Εκπαιδευτικός εν οράματι.. |
| Δημόδια Δωρεάν Παιδεία: Έχουμε τίποτα από τα τρία;; |
Οι ήρωες της ερημιάς, ήταν ο τίτλος έρευνας του περιοδικού «Ταχυδρόμος» στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Η αποθέωση του έργου του δασκάλου. Σπονδή στα ολιγοθέσια απομακρυσμένα σχολεία της Ελλάδας…
…Ελλάδα, Κεντρική Πίνδος,1980
Έργο αξιολογημένο «μακρόθεν» από τους τότε κ.κ. Επιθεωρητή και Προϊστάμενο αφού ποτέ δεν μπόρεσαν να φτάσουν στο σχολείο, διότι «εφοβούντο να ιππεύσωσι ίππον ή ημίονον ίνα μεταβώσι εις το απομεμακρυσμένο χωρίον, απέχον περί τας τρείς και ημισίας και αντιστοίχως μιας ώρας…» ποδαρόδρομο ή καβαλαρία και κανείς εκ των χωρικών δεν διετέθει αρωγός (σε αίτημα μεταφοράς τους) στηρίζοντας το έργο ενός δασκάλου («παντογνώστη» τον ήθελε το σύστημα), που όλοι τους εκτιμούσαν ως παιδαγωγό, γραμματέα διεκπεραιωτή εγγράφων, έμπιστου επιστολογράφου, κ.ά
Χωρίς δρόμο, ρεύμα, τηλέφωνο, γιατρό, παπά...
Με λάσπες, χιόνια, και πόσιμο νερό απ’ το παράπλευρο ρέμα… Κτίριο με τσίγκια που τρέχαν, σόμπα με ξύλα και στο βασικό εξοπλισμό (της Σχολικής Εφορίας τότε) το τσεκούρι...
Εποπτικό υλικό που εξαντλούνταν σε μια παλιοκαιρισμένη σειρά Ηρώων της Επανάστασης του ’21 καρφωμένων εν τάξει στην τάξη...
Μαθητές, που το ωράριο προσέλευσης περιελάμβανε και το κοπαδάκι με τα «μανάρια» του καθενός που βοσκούσαν γύρω απ’ το σχολειό μέχρι την ώρα αποχώρησης του μαθητή-τσομπανάκου- χαμένη κάπου στο δειλινό...
Μακρινό τους όνειρο: να δουν κάποτε πως είναι η θάλασσα...
Σημερινοί επιστήμονες οι περισσότεροι που διαπρέπουν σε ευρωπαϊκά και αμερικάνικα ιατρικά και άλλα ερευνητικά κέντρα, διευθυντικά στελέχη και ανώτεροι υπάλληλοι σε μεγάλες και μικρές εταιρείες, στην Ελλάδα και το εξωτερικό (περίεργο: δυο-τρεις μόνο ασχολήθηκαν με την εκπαίδευση, ίσως να έφταιξε η εικόνα του δασκάλου, ίσως... ).
Και κείνοι που έμειναν στο χωριό, επιδέξιοι υλοτόμοι, οικοδόμοι και οδηγοί με χόμπι το κυνήγι και το ψάρεμα...
Απόφοιτοι όλοι Μονοθέσιου Δημοτικού Σχολείου.
-Α! ναι! μετά τρία χρόνια, το 1985 έφτασαν κι εκεί τα νέα βιβλία με κανονικό υπερπλήρες φόρτωμα μουλαριού (και κάποια «πανωσάμαρα» για να χωρέσουν) και το 2003 να και το ρεύμα… [...]
Στις μέρες μας, για το «μέγα» θέμα της συγχώνευσης σχολικών μονάδων, ακούσαμε, διαβάσαμε, παρακολουθήσαμε, συζητήσαμε, σαν ενεργοί πολίτες λάβαμε θέση, προτείναμε με διαβούλευση (open.gov), δια των Αιρετών Συλλογικών Οργάνων, δια των Ο.Τ.Α. και δια των αρμοδίων Διοικητικών οργάνων της Πολιτείας.
Κάποιοι χάρηκαν την όλη διαδικασία επιμένοντας:
-Επιτέλους θα μπει σειρά! Άλλοι οργίστηκαν, πιέστηκαν και έτεροι πίεσαν αρμοδίως ή πλαγίως και αθορύβως.
Όλοι κάναμε λάθος κύριοι!
Αντί να ευγνωμονούμε την Πολιτεία, την αρμόδια ηγεσία του υπουργείου Παιδείας (όχι «Εθνικής» πια, άρα «περιορισμένης» αρμοδιότητας) και να στηρίζουμε ανάλογα προγράμματα «εξυγίανσης» και «αναμόρφωσης», που επιτέλους οδηγούν την Παιδεία του τόπου μας στον εξευρωπαϊσμό της, οι περισσότεροι μικροκομματικά ενεργούντες ή από ταπεινά-λαϊκά συμφέροντα ορμώμενοι, δυσανασχετούμε.
Φοβόμαστε το νέο σχεδιασμό του εκπαιδευτικού Χάρτη που τελικά είναι προς όφελος μαθητών, γονέων, εκπαιδευτικών και κύρια των μικρών περιφερειακών «Καλλικρατικών» κοινωνιών.
Το λάθος που κάναμε όλοι μας κύριοι, χρόνια τώρα, πηγάζει από την άγνοια. Η Εκπαιδευτική νομοθεσία υπήρχε και υπάρχει. Είναι δομημένη σωστά, αποτελεσματικά και την τελευταία εικοσαετία οραματίζεται και οδηγεί στο «πολυπολιτισμικό» ευρωπαϊκό μοντέλο πολλών «προηγμένων» Χωρών που μέχρι σήμερα κάποιοι «αδυνατούσαμε» να δούμε.
Με γνώμονα λοιπόν το γράμμα της υπάρχουσας εκπαιδευτικής νομοθεσίας:
Την αναλογία μαθητών εκπαιδευτικών ανά τάξη.
Τον σχεδιασμό παιδαγωγικά - μορφωτικά ολοκληρωμένων σχολικών μονάδων.
Την απαραιτήτως και νομοθετικά ικανή στελέχωση με εκπαιδευτικούς, των σχολικών μονάδων.
Το αρχιτεκτονικό σχέδιο του Ο.Σ.Κ. περί ανέγερσης του κάθε σχολικού κτιρίου (λαμβανομένης υπ’ όψη της σεισμικότητας της χώρα μας).
Του εν εξελίξει σχεδίου των συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων στη χώρα μας, οδηγούμαστε (τηρουμένων των αναλογιών), στην επιτέλους λύση του ζητήματος της Παιδείας στην χώρα μας, αρκεί να εφαρμόσουμε σήμερα τα δίκαια που απορρέουν από τη νομοθεσία «υπακούοντας τυφλά» στα κελεύσματα της αρμόδιας υπουργού και των παγκοσμίου κύρους Συμβούλων της Πολιτείας.
Ένα παράδειγμα:
Μεγάλες κεντρικές Σχολικές μονάδες των πολεοδομικών συγκροτημάτων, που τούτη τη στιγμή συστεγάζονται ή από μόνες τους είναι υπερπλήρεις μαθητικού δυναμικού, αναπροσαρμόζουν την λειτουργία τους και συμμορφούμενες με τα προαναφερόμενα, προκύπτει ένα σχολείο:
Με αριθμό αιθουσών διδασκαλίας όπως ορίζονται από το σχεδιασμό τους (εξαιρώ αίθουσες Υποδοχής, Φροντιστηριακού τμήματος και Επανένταξης μαθητών).
Με εργαστήρια Η/Υ, Φυσικών, Εικαστικών, αίθουσα βιβλιοθήκης, Γυμναστήριο, αίθουσα Μουσικής, Γραφεία Διδασκόντων Εκπαιδευτικών, Γραφεία Διευθυντή – Υποδιευθυντή, Γραφείο συνεδριάσεων Συλλόγου Γονέων – Κηδεμόνων, Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων (Εκδηλώσεων), χώρο Κυλικείου (αν έχει προβλεφτεί), Αύλειο χώρο που αναλογεί σε κάθε μαθητή (για τα παραπάνω, απλά βλ. τα αρχιτεκτονικά σχέδια του Ο.Σ.Κ. για την ανέγερση κάθε σχολικής μονάδας).
Με ράμπες και τουαλέτες που να υπηρετούν όλους τους μαθητές αλλά και κείνους με ειδικές ικανότητες, (να δημιουργηθούν όπου δεν έχουν προβλεφθεί εξ αιτίας παλαιών σχεδίων του Ο.Σ.Κ.).
Προσθέτουμε στα παραπάνω και τους χώρους που θεωρούνται απαραίτητοι για τη χρήση των μαθητών που παρακολουθούν Ολοήμερο Σχολείο (μας προέκυψε την τελευταία επταετία μετά από γενναία επιχορήγηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων), όπως:
Αίθουσα σίτισης που να πληρεί τους υγειονομικούς όρους ασφαλείας σιτιζόμενων μαθητών, Χώρος εξοπλισμένος με τα απαραίτητα μέσα διατήρησης των φαγητών των μαθητών, (για τα παραπάνω βλ. σχετική νομοθεσία). Αίθουσα ανάπαυσης (ησυχίας) των μαθητών, (βλ. Εισηγήσεις Σχολικών Συμβούλων για τη λειτουργία Ολοήμερων Σχολείων το 2004). Προσωπικό υπηρεσίας σερβιρίσματος και καθαριότητας για τους παραπάνω χώρους, προσωπικό ασφαλείας για την ασφαλή προσέλευση και αποχώρηση των μαθητών. Εξαιρώ την ύπαρξη παιδοψυχολόγου και υγειονομικού υπαλλήλου (γιατρού ή νοσηλεύτριας) με δικό του χώρο στην κάθε σχολική μονάδα, (θεωρώ πως είναι πολυτέλεια στην περίοδο οικονομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα). Κρίνεται απαραίτητη όμως η εκ περιτροπής παρουσία τους επίσκεψη σε κάθε σχολική μονάδα μία φορά την εβδομάδα.
Μετά την αναπροσαρμογή λειτουργίας κάθε σχολικής μονάδας «στα νόμιμα», ένας ικανός αριθμός μαθητών και εκπαιδευτικών θα μείνει χωρίς σχολική στέγη. Εδώ λοιπόν έρχεται «ο της Παιδείας Καλλικράτης» και η σχεδιαζόμενη συγχώνευση σχολικών μονάδων.
Με την μέθοδο του Ντόμινο και αρχή τις κεντρικές σχολικές μονάδες της πόλης, θα πρέπει να τοποθετούνται σε γειτονικές σχολικές μονάδες, με αποτέλεσμα να φτάσουμε σιγά σιγά στις συνοικιακές και αν μέχρι εκεί δεν έχει γίνει τοποθέτηση-απόσβεση του μαθητικού πληθυσμού, να επεκταθεί στα πρώτα περιφερειακά διαμερίσματα (στους Καλλικρατικούς Δήμους πολλά απ’ αυτά έχουν ενταχθεί οικονομικά και διοικητικά στα κύρια πολεοδομικά συγκροτήματα).
Όσο για την πόλη της Λάρισας (όπου ζω και εργάζομαι) υποθέτω πως ένας τέτοιος πληθυσμός μπορεί να φτάσει σε σχολικές μονάδες της Γιάννουλης - Φαλάνης, της Φιλιππούπολης - Τερψιθέας, του Πλατυκάμπου - Χάλκης, της Νίκαιας - Νέων Καρυών, της Κοιλάδας - Αγίων Αναργύρων. Ανάλογα φαινόμενα θα παρατηρηθούν στην Ελασσόνα - Τσαριτσάνη, την Αγιά και τα Φάρσαλα.
Οι υποδομές υπάρχουν κι αν σε κάποια περιφερειακά διαμερίσματα δεν επαρκούν, να αξιοποιηθούν τα σύγχρονα κτίρια των Δημαρχείων που θα ερημώσουν (πρόσφατα με τον «Καποδίστρια» κτίστηκαν μερικά), δημόσια περιουσία είναι κι αυτά, «αξιοποίηση» την ονομάζει η επικαιρότητα και από την Πολιτεία κρίνεται επιτακτική.
Η μεταφορά μαθητών αρχικά θα πραγματοποιείται ως έχει σήμερα, θα είναι αντιστρόφως ανάλογη με την προβλεπόμενη από το σχέδιο συγχώνευσης και σταδιακά θα καταργηθεί εκ του αποτελέσματος που ακολουθεί.
Μέσα από την εκπαιδευτική αυτή μεταρρύθμιση, με «μπροστάρη» άλλη μια φορά το ελληνικό δημόσιο σχολείο, θα βοηθηθούμε όλοι μας μαθητές, γονείς, υπηρεσίες, κ.ά. σε θέματα που η Πολιτεία εξήγγειλε πολλές φορές αλλά παρέμεναν «όραμα» π.χ. Οικιστική και Διοικητική αποκέντρωση με Περιφερειακή οικιστική ανάπτυξη και δημιουργία ανθρώπινων συνθηκών διαβίωσης όσων επιλέξουν να μείνουν στα αστικά κέντρα, με μείωση των ρύπων, σύγχρονες «πράσινες» και ήπιες προτάσεις πολεοδομικής ανάπτυξης.
Μετεγκατάσταση μικρών εμπορικών και βιοτεχνικών επιχειρήσεων στην περιφέρεια.
Περιφερειακή ανάπτυξη συγκοινωνιακών μέσων.
Ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής μέσα από τις ενεργές πια, «γειτονιές». (Παραβλέπω, πως τα προαναφερόμενα είναι προς το «λαϊκό συμφέρον» αλλά όχι του συστήματος, αλλά γιατί όχι τώρα).
Μόνον τότε και αποκλειστικά έτσι:
Τα σχολεία μας θα μεταμορφωθούν σε πολυχώρους μάθησης - δράσεων και θα διαμορφώνουν εκείνα το περιβάλλον και όχι ο περιβάλλον χώρος τα σχολεία. Το ψηφιακό σχολείο, η διαδικτυακή τάξη και οι διαδραστικοί πίνακες θα «χωρέσουν» επιτέλους στην εκπαιδευτική διαδικασία, γιατί οι χώροι θα υπάρχουν.
Οι δάσκαλοι θα αξιολογούνται αξιοκρατικά για το έργο τους.
Οι μαθητές μας θα αμείβονται επίσης αξιοκρατικά - αναλογικά για την πρόοδό τους, με την αναγνώριση πτυχίου ξένων γλωσσών και Η/Υ, βεβαίωση ωρών συμμετοχής σε εργαστήρια, κοινωνικά και περιβαλλοντικά προγράμματα, δράσεις εθελοντισμού και προγράμματα αγωγής υγείας με στόχο την κατάρτιση και την επαγγελματική σταδιοδρομία.
Για όλους μας: Θα υπάρξει χώρος για δημιουργία του δικού μας λαχανόκηπου, που όλοι «κρυφά» επιθυμούμε. Θα μπει το κλειδί της εισόδου ξανά κάτω από το χαλάκι, γιατί το μάτι της γειτόνισσας απ’ την κουρτίνα θα «κόβει σαν λεπίδι» τον κάθε επίδοξο εισβολέα. Εν τέλει, τα παιδιά θα μαζευτούν πάλι στις αλάνες και το παιδομάνι ασφαλές θα περιδιαβαίνει πάλι στους δρόμους των χωριών σκορπώντας ήχους που θα μοιάζουν πρωτάκουστοι.
Με οδηγό το σχολείο λοιπόν, θα αναστήσουμε τις μικρές τοπικές κοινωνίες που σιωπηλά προσφέρουν τα μέγιστα. Τις είχαμε λησμονήσει γιατί είχαμε να επιλέξουμε ανάμεσα στο εορτοδάνειο και στο διακοποδάνειο που «σήμερα μας αποδεικνύουν» πως ήταν ναυαγοδάνεια. Όσο για το παιδαγωγικό αποτέλεσμα, είμαι απολύτως βέβαιος, πως οι μαθητές μας θα ξεπεράσουν την ευρωπαϊκή προοπτική και το στόχο που ορίζεται -κάποιες φορές- με την αξιολόγηση της Πίζας (που επιλέχτηκε μάλλον για να δηλώνει το στρεβλό των μετρήσεων).
Χειροκροτείστε λοιπόν την Πολιτεία που σκέφτηκε πριν από μας και επιμένει, να μας δώσει όσα μας αρμόζουν και μας ανήκουν. Κι εκείνους του Δ.Ν.Τ. που πασχίζουν να μας βάλουν «στη σειρά». Τους ευρωπαίους που μας δέχονται ως ισότιμους στις εισφορές αλλά διάφορους στη μοιρασιά, (κάποτε στην Ευρώπη ήμασταν ουραγοί, σήμερα, με πρωτιές στο μεροκάματο και τους μισθούς και αντιστρόφως ανάλογή τιμή στα καύσιμα είμαστε αρωγοί).
Τ’ ακούτε χωριανοί, συνδικαλιστές, δάσκαλοι, μαθητές, γονείς, ιερείς, δήμαρχοι … Όσο είναι καιρός «υπερασπιστείτε» το σχέδιο της συγχώνευσης των σχολείων… Τώρα είναι η ευκαιρία, πριν μας το πάρουν πίσω «ως μη υλοποιήσιμο λόγω αντιδράσεων».
Κι εγώ σαν ενεργεία δάσκαλος (με πλέον εικοσιπεντάχρονη υπηρεσία), δηλώνω:
Δια βίου αποδοχή, υπηρετώντας ένα τέτοιο σχολείο με 1000 ευρώ μισθό ως «ισότιμος» ευρωπαίων συναδέλφων, με σχολικό ανθόκηπο, λαχανόκηπο και πιθανόν σχολικό ορνιθώνα κ.ά., (δια βίου μέχρι να φτάσω τα 67-70 για σύνταξη, επιμορφούμενος δια των επιχορηγούμενων προγραμμάτων ΕΣΠΑ).
Δια βίου στη διάθεση του οποιουδήποτε ιθαγενή ή αλλοδαπού αξιολογητή.
Δια βίου θα διαμένω μόνιμα στην έδρα του σχολείου.
Δια βίου δεν θα αιτούμαι απόσπαση ή μετάθεση.
Δια βίου δεν θα συνεισφέρω με το καύσιμο του οχήματός μου στα έσοδα του κράτους και την αύξηση των κερδών γνωστών εταιρειών καυσίμων.
Δια βίου δεν θα στηρίζω τα έσοδα των Δήμων με πρόστιμα από παράβαση γιατί προσπέρασα στην επαρχιακή οδό σε διπλή γραμμή την «κομπίνα» που πάει για αλώνισμα.
Δια βίου δεν θα αγχώνομαι κοιτώνας το ρολόι και το πορτοκαλί φανάρι, (υπάλληλος στο δρόμο για το σχολείο δουλειά, γονιός-ταξιτζής στο δρόμο για το φροντιστήριο, το κολυμβητήριο, τη σχολή μπαλέτου, χορού, καράτε, γυμναστήριο).
Δια βίου θα μείνω «πράσινος» πολίτης, «πράσινος» υπάλληλος, σε «πράσινο» χωριό, καταναλώνοντας «πράσινη» ενέργεια (αλλά και καβαλάρης σε «πράσινο» άλογο).
Δια βίου θα προστατεύσω τον πλανήτη που ζω, σύμφωνα με όσα όρισαν οι υπογραφές των Ισχυρών της γης (G7,G20) στο Κιότο κι αλλού και θα αποδεχτώ έσοδα του κράτους από αγορά ποσοστών ρύπων που τους ανήκουν (εμείς τότε θα είμαστε «καθαροί»).
Δια βίου θα ανακυκλώνω τα σκουπιδάκια μου, τα κυβερνητικά προγράμματα και τα όσα με δίδαξαν οι γονείς μου, οι δάσκαλοί μου, η Ιστορία μας …
…Ύστερα το τοπικό σύννεφο «πολιτικής ομίχλης» και «δημοκρατικής σκόνης» από την Αφρική, σκόρπισαν δυνατές πνοές «βόρειου» παγωμένου, ευρωπαϊκού, αέρα και το όραμα έσβησε
ή
ξεδιάλυνε;
Υ.Γ. Όπου Πολιτεία = Οιαδήποτε Εξουσία (Νομοθετική και Εκτελεστική)
Προσαρμοσμένο απόσπασμα από γενικότερη εν εξελίξει εργασία.
Για την υπογραφή
Είρων ή Σόφρων
(εν ενεργεία εκπαιδευτικός)
…Ελλάδα, Κεντρική Πίνδος,1980
Έργο αξιολογημένο «μακρόθεν» από τους τότε κ.κ. Επιθεωρητή και Προϊστάμενο αφού ποτέ δεν μπόρεσαν να φτάσουν στο σχολείο, διότι «εφοβούντο να ιππεύσωσι ίππον ή ημίονον ίνα μεταβώσι εις το απομεμακρυσμένο χωρίον, απέχον περί τας τρείς και ημισίας και αντιστοίχως μιας ώρας…» ποδαρόδρομο ή καβαλαρία και κανείς εκ των χωρικών δεν διετέθει αρωγός (σε αίτημα μεταφοράς τους) στηρίζοντας το έργο ενός δασκάλου («παντογνώστη» τον ήθελε το σύστημα), που όλοι τους εκτιμούσαν ως παιδαγωγό, γραμματέα διεκπεραιωτή εγγράφων, έμπιστου επιστολογράφου, κ.ά
Χωρίς δρόμο, ρεύμα, τηλέφωνο, γιατρό, παπά...
Με λάσπες, χιόνια, και πόσιμο νερό απ’ το παράπλευρο ρέμα… Κτίριο με τσίγκια που τρέχαν, σόμπα με ξύλα και στο βασικό εξοπλισμό (της Σχολικής Εφορίας τότε) το τσεκούρι...
Εποπτικό υλικό που εξαντλούνταν σε μια παλιοκαιρισμένη σειρά Ηρώων της Επανάστασης του ’21 καρφωμένων εν τάξει στην τάξη...
Μαθητές, που το ωράριο προσέλευσης περιελάμβανε και το κοπαδάκι με τα «μανάρια» του καθενός που βοσκούσαν γύρω απ’ το σχολειό μέχρι την ώρα αποχώρησης του μαθητή-τσομπανάκου- χαμένη κάπου στο δειλινό...
Μακρινό τους όνειρο: να δουν κάποτε πως είναι η θάλασσα...
Σημερινοί επιστήμονες οι περισσότεροι που διαπρέπουν σε ευρωπαϊκά και αμερικάνικα ιατρικά και άλλα ερευνητικά κέντρα, διευθυντικά στελέχη και ανώτεροι υπάλληλοι σε μεγάλες και μικρές εταιρείες, στην Ελλάδα και το εξωτερικό (περίεργο: δυο-τρεις μόνο ασχολήθηκαν με την εκπαίδευση, ίσως να έφταιξε η εικόνα του δασκάλου, ίσως... ).
Και κείνοι που έμειναν στο χωριό, επιδέξιοι υλοτόμοι, οικοδόμοι και οδηγοί με χόμπι το κυνήγι και το ψάρεμα...
Απόφοιτοι όλοι Μονοθέσιου Δημοτικού Σχολείου.
-Α! ναι! μετά τρία χρόνια, το 1985 έφτασαν κι εκεί τα νέα βιβλία με κανονικό υπερπλήρες φόρτωμα μουλαριού (και κάποια «πανωσάμαρα» για να χωρέσουν) και το 2003 να και το ρεύμα… [...]
Στις μέρες μας, για το «μέγα» θέμα της συγχώνευσης σχολικών μονάδων, ακούσαμε, διαβάσαμε, παρακολουθήσαμε, συζητήσαμε, σαν ενεργοί πολίτες λάβαμε θέση, προτείναμε με διαβούλευση (open.gov), δια των Αιρετών Συλλογικών Οργάνων, δια των Ο.Τ.Α. και δια των αρμοδίων Διοικητικών οργάνων της Πολιτείας.
Κάποιοι χάρηκαν την όλη διαδικασία επιμένοντας:
-Επιτέλους θα μπει σειρά! Άλλοι οργίστηκαν, πιέστηκαν και έτεροι πίεσαν αρμοδίως ή πλαγίως και αθορύβως.
Όλοι κάναμε λάθος κύριοι!
Αντί να ευγνωμονούμε την Πολιτεία, την αρμόδια ηγεσία του υπουργείου Παιδείας (όχι «Εθνικής» πια, άρα «περιορισμένης» αρμοδιότητας) και να στηρίζουμε ανάλογα προγράμματα «εξυγίανσης» και «αναμόρφωσης», που επιτέλους οδηγούν την Παιδεία του τόπου μας στον εξευρωπαϊσμό της, οι περισσότεροι μικροκομματικά ενεργούντες ή από ταπεινά-λαϊκά συμφέροντα ορμώμενοι, δυσανασχετούμε.
Φοβόμαστε το νέο σχεδιασμό του εκπαιδευτικού Χάρτη που τελικά είναι προς όφελος μαθητών, γονέων, εκπαιδευτικών και κύρια των μικρών περιφερειακών «Καλλικρατικών» κοινωνιών.
Το λάθος που κάναμε όλοι μας κύριοι, χρόνια τώρα, πηγάζει από την άγνοια. Η Εκπαιδευτική νομοθεσία υπήρχε και υπάρχει. Είναι δομημένη σωστά, αποτελεσματικά και την τελευταία εικοσαετία οραματίζεται και οδηγεί στο «πολυπολιτισμικό» ευρωπαϊκό μοντέλο πολλών «προηγμένων» Χωρών που μέχρι σήμερα κάποιοι «αδυνατούσαμε» να δούμε.
Με γνώμονα λοιπόν το γράμμα της υπάρχουσας εκπαιδευτικής νομοθεσίας:
Την αναλογία μαθητών εκπαιδευτικών ανά τάξη.
Τον σχεδιασμό παιδαγωγικά - μορφωτικά ολοκληρωμένων σχολικών μονάδων.
Την απαραιτήτως και νομοθετικά ικανή στελέχωση με εκπαιδευτικούς, των σχολικών μονάδων.
Το αρχιτεκτονικό σχέδιο του Ο.Σ.Κ. περί ανέγερσης του κάθε σχολικού κτιρίου (λαμβανομένης υπ’ όψη της σεισμικότητας της χώρα μας).
Του εν εξελίξει σχεδίου των συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων στη χώρα μας, οδηγούμαστε (τηρουμένων των αναλογιών), στην επιτέλους λύση του ζητήματος της Παιδείας στην χώρα μας, αρκεί να εφαρμόσουμε σήμερα τα δίκαια που απορρέουν από τη νομοθεσία «υπακούοντας τυφλά» στα κελεύσματα της αρμόδιας υπουργού και των παγκοσμίου κύρους Συμβούλων της Πολιτείας.
Ένα παράδειγμα:
Μεγάλες κεντρικές Σχολικές μονάδες των πολεοδομικών συγκροτημάτων, που τούτη τη στιγμή συστεγάζονται ή από μόνες τους είναι υπερπλήρεις μαθητικού δυναμικού, αναπροσαρμόζουν την λειτουργία τους και συμμορφούμενες με τα προαναφερόμενα, προκύπτει ένα σχολείο:
Με αριθμό αιθουσών διδασκαλίας όπως ορίζονται από το σχεδιασμό τους (εξαιρώ αίθουσες Υποδοχής, Φροντιστηριακού τμήματος και Επανένταξης μαθητών).
Με εργαστήρια Η/Υ, Φυσικών, Εικαστικών, αίθουσα βιβλιοθήκης, Γυμναστήριο, αίθουσα Μουσικής, Γραφεία Διδασκόντων Εκπαιδευτικών, Γραφεία Διευθυντή – Υποδιευθυντή, Γραφείο συνεδριάσεων Συλλόγου Γονέων – Κηδεμόνων, Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων (Εκδηλώσεων), χώρο Κυλικείου (αν έχει προβλεφτεί), Αύλειο χώρο που αναλογεί σε κάθε μαθητή (για τα παραπάνω, απλά βλ. τα αρχιτεκτονικά σχέδια του Ο.Σ.Κ. για την ανέγερση κάθε σχολικής μονάδας).
Με ράμπες και τουαλέτες που να υπηρετούν όλους τους μαθητές αλλά και κείνους με ειδικές ικανότητες, (να δημιουργηθούν όπου δεν έχουν προβλεφθεί εξ αιτίας παλαιών σχεδίων του Ο.Σ.Κ.).
Προσθέτουμε στα παραπάνω και τους χώρους που θεωρούνται απαραίτητοι για τη χρήση των μαθητών που παρακολουθούν Ολοήμερο Σχολείο (μας προέκυψε την τελευταία επταετία μετά από γενναία επιχορήγηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων), όπως:
Αίθουσα σίτισης που να πληρεί τους υγειονομικούς όρους ασφαλείας σιτιζόμενων μαθητών, Χώρος εξοπλισμένος με τα απαραίτητα μέσα διατήρησης των φαγητών των μαθητών, (για τα παραπάνω βλ. σχετική νομοθεσία). Αίθουσα ανάπαυσης (ησυχίας) των μαθητών, (βλ. Εισηγήσεις Σχολικών Συμβούλων για τη λειτουργία Ολοήμερων Σχολείων το 2004). Προσωπικό υπηρεσίας σερβιρίσματος και καθαριότητας για τους παραπάνω χώρους, προσωπικό ασφαλείας για την ασφαλή προσέλευση και αποχώρηση των μαθητών. Εξαιρώ την ύπαρξη παιδοψυχολόγου και υγειονομικού υπαλλήλου (γιατρού ή νοσηλεύτριας) με δικό του χώρο στην κάθε σχολική μονάδα, (θεωρώ πως είναι πολυτέλεια στην περίοδο οικονομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα). Κρίνεται απαραίτητη όμως η εκ περιτροπής παρουσία τους επίσκεψη σε κάθε σχολική μονάδα μία φορά την εβδομάδα.
Μετά την αναπροσαρμογή λειτουργίας κάθε σχολικής μονάδας «στα νόμιμα», ένας ικανός αριθμός μαθητών και εκπαιδευτικών θα μείνει χωρίς σχολική στέγη. Εδώ λοιπόν έρχεται «ο της Παιδείας Καλλικράτης» και η σχεδιαζόμενη συγχώνευση σχολικών μονάδων.
Με την μέθοδο του Ντόμινο και αρχή τις κεντρικές σχολικές μονάδες της πόλης, θα πρέπει να τοποθετούνται σε γειτονικές σχολικές μονάδες, με αποτέλεσμα να φτάσουμε σιγά σιγά στις συνοικιακές και αν μέχρι εκεί δεν έχει γίνει τοποθέτηση-απόσβεση του μαθητικού πληθυσμού, να επεκταθεί στα πρώτα περιφερειακά διαμερίσματα (στους Καλλικρατικούς Δήμους πολλά απ’ αυτά έχουν ενταχθεί οικονομικά και διοικητικά στα κύρια πολεοδομικά συγκροτήματα).
Όσο για την πόλη της Λάρισας (όπου ζω και εργάζομαι) υποθέτω πως ένας τέτοιος πληθυσμός μπορεί να φτάσει σε σχολικές μονάδες της Γιάννουλης - Φαλάνης, της Φιλιππούπολης - Τερψιθέας, του Πλατυκάμπου - Χάλκης, της Νίκαιας - Νέων Καρυών, της Κοιλάδας - Αγίων Αναργύρων. Ανάλογα φαινόμενα θα παρατηρηθούν στην Ελασσόνα - Τσαριτσάνη, την Αγιά και τα Φάρσαλα.
Οι υποδομές υπάρχουν κι αν σε κάποια περιφερειακά διαμερίσματα δεν επαρκούν, να αξιοποιηθούν τα σύγχρονα κτίρια των Δημαρχείων που θα ερημώσουν (πρόσφατα με τον «Καποδίστρια» κτίστηκαν μερικά), δημόσια περιουσία είναι κι αυτά, «αξιοποίηση» την ονομάζει η επικαιρότητα και από την Πολιτεία κρίνεται επιτακτική.
Η μεταφορά μαθητών αρχικά θα πραγματοποιείται ως έχει σήμερα, θα είναι αντιστρόφως ανάλογη με την προβλεπόμενη από το σχέδιο συγχώνευσης και σταδιακά θα καταργηθεί εκ του αποτελέσματος που ακολουθεί.
Μέσα από την εκπαιδευτική αυτή μεταρρύθμιση, με «μπροστάρη» άλλη μια φορά το ελληνικό δημόσιο σχολείο, θα βοηθηθούμε όλοι μας μαθητές, γονείς, υπηρεσίες, κ.ά. σε θέματα που η Πολιτεία εξήγγειλε πολλές φορές αλλά παρέμεναν «όραμα» π.χ. Οικιστική και Διοικητική αποκέντρωση με Περιφερειακή οικιστική ανάπτυξη και δημιουργία ανθρώπινων συνθηκών διαβίωσης όσων επιλέξουν να μείνουν στα αστικά κέντρα, με μείωση των ρύπων, σύγχρονες «πράσινες» και ήπιες προτάσεις πολεοδομικής ανάπτυξης.
Μετεγκατάσταση μικρών εμπορικών και βιοτεχνικών επιχειρήσεων στην περιφέρεια.
Περιφερειακή ανάπτυξη συγκοινωνιακών μέσων.
Ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής μέσα από τις ενεργές πια, «γειτονιές». (Παραβλέπω, πως τα προαναφερόμενα είναι προς το «λαϊκό συμφέρον» αλλά όχι του συστήματος, αλλά γιατί όχι τώρα).
Μόνον τότε και αποκλειστικά έτσι:
Τα σχολεία μας θα μεταμορφωθούν σε πολυχώρους μάθησης - δράσεων και θα διαμορφώνουν εκείνα το περιβάλλον και όχι ο περιβάλλον χώρος τα σχολεία. Το ψηφιακό σχολείο, η διαδικτυακή τάξη και οι διαδραστικοί πίνακες θα «χωρέσουν» επιτέλους στην εκπαιδευτική διαδικασία, γιατί οι χώροι θα υπάρχουν.
Οι δάσκαλοι θα αξιολογούνται αξιοκρατικά για το έργο τους.
Οι μαθητές μας θα αμείβονται επίσης αξιοκρατικά - αναλογικά για την πρόοδό τους, με την αναγνώριση πτυχίου ξένων γλωσσών και Η/Υ, βεβαίωση ωρών συμμετοχής σε εργαστήρια, κοινωνικά και περιβαλλοντικά προγράμματα, δράσεις εθελοντισμού και προγράμματα αγωγής υγείας με στόχο την κατάρτιση και την επαγγελματική σταδιοδρομία.
Για όλους μας: Θα υπάρξει χώρος για δημιουργία του δικού μας λαχανόκηπου, που όλοι «κρυφά» επιθυμούμε. Θα μπει το κλειδί της εισόδου ξανά κάτω από το χαλάκι, γιατί το μάτι της γειτόνισσας απ’ την κουρτίνα θα «κόβει σαν λεπίδι» τον κάθε επίδοξο εισβολέα. Εν τέλει, τα παιδιά θα μαζευτούν πάλι στις αλάνες και το παιδομάνι ασφαλές θα περιδιαβαίνει πάλι στους δρόμους των χωριών σκορπώντας ήχους που θα μοιάζουν πρωτάκουστοι.
Με οδηγό το σχολείο λοιπόν, θα αναστήσουμε τις μικρές τοπικές κοινωνίες που σιωπηλά προσφέρουν τα μέγιστα. Τις είχαμε λησμονήσει γιατί είχαμε να επιλέξουμε ανάμεσα στο εορτοδάνειο και στο διακοποδάνειο που «σήμερα μας αποδεικνύουν» πως ήταν ναυαγοδάνεια. Όσο για το παιδαγωγικό αποτέλεσμα, είμαι απολύτως βέβαιος, πως οι μαθητές μας θα ξεπεράσουν την ευρωπαϊκή προοπτική και το στόχο που ορίζεται -κάποιες φορές- με την αξιολόγηση της Πίζας (που επιλέχτηκε μάλλον για να δηλώνει το στρεβλό των μετρήσεων).
Χειροκροτείστε λοιπόν την Πολιτεία που σκέφτηκε πριν από μας και επιμένει, να μας δώσει όσα μας αρμόζουν και μας ανήκουν. Κι εκείνους του Δ.Ν.Τ. που πασχίζουν να μας βάλουν «στη σειρά». Τους ευρωπαίους που μας δέχονται ως ισότιμους στις εισφορές αλλά διάφορους στη μοιρασιά, (κάποτε στην Ευρώπη ήμασταν ουραγοί, σήμερα, με πρωτιές στο μεροκάματο και τους μισθούς και αντιστρόφως ανάλογή τιμή στα καύσιμα είμαστε αρωγοί).
Τ’ ακούτε χωριανοί, συνδικαλιστές, δάσκαλοι, μαθητές, γονείς, ιερείς, δήμαρχοι … Όσο είναι καιρός «υπερασπιστείτε» το σχέδιο της συγχώνευσης των σχολείων… Τώρα είναι η ευκαιρία, πριν μας το πάρουν πίσω «ως μη υλοποιήσιμο λόγω αντιδράσεων».
Κι εγώ σαν ενεργεία δάσκαλος (με πλέον εικοσιπεντάχρονη υπηρεσία), δηλώνω:
Δια βίου αποδοχή, υπηρετώντας ένα τέτοιο σχολείο με 1000 ευρώ μισθό ως «ισότιμος» ευρωπαίων συναδέλφων, με σχολικό ανθόκηπο, λαχανόκηπο και πιθανόν σχολικό ορνιθώνα κ.ά., (δια βίου μέχρι να φτάσω τα 67-70 για σύνταξη, επιμορφούμενος δια των επιχορηγούμενων προγραμμάτων ΕΣΠΑ).
Δια βίου στη διάθεση του οποιουδήποτε ιθαγενή ή αλλοδαπού αξιολογητή.
Δια βίου θα διαμένω μόνιμα στην έδρα του σχολείου.
Δια βίου δεν θα αιτούμαι απόσπαση ή μετάθεση.
Δια βίου δεν θα συνεισφέρω με το καύσιμο του οχήματός μου στα έσοδα του κράτους και την αύξηση των κερδών γνωστών εταιρειών καυσίμων.
Δια βίου δεν θα στηρίζω τα έσοδα των Δήμων με πρόστιμα από παράβαση γιατί προσπέρασα στην επαρχιακή οδό σε διπλή γραμμή την «κομπίνα» που πάει για αλώνισμα.
Δια βίου δεν θα αγχώνομαι κοιτώνας το ρολόι και το πορτοκαλί φανάρι, (υπάλληλος στο δρόμο για το σχολείο δουλειά, γονιός-ταξιτζής στο δρόμο για το φροντιστήριο, το κολυμβητήριο, τη σχολή μπαλέτου, χορού, καράτε, γυμναστήριο).
Δια βίου θα μείνω «πράσινος» πολίτης, «πράσινος» υπάλληλος, σε «πράσινο» χωριό, καταναλώνοντας «πράσινη» ενέργεια (αλλά και καβαλάρης σε «πράσινο» άλογο).
Δια βίου θα προστατεύσω τον πλανήτη που ζω, σύμφωνα με όσα όρισαν οι υπογραφές των Ισχυρών της γης (G7,G20) στο Κιότο κι αλλού και θα αποδεχτώ έσοδα του κράτους από αγορά ποσοστών ρύπων που τους ανήκουν (εμείς τότε θα είμαστε «καθαροί»).
Δια βίου θα ανακυκλώνω τα σκουπιδάκια μου, τα κυβερνητικά προγράμματα και τα όσα με δίδαξαν οι γονείς μου, οι δάσκαλοί μου, η Ιστορία μας …
…Ύστερα το τοπικό σύννεφο «πολιτικής ομίχλης» και «δημοκρατικής σκόνης» από την Αφρική, σκόρπισαν δυνατές πνοές «βόρειου» παγωμένου, ευρωπαϊκού, αέρα και το όραμα έσβησε
ή
ξεδιάλυνε;
Υ.Γ. Όπου Πολιτεία = Οιαδήποτε Εξουσία (Νομοθετική και Εκτελεστική)
Προσαρμοσμένο απόσπασμα από γενικότερη εν εξελίξει εργασία.
Για την υπογραφή
Είρων ή Σόφρων
(εν ενεργεία εκπαιδευτικός)
http://www.ramnousia.com/2011/04/blog-post_2840.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου