Το πυρηνικό πρόγραμμα «Trident» του Ηνωμένου Βασιλείου.
Αλλά πριν συζητήσουμε την γενική ιδέα, ας ρίξουμε μια ματιά στις λεπτομέρειες. Επί του παρόντος, η πυρηνική αποτροπή του Ηνωμένου Βασιλείου φαίνεται όσο το δυνατόν πιο βελτιστοποιημένη και βασίζεται σε τρεις στυλοβάτες.
– Τέσσερα, κλάσης «Πρωτοστάτης» πυρηνικά οπλισμένα υποβρύχια βαλλιστικών πυραύλων (Υποβρύχιο βαλλιστικών πυραύλων) που κατασκευάστηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο και παρέχουν συνεχή θαλάσσια αποτροπή (CASD), δηλαδή το σύστημα είναι οργανωμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχει πάντα ένα υποβρύχιο στην θάλασσα (πιθανώς στο βορειοανατολικό τμήμα του Ατλαντικού Ωκεανού), έτοιμο να χτυπήσει τον εχθρό ανά πάσα στιγμή (με ένα από τα άλλα υποβρύχια να προετοιμάζεται και μάχιμο στην βάση ενώ τα άλλα δύο υπό συντήρηση)·
– Trident II, βαλλιστικοί πύραυλοι υποβρυχίων (SLBMs) μισθωμένα από τις ΗΠΑ (αχρησιμοποίητα αποθέματα αποθηκεύονται σε μια ναυτική βάση των ΗΠΑ με το όνομα: «Kings Bay» «Ο κόλπος του Βασιλιά»).
– Πυρηνικές κεφαλές, σχεδιασμένες από το Ηνωμένο Βασίλειο (πιθανώς με μια σειρά από χαρακτηριστικά, που τις καθιστούν στενούς συγγενείς της οικογένειας W-76 των ΗΠΑ), με απόδοση περίπου 100 κιλοτόνων (άλλες παραλλαγές είναι δυνατές) και «συσκευασμένες» πιστεύεται, σε κεφαλές παρόμοιες με της οικογένειας Mk4/Mk4A των ΗΠΑ.
Υπάρχει μια σταθερή μείωση του συνολικού αριθμού των πυρηνικών κεφαλών. Κατά την διάρκεια της τελευταίας φάσης του 2015, οι ακόλουθοι δείκτες κατοχυρώθηκαν από το νόμο: όχι περισσότερες από 120 κεφαλές, με ανώτατο όριο 40 κεφαλές σε υποβρύχια.
Σχετικά με το θέμα των πυρηνικών κεφαλών για τους SLBMs του Ηνωμένου Βασιλείου, είναι σημαντικό να σημειωθεί ένα ενδιαφέρον (αν και επίσημα ανεπιβεβαίωτο) γεγονός – ενώ η ανάπτυξη της W76-2 χαμηλής απόδοσης πυρηνικής κεφαλής στις ΗΠΑ, προκάλεσε αρκετά έντονες συζητήσεις σε παγκόσμια κλίμακα, η παρουσία παρόμοιων κεφαλών στην απογραφή του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού δεν ενοχλεί ιδιαίτερα κανέναν. Επί του παρόντος βρίσκονται σε εξέλιξη εργασίες για μια νέα γενιά στρατηγικών υποβρυχίων που μεταφέρουν πυραύλους με το επάξιο όνομα «Θωρηκτό», τα οποία θα πρέπει να είναι έτοιμα να αντικαταστήσουν τα υποβρύχια κλάσης «Πρωτοστάτης», στις αρχές του 2030 και να παρέχουν ένα «πειστικό, ανεξάρτητο και αποτελεσματικό» εργαλείο για την αποτροπή στο βρετανικό οπλοστάσιο μέχρι το 2060.
Τα νέα Θωρηκτά θα είναι εξοπλισμένα με κοινά διαμερίσματα πυραύλων (CMCs) για 12 SLBMs (τρία τμήματα με τέσσερις εκτοξευτές), ενώ το πραγματικό φορτίο θα είναι οκτώ SLBMs. Αυτό το στοιχείο θα είναι πανομοιότυπο με αυτό που χρησιμοποιείται στις ΗΠΑ, στα νέας γενιάς Columbia-κλάσσης SSBN, όπου το Λονδίνο συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξή τους. Παρεμπιπτόντως, οι εταίροι των ΗΠΑ βοηθούν επίσης τους Βρετανούς συμμάχους τους στην ανάπτυξη ενός πυρηνικού σταθμού για τα Θωρηκτά.
Μέχρι σήμερα, η κατασκευή έχει ξεκινήσει για τα πρώτα και τα δεύτερα Υποβρύχια βαλλιστικών πυραύλων «HMS Θωρηκτό» (2016) και «HMS Ανδρείο» (2019), με τους τρίτα και τα τέταρτα, να λαμβάνουν τα εξίσου άξια ονόματα των «HMS Άχτι του Πολέμου» και «HMS Βασιλιάς Γεώργιος VI».
Μια περίεργη κατάσταση προέκυψε κυριολεκτικά τους τελευταίους μήνες – Αμερικανοί αξιωματούχοι ανακοίνωσαν ένα πρόγραμμα για την κατασκευή νέου εξοπλισμού μάχης για SLBMs με την ονομασία W93/Mk7 (στην γλώσσα του START, οι κωδικοί που αρχίζουν με την επιστολή W αφορούν π.κεφαλές και οι Mk, επανείσοδο οχημάτων), στο πλαίσιο των οποίων η συνεργασία με το Ηνωμένο Βασίλειο αναφέρθηκε ρητά. Αυτό ήρθε ως είδηση για τους εμπειρογνώμονες στο Ηνωμένο Βασίλειο, ειδικά δεδομένου ότι το Υπουργείο Άμυνας καλείται να ενημερώσει το κοινοβούλιο για τυχόν σχέδια για την ανάπτυξη νέων τύπων πυρηνικών όπλων. Ομολογουμένως, το Υπουργείο Άμυνας ήταν πολύ γρήγορο στο να εκδώσει μια δημόσια δήλωση.
Εκτόξευση δοκιμής πυραύλων Trident
Φυσικά, οι συζητήσεις γύρω από το επίθετο «νέα» όταν αυτό χρησιμοποιείται σε πυρηνικές κεφαλές (ιδίως δεδομένου αυτού που πιστεύω, πως είναι έλλειψη ευκαιρίας για την δοκιμή τους, μέσω μιας πυρηνικής έκρηξης ή ακόμη και οποιονδήποτε σχεδίων για να το πράξουν αυτό) είναι συναρπαστικό από μόνο του και κάθε πλευρά, έχει την δική της άποψη για το θέμα, αλλά η κατάσταση είναι ωστόσο, ένα σαφές παράδειγμα των πιθανών αποτυχιών στον συντονισμό «σχεδόν πυρηνικών» επικοινωνιών, ακόμη και μεταξύ αυτών των στενών συμμάχων. Μέχρι σήμερα, το W93 έχει επίσης προκαλέσει πολλά περισσότερα ερωτήματα από ό,τι έχει δώσει απαντήσεις. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα SSBN του Ηνωμένου Βασιλείου σταθμεύουν στην ναυτική βάση Clyde στην Σκωτία. Παρά το Brexit, οι προοπτικές για μια ανεξάρτητη (και μη πυρηνική) Σκωτία είναι μάλλον απατηλές, αλλά το χειρότερο σενάριο (για το Λονδίνο) είναι ότι θα πρέπει να βρεθεί μια νέα τοποθεσία και μια νέα υποδομή να κατασκευαστεί, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Η έννοια.
Το πυρηνικό δόγμα του Ηνωμένου Βασιλείου, ορίζει ότι θα προκληθεί απαράδεκτη ζημία σε έναν εχθρό σε περίπτωση επιθετικότητας του και δεν υπάρχει λόγος να αμφιβάλλουμε για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Το πυρηνικό οπλοστάσιο της χώρας μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο ανεξάρτητα, όσο και ως μέρος των πυρηνικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ. Αυτού λεχθέντος, οι πύραυλοι της Trident δεν έχουν στοχεύσει σε συγκεκριμένους στόχους από το 1994. Ταυτόχρονα, η διατήρηση κάποιας ασάφειας σε σχέση με την ετοιμότητα για την έναρξη της πρώτης πυρηνικής επίθεσης, θεωρείται ένας αρκετά χρήσιμος τρόπος ενίσχυσης της αποτροπής.
Ο πρωθυπουργός είναι ο μόνος που μπορεί να δώσει την εντολή για εκτόξευση πυρηνικού όπλου, αν και οι ειδικοί πιστεύουν ότι η απόφαση θα είναι συλλογική. Δοσμένης από ένα ειδικό δωμάτιο εντός ενός καταφυγίου κάτω από το Whitehall, η εντολή θα φτάσει το SSBN μέσω μιας σειράς ενδιάμεσων συνδέσεων, με δύο άτομα να συμμετέχουν στην διαβίβαση της εντολής, σε κάθε στάδιο. Πιστεύεται ότι η εντολή θα μπορούσε αρχικά να εκδοθεί από το αεροπλάνο του πρωθυπουργού, αν και θα περάσει και πάλι από το Πίνταρ.
Κόκκινο κουμπί: Αυτή η σκανδάλη θα χρησιμοποιηθεί στο τελικό στάδιο
της εκτόξευσης πυρηνικών πυραύλων.
της εκτόξευσης πυρηνικών πυραύλων.
Το γεγονός ότι ο σημερινός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον, μολύνθηκε για άλλη μια φορά από τον κοροναϊό, προκάλεσε για άλλη μια φορά το ζήτημα της μεταβίβασης της ευθύνης για το «πυρηνικό κουμπί», αλλού. Σύμφωνα με ισχυρισμούς, ο πρωθυπουργός μπορεί να διορίσει προσωπικά μέχρι τρεις «πυρηνικούς βουλευτές» εντός της κυβέρνησης, η ταυτότητα των οποίων διατηρείται μυστική και οι οποίοι θα έχουν το δικαίωμα να δίνουν εντολές στις πυρηνικές δυνάμεις με προκαθορισμένη σειρά. Κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι αναπληρωτές (συνήθως δύο) περιελάμβαναν τους υπουργούς Εξωτερικών, Αμυνας και Εσωτερικών. Ανεστάλη μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, αλλά η διαδικασία αυτή επανήλθε το 2001. Είναι ίσως ασφαλές να υποθέσουμε ότι, ενώ ο Τζόνσον ήταν στο νοσοκομείο, αυτός ο «αναπληρωτής» ήταν ο υπουργός Εξωτερικών Ντόμινικ Ράαμπ, ο οποίος ανέλαβε επίσης και άλλα πρωθυπουργικά καθήκοντα.
Σε αυτό το πλαίσιο, η παράδοση του πρωθυπουργού να γράφει τι μέτρα πρέπει να λάβουν και τους στόχους που πρέπει να χτυπήσουν σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου, μετά τον οποίο το «γράμμα» αυτό σφραγίζεται σε έναν φάκελο και κλειδώνεται σε ένα χρηματοκιβώτιο εντός του SSBN, είναι ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του τρόπου με τον οποίο η Βρετανία διοικεί και ελέγχει τις πυρηνικές δυνάμεις της. Οταν ένας πρωθυπουργός αποχωρεί από το αξίωμα, οι παλιές παραγγελίες καταστρέφονται χωρίς να ανοίγουν το φάκελο και εκδίδονται νέες (επίσης σφραγισμένες). Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι, παρά το γεγονός ότι η ασθένεια που μαστίζει σήμερα τον κόσμο των επίσημων και ευαίσθητων πληροφοριών που διαρρέουν, το περιεχόμενο αυτών των «φακέλων» εξακολουθεί να μην είναι διαθέσιμο στους ερευνητές. Παρ’ όλα αυτά, οι πιθανές «επιλογές» που θα μπορούσε να λάβει ο διοικητής της SSBN σε μια τέτοια κατάσταση είναι οι εξής: «χρησιμοποιήστε πυρηνικές δυνάμεις», «μην χρησιμοποιείτε πυρηνικές δυνάμεις», «κάντε την πιο λογική απόφαση» και «θέστε τον εαυτό σας υπό τις διαταγές μιας συμμαχικής χώρας».
Ανθρωποι
Το Βασιλικό Ναυτικό, αποτελείται από πραγματικούς ανθρώπους και αυτό όχι μόνο οδηγεί σε σκάνδαλα ναρκωτικών και σεξ, αλλά θα μπορούσε επίσης να θέσει σε κίνδυνο την πολιτική CASD, δεδομένης της τρέχουσας πανδημίας COVID-19 που αναφέρθηκε προηγουμένως. Κατ ‘αρχήν, οι περιορισμένοι χώροι, συχνά χωρίς πρόσβαση σε καθαρό αέρα, είναι ένα εξαιρετικά κατάλληλο περιβάλλον για την εξάπλωση των λοιμώξεων, έτσι υπάρχουν δικαιολογημένοι φόβοι ότι το casd θα μπορούσε να αντιμετωπίσει το πρώτο διάλειμμα του στα τελευταία 50 χρόνια. Είναι σημαντικό να τονίσουμε ωστόσο, ότι σε περίπτωση ενός τέτοιου σεναρίου, το άρρωστο πλήρωμα θα εκτελέσει την εντολή εκτόξευσης εάν αυτό είναι απαραίτητο και ένα δεύτερο σκάφος θα ήταν προετοιμασμένο για την ανάληψη των καθηκόντων περιπολίας.
Δεν είναι γνωστό αν το ανθρώπινο λάθος οδήγησε στην αποτυχία του βρετανικού SSBN, κατά τη διάρκεια μιας δοκιμαστικής εκτόξευσης των Trident το 2016 (οι φήμες λένε ότι το βρετανικό πλήρωμα έκανε τα πάντα σωστά και ήταν ο αμερικανικός πύραυλος που απέτυχε), αλλά η «πολιτική διάσταση» της κατάστασης έγινε πολύ προσωπική. Σύμφωνα με δημοσιεύματα των ΜΜΕ, ο Μπαράκ Ομπάμα ζήτησε προσωπικά από τον τότε πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον, να μην αποκαλύψει τις λεπτομέρειες του τι ακριβώς συνέβη. Η Τερέζα Μέι, η οποία ανέλαβε την θέση λίγο αργότερα, παρέμεινε επίσης σιωπηλή.
Μία από τις πρώτες «νίκες» του νέου υπουργικού συμβουλίου, ήταν η επιτυχής ψηφοφορία το ίδιο καλοκαίρι για την ανανέωση του βρετανικού προγράμματος πυρηνικής αποτροπής (το οποίο είναι αυτό που τελικά έγινε το προαναφερθέν «Θωρηκτό»). Είναι δύσκολο να πούμε αν η έγκαιρη αποκάλυψη των πληροφοριών θα είχε αλλάξει την κατάσταση, αλλά η συνολική εικόνα δεν είναι όμορφη (αν και είναι κλασσική).
Προσωπικό υπηρεσιών 9 ατόμων στο HMS Επάγρυπνος,
έχουν απολυθεί από το βασιλικό ναυτικό μετά από την θετική εξέταση τους, για ναρκωτικά.
έχουν απολυθεί από το βασιλικό ναυτικό μετά από την θετική εξέταση τους, για ναρκωτικά.
Ενα άλλο σημαντικό «ανθρώπινο» στοιχείο είναι το σχετικά ισχυρό αντιπυρηνικό κίνημα στο Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο κατά καιρούς παράγει εξαιρετικά ενδιαφέροντα έγγραφα. Το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα είναι ίσως η *έκθεσή του, σχετικά με τις συνέπειες μιας πυρηνικής επίθεσης στην Μόσχα, από ένα υποβρύχιο Trident. Δεν πρόκειται να εμβαθύνουμε πολύ στις λεπτομέρειες αυτού του πολύτιμου υλικού, σημειώνοντας μόνο πως σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που περιέχονται στην έκθεση αυτή, έως και ο μισός πληθυσμός της Μόσχας θα σκοτωνόταν. Το σύστημα πυραυλικής άμυνας της Μόσχας θα μπορούσε να χειριστεί μια τέτοια επίθεση φυσικά, αλλά αρκετά βρετανικά υποβρύχια θα μπορούσαν να έχουν εκτοξεύσει πυραύλους. Είναι αυτονόητο ότι πρόκειται για ένα εντελώς υποθετικό σενάριο, αλλά καταδεικνύει τέλεια την καταστροφική δύναμη ακόμη και τέτοιων μέτριων (σε σχέση με την Ρωσία και τις ΗΠΑ όσον αφορά την ποσότητα) των πυρηνικών δυνατοτήτων.
Η Διεθνής Διάσταση.
Σε αντίθεση με τη Γαλλία, η οποία είναι εμφατικά «ανεξάρτητα πυρηνική» το Ηνωμένο Βασίλειο διατηρούσε πάντα ένα σημαντικό «διεθνές» στοιχείο στην πυρηνική ανάπτυξή της, κυρίως όσον αφορά την πολύ στενή συνεργασία του με τις ΗΠΑ. Στα τέλη του 1970 για παράδειγμα, οι Βρετανοί ήταν οπλισμένοι με σχεδόν 400 αμερικανικές κεφαλές, συμπεριλαμβανομένων «εξωτικών» αντικειμένων, όπως βλήματα πυροβολικού και πυρηνικές νάρκες. Ωστόσο, όσον αφορά τον έλεγχο του εξοπλισμού, οι πυρηνικές δυνατότητες των συμμάχων των ΗΠΑ, παραδοσιακά είναι παραγκωνισμένες.
Ρώσοι ερευνητές σημειώνουν, ότι η διατήρηση του Ηνωμένου Βασιλείου εκτός των συμφωνιών ελέγχου των πυρηνικών όπλων Ρωσίας-ΗΠΑ, σε συνδυασμό με τα ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ SLBMs, είναι μια ευκαιρία για «ανεπίσημες» δοκιμαστικές εκτοξεύσεις των trident. Φαίνεται ότι, όσον αφορά αυτόν τον πύραυλο μακράς διάρκειας, το θέμα μάλλον δεν είναι τόσο σχετικό. Ωστόσο, όσον αφορά τη νέα γενιά των «Αγγλοσαξονικών» SLBMs, (περίπου έτοιμοι μέχρι το τέλος του 2030), θα είναι δυνατό να συζητηθούν νέες προσεγγίσεις αυτού. Ως εκ τούτου, το ζήτημα του πολυμερούς ελέγχου των πυρηνικών όπλων, δεν πρέπει φυσικά να περιοριστεί στο τρίγωνο Ρωσίας-ΗΠΑ-Κίνας.
Στην περίπτωση της Βρετανίας, τα παραδοσιακά προτεινόμενα μέτρα διαφάνειας φαίνονται πιθανώς, υπερβολικά μετριοπαθή. Και όμως, ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες, η αναζήτηση ενιαίων προσεγγίσεων για δηλωτικές πληροφορίες σχετικά με την σύνθεση των ανεπτυγμένων και μη ανεπτυγμένων πυρηνικών δυνάμεων, οι κοινοποιήσεις εκτόξευσης δοκιμών και ούτω καθεξής, θα μπορούσε να βοηθήσει περαιτέρω την κίνηση προς τον πολυμερή έλεγχο των όπλων.
@ORIENTAL REVIEW – 28/04/202
Μετάφραση σε απόδοση: Terrapapers
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου