Επαναγορά χρέους: Το έγκλημα των κυβερνώντων γιγαντώνεται

Αυτές τις ημέρες βγήκε στο φως της δημοσιότητας η συζήτηση περί επαναγοράς χρέους της χώρας μας. Επειδή, κάτι τέτοιο ουσιαστικά σημαίνει παράταση χρόνου για τους κυβερνώντες, αλλά και υποθήκευση των πάντων στους πρόθυμους δανειστές, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως αυτά τα πράγματα δεν ανακοινώνονται πριν γίνουν. Και δεν ανακοινώνονται επειδή μία τέτοια κίνηση μόνο ζημίες μπορεί να επιφέρει σε εκείνον που επαναγοράζει το χρέος του. Επομένως, για να ανακοινώνονται κάτι άλλο συμβαίνει.
Φυσικά η αντικατάσταση των ανοιχτών δανείων μας με ενυπόθηκα είναι ένας πολύ σημαντικός λόγος για την παροχή έκπτωσης 20%, αλλά δεν φτάνει για να δικαιολογήσει τέτοιου είδους ενέργειες. Πάντως, η λεηλασία της δημόσιας περιουσίας άρχισε, με πρώτο τον ΟΠΑΠ, στον οποίο γίνεται η επίθεση με τα φρουτάκια. Η ΔΕΗ έτσι και αλλιώς βάλλεται από τα ΜΜΕ με σκάνδαλα και ένα σωρό άλλα που θα βγούν στη φόρα από τους ειδικούς πράκτορες του ΔΝΤ που θα τα δίνουν στους δημοσιογράφους.
Εκείνο που πρέπει να προσεχτεί είναι το ΠΔΕ. Αντιγράφω κάτι από ένα άρθρο που πρέπει να ψαχτεί.

Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων
Όπως γνωρίζουμε, ο κρατικός προϋπολογισμός περιλαμβάνει δύο «σκέλη»: τον Τακτικό Προϋπολογισμό (ΤΠ) και το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ). Οτιδήποτε χρεώνει κάποιος δημόσιος φορέας (Υπουργείο κτλ.) στον Τακτικό Προϋπολογισμό, πρέπει να εγγραφεί σε κάποιον ΚΑΕ (Κωδικός Αριθμός Εξόδου) και δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Αντίθετα, ότι χρεώνει κάποιος φορέας στο ΠΔΕ, εγγράφεται σε κάποια ΣΑΕ (Συλλογική Απόφαση Έργου) και δεν ανήκει στη «δημοσιευτέα ύλη» της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως.

Το ποιά ακριβώς είναι τα «νομικά πρόσωπα» (Κρατικά ΝΠΙΔ και Α.Ε. του Δημοσίου στην πλειοψηφία τους), στα οποία τελικά καταλήγουν τα χρήματα του ΠΔΕ, υπάρχει μόνο σε εσωτερικά έγγραφα κάθε Υπουργείου, τα οποία δεν δίνονται στη δημοσιότητα (είναι σχεδόν αδύνατον να τα βρει κάποιος πολίτης). Αρκετοί Πολίτες όμως, όταν ακούν τη λέξη «Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων», νομίζουν ότι πρόκειται για χρήματα που οδηγούνται αποκλειστικά σε δημόσια έργα. Στην πραγματικότητα βέβαια, ένα μεγάλο μέρος του ΠΔΕ αποτελεί τη μισθοδοσία των κρατικών «λειτουργών», οι οποίοι απασχολούνται στα Κρατικά ΝΠΙΔ και στις Α.Ε. του Δημοσίου (πιστεύεται ότι οι διαδικασίες εδώ δεν είναι τόσο διαφανείς, ενώ εξυπηρετούνται άλλοι, μάλλον «παραπολιτικοί» σκοποί).
Με την επαναγορά του χρέους, η Ελλάδα αναγνωριζει χρέη ανύπαρκτα που έχουν πληρωθεί 3 και 4 φορες όπως έχει αποδείξει ο οικονομολόγος Δ. Καζάκης…
Όποιος κάνει τέτοιο έγκλημα σε βάρος του τόπου αξίζει τα βασανιστήρια του Τορκεμάδα. Ασφαλώς και δεν περιμένω από τα δύο μεγάλα κομματα να πουν κάτι διαφορετικό αλλά είναι σημαντικό εμείς οι πολίτες να γνωρίζουμε τι ακριβως συμβαίνει, τι συμπαιγνία εξελίσσεται, εις όφελος ποιων και με ποια δραματικά αποτελέσματα για την πατρίδα…
Η αναδιάρθρωση του συνολικού χρέους σημαίνει υποθήκευση των πλουτοπαραγωγών πηγών της χώρας. Το δάνειο από το ΔΝΤ είχε υποθηκεύσει τη δημόσια περιουσία σε ύψος 110 δισ. ευρώ.. Αυτό εδώ είναι χειρότερο. Υποθηκεύει τα πάντα, για ένα χρέος του οποίου το μεγαλύτερο μέρος έχει αποπληρωθεί ήδη και ίσως αρκετές φορές...
Και για να κατανοήσουμε το μέγεθος της απάτης που γίνεται εις βάρος μας, αλλά και του ξεπουλήματός μας ως χώρας και ως πολιτών, πρέπει να γνωρίζουμε πως αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης εξετάζουν το ενδεχόμενο επιμήκυνσης των δανείων διάσωσης προς την Ελλάδα και την Ιρλανδία στα 30 χρόνια, γράφει το Reuters, επικαλούμενο δύο πηγές από χώρες της ευρωζώνης. Μάλιστα, 30 χρόνια θα πληρώνουμε επειδή οι κυβερνώντες μας είναι "ανοιχτοχέρηδες" και "κοσμοπολίτες", που δεν θέλουν να ανησυχήσουν οι επενδυτές, αλλά ταυτόχρονα δεν τους ενδιαφέρει καθόλου εάν εξαθλιωθούν οι πολίτες, δηλαδή όλοι εμείς.... Επαναγορά χρέους σημαίνει πολλά άσχημα, αλλά πρέπει να γνωρίζουμε πως με την μέθοδο αυτή η χώρα τοποθετείται στη κατάψυξη για τριάντα (30) χρόνια!!!
Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει στο σχέδιο επαναγοράς του χρέους με μια βασική προϋπόθεση. Με την υπογραφή της συμφωνίας και τον δανεισμό, η Ελλάδα χάνει την οικονομική της αυτοτέλεια. Όχι όπως τώρα με τους Τροϊκανούς, αλλά χειρότερα. Με συνεχείς ελέγχους σε μισθούς και συντάξεις, περικοπές όπου θα θεωρούν οι ξένοι ότι πρέπει να γίνει, αλλαγή εργασιακών σχέσεων, πώληση ακινήτων – φιλέτων και εταιρειών, πώληση της ΔΕΗ κ.λπ.
Ουσιαστικά θα δημιουργηθεί ένα οικονομικό διευθυντήριο το οποίο με επικεφαλής τη γερμανική κυβέρνηση θα έχει την πραγματική διακυβέρνηση του κράτους. Από την πρώτη μέχρι την τελευταία δεκάρα στον προϋπολογισμό. Ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών δε θα υφίσταται και θα μπορεί να συντάσσει τον Προϋπολογισμό το Διευθυντήριο – και επισήμως, επειδή ανεπισήμως το κάνει ήδη.
Πώς θα γίνει, όμως, αυτό καθώς δεν τον προβλέπει το Σύνταγμα; Εδώ είναι και το μεγάλο κόλπο. Η κυβέρνηση πάει σε εκλογές έχοντας τη λύση στην τσέπη της, χωρίς όμως τις δραματικές λεπτομέρειες. Η επόμενη Βουλή είναι αναθεωρητική, αλλάζουν βασικά σημεία του Συντάγματος και ο Γερμανός κυρίαρχος έρχεται χωρίς πρόβλημα.
Αυτό είναι το κρυφό σχέδιο που απεργάζονται στις Βρυξελλες και το Νταβός, ένα σχέδιο που έχει και μια μικρή λεπτομέρεια. Με την υπογραφή της συμφωνίας δανεισμού από το EFSF η Ελλάδα θα είναι υποχρεωμένη να υπογράψει ένα πολύ σκληρό Μνημόνιο το οποίο φυσικά θα κληθεί να υλοποιήσει το ξένο διευθυντήριο.
Με απλά λόγια, το "η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες" το διαγράφουμε και επισήμως, αφού θα είμαστε ένα διαχειριστικό πακέτο, ένας χώρος που θα πρέπει να αποδίδει με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο, όσα θα απαιτούν οι δανειστές και οι επικυρίαρχοι οικονομικοί κυβερνήτες μας...

Και όμως, υπάρχει λύση
Υπάρχει μία ακόμη πιό χρήσιμη λύση. Διότι όπως και να το κάνουμε, ο δανεισμός πάντα μειώνει το βιωτικό επίπεδο αυτού που πέρνει ένα δάνειο, όσο χαμηλό και νάναι το επιτόκιο.
Και η πιό χρήσιμη λύση από αυτήν που προτείνει πάλι εδώ η δεσποτική μας κομματοκρατία έχει να κάνει με την νόμιμη διαγραφή του χρέους. Το μόνο που χρειάζεται είναι μία ομάδα δικηγόρων, που όμως να καταλαβαίνουν το πως πραγματικά λειτουργούν οι τράπεζες.
Υπάρχει λοιπόν πραγματικό χρήμα που το ΔΝΤ και η ΕΚΤ δανείζουν στην Ελλάδα; Όχι.
Τα δάνεια που υπογράφει εδώ και χρόνια η δεσποτική μας κομματοκρατία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν είναι παρά οι υπογραφές τους πάνω σε χαρτιά. Δεν είναι πραγματικό χρήμα που βγαίνει από το ΔΝΤ και την ΕΚΤ γιά να πάει στην Ελλάδα.
Το μόνο πραγματικό χρήμα είναι αυτό που η Ελλάδα πληρώνει πίσω στο ΔΝΤ και την ΕΚΤ. Άρα, πως μπορεί να υπάρχει πραγματικό δάνειο χωρίς να υπάρχει πραγματικό χρήμα από το ΔΝΤ και την ΕΚΤ προς την Ελλάδα.
Η επαναγορά του χρέους από την Ελλάδα είναι άλλη μία, μί ακόμη εκροή πραγματικού χρήματος από την Ελλάδα. Άλλη μία εκροή πραγματικού χρήματος, έναντι του πλασματικού χρήματος που το ΔΝΤ και η ΕΚΤ ‘δανείζουν’ στην Ελλάδα.
Παρακαλώ πολύ, μην ακούτε τι σας λέω μόνον επειδή σας το λέω. Ψάξτε το μόνοι σας…
Η λύση βρίσκεται στην άρνηση πληρωμής χρέους, αφού πρώτα αυτό ορισθεί (και αποδειχθεί) ως επαχθές. Όλοι οι πολιτικοί μας γνωρίζουν πως το χρέος είναι απεχθές, όλοι γνωρίζουν πως μπορούν να αρνηθούν την πληρωμή του επειδή κάτι τέτοιο θα σήμαινε την καταστροφή του κοινωνικού και οικονομικού ιστού της χώρας, θα πυροδοτούσε σειρά εξεγέρσεων και θα επέβαλε την εξαθλίωση σε όσους ζούνε στον "χώρο" Ελλάδα, που ίσως να ονομαστεί και σε "ομοσπονδιακό κρατίδιο της Ελλάδας".
Υπάρχουν και ιστορικά προηγούμενα που είναι ικανά να στηρίξουν επαρκέστατα την άρνηση πληρωμής χρέους της χώρας μας. Εάν οι κυβερνώντες επιμείνουν στην "τάση" τους να δίνουν οτιδήποτε τους ζητηθεί και να υποθηκεύουν τα πάντα, διαχειριζόμενοι την χώρα ως προσωπική τους περιουσία, πολύ φοβούμαι πως λίαν συντόμως αυτή η χώρα θα τους ανταποδώσει στο μέγιστο βαθμό τα όσα έχουν κάνει (και συνεχίζουν να κάνουν) εις βάρος της...

Πηγή