλάδας θα υποτιμούσε το νόμισμά της. Αυτή είναι η κλασική πολιτική, αφού ένα "ασθενέστερο" νόμισμα θα καταστήσει φθηνότερες τις εξαγωγές και ακριβότερες τις εισαγωγές, αυξάνοντας έτσι τη ζήτηση για τα εγχώρια προϊόντα. Αναμφίβολα ο τουρισμός ανταποκρίνεται γρήγορα στις αλλαγές νομίσματος. Ο κόσμος θα προτιμήσει να περνάει τις διακοπές του στην Ελλάδα και όχι, για παράδειγμα, στην Ιταλία ή την Ισπανία. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν είναι δυνατόν να συμβεί ενώ η Ελλάδα παραμένει στη ζώνη του ευρώ. Το όλο σκεπτικό μας οδηγεί σε εικασίες ότι τελικά η χώρα δεν θα έχει άλλη επιλογή εκτός από το να φύγει από την ευρωζώνη.

Τέλος, υπάρχει το ζήτημα της κακής διαχείρισης της δημόσιας διοίκησης. Στην Ελλάδα υπήρξε ανέκαθεν εκτεταμένη φοροαποφυγή και φοροδιαφυγή. Το τελευταίο μέτρο που πήρε η Ελληνική Κυβέρνηση, της εφάπαξ επιβολής εισφοράς ακινήτων μέσω των λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος, έγινε με το σκεπτικό ότι οι πολίτες θα πρέπει να συνεισφέρουν στο κόστος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Μένει να δούμε εάν θα είναι αποτελεσματικό. Αλλά αξίζει να αναφέρουμε ότι δεν έγινε καμία προσπάθεια από μέρους της κυβέρνησης να μειωθούν οι γραφειοκρατικές δαπάνες, οι οποίες τελικά βαραίνουν τους ίδιους τους πολίτες.

Είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει και τρίτο πακέτο διάσωσης μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Το εάν θα είναι βιώσιμο ή όχι από οικονομική και πολιτική άποψη είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα. 

 

http://kostasxan.blogspot.com/2011/10/independent.html