Ποτέ μην ξεχνάς την τελευταία σφαγή των Ινδιάνων στο Wounded Knee Creek

NEVER FORGET WOUNDED KNEE. NEVER FORGET THE TRAIL OF TEARS NEVER FORGET THE LONG WALK OF THE NAVAJO. Εκεί που η γενοκτονία των Ινδιάνων έλαβε μερικό τέλος...

Η τελευταία σφαγή των ινδιάνων από τους Αμερικάνους.

Σκότωσαν ακόμη και μητέρες την ώρα του θηλασμού

Γνωστή και ως Μάχη στο Γούντεντ Νι (Wounded Knee). Συνέβη στις 29 Δεκεμβρίου 1890 στην τοποθεσία Γούντεντ Νι Κρικ (Wounded Knee Creek) της Νότιας Ντακότας και θεωρείται η τελευταία μεγάλη ένοπλη σύρραξη μεταξύ των Ινδιάνων και του Αμερικανικού Στρατού.
Στις αρχές του 1890 οι διακρίσεις σε βάρος των Ινδιάνων στις ΗΠΑ βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη, παρά τις αποσπασματικές προσπάθειες της κυβέρνησης να τους εντάξει στην κοινωνία. Ο μεγάλος καταυλισμός των Σιου στη Νότια Ντακότα, που καταλάμβανε σχεδόν το σύνολο της πολιτείας, διαλύθηκε προς όφελος των λευκών εποίκων και των χρυσοθήρων. Στη θέση του δημιουργήθηκαν έξι μικρότεροι. Ο ζωτικός χώρος των Ινδιάνων μειωνόταν και οι κυνηγοί Σιου αντιμετώπιζαν έλλειψη θηραμάτων σε συνδυασμό με την άγονη γη.
Τότε εμφανίσθηκε δίκην προφήτη ένας σοφός Σιου ονόματι Γουοβόκα, που υποστήριξε ότι συνάντησε τον Θεό. Αυτός του είπε ότι πρέπει να διδάξει στους ανθρώπους του την αγάπη για τον πλησίον, την ειρήνη και τη συνεργασία με τους λευκούς και τη σκληρή δουλειά. Ο Θεός του δίδαξε ένα χορό, που θα μπορούσε να φέρει ξανά τη γονιμότητα στη γη και να γεμίσει την περιοχή του με βουβάλια.
Ο Γουοβόκα άρχισε να προσελκύει μεγάλα πλήθη Ινδιάνων και από άλλες φυλές. Αυτό ανησύχησε τους λευκούς, οι οποίοι παρερμήνευσαν το νόημα των λόγων του ινδιάνου προφήτη και διαμήνυσαν στην κυβέρνηση ότι οι Σιου είναι έτοιμοι για εξέγερση. Επί τόπου έφθασαν 3.000 άνδρες του 7ου Συντάγματος Ιππικού με τέσσερα ταχυβόλα τύπου «Χότσκις» και επικεφαλής τον συνταγματάρχη Τζέιμς Φορσάιθ.
Το πρωί της 29ης Δεκεμβρίου μια ίλη ιππικού από 500 άνδρες περικύκλωσε ένα καταυλισμό των Λακότα Σιου την ώρα που χόρευαν τον χορό του Γουοβάκα και τους ζήτησαν να παραδώσουν τα όπλα τους. Στον καταυλισμό εκείνη την ώρα βρίσκονταν 230 άνδρες και 120 γυναικόπαιδα. Οι περισσότεροι υπάκουσαν στη διαταγή, αλλά ένας Ινδιάνος με το όνομα Μαύρο Κογιότ ζήτησε χρήματα για να παραδώσει το όπλο του. Δημιουργήθηκε μια παρεξήγηση με δύο στρατιώτες, καθότι ήταν κουφός. Ήρθαν στα χέρια και το όπλο του Μαύρου Κογιότ εκπυρσοκρότησε.
Αυτό θεωρήθηκε επίθεση από τους πολυβολητές της ιλαρχίας και τα «Χότσκις» άρχισαν να «κελαηδάνε». Μέσα σε λίγα λεπτά ο καταυλισμός γέμισε από πτώματα. 146 Λακότα Σιου σκοτώθηκαν (84 άνδρες, 44 γυναίκες, 18 παιδιά) και 50 τραυματίστηκαν. Μεταξύ των νεκρών και ο αρχηγός τους, το Μεγάλο Πόδι. Το Ιππικό είχε 25 νεκρούς και 39 τραυματίες, οι περισσότεροι από φίλια πυρά.
Ο επικεφαλής της επιχείρησης συνταγματάρχης Φορσάιθ απαλλάχθηκε πάραυτα των καθηκόντων του με διαταγή του επιτελάρχη στρατηγού Νέλσον Μάιλς, που έκανε λόγο για «ηθελημένο μακελειό στο Γούντεντ Νι». Διαφορετική ήταν η άποψη των πολιτικών του προϊσταμένων, που τον απήλλαξαν από κάθε κατηγορία και τον αποκατέστησαν στη διοίκηση του 7ου Συντάγματος Ιππικού.
Η αμερικανική κοινή γνώμη πήρε το μέρος του στρατού, ενώ υποτυπώδεις ήταν οι αντιδράσεις των Ινδιάνων, εξαιτίας της αδύνατης θέσης τους και των μεταξύ τους αντιπαραθέσεων. Πολύ αργότερα, το Γούντεντ Νι έγινε σημείο αναφοράς και σύμβολο του αγώνα των Ινδιάνων για αξιοπρέπεια και δικαίωση. Μόλις μετά το 1970 άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα κριτικά κείμενα για το αιματηρό περιστατικό. Πολλοί συγγραφείς θεωρούν τη Σφαγή στο Γούντεντ Νι μία από τις πιο θλιβερές σελίδες στην ιστορία των ΗΠΑ.

 

 

 

 

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/374#ixzz3NHyQguuZ

Wounded Knee Creek

Το βράδυ της 27ης Φεβρουαρίου 1973, περίπου 300 οπλισμένα μέλη και υποστηρικτές του  Κινήματος των Αμερικανών Ινδιάνων (American Indian Movement), AIM* κατέλαβαν αιφνιδιαστικά τον μικρό οικισμό του Γούντεν Νη (Wooden Knee), όπου το 1890 είχε γίνει η γνωστή μεγάλη σφαγή εκατοντάδων άοπλων Ινδιάνων Σιού, ανδρών, γυναικών, ηλικιωμένων και παιδιών, από τον αμερικανικό στρατό. Μαρτυρείται ότι την ιδέα για κατάληψη του Γούντεν Νη έδωσε η ηλικιωμένη Γκλάντις Μπισονέτ (Gladys Bisonette), μητέρα του αντιπρόεδρου της οργάνωσης «Οργάνωση για τα Πολιτικά Δικαιώματα των Ογκλάλα Σιού» Πέντρο Μπισονέτ (Pedro Bissonette): «αυτό το μέρος έχει για εμάς ιδιαίτερη σημασία, σφάχτηκαν εκεί τόσοι πολλοί από το έθνος μας».

Όντως, για το ΑΙΜ αυτή η κατάληψη, που έμελλε να διαρκέσει 71 ημέρες και να κοστίσει δύο ανθρώπινες ζωές, είχε συμβολική ιστορική σημασία. Σε εκείνον τον ίδιο τόπο που οι κατακτητές προσπάθησαν το 1890 να εξοντώσουν τα τελευταία απομεινάρια του ινδιάνικου εθνισμού, οι καταληψίες έζησαν ελεύθεροι, σύμφωνα με τα έθιμα των προγόνων τους, είδαν μία γέννα και έναν παραδοσιακό γάμο συντρόφων τους και, κάτω από το μάτι των αμερικανικών και διεθνών Μ.Μ.Ε.,συντηρούμενοι με ελάχιστη τροφή και ελάχιστο νερό κράτησαν ψηλά την σημαία της οργάνωσής τους, πολιορκημένοι από ένοπλους εχθρούς που δεν δίστασαν να αφαιρέσουν ανθρώπινες ζωές προκειμένου να κάμψουν την αντίσταση των αγωνιζόμενων αυτοχθόνων (δεκάδες ήσαν μάλιστα οι πολιορκημένοι που τραυματίστηκαν από τις σφαίρες των πολιορκητών).

Ένοπλοι Ινδιάνοι στην κατάληψη του Γούντεν Νη

Σε επίσημο κείμενο αναφορικά με την μεγάλη πολιορκία, το οποίο κυκλοφόρησε το ΑΙΜ αργότερα (τον Νοέμβριο του 1973, με αφορμή την παραπομπή σε δίκη όσων συνελήφθησαν μετά την λήξη της πολιορκίας), τονίζονταν ανάμεσα σε άλλα και τα εξής:

«Τα ινδιάνικα έθνη που προσπάθησαν μάταια να ζήσουν μέσα στο σύστημα των λευκών από την εποχή της Πράξης Αναδιοργάνωσης των Ινδιάνων το 1934, και που είδαν να τους παίρνουν την γη τους και να τους καταστρέφουν τις ελπίδες τους, μετά από τόσα πολλά χρόνια είδαν την πρώτη πραγματική προσπάθεια να επαναποκτήσουν τον έλεγχο της ζωής τους στην απελευθέρωση του Γούντεν Νη. Εκατοντάδες Ινδιάνοι, από περισσότερες από 75 φυλές... διακήρυξαν εκεί:

"αρκετά πια! Από εδώ και πέρα θα τιμάτε τις συνθήκες σας μαζί μας και θα σας υποχρεώσουμε να το κάνετε, γιατί εάν δεν το κάνετε

θα πρέπει να περάσετε πάνω από τα πτώματά μας". Αυτό δηλώθηκε στο Γούντεν Νη... Είμαστε οι νόμιμοι ιδιοκτήτες αυτής της χώρας και στο Γούντεν Νη εμφανιστήκαμε για να διεκδικήσουμε αυτό το δικαίωμά μας».

*Το «Κίνημα των Αμερικανών Ινδιάνων (American Indian Movement, AIM) ήταν μία κοινωνικο-πολιτικοπνευματική οργάνωση των αυτοχθόνων

βορειοαμερικανών, που έδρασε στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1970, με αίτημα την βελτίωση των συνθηκών ζωής και τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα των αυτοχθόνων, καθώς και την εφαρμογή των όσων προβλέπονταν από τις διάφορες συνθήκες μεταξύ των αυτοχθόνων εθνών και του κράτους των Η.Π.Α., τις οποίες κατά κανόνα το τελευταίο είχε αθετήσει και εξακολουθεί να αθετεί.

Πηγή: Για Μια ΠεριληπτικήΙστορία του Κινήματος των Αμερικανών Ινδιάνων (American Indian Movement, AIM) του Βλάση Γ. Ρασσιά

Το ινδιάνικο αίμα του Τζόνι Ντεπ

Ο Τζόνι Ντεπ είναι δισσέγγονος της φυλής των Cherokee*, ανάμεσα στους προγόνους του συμπεριλαμβάνονται Ινδιάνοι Κομάντσι και Απάτσι.

 

Ο Ντεπ δηλώνει γοητευμένος από τους Ινδιάνους Κομάντσι και την κουλτούρα τους. «Οταν είχαν φτάσει στην πλήρη ακμή τους, καταλάμβαναν τις περιοχές από τη δύση του σημερινού Νέου Μεξικού μέχρι το νότιο Κάνσας, όλη την Οκλαχόμα και το μεγαλύτερο μέρος του βορειοανατολικού Τέξας. Ησαν γνωστοί ως έξοχοι πολεμιστές, ειδικά αν επρόκειτο να προστατεύσουν τα εδάφη τους. Και βέβαια ήσαν εκπληκτικοί ιππείς. Το θαυμαστό είναι πως διατήρησαν τόσο τη γλώσσα όσο και την κουλτούρα τους έως σήμερα παρά τις αντιξοότητες του παρελθόντος.... Το πνεύμα των πολεμιστών εξακολουθεί να ζει μέσα τους, ειδικά στους νέους, που όμως δεν είναι βίαιοι. Ενιωσα κυριολεκτικά σαν στο σπίτι μου μαζί τους».

*Cherokee. {cher' -uh-kee}. Το όνομα Cherokee πιθανότατα προέρχεται από την λέξη chiluk-ki, της διαλέκτου Choctaw, που σημαίνει άνθρωποι των σπηλαίων. Οι Cherokee ανήκουν στις λεγόμενες Πέντε Πολιτισμένες Φυλές, ένας όρος που πρωτοεμφανίστηκε το 1876 σε αναφορές του Ινδιάνικου Γραφείου. Οι φυλές αυτές είχαν την δική τους κυβέρνηση, κατά το μοντέλο της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, τα έξοδα της οποίας κάλυπταν από τα δικά τους κοινοτικά έσοδα. Καλλιεργούσαν επίσης την γη κατά τα πρότυπα των λευκών τους γειτόνων. Η περιουσία των Cherokee ήταν η πλούσια και εύφορη γη. Υπό την πολιτική της "Ινδιάνικης Μετατόπισης" του Andrew Jackson και Van Buren, μεραρχίες του Αμερικάνικου στρατού υπό την διοίκηση του Στρατηγού Winfield Scott, οδήγησαν τους Cherokee μακριά από την προγονική τους γη, ώστε να μπορέσουν οι λευκοί να την αξιοποιήσουν. Κατά την μακριά πορεία στην λεγόμενη Ινδιάνικη περιοχή στα δυτικά του Mississippi, το ένα τρίτο του πληθυσμού πέθανε. Αυτή η πορεία θανάτου, έμεινε ανεξίτηλη στην Ινδιάνικη ιστορία ως "Πορεία των Δακρύων" (Trail of Tears). Οι περισσότεροι Cherokee ζούνε σήμερα στην Oklahoma, αν και ένας μικρός αριθμός κατάφερε να παραμείνει στην γη που τους ανήκει. Ο πληθυσμός τους έχει αυξηθεί στους 7.000 ανθρώπους, που απασχολούν τα 56.600 εκτάρια γης στον Καταυλισμό των Cherokee στην Βόρεια Καρολίνα. *{cher'-uh-kee}* Οι Cherokee είναι μια φυλή Ινδιάνων της Βορείου Αμερικής που πρωτύτερα ζούσαν στην ορεινή περιοχή της δυτικής Carolina, της βορείου Georgia, και του ανατολικού Tennessee. Ένας λαός που μιλούσε Iroquoian, και που στην αρχή ζούσαν κοντά στις Μεγάλες Λίμνες, αλλά μετά την ήττα από τις φυλές των Iroquois και των Delaware μετανάστευσαν προς τα νοτιοανατολικά, και τελικά έγιναν η μεγαλύτερη και πιο δυνατή ομάδα της περιοχής. Ο παραδοσιακός πολιτισμός τους περιλάμβανε την καλλιέργεια του αραβοσίτου, εγκατεστημένα χωριά και καλά αναπτυγμένα τελετουργικά. Οι Cherokee βοήθησαν τους 'Άγγλους κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης και συνέχισαν τις εχθροπραξίες εναντίον των Αμερικανών μέχρι το 1794. Μετά, επηρεασμένοι από τον πολιτισμό των λευκών, υιοθέτησαν τη γεωργία με το αλέτρι, τη διαχείριση των ζώων, και τις βιομηχανίες του βαμβακιού και του μαλλιού, όπως και τη δουλεία. Ένα συλλαβικό αλφάβητο εφευρέθηκε (1820) από το Sequoya, και το 1827 οι Cherokee ίδρυσαν μια συνταγματική φόρμα κυβέρνησης. Μια σειρά απατηλών, συνθηκών που χρειάζονταν γη επιβλήθηκαν στους Cherokee στα 1830. Η συνθήκη της New Echota (1835), σύμφωνα με την οποία μια μικρή φατρία της φυλής πούλησε 7 εκατομμύρια εκτάρια από τη γη των Cherokee, τους υποχρέωσε να κινηθούν προς τα δυτικά μέσα σε 3 χρόνια. Η μεγάλη πλειοψηφία του Έθνους των Cherokee αποκήρυξε αυτό το έγγραφο, αλλά υπό τον Στρατηγό Winfield SCOTT, οι περισσότεροι εναπομείναντες Cherokee διώχτηκαν από τη γη τους και βάδισαν βίαια προς το Arkansas και την Ινδιάνικη Επικράτεια (σημερινή Oklahoma) το 1838-39. Περίπου 4.000 από τους περισσότερους από τους 15.000 Cherokee που είχαν αναμειχθεί πέθαναν από ασθένεια. Στην Ινδιάνικη Επικράτεια, ενώθηκαν με τους Chickasaw, τους Choctaw, τους Creek, και τους Seminole για να σχηματίσουν τις λεγόμενες Πέντε Πολιτισμένες Φυλές. Τα εδάφη της φυλής χάθηκαν στα 1860, αφότου οι Πέντε Φυλές παρατάχθηκαν με τους Νότιους κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, και ξανά στις αρχές της δεκαετίας του 1880, όταν η φυλετική ιδιοκτησία των εδαφών καταλύθηκε. Όταν η Ινδιάνικη Επικράτεια έγινε η πολιτεία της Oklahoma το 1907, όλα τα εδάφη των φυλών προσφέρθηκαν για την εγκατάσταση των λευκών. Το 1990 οι Η.Π. απέγραψαν όσους αναγνώρισαν τους εαυτούς τους ως Cherokee και το σύνολο ήταν 308.132. Οι Cherokee που ήταν στον καταυλισμό της Oklahoma ή κοντά σε αυτόν μετρήθηκαν 95.435 (εκτίμηση του 1991). Οι Cherokee που απέφευγαν τη μετακόμιση του 1838 απέδρασαν στα Βουνά Great Smoky και επαναεγκαταστάθηκαν στη Βόρεια Carolina, σχηματίζοντας μια φυλετική εταιρία το 1889. Οι Cherokee στον καταυλισμό της Βόρειας Carolina ή κοντά σε αυτόν μετρήθηκαν 10.114 (εκτίμηση 1991). 

 Πηγή...

http://http---ellinon-anava.pblogs.gr/2014/12/pote-mhn-xehnas-thn-teleftaia-sfagh-twn-indianwn-sto-wounded-kne.html