Του ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ (Γ.Α.)
Δεν μιλάνε με κανένα, δεν ασχολούνται με κανένα, πετάνε που και που έναν αφορισμό και αυτό είναι. Χιλιοειπωμένα και βαρετά πράγματα βρε παιδί μου. Μυρίζουν ναφθαλίνη, γεροντίλα και καμαρίλα. Ακόμη και η αρτηριοσκληρωτική Καθολική Εκκλησία προσπαθεί να ανανεωθεί, ΟΧΙ όμως και το ΚΚΕ.
Οι άλλοι όμως; Όλο νιάτα, ζωτικότητα, πάθος, θέλουν να μας σώσουν, ακόμα κι’ αν εμείς δε θέλουμε, με το ζόρι βρε αδερφέ. Κάτω όμως από τον μανδύα του σταυροφόρου που θέλει να θυσιαστεί για να μας σώσει φοράνε όλοι τη στολή της εξουσίας.
Τελικά αποδεικνύεται ότι όλοι αυτοί οι μεγάλοι ψυχολόγοι όπως ο Γιουγκ, ο Φρόιντ κ.λπ. ασχολήθηκαν με λάθος πράγματα. Θέλησαν να καταλάβουν και να ερμηνεύσουν την ψυχολογία και τη συμπεριφορά κάποιων κοινών ανθρώπων. Και; Ας δεχτούμε λοιπόν ότι το πετύχανε σε ένα βαθμό, ποιο ήταν το θετικό αποτέλεσμα από αυτό; Ποιον βοήθησαν;
Άντε τους ίδιους τους πάσχοντες και το στενό οικογενειακό τους κύκλο. Αυτό όμως δεν προσφέρει στο σύνολο της ανθρωπότητας. Ενώ αν είχαν καταφέρει να διαγνώσουν και να ερμηνεύσουν την ψυχοπαθολογία και τη συμπεριφορά των πολιτικών και την αρχομανία τους, τότε σίγουρα θα άξιζαν στο διηνεκές την παγκόσμια ευγνωμοσύνη όλων μας, γιατί οι πολιτικοί επηρεάζουν τις ζωές όλων μας.
Γιατί το λέω αυτό; Είναι απλό να καταλάβει κανείς τι εννοώ, εάν κάνουμε ένα παραλληλισμό. Σε μία εταιρεία μετά από δεκαετίες κακοδιαχείρισης, φορτωμένη με απίστευτα χρέη που δεν μπορούν να αποπληρωθούν, που η προηγούμενη διοίκηση παραιτήθηκε απελπισμένη και πού έχει οριστεί σύνδικος από το δικαστήριο, οι μέτοχοί της αναζητούν νέο Διευθύνοντα Σύμβουλο και ΔΣ.
Δεν ξέρω κανένα λογικό άνθρωπο που να ήθελε την θέση αυτή, εσείς; Ούτε εσείς φαντάζομαι να ξέρετε κανένα. Επομένως, γιατί οι πολιτικοί μας διαγκωνίζονται για να αναλάβουν την ευθύνη του να κυβερνήσουν μία χώρα που είναι είδη χρεοκοπημένη;
Δεν έχω διαβάσει πουθενά μία λογική εξήγηση γι’ αυτό. Κατά συνέπεια, η όποια εξήγηση πρέπει να εντάσσεται στη σφαίρα του παραλόγου. Άρα, μόνο η ψυχιατρική θα μπορούσε να την ερμηνεύσει.
Δυστυχώς όμως για μας, η Ψυχιατρική αρνείται να ασχοληθεί με αυτό το παγκόσμιο πρόβλημα και ασχολείται με το αν είχα δυστυχισμένα η όχι παιδικά χρόνια και αν μισώ τη μαμά μου…
Κύριοι της Ψυχιατρικής επιστήμης, εάν δεν λύσετε το ψυχοπαθολογικό θέμα των πολιτικών, καλά θα κάνετε να σκίσετε όλοι τα πτυχία σας, να πάψτε να ασχολείστε με την μαμά μου, να με ρωτάτε αν έβρεχα το κρεβάτι μου μικρός και να πάτε σπίτι σας μέχρι να λύσετε αυτό το παγκόσμιο πρόβλημα.
http://eleftheriskepsii.blogspot.gr/2015/09/blog-post_35.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου