Μια άλλη άποψη για την Υπερβορέα

Γράφει η Α.Παπαδομιχελάκη

Η Έλενα Π. Μπλαβάτσκυ, πριν από 130 χρόνια περίπου, εισήγαγε στους δυτικούς ερευνητές τη Σαμπάλα (Shambhala), που διαφορετικά θα παρέμενε κρυφή και στη γνώση μόνο μερικών μαθητών. Η λέξη είναι σανσκριτική και σημαίνει «η πηγή της ευδαιμονίας» ή διαφορετικά «ο τόπος της ειρήνης και της ηρεμίας».

Αναφορά επίσης σχετικά με αυτή την τοποθεσία έγινε από τον Πορτογάλο καθολικό ιεραπόστολο Estêvão Cacella, ο οποίος άκουσε για τη Shambhala (την οποία κατέγραψε ως “Xembala”) νομίζοντας ότι ήταν ένα άλλο όνομα για την Κίνα, ενώ το 1627 ανακάλυψαν το λάθος του.

Η Σαμπάλα αντιπροσωπεύει στο Βουδισμό την Αγνή Γη, ένα βασίλειο του οποίου η ύπαρξη είναι ιδανική ή πνευματική όσο και φυσική ή γεωγραφική.  Κάτω από αυτή τη μορφή η Σαμπάλα έγινε γνωστή στο Δυτικό πολιτισμό και επηρέασε τόσο Βουδιστές όσο και μη Βουδιστές ερευνητές. Η φήμη της φθάνοντας στη Δύση, επηρέασε τους πνευματικούς αναζητητές όπως επίσης και την απόκρυφη παράδοση.

Στη Θιβετανική Βουδιστική παράδοση η Σαμπάλα είναι ένα μυθικό βασίλειο κρυμμένο κάπου στα βάθη της Ασίας. Αναφέρεται σε διάφορα αρχαία κείμενα όπως το Kalachakra Tantra και στα κείμενα του Zhang Zhung τα οποία προηγούνται του Θιβετανικού Βουδισμού. Στα κείμενα των Bon αναφέρεται ως Olmolungring. Υπάρχουν πολλές απόψεις για το πού βρίσκεται η Σαμπάλα. Συνήθως την τοποθετούν στην κεντρική Ασία ή στο δυτικό Θιβέτ. Το αρχαίο Zhang Zhung την τοποθετεί στο Sutlej Valley στο Himachal Pradesh και οι Μογγόλοι σε κάποιες κοιλάδες της νότιας Σιβηρίας.

Στο Θεοσοφικό Γλωσσάριο η Σαμπάλα αναφέρεται ως μια μυστηριώδης περιοχή, μια πόλη όπου θα εμφανιστεί ο Κάλκι Αβατάρ όπως λέει η προφητεία στα Πουράνα. Ο “Κάλκι” είναι ο Βισνού, ο Μεσσίας πάνω στο λευκό άλογο σύμφωνα με τους Βραχμάνους. Κατά τους Βουδιστές είναι ο Μαϊτρέγια Βούδας, επίσης ο Σαοσιάντ, ο Σωτήρας των Πάρσων,  και ο Χριστός των Χριστιανών. Και όπως λέει, όλοι αυτοί οι «απεσταλμένοι» πρόκειται να εμφανιστούν πριν από το τέλος του Κάλι-Γιούγκα.

Στο Καλατσάκρα Τάντρα αναφέρεται ότι η Σαμπάλα έχει «εξωτερική», «εσωτερική» και «εναλλασσόμενη» έννοια. Ως προς την εξωτερική της έννοια, η Σαμπάλα υπάρχει σε κάποιο φυσικό χώρο, αν και μόνο τα άτομα με ιδιαίτερο κάρμα μπορούν να την δουν και να την αντιληφθούν. Πρόκειται για έναν αγνό τόπο που υπάρχει στο ανθρώπινο πεδίο και μόνο κάποιος που έχει τη «χάρη» μπορεί να την δει.

Οι άλλες δύο έννοιες – η εσωτερική και η εναλλασσόμενη – αναφέρονται σε λεπτοφυέστερες καταστάσεις της Σαμπάλα, οι οποίες γίνονται αντιληπτές διαισθητικά και μέσω διαλογισμού και οι πληροφορίες για αυτόν τον τόπο παραδίδονται από δάσκαλο σε μαθητή προφορικά. Οι αρχικοί δάσκαλοι αυτής της παράδοσης καλύφθηκαν με ψευδώνυμα και οι προφορικές παραδόσεις που διασώθηκαν από τους Θιβετανούς είναι διαφορετικές ως προς τον χρόνο εμφάνισής της στη γη.

Η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ λέει για τη Σαμπάλα ότι «είναι μία μυστηριώδης τοποθεσία … και για τον Βουδισμό, Χριστιανισμό, Ινδουισμό και για άλλες θρησκείες θα  μπορούσε να είναι η τοποθεσία όπου γεννιέται ένας Μεσσίας». Και ότι «Όλοι αυτοί οι αγγελιαφόροι εμφανίζονται πριν από τη συντέλεια του κόσμου –λένε κάποιοι-, και πριν από το τέλος της Κάλι Γιούγκα λένε κάποιοι άλλοι…» (Θεος.Γλωσσάρι, 287)

Υπάρχει άραγε κάποια γεω-επιστημονική απόδειξη για την ύπαρξή της ως νησί στην περιοχή της σημερινής ερήμου Γκόμπι? Αυτό το ερώτημα έθεσε η  Kara LeBeau  στο άρθρο της «Roerich’s Shambhala» που είναι δημοσιευμένο στο Theosophy Watch: http://theosophywatch.com/ σε κάποιο καθηγητή στο τμήμα επιστημών για τη Γη και το Διάστημα στο UCLA. Αυτός απάντησε ότι η έρημος Γκόμπι η οποία εκτείνεται μεταξύ Κίνας και Μογγολίας ήταν καλυμμένη κάποτε με νερό! Έτσι ο μύθος μπορεί να επιβεβαιωθεί.

Ο Νίκολας Ρέριχ (Nicholas Roerich) ήταν ο πρώτος που ηγήθηκε μιας επιστημονικής αποστολής στην κεντρική Ασία (1924-1928). Ήταν η πρώτη αποστολή στις ορεινές περιοχές του Θιβέτ, από τον βορρά ως τον νότο, από την Κίνα έως την Ινδία. Αρχαιολόγος και ζωγράφος ο ίδιος, απεικόνισε το μεγαλείο των Ιμαλάϊων σε  πίνακες, ενώ ένας από τους σκοπούς της αποστολής στις ορεινές περιοχές του Θιβέτ ήταν και η πιθανότητα να ανακαλύψει τη Σαμπάλα.

 «Η Σαμπάλα είναι ένα Ιερό Μέρος, όπου ο γήινος κόσμος ενώνεται με το ανώτερο επίπεδο της συνειδητότητας» εξηγεί στο βιβλίο του «Heart of Asia», και συνεχίζει: «…στην Ασία ξέρουν ότι υπάρχουν δύο Σαμπάλα, η μία υλική και η άλλη αόρατη».

 Το Ιερό Νησί

Και ο Διδάσκαλος Κουτχούμι αποκαλύπτει στις Επιστολές των Διδασκάλων, (Mahatma Letters, 155) ότι «οι κάτοικοι της Σαμπάλα - όταν ήταν ακόμη νησί στην Κεντρική Ασία, ονομάζονταν Γιοί της Πύρινης Ομίχλης, και ήταν αυτοί που υπερίσχυσαν της εγωιστικής αλλά όχι εντελώς αδύναμης φύσης των μάγων της Ποσειδωνίας…»

Oι ρίζες αυτού του ιερού τόπου βρίσκονται από την αρχή της ζωής πάνω στη γη, εξηγεί η Ε.Π. Μπλαβάτσκυ στη Μυστική Δοξασία (ΜΔ ΙΙ, 400) όπου λέει ότι η «καρδιά της Μάνας Γης κτυπά κάτω από τα πόδια της ιερής Σαμπάλα, η οποία, τότε, δεν είχε ακόμη γεννηθεί».

Η Ακατάστρεφτη Ιερή Χώρα

Όπως αναφέρεται στη Μυστική Δοξασία, η ηλικία της ανθρωπότητας πάνω στη γη είναι περίπου 18 με 19 εκατομμύρια χρόνια. Και ότι πριν από την εμφάνιση της ανθρωπότητας είχε ήδη σχηματιστεί το ιερό κέντρο των Θείων Καθοδηγητών οι οποίοι θα ήταν οι υπεύθυνοι για την εκπαίδευση και την πρόοδό της.

Στη Μ.Δ. ΙΙ,6 όπου καταγράφει τις ηπείρους που έδωσαν καταφύγιο στην ανθρωπότητα στα εκατομμύρια χρόνια της εξέλιξής της, αναφέρεται στην πρώτη ήπειρο την οποία ονομάζει «Ακατάστρεφτη Ιερή Χώρα». Λέει ότι αυτή δεν συμμερίστηκε ποτέ τη μοίρα των άλλων ηπείρων, δηλαδή δεν καταβυθίστηκε, και ότι είναι η μόνη που το πεπρωμένο της είναι να διαρκέσει από την αρχή μέχρι το τέλος του μανβαντάρα κατά τη διάρκεια κάθε Γύρου. Είναι το λίκνο του πρώτου ανθρώπου και η κατοικία του τελευταίου θείου θνητού… Για τη μυστηριώδη και ιερή αυτή χώρα πολύ λίγα μπορούν να ειπωθούν, εκτός ίσως …. Ότι «ο πολικός αστέρας έχει την προσεχτική ματιά του πάνω της, από την αυγή μέχρι τη δύση του λυκόφωτος «μιας μέρας» της Μεγάλης Πνοής.

Και στο απόσπασμα Μ.Δ. ΙΙ, 372, υπος. λέει ότι «πρώτη ήπειρος ή νήσος, αν προτιμάτε, «ο θόλος του Βόρειου Πόλου», δεν καταστράφηκε ποτέ, ούτε και θα καταστραφεί μέχρι το τέλος των Επτά Φυλών.»

Η αντιστοιχία της στον φυσικό μας κόσμο, είναι γνωστή ως το Ιερό Νησί και μεταφέρεται από την προηγούμενη βυθισμένη ήπειρο στην αναδυόμενη, όταν η γη υπόκειται σε μεγάλες αλλαγές εξαιτίας ηφαιστειακών εκρήξεων και άλλων λόγων. Και «… ζήτησαν καταφύγιο στη μεγάλη έρημο Γκόμπι, όπου διαμένουν ακόμα αόρατοι για όλους…». Μ.Δ. ΙΙ, 372

Οι μεγάλες γεωλογικές αναστατώσεις συμπίπτουν με το τέλος μιας Ριζικής Φυλής. Σύμφωνα με την απόκρυφη εξέλιξη, η ανθρωπότητα διέρχεται από επτά βασικές αλλαγές που ονομάζονται Ρίζες-Φυλές. Στη διάρκεια αυτών η γη καθώς και η ανθρωπότητα υπόκεινται σε διαφοροποιήσεις που βέβαια η δική μας μνήμη αδυνατεί να συγκρατεί. Όμως τα γεγονότα φθάνουν σε μας είτε ως μύθοι είτε ως μύηση, και προοδευτικά τεκμηριώνονται από τη σύγχρονη φυσική, τη γεωλογία και την ανθρωπολογία.

Η Σαμπάλα είναι «η πόλη των θεών» που αλλάζει θέση μετά από έναν μεγάλο κατακλυσμό – έχουν γίνει τέσσερις έως τώρα μας λέει η Μυστική Δοξασία. «Είναι μια πολύ μυστηριώδης περιοχή σε σχέση με τις μελλοντικές μεσσιανικές εμφανίσεις, καθώς Βουδιστές, Χριστιανοί, Ινδουϊστές και άλλες θρησκευτικές παραδόσεις τη θεωρούν τον τόπο γέννησης του Μεσσία.» (Θεος. Γλωσσάρι)

Η Θαυμαστή Ύπαρξη

Λέγεται επίσης  ότι η «Θαυμαστή Ύπαρξη» - η Καρδιά των θείων καθοδηγητών -κατέβηκε από μια ανώτερη περιοχή στην αρχή της Τρίτης Εποχής-Φυλής κατά την οποία ενσαρκώθηκαν οι «Γιοί της Σοφίας». Σ’αυτή τη φυλή λέγεται ότι ενσαρκώθηκαν πνευματικά Όντα που είχαν κατακτήσει την πνευματική τους τελείωση από προηγούμενους κύκλους εξέλιξης. Αυτή η Θαυμαστή Ύπαρξη είναι το Δέντρο από το οποίο στις επόμενες εποχές ξεπήδησαν οι Σοφοί και Ιεροφάντες. Κάτω από τη σιωπηλή και άμεση καθοδήγησή της Θαυμαστής Ύπαρξης – ονομάζεται επίσης «ο Μεγάλος Μυσταγωγός» - όλοι οι άλλοι  θείοι Διδάσκαλοι έγιναν καθοδηγητές της ανθρωπότητας. Είναι αυτοί που έδωσαν τις πρώτες ιδέες για τις τέχνες και τις επιστήμες, καθώς και για την πνευματική γνώση. Και αυτοί έθεσαν τα θεμέλια όλων των αρχαίων πολιτισμών. (Μ.Δ. Ι,208)

Τα Όντα αυτά εμφανίζονται πρώτα σαν θεοί και δημιουργοί και έπειτα συγχωνεύονται στον γεννημένο άνθρωπο για να αναδυθούν τελικά σαν θείοι βασιλείς και κυβερνήτες. (Μ.Δ. ΙΙ,366)

«Ο Πλάτωνας είναι ο πρώτος από τους κλασσικούς ο οποίος αναφέρεται δια μακρών στις θείες Δυναστείες και τις τοποθετεί σε μια μεγάλη ήπειρο την οποία ονομάζει Ατλαντίδα.» αναφέρει η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ (Μ.Δ. ΙΙ 371)

Επίσης, λέει ότι ο Σαμπολιόν, «με κατάπληξη είδε… αποσπάσματα ενός καταλόγου δυναστειών που περιλάμβαναν … τη Βασιλεία των Θεών και των Ηρώων».

Τί λέει η Ελληνική Μυθολογία;

Στην Ελληνική μυθολογία, η Σαμπάλα κρύβεται στις αναφορές τις σχετικές με τηνΥπερβόρεια χώρα. Οι Υπερβόρειοι ήταν ένας μυθικός λαός που ζούσε μακριά στο βορά πάνω από τη Θράκη. Η υπεράνω του Βορέα χώρα ήταν μια περιοχή ψηλά πάνω από την Σκυθία. Σε αυτή την περιοχή, λέει ο Πίνδαρος

«Ποτέ δεν λείπουν οι Μούσες… Δεν υπάρχει αρρώστια ούτε γήρας στο ιερό τους αίμα, ζουν μακριά από κόπο και πόλεμο…. Δεν θα βρεις αυτόν τον υπέροχο δρόμο προς την Υπερβόρεια ούτε από την στεριά ούτε από τη θάλασσα.»  Πίνδαρος, 10η Ωδή προς την Πυθία

Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι, ονόμαζαν Υπερβόρεια μια άγνωστη περιοχή στο βόρειο πόλο, όπου κατά τους Πλίνιο, Ηρόδοτο, Βιργίλιο και Κικέρωνα οι κάτοικοί της ζούσαν έως και χίλια χρόνια μια ζωή πλήρους ευτυχίας. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (4.13) ο Υπερβόρειος τόπος  περιστοιχιζόταν από δύο δακτύλιους, όπου στον πρώτο υπήρχαν οι χρυσοί γρυπαετοί-φύλακες και στο δεύτερο ήταν οι μονόφθαλμοι Αρίμασποι (Arimaspians). Ο όρος μονόφθαλμος σημαίνει τον άνθρωπο που κατέχει την έκτη αίσθηση, αυτόν που διαθέτει αστρικές δυνάμεις. Ο Ησίοδος αναφέρεται επίσης σε τούτη την περιοχή που όλοι τοποθετούσαν πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο.

Από τον Στράβωνα (11.4.3.) αναφέρεται είτε ως χερσόνησος είτε ως νησί, που βρίσκεται πάνω από τη Γαλλία και άλλες περιγραφές την τοποθετούν στα Ουράλια όρη.

Ο ένας από τους δώδεκα Ολύμπιους θεούς, ο Απόλλων, αποσυρόταν στην Υπερβόρεια χώρα, στη διάρκεια του χειμώνα. Κατά τη Μυστική Δοξασία «υπερβόρειος» είναι το όνομα που διαλέχθηκε για τη Δεύτερη Ήπειρο, τη χώρα που άπλωσε τα ακρωτήριά της νότια και δυτικά του Βόρειου Πόλου. … Ήταν μια πραγματική ήπειρος, που δεν γνώριζε χειμώνα εκείνες τις παλιές μέρες και οι Έλληνες την ονόμαζαν «η χώρα των Θεών». (Μ.Δ. ΙΙ, 7)

Σύμφωνα με την εσωτερική παράδοση, και όπως ήδη προαναφέρθηκε, οι Θείοι Καθοδηγητές προσαρμοζόμενοι στις μεταβολές της εξέλιξης και από ήπειρο σε ήπειρο ακολούθησαν αναγκαστικά τα επόμενα σχήματα ζωής και μορφής ώστε να επικοινωνούν με την εξελισσόμενη ανθρωπότητα και να της μεταδίδουν τη θεία γνώση. Έτσι ο Ηρόδοτος αναφέρεται στις «θαυμαστές δυναστείες των θεών που προηγήθηκαν της βασιλείας των θνητών, ακολουθήθηκαν από τους ημίθεους, τους ήρωες και τέλος από τους ανθρώπους.» (Μ.Δ. ΙΙ 366)

Επίσης ο Παυσανίας αναφέρει ότι οι Υπερβόρειοι έστελναν μυστηριώδη δώρα σκεπασμένα με άχυρο πρώτα στη Δωδώνη και στη συνέχεια περνώντας τα από λαό σε λαό έφθασαν στο ιερό του Απόλλωνα στη Δήλο. Σε τούτη τη συγκεκριμένη παράγραφο περιγράφεται συμβολικά ο τρόπος που μεταφερόταν η μύηση και η θεία γνώση από άνθρωπο σε άνθρωπο, από γενιά σε γενιά, από τη  μία ρίζα φυλή στην επόμενη και από ήπειρο σε ήπειρο.

Σε ακόμη παλαιότερες στιγμές, στη Λεμούρια εποχή-ρίζα φυλή, η εσωτερική παράδοση αναφέρει ότι ο Μάνκο Καπάκ , ο θρυλικός ιδρυτής της δυναστείας των Ίνκα στο Περού και στο Κούθκο ήταν μαζί με τον αδελφό του, γιοί του θεού Ίντι. Μαζί με τα υπόλοιπα αδέρφια τους, στάλθηκαν από τον Ίντι στη γη μαζί με ένα χρυσό ραβδί, υπαγορεύοντάς τους να χτίσουν ένα Ναό αφιερωμένο στο θεό Ήλιο όπου προσγειωνόταν το ραβδί. Το χρυσό ραβδί βυθίστηκε στο Κούθκο, που ονομάστηκε ομφαλός του κόσμου. Ο ομφαλός του κόσμου θεωρείται το σημείο αποκατάστασης της γεωδυναμικής ισορροπίας του πλανήτη και ένα σημείο, μία Πύλη, όπου υπάρχει και εκδηλώνεται η ιεραρχία των θείων καθοδηγητών. Στη  Μ.Δ, ΙΙ, 319 αναφέρεται ότι  «Οι εκλεκτοί της Λεμουρίας βρήκαν καταφύγιο στο ιερό Νησί … στη (σύγχρονη) έρημο Γκόμπι.» Μ.Δ, ΙΙ, 319 

Στον Ινδουϊσμό ο όρος Σαμπάλα έχει τρεις σημασίες:
Shambhal: είναι ο τόπος όπου υπάρχει ειρήνη και ασφάλεια
Άλλη σημασία είναι «αυτό που ελκύει τους άλλους» ή «αυτό που δίνει διάκριση»
Η τρίτη σημασία είναι «ένας τόπος κοντά σε νερό», όπου το νερό αποδίδει την έννοια της φυσικής ύλης.

Κατά τη Θεοσοφία, η Σαμπάλα είναι ο τόπος της θείας διακυβέρνησης της Γης.

Η Σαμπάλα είναι ο κρίκος που συνδέει τη συλλογική ανθρωπότητα με την ουράνια φύση της. Είναι η έδρα των Διδασκάλων της Συμπόνιας που αγρυπνούν για τη νοητική και πνευματική πρόοδο της ανθρωπότητας. Εκεί, στέκεται «ο Μυσταγωγός…επειδή οι μοναχικοί προσκυνητές με τα πληγωμένα πόδια, στο δρόμο της επιστροφής πίσω στον οίκο τους ποτέ δεν είναι σίγουροι ούτε μέχρι την τελευταία στιγμή, πως δεν θα χάσουν το δρόμο τους μέσα σε αυτή την απέραντη έρημο της πλάνης και της ύλης που ονομάζεται Γήινη Ζωή». (Μ.Δ. Ι, 208)

 Πηγή...

Περισσότερα: http://www.schizas.com/site3/index.php