Μια φορά και
έναν καιρό, στους καιρούς των παιδικών μας χρόνων, οι δράκοι ήταν
γνωστοί και το τέλος προδιαγεγραμμένο. Οι δράκοι μεγάλωσαν μαζί μας,
έγιναν αόρατοι, αλλά συνεχίζουμε να ζούμε στην εποχή του μύθου, του πολιτικού, του προσωπικού, αλλά και αυτού που αποκαλούμε μάρκετινγκ.
Τα παραμύθια πολλές φορές είναι τα αόρατα υλικά της ύπαρξής μας.
Μπορεί να σε στοιχειώνουν ή να σε κάνουν να αισθάνεσαι καλύτερα.
Περισσότερο από ποτέ η ζωή μας κινείται στις ράγες των παραμυθιών, που
δημιουργούν σύγχρονοι παραμυθάδες. Διαφημιστές, πολιτικοί, υπεύθυνοι δημοσίων σχέσεων, ντύνουν με το παραμύθι τους τον τρόπο της ύπαρξής μας.
Τα μεγαλύτερα οράματα φτιάχτηκαν πάνω σε ουτοπικές πραγματικότητες ή σε μύθους αρχηγών. Πόση ανάγκη έχουν οι άνθρωποι ένα όραμα στην εποχή του ΔΝΤ; Κατηγορούμε τους πολιτικούς για ψέματα. Πόσο ανθεκτικοί είμαστε στην σκληρή πραγματικότητα της καθημερινότητας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου