Είναι αδυσώπητη η βρώμα όταν οι βόθροι καταρρέουν

Πολιτικές επιμιξίες και ακραίος αμοραλισμός και καιροσκοπισμός

Όταν ένας κόσμος καταρρέει οι ακαθαρσίες του δεν μπορούν να σκεπαστούν και βγαίνουν στον αφρό.

Σήμερα ζούμε δραματικά τους επιθανάτιους σπασμούς του καθεστώτος της νεοταξικής «δημοκρατικής» εξαχρείωσης. Αυτή η «δημοκρατία» σπαρταρά σαν τον σφαγμένο κόκορα…

Οι ακαθαρσίες που βγαίνουν στην επιφάνεια γίνονται ορμητικοί χείμαρροι που βρωμίζουν και ισοπεδώνουν τα πάντα και πρώτα από όλα τις ιδέες, τη σκέψη και το ήθος: Οι ιδέες μεταμορφώνονται σε λάσπες και το ήθος» σε υβρεολόγιο του παζαριού και χουλιγκανισμό…

Ο μεγάλος κίνδυνος είναι ότι βρισκόμαστε αθωράκιστη (ιδεολογικά, πολιτικά, ηθικά) μπροστά σε αυτούς τους χείμαρρους των καθεστωτικών ρύπων και τοξικών δηλητηρίων.

Οι περισσότεροι αντιδρούμε, έτσι, σπασμωδικά, με αυτό τον ψεύτικο ριζοσπαστισμό της τυφλής διαμαρτυρίας, της αναζήτησης της περιπέτειας για την περιπέτεια, της αγωνίας να πιαστούμε από κάπου πάση θυσία…

Αυτού του είδους, όμως, των αντιδράσεων μας οδηγεί να κυλάμε, όπως το νερό μέσα στο αυλάκι. Δηλαδή μέσα στα ποτάμια της καθεστωτικής ακαθαρσίας, ποτάμια με πολλά και ποικίλα παραπόταμα τα οποία διασχίζουν ορμητικά όλη τη γεωγραφία του καθεστωτικού τοπίου.

Η σήψη της αποσύνθεσης και οι σπασμοί της κατάρρευσης δεν περιορίζονται μόνο στην κατοχική κυβέρνησης των ανδρεικέλων. Αλλά σε ΟΛΟΚΛΗΡΟ το καθεστώς: Σε όλα τα κόμματα και σε όλες τις απόπειρες δημιουργίας «νέων» πολιτικών κινήσεων και σχημάτων τα οποία ξεκινούν, ΟΧΙ από την προώθηση των όρων συγκρότησης αυθεντικών λαϊκών κινημάτων, ΟΧΙ από τις ανάγκες σφυρηλάτησης της αγωνιστικής ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ και της δημοκρατικής ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ της λαϊκής οργής, ΑΛΛΑ από τα καθεστωτικά, φθαρμένα υλικά, από την ανακύκλωση και τις επιμειξίες των υλικών αυτών, από Μεσσίες και προφήτες αναβάπτισης και αναπαλαίωσης του παλιού σάπιου με ετικέτες νέες...

Δεν θα υπήρχε αυτή η κατοχική κυβέρνηση των δωσίλογων, αν ολόκληρο το καθεστώς με τα κόμματά του και τους νέους Μεσσίες και κήρυκες της «εθνικής σωτηρίας» δεν ήταν εξίσου δωσίλογο και σάπιο...

ΟΛΟΙ συμμετείχαν ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΑ στο καθεστώς και τώρα «λιποτακτούν» δήθεν για να σώσουν την Ελλάδα και το λαό της.

Καμιά Ελλάδα και κανένα λαό δεν θέλουν να σώσουν. Το σύστημα που μας οδήγησε εδώ θέλουν να σώσουν από την κατάρρευση. Το καθεστώς θέλουν να σώσουν.

Τώρα που καταρρέει αυτό το καθεστώς, πυλώνες και γρανάζια του οποίου ήταν μέχρι χθες, θυμήθηκαν το δωσιλογισμό αυτού του καθεστώτος και τη «σωτηρία» της Ελλάδας;

Αυτή η νέα «επιδημία» των ποικίλων και πολύχρωμων «σωτήρων», των «νέων σχημάτων» και Μεσσιών αποτελεί τον τωρινό, σαρωτικό χείμαρρο ακαθαρσίας των επιθανάτιων σπασμών του καθεστώτος: Αναζητείται λύση διάσωσής του μέσα από τις ακαθαρσίες του, μέσα από τη συσκευασία αυτών των ακαθαρσιών σε νέες φόρμες εξαπάτησης των αθωράκιστων λαϊκών μαζών.

Έτσι ζούμε ένα πρωτοφανές πολιτικό «φαινόμενο»:

α). Ιδεολογικές και πολιτικές επιμιξίες αλλόκοτες, παρά φύση: Καιροσκοπικοί ερμαφροδιτισμοί (ισοπεδωτικοί των ιδεών), καθώς και κυνικοί αμοραλισμοί (οι οποίοι αφανίζουν κάθε έννοια ηθικής) χωρίς ιστορικό προηγούμενο: ο πολτός της Νέας Τάξης…

β). Νεροποντή «θεωριών» περί «αρίστων» και «σοφών»:!!!!

γ). Παρέλαση «λαγών» οι οποίοι «δοκιμάζουν» τα ποικίλα σενάρια των «νταβάδων»…

δ). Νέα κόμματα τα οποία βαπτίζουν «κινήματα» από τις «σάρκες» των παλιών (Ντόρας, Κουβέλη, Αλαβάνου, Δημαρά και ΣΙΑ)…

ε). «Κινήματα» Μεσσιών και «εθνοσωτήρων» τα οποία ανακυκλώνουν σε μίξερ όλα τα παλιά καθεστωτικά ρετάλια, τα αναβαπτίζουν και «κατασκευάζουν» νέες «πατριωτικές» εφεδρείες (Μίκης)…

στ). «Ανταρσίες» κυβερνητικών. Πλήθος στελεχών και «καραβανών», του κυβερνώντος κόμματος αρχίζει να αποκτάει, ξαφνικά, όραση και ακοή και να «βάλει» εναντίον της κυβέρνησης και του κόμματός του!!!

Αυτά τα πασοκικά «αυτόμαστιγώματα» θα γίνουν σε λίγο χείμαρρος. Όσο πλησιάζει η ώρα της κατάρρευσης τόσο θα αποκτάει εύρος και ορμή ο χείμαρρος αυτός: Η πασοκική «σχολή» των σαλτιμπάγκων και της πλαστογραφίας είναι η πλέον «επιστημονική»…

ζ). Τέλος να μην παραλείψουμε και τις εναγώνιες προσπάθειες «σωτηρίας» (σωτηρίας του εαυτού τους) των ποικίλων οργανώσεων, υπο-ομάδων και «παραγόντων».

Διαβάσαμε στα (ΤΑΧΑΛΙΑ) μια ενδεικτική τέτοια επιμιξία.

Θα βρεθούν στο ίδιο "πάνελ" για τη «Δημοκρατία και την Πατρίδα»:

Οι Φώτης Κουβέλης (Δημοκρατική Αριστερά), Μανώλης Μηλιαράκης (Χριστιανική Δημοκρατία), Στέλιος Παπαθεμελής (Δημοκρατική Αναγέννηση), Ιπποκράτης Χατζηαγγελίδης (Δημοκρατικοί). Συντονιστής: Ο Γιάννης Τριάντης!!!

Το παράδειγμα αυτό δείχνει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τα ακραία συμπτώματα των πολιτικών ακαθαρσιών: Τον αυθάδη αμοραλισμό και τις φρενοβλαβείς καιροσκοπικές επιμιξίες…

Αυτό συμβαίνει σε όλο το ύψος, το βάθος και το εύρος του καθεστωτικού οικοδομήματος…

Πηγή
http://kostasxan.blogspot.com/2011/04/blog-post_4084.html