Βίκυ Χαραλάμπους: Σημειώσεις για τη Συμφωνία του Bretton Woods
* Σημειώσεις για τη Συμφωνία του Bretton Woods
(τα αποτελέσματά της οποίας ισχύουν μέχρι την σημερινή ημερομηνία):
Από την 1η έως τις 22 Ιουλίου του 1944, έλαβε χώρα ένα χρηματοοικονομικό συνέδριο με συμμετέχοντες 730 εκπροσώπους από 44 χώρες οι οποίοι αντιπροσώπευαν τις κυβερνήσεις και την εταιρική αριστοκρατία, το οποίο τελούσε υπό την αιγίδα του Αμερικανού προέδρου Φ. Ρούσβελτ στο ξενοδοχείο «Mount Washington Hotel» στην περιοχή του «Bretton Woods» του New Hampshire στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και που είχε σκοπό να προσδιοριστούν οι κανόνες εμπορικών και οικονομικών σχέσεων και ισορροπιών μεταξύ των μελών κρατών.
Η Ελλάδα είναι μέλος. (ιδέ σχετικό ΦΕΚ)
(τα αποτελέσματά της οποίας ισχύουν μέχρι την σημερινή ημερομηνία):
Από την 1η έως τις 22 Ιουλίου του 1944, έλαβε χώρα ένα χρηματοοικονομικό συνέδριο με συμμετέχοντες 730 εκπροσώπους από 44 χώρες οι οποίοι αντιπροσώπευαν τις κυβερνήσεις και την εταιρική αριστοκρατία, το οποίο τελούσε υπό την αιγίδα του Αμερικανού προέδρου Φ. Ρούσβελτ στο ξενοδοχείο «Mount Washington Hotel» στην περιοχή του «Bretton Woods» του New Hampshire στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και που είχε σκοπό να προσδιοριστούν οι κανόνες εμπορικών και οικονομικών σχέσεων και ισορροπιών μεταξύ των μελών κρατών.
Η Ελλάδα είναι μέλος. (ιδέ σχετικό ΦΕΚ)
Συγκεκριμένα συζητήθηκαν, αποφασίστηκαν και υπέγραψαν για:
α) την απονομισματοποίηση του χρυσού,
β) τον κυμαινόμενο Μηχανισμό Συναλλαγματικών,
γ) το δολάριο και την παγκόσμια ισχύ του καθώς και το νέο παγκόσμιο νόμισμα,
δ) την Παγκοσμιοποίηση,
Σε αυτή τη συνθήκη ήλθαν επίσης σε συμφωνίες που καθιερώνουν μια Νέα Διεθνή Οικονομική Τάξη και που θ’ αστυνομεύονται:
1. από τη Διεθνή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (IBRD – International Bank for Reconstruction and Development ή την Παγκόσμια Τράπεζα- World Bank),
1.α. Η Παγκόσμια Τράπεζα έχει σχεδιαστεί από την ίδρυσή της για να προσφέρει οικονομική στήριξη με μακροπρόθεσμα κεφάλαια στη διάθεση των μελών που χρειάζονται επειγόντως τέτοια εξωτερική βοήθεια,
2. το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (IMF), το οποίο ανέλαβε να χρηματοδοτήσει βραχυπρόθεσμες ανισορροπίες στις διεθνείς πληρωμές, προκειμένου να σταθεροποιήσει τις συναλλαγματικές ισοτιμίες και
3. την Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου (GATT) όπου είχε ανατεθεί η προώθηση του εμπορίου με τη μείωση των δασμών και των ποσοστώσεων εισαγωγής,
Με το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου οι νικητές – ο «Άξονας», αποφάσισαν να αναδιοργανώσουν την παγκόσμια οικονομία, σύμφωνα με τις εντολές τους και να δηλώσουν δημοσίως την πρόθεσή τους για την επίλυση των παγκόσμιων οικονομικών προβλημάτων πριν γίνει ανεξέλεγκτη και ενδεχομένως καταστροφική η παγκόσμια γενική κρίση που προκλήθηκε.
Σύμφωνα με τα λόγια του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ Henry Morgenthau (1891-1967), κατά τη διάρκεια της έναρξης ομιλίας του στο Bretton Woods είπε:
«ότι οι συμμετέχοντες παραβρεθήκαν με σκοπό στο Δημιουργηθεί μια δυναμική διεθνής κοινότητα, στην οποία οι λαοί κάθε έθνους να ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ να πραγματοποιήσουν τις δυνατότητές τους για Ειρήνη και για να «οδηγήσουν» τους τοκογλύφους δανειστές από τον Ναό της Διεθνούς Οικονομίας».
Η διαμορφωτές των εξελίξεων στο Συνέδριο διατάθησαν ότι εάν ενεργοποιούντο ελεγχόμενες παγκόσμιες παρεμβάσεις εγκαίρως, τότε όλες αυτές οι κρίσεις θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί.
Οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις, οι εκπρόσωποι της οποίας συμμετείχαν στην διάσκεψη στο Bretton Woods, επήλθαν τελικώς σε συμφωνία (που συχνά αποκαλείται ως η «Keynesian Consensus») για τέσσερις κύριους στόχους της οικονομικής πολιτικής:
i. Πλήρης απασχόληση,
II. Η σταθερότητα των τιμών,
III. Η οικονομική ανάπτυξη,
ίν. Εξισορρόπηση του ισοζυγίου πληρωμών,
Οι συμφωνίες παρέδωσαν τη σκυτάλη στους οικονομικούς δυνάστες, οι συμφωνίες δεν τηρήθησαν και τελικώς οδήγησαν τον κόσμο σε τεράστια παράδοξα και επιδείνωσαν τα προβλήματα με ένα πιο οξύ τρόπο που δια μέσου των εγκληματικών παρερμηνιών του νόμου , της τάξης και της ασφάλειας, οδήγησαν την Ελλάδα αλλά και όλη την Υφήλιο σε σημαντικές ανισορροπίες, οδηγώντας το σύνολο του ανθρώπινου πληθυσμού σε μια μεγάλη ύφεση και τη χειρότερη κατάθλιψη που επικεντρώνεται κυρίως:
i. στην κατάρρευση του διεθνούς εμπορίου,
ιι. στην αύξηση του προστατευτισμού, την εχθρότητα και τον απομονωτισμό,
ιιι. πολίτες έχουν χάσει την πίστη τους τις ίδιες τις κυβερνήσεις τους και οι εθνικές κυβερνήσεις δεν μπορούν τελικώς να υπερασπιστούν άμεσα τα εγχώρια συμφέροντα των πολιτών που αντιπροσωπεύουν και βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα να μπορέσουν ν” επωφεληθούν από την παγκόσμια οικονομία στο σύνολό της,
iv. Επιπλέον, η διαρθρωτική ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων σε όλο τον κόσμο έχει προκαλέσει αποσταθεροποίηση στις εθνικές οικονομίες και έθεσε σε υψηλό ανταγωνισμό την υποτίμηση των εθνικών νομισμάτων που ήταν όλεθρος στο διεθνές εμπόριο.
ν. Η παγκοσμιοποίηση και η ενοποίηση κάτω από μία διακυβέρνηση, όπως η Ευρώπη, κλπ είχε αποτύχει να πετύχει το πεδίο εφαρμογής της και να λειτουργήσει κάτω από τους αξιακούς κανόνες της δημιουργίας της καθώς και το ενιαίο νόμισμα και οι αντιπαραθέσεις που δημιουργούνται μεταξύ των βιομηχανικών χωρών του βορρά από τη μία και την καταναλωτική ροή των νοτίων χωρών από την άλλη, δημιούργησε ένα τεράστιο κενό και μια τεραστίων διαστάσεων δυσλειτουργία και προκάλεσε ανασφαλείς και μη ρεαλιστικές οικονομικές πρακτικές, όπου δεν γίνεται εφικτή η πιθανότητα επιτυχίας σ τα πεδία εφαρμογής στο σύνολο της.
vi. Το όλο εγχείρημα παρήγαγε κομματοκρατία, χάος μεταξύ των τάξεων, εξελήχθηκε ως ένα καθεστώς κατακτητών και που στην ουσία κατέρρευσε και αποδείχτηκε ανεπαρκής και αποτυχημένο και δεν ήταν σε θέση να αποτρέψει και να υπερασπιστεί την ειρήνη και ποτέ δεν κατάφερε να οδηγήσει τους τοκογλυφικούς δανειστές – καταπατητές από το ναό της διεθνούς οικονομίας και να προστατεύσει το ρόλο που του είχε ανατεθεί από τους ιδίους τους πολίτες των Εθνών μελών.
vii. Αυτό έφερε, όπως και στην Ελλάδα, στο σύνολο των πλείστων κρατών τα χαμηλά ποσοστά απασχόλησης, την χαμηλή σταθερότητα των τιμών, την μη οικονομική ανάπτυξη, την ανισορροπία στις πληρωμές κ.ο.κ.
διαβάστε:
α) την απονομισματοποίηση του χρυσού,
β) τον κυμαινόμενο Μηχανισμό Συναλλαγματικών,
γ) το δολάριο και την παγκόσμια ισχύ του καθώς και το νέο παγκόσμιο νόμισμα,
δ) την Παγκοσμιοποίηση,
Σε αυτή τη συνθήκη ήλθαν επίσης σε συμφωνίες που καθιερώνουν μια Νέα Διεθνή Οικονομική Τάξη και που θ’ αστυνομεύονται:
1. από τη Διεθνή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (IBRD – International Bank for Reconstruction and Development ή την Παγκόσμια Τράπεζα- World Bank),
1.α. Η Παγκόσμια Τράπεζα έχει σχεδιαστεί από την ίδρυσή της για να προσφέρει οικονομική στήριξη με μακροπρόθεσμα κεφάλαια στη διάθεση των μελών που χρειάζονται επειγόντως τέτοια εξωτερική βοήθεια,
2. το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (IMF), το οποίο ανέλαβε να χρηματοδοτήσει βραχυπρόθεσμες ανισορροπίες στις διεθνείς πληρωμές, προκειμένου να σταθεροποιήσει τις συναλλαγματικές ισοτιμίες και
3. την Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου (GATT) όπου είχε ανατεθεί η προώθηση του εμπορίου με τη μείωση των δασμών και των ποσοστώσεων εισαγωγής,
Με το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου οι νικητές – ο «Άξονας», αποφάσισαν να αναδιοργανώσουν την παγκόσμια οικονομία, σύμφωνα με τις εντολές τους και να δηλώσουν δημοσίως την πρόθεσή τους για την επίλυση των παγκόσμιων οικονομικών προβλημάτων πριν γίνει ανεξέλεγκτη και ενδεχομένως καταστροφική η παγκόσμια γενική κρίση που προκλήθηκε.
Σύμφωνα με τα λόγια του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ Henry Morgenthau (1891-1967), κατά τη διάρκεια της έναρξης ομιλίας του στο Bretton Woods είπε:
«ότι οι συμμετέχοντες παραβρεθήκαν με σκοπό στο Δημιουργηθεί μια δυναμική διεθνής κοινότητα, στην οποία οι λαοί κάθε έθνους να ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ να πραγματοποιήσουν τις δυνατότητές τους για Ειρήνη και για να «οδηγήσουν» τους τοκογλύφους δανειστές από τον Ναό της Διεθνούς Οικονομίας».
Η διαμορφωτές των εξελίξεων στο Συνέδριο διατάθησαν ότι εάν ενεργοποιούντο ελεγχόμενες παγκόσμιες παρεμβάσεις εγκαίρως, τότε όλες αυτές οι κρίσεις θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί.
Οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις, οι εκπρόσωποι της οποίας συμμετείχαν στην διάσκεψη στο Bretton Woods, επήλθαν τελικώς σε συμφωνία (που συχνά αποκαλείται ως η «Keynesian Consensus») για τέσσερις κύριους στόχους της οικονομικής πολιτικής:
i. Πλήρης απασχόληση,
II. Η σταθερότητα των τιμών,
III. Η οικονομική ανάπτυξη,
ίν. Εξισορρόπηση του ισοζυγίου πληρωμών,
Οι συμφωνίες παρέδωσαν τη σκυτάλη στους οικονομικούς δυνάστες, οι συμφωνίες δεν τηρήθησαν και τελικώς οδήγησαν τον κόσμο σε τεράστια παράδοξα και επιδείνωσαν τα προβλήματα με ένα πιο οξύ τρόπο που δια μέσου των εγκληματικών παρερμηνιών του νόμου , της τάξης και της ασφάλειας, οδήγησαν την Ελλάδα αλλά και όλη την Υφήλιο σε σημαντικές ανισορροπίες, οδηγώντας το σύνολο του ανθρώπινου πληθυσμού σε μια μεγάλη ύφεση και τη χειρότερη κατάθλιψη που επικεντρώνεται κυρίως:
i. στην κατάρρευση του διεθνούς εμπορίου,
ιι. στην αύξηση του προστατευτισμού, την εχθρότητα και τον απομονωτισμό,
ιιι. πολίτες έχουν χάσει την πίστη τους τις ίδιες τις κυβερνήσεις τους και οι εθνικές κυβερνήσεις δεν μπορούν τελικώς να υπερασπιστούν άμεσα τα εγχώρια συμφέροντα των πολιτών που αντιπροσωπεύουν και βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα να μπορέσουν ν” επωφεληθούν από την παγκόσμια οικονομία στο σύνολό της,
iv. Επιπλέον, η διαρθρωτική ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων σε όλο τον κόσμο έχει προκαλέσει αποσταθεροποίηση στις εθνικές οικονομίες και έθεσε σε υψηλό ανταγωνισμό την υποτίμηση των εθνικών νομισμάτων που ήταν όλεθρος στο διεθνές εμπόριο.
ν. Η παγκοσμιοποίηση και η ενοποίηση κάτω από μία διακυβέρνηση, όπως η Ευρώπη, κλπ είχε αποτύχει να πετύχει το πεδίο εφαρμογής της και να λειτουργήσει κάτω από τους αξιακούς κανόνες της δημιουργίας της καθώς και το ενιαίο νόμισμα και οι αντιπαραθέσεις που δημιουργούνται μεταξύ των βιομηχανικών χωρών του βορρά από τη μία και την καταναλωτική ροή των νοτίων χωρών από την άλλη, δημιούργησε ένα τεράστιο κενό και μια τεραστίων διαστάσεων δυσλειτουργία και προκάλεσε ανασφαλείς και μη ρεαλιστικές οικονομικές πρακτικές, όπου δεν γίνεται εφικτή η πιθανότητα επιτυχίας σ τα πεδία εφαρμογής στο σύνολο της.
vi. Το όλο εγχείρημα παρήγαγε κομματοκρατία, χάος μεταξύ των τάξεων, εξελήχθηκε ως ένα καθεστώς κατακτητών και που στην ουσία κατέρρευσε και αποδείχτηκε ανεπαρκής και αποτυχημένο και δεν ήταν σε θέση να αποτρέψει και να υπερασπιστεί την ειρήνη και ποτέ δεν κατάφερε να οδηγήσει τους τοκογλυφικούς δανειστές – καταπατητές από το ναό της διεθνούς οικονομίας και να προστατεύσει το ρόλο που του είχε ανατεθεί από τους ιδίους τους πολίτες των Εθνών μελών.
vii. Αυτό έφερε, όπως και στην Ελλάδα, στο σύνολο των πλείστων κρατών τα χαμηλά ποσοστά απασχόλησης, την χαμηλή σταθερότητα των τιμών, την μη οικονομική ανάπτυξη, την ανισορροπία στις πληρωμές κ.ο.κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου