Να κάνουμε εμείς αναδιάρθρωση του χρέους με δικούς μας όρους

• Του Κώστα Ροδινού

Έχουμε επισημάνει, κατ’ επανάληψη εδώ στο Antinews, oτι το μνημόνιο δεν ήταν λύση.
Ήταν παγίδα.
Δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της χώρας, αλλά τον δανειστών της.
Εσχάτως, όλο και περισσότεροι, αρχίζουν να συνειδητοποιούν, ότι η Ελλάδα βρίσκεται σ’ ένα φαύλο κύκλο. Γι αυτό και άνοιξε η συζήτηση για μερική τροποποίηση των όρων του μνημονίου.

Δεν αρκεί η τροποποίηση του μνημονίου
Όμως, για να ανασάνει η οικονομίας μας, δεν αρκεί η τροποποίηση του μνημονίου.
Επιβάλλεται η έξοδος μας από το μνημόνιο.
Και επιβάλλεται η έξοδος γιατί το μνημόνιο, πέραν των άλλων δεινών που ήδη αντιλαμβανόμαστε όλοι, γιγαντώνει το μεγαλύτερο των προβλημάτων μας, το δημόσιο χρέος.
Έχουν περάσει 16 μήνες διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και τα πράγματα όχι μόνο δεν βελτιώνονται αλλά και χειροτερεύουν!
Παράδειγμα τα spreads δανεισμού. Από τις 140 μονάδες βάσης έχουν πλέον σκαλώσει στις 950 μβ.
Παρά τις μεγαλοστομίες της Κυβέρνησης, οι διεθνείς αγορές δεν δείχνουν καμία εμπιστοσύνη στους χειρισμούς της!
Ούτε και στην πολιτική της!
Γιατί αν πίστευαν ότι το μνημόνιο αποδίδει, τα spreads θα είχαν ήδη αποκλιμακωθεί και δεν θα μας απειλούσαν με νέες υποβαθμίσεις.
Η Κυβέρνηση βρίσκεται εγκλωβισμένη και επειδή δεν ξέρει τι να κάνει, έχει παραιτηθεί από κάθε πρωτοβουλία.
Μοιρολατρικά, περιμένει να αποφασίσουν οι άλλοι για την τύχη μας.
Και όταν αποφασίζουν τρίτοι για εσένα, το κάνουν με βάση τα δικά τους συμφέροντα και όχι τα δικά σου.
Δεν είναι βέβαιο, λοιπόν, ότι οι πολύ-αναμενόμενες αποφάσεις θα είναι για το καλό μας.

Να πάρουμε μια πρωτοβουλία επιτέλους…
Μήπως, λοιπόν, ήρθε καιρός ως χώρα να αναλάβουμε εμείς την πρωτοβουλία των κινήσεων;
Να κάνουμε κάτι για τη χώρα μας.
Αντί να μας αιφνιδιάζουν οι αγορές, να τις αιφνιδιάσουμε εμείς;
Τι θέλω να πω:
Eνα μεγάλο μέρος του ελληνικού δημοσίου χρέους, το έχουν στα χέρια τους ελληνικές τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία, υπό την μορφή ομολόγων του ελληνικού δημοσίου.
Δεν θ’ αναφέρω αριθμούς. Είναι γνωστοί και για τους σκοπούς αυτού του άρθρου, δεν έχουν ουσιαστικό νόημα.
Η πρότασή μου, συνοπτικά, έχει ως εξής:
Γιατί η κυβέρνηση δεν αποφασίζει, με δική της πρωτοβουλία, να προχωρήσει σε μερική αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους;
Τι θα μπορούσε να γίνει;

Βήμα πρώτο:
Η ελληνική κυβέρνηση προσκαλεί πρώτα τα ασφαλιστικά ταμεία, τις διοικήσεις των οποίων διορίζει και να τους κάνει μια πρόταση, η οποία μπορεί στο τέλος να αποβεί και εξαιρετικά συμφέρουσα.
Τι θα περιλαμβάνει η πρόταση:
Την αντικατάσταση των ομολόγων που ήδη κατέχουν τα ταμεία με νέα ομόλογα, ίσης ονομαστικής αξίας, αλλά μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας.
Ας πούμε 30 έως 50 χρόνια.
Και με τριετή περίοδο χάριτος!
Ερώτηση: «Τι λόγο θα έχουν τα ταμεία να δεχθούν την πρόταση αυτή;»
Απάντηση: Αρκετούς!

Πρώτον, γλιτώνουν από το ενδεχόμενο ενός πιθανού «κουρέματος». Κούρεμα που, ανάλογα με το ύψος του, μπορεί να οδηγήσει στην κατάρρευση των ταμείων.

Δεύτερον, η κυβέρνηση αντί να παζαρεύει την περιουσία του δημοσίου εδώ και εκεί, μπορεί να εκχωρήσει στα ταμεία, με μακροχρόνιες συμβάσεις, ακίνητη περιουσία του δημοσίου την οποία θα εκμεταλλεύονται και με τα έσοδα της εκμετάλλευσης θα διαγράφεται αυτομάτως μέρος του δημοσίου χρέους.
Για τη διασφάλιση της διαφάνειας, οι διαδικασίες αυτές θα επιβλέπονται από την Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία θα έχει και την ευθύνη.

Βήμα δεύτερον:
Μετά τη συμφωνία με τα ταμεία, και αφού το δημόσιο θα έχει αναδιαρθρώσει φιλικά ένα μέρος του χρέους του, καλεί τις ελληνικές τράπεζες. Η αρχή γίνεται από τις ελεγχόμενες από το κράτος.
Τους υποβάλλει την ίδια πρόταση, με τους ίδιους όρους!

Βήμα τρίτον:
Τελευταίες καλεί τις ιδιωτικές τράπεζες. Ιδια πρόταση, ενδεχομένως χωρίς εμπράγματες εγγυήσεις γιατί οι τράπεζες την τελευταία τριετία επιζούν χάρις στο δημόσιο!
Θα αρνηθούν;
Με τόσες εγγυήσεις του δημοσίου, σιγά να μην τολμήσουν να αρνηθούν!
Με τον τρόπο αυτό, η χώρα θα έχει αναδιαρθρώσει χωρίς αναταράξεις ένα σεβαστό κομμάτι του συνολικού της χρέους!
Να δείτε τότε πως αλλάζει το κλίμα στις αγορές!

Ο αντίλογος…
Ποιος είναι ο αντίλογος στην πρόταση αυτή;
Αν γίνει γνωστή η πρωτοβουλία, τα spreads θα ξεφύγουν!
Μα ούτως ή άλλως η χώρα και τώρα είναι εκτός αγορών!
Θα μπορούσε ενδεχομένως αυτή η αναδιάρθρωση να γίνει σε συνεργασία με την τρόικα;
Ναι, αλλά ποιος τους εμπιστεύεται ότι δεν θα διαρρεύσουν την ιδέα; Οι κερδοσκόποι έχουν πρόσβαση παντού!
Και το τελευταίο ερώτημα: Ένα τέτοιο σχέδιο προϋποθέτει μεθοδικότητα, λεπτούς χειρισμούς και εμπιστευτικότητα.
Μπορεί να το φέρει σε πέρας η Κυβέρνηση Παπανδρέου;
Αν κρίνουμε από τον τρόπο που χειρίστηκαν την συγχώνευση της Εθνικής με την ALPHA, η απάντηση περιττεύει…

http://kostasxan.blogspot.com/2011/03/blog-post_9373.html