ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΥΛΙΑ

Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΜΙΑΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Γίνεται πολύς λόγος σχετικά με την παραίτηση της χώρας από την ασυλία για διάφορα περιουσιακά στοιχεία, ιδιοκτησίες, στρατιωτικό ή ιστορικό υλικό κτλ.

Κυρίως αυτή η ρητορική αναπτύσσεται από όσους θέλουν να «ξυπνήσουν» εθνικά αντανακλαστικά και να μην δείξουν την πραγματική αιτία του προβλήματος που είναι τα δώρα εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ στο τραπεζικό και επιχειρηματικό κατεστημένο της Ελλάδας σε βάρος των συντάξεων, των μισθών, της υγείας, της παιδείας, των οικογενειακών περιουσιών και του εν γένει βιοτικού επιπέδου, το οποίο θα έπρεπε να αντιστοιχεί σε μια κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη για το όφελος του συνόλου του πληθυσμού θεμελιώνοντας παράλληλα ένα μέλλον αντάξιο των κόπων και των θυσιών των εργαζόμενων.

Στην υπουργική απόφαση σχετικά με την ανταλλαγή των ομολόγων γίνεται εξειδίκευση του όρου «ασυλία».

Συγκεκριμένα στο ΦΕΚ Β΄ 682/2012 αναφέρεται, ότι η παραίτηση από την ασυλία δεν αφορά κατάσχεση ή εκτέλεση για τα παρακάτω :

α) περιουσιακά στοιχεία και ιδιοκτησία της Δημοκρατίας που βρίσκονται στην Ελλάδα,

β) τις εγκαταστάσεις και την ιδιοκτησία των διπλωματικών και προξενικών αποστολών της Ελληνικής Δημοκρατίας,

γ) περιουσιακά στοιχεία και ιδιοκτησία της Δημοκρατίας εκτός Ελλάδας που δε χρησιμοποιούνται ή δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν για εμπορική χρήση

δ) περιουσιακά στοιχεία και ιδιοκτησία της Ελληνικής Δημοκρατίας ή της νομισματικής αρχής της Ελληνικής Δημοκρατίας

ε) περιουσιακά στοιχεία και ιδιοκτησία στρατιωτικού χαρακτήρα ή υπό τον έλεγχο μιας στρατιωτικής αρχής ή αμυντικής αρχής της Δημοκρατίας

στ) περιουσιακά στοιχεία και ιδιοκτησία που αποτελεί μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελληνικής Δημοκρατίας

Επίσης στην παραπάνω υπουργική απόφαση γίνεται αναφορά, ότι η παραίτηση από την ασυλία θα προσδιορίζεται σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, το οποίο σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπει την κατάργηση της ανεξαρτησίας για τα κέρδη των δανειστών μιας χώρας.

Από τα παραπάνω πηγάζει, ότι οι δανειστές, αν θέλουν να κατασχέσουν περιουσία του Δημοσίου, θα στοχοποιήσουν περιουσιακά στοιχεία που έχουν εμπορική σημασία, δηλαδή κυρίως οι πόροι και οι υπηρεσίες που παρέχουν οι ΔΕΚΟ ή ό,τι άλλο επινοήσουν οι οπαδοί της οικονομίας της αγοράς ως εμπόρευμα: από ορυκτό πλούτο, τον οποίο οι Έλληνες και οι μετανάστες που ζουν στη χώρα δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν, γιατί είναι μάλλον ηλίθιοι , τεμπέληδες και απατεώνες (!), μέχρι το ρεύμα, το σιδηρόδρομο και ό,τι άλλο προβλέπεται για ιδιωτικοποιήσεις, δηλαδή ό,τι μπορεί να είναι αντικείμενο εμπορίου. Χρειάζεται να γίνει υπενθύμιση, ποιοι θέλουν ή έχουν ήδη κάνει ιδιωτικοποιήσεις ;;

Η παραίτηση από την εθνική κυριαρχία και την ασυλία έχει επέλθει προ πολλού με την είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με την υπαγωγή της χώρας στις οικονομικές εξουσίες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, την επικύρωση των συνθηκών για το EFSF (EMS) ή άλλως ευρώ ΔΝΤ, την είσοδο στο ΔΝΤ ως μέλος και τα τελευταία χρόνια ως οφειλέτης κτλ.

Εξάλλου, λίγο πριν από την ψήφιση του Μνημονίου 1, το Δημόσιο είχε παραιτηθεί από την ασυλία του (πάντα με τα ίδια χαρακτηριστικά) για όσα ομόλογα εγγυάται την πληρωμή τους και αποσκοπούν στην χρηματοδότηση και τη συνέχιση της λειτουργίας των Τραπεζών. Ο νόμος και η υπουργική απόφαση ανήκουν στην κυβέρνηση της Ν.Δ. (Κώστα Καραμανλή) και ισχύουν μέχρι σήμερα.

Έτσι λοιπόν πολλοί «αντιμνημονιακοί», όλων των αποχρώσεων, έχουν ψηφίσει και έχουν στηρίξει παραιτήσεις από την ασυλία. Αυτοί οι δήθεν «αντιμνημονιακοί» συνεχίζουν να δημαγωγούν και να επιδιώκουν προσωπικά και πολιτικά οφέλη, χωρίς καμιά ουσιαστική κριτική επί των πραγματικών προβλημάτων και επομένως χωρίς καμιά αποτελεσματική πρόταση για τη διέξοδο από το σημερινό πολιτικό και οικονομικό πρόβλημα της χώρας.

Ας σταματήσουμε επιτέλους να δείχνουμε δύο, είκοσι ή εκατό πρόσωπα για τη σημερινή κατάσταση. Τα «μνημόνια» δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι ιστορικά ομολογημένοι πόθοι ενός ολόκληρου συστήματος που ζει μέσα στη χώρα μας και επί δεκαετίες πλουτίζει σε βάρος των πολλών με κόστος ακόμα και ανθρώπινες ζωές.

Άμεσα πρέπει να καταδειχθεί η πραγματική αιτία χωρίς αναστολές και δήθεν ρεαλισμούς για να βρει το κίνημα τους στόχους και τα μέσα που θα τους πετύχουν.

Ενημέρωση άρθρου 23.05.2012 : Από τη συζήτηση που ξεκίνησε από την Επιτροπή για τα ομόλογα σταθερότητας (ευρωομόλογα) προκύπτει, ότι όποιο κράτος μέλος συμμετέχει στην έκδοση ευρωομολόγων θα εγγυάται το χρέος της με τις μετοχές των ΔΕΚΟ που κατέχει. Έτσι συνάγεται και από εδώ, ότι οι ΔΕΚΟ και οι πόροι των χωρών είναι ο απώτερος στόχος των κερδοσκόπων.

Ενημέρωση άρθρου 05.10.2012 : Στη φωτογραφία απεικονίζεται απόσπασμα από το ΦΕΚ Β΄ 140/2009 σχετικά με τη χρηματοδότηση των τραπεζών. Σύμφωνα με αυτήν το κράτος έχει χορηγήσει εγγυήσεις στις Τράπεζες με παραίτηση από την ασυλία, για την οποία δεν ακούσαμε τίποτα πριν από την υπογραφή του μνημονίου.

Γιώργος Πάσογλου

Δικηγόρος

ιδρ. μέλος Χωρίς Χρέος Χωρίς Ευρώ
ΧΡΕΟΣ – ΕΥΡΩ : ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ
(Κ. ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ).

Ο Κ. Λαπαβίτσας με αφορμή και το μνημόνιο 2 αναλύει τις συνέπειες και τις προοπτικές για το χρέος και το ευρώ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ 12 .2.2012

www.elegr.gr

Η νέα δανειακή σύμβαση και το νέο μνημόνιο που συνοδεύουν το κούρεμα του δημοσίου χρέους σπρώχνουν τον ελληνικό λαό στην εξαθλίωση. Φέρνουν δραματική επιδείνωση των όρων ζωής και εργασίας, κι εξευτελιστική υποδούλωση της χώρας στα δεσμά των δανειστών. Μαζική πείνα και μισθοί των 300 ή 400 ευρώ θ’ ακολουθήσουν τη μείωση αμοιβών και συντάξεων, την κατάργηση στην  πράξη των κλαδικών συμβάσεων (κατά παράβαση των συνταγματικών προβλέψεων, Άρθρο 22), και τις 150.000 απολύσεις δημόσιων υπαλλήλων.

Η ανεργία, που ήδη καλπάζει ανεξέλεγκτη, θα φτάσει στο 30%. Η νέα μείωση των κοινωνικών δαπανών, ειδικά αυτών για την υγεία, θα ρίξει το προσδόκιμο ζωής και θ’ αυξήσει τη θνησιμότητα σε επίπεδα Αφρικής. Το νέο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας θα δώσει βορά σε αρπακτικά την περιουσία του ελληνικού λαού, στερώντας το δημόσιο από μελλοντικά έσοδα.  Η υπαγωγή των νέων ομολόγων στο δίκαιο της Αγγλίας και του δουκάτου του Λουξεμβούργου (Άρθρο 13) δεν είναι μόνο βαθειά εξευτελιστική για ένα κυρίαρχο κράτος, άλλα και στερεί το δημόσιο από το πιο προφανές μέσο αναδιαπραγμάτευσης του χρέους του.

Επίσης θωρακίζει τους πιστωτές από το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Για όλους αυτούς τους λόγους η Πρωτοβουλία για τη Συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, ενώνοντας τη φωνή της με το λαό, απαιτεί να μην ψηφιστούν το νέο μνημόνιο, η νέα δανειακή σύμβαση και η σύμβαση χρηματοδότησης που θ’ ανοίξουν το δρόμο για την ανταλλαγή των ομολόγων.  Ζητάμε επίσης άμεση και χωρίς όρους στάση πληρωμών του δημοσίου χρέους, καθώς και άνοιγμα των βιβλίων του, μέσα από διαδικασίες λογιστικού και κοινωνικού έλεγχου που θα τεκμηριώσουν το πάνδημο αίτημα να μην πληρωθεί αυτό το χρέος.

Η άμεση στάση πληρωμών, ώστε να μην προχωρήσει η ανταλλαγή των ομολόγων, αποτρέπει πολλά νέα δεινά. Πρώτα πρώτα τη χρεοκοπία των ασφαλιστικών ταμείων, που θ’ ακολουθήσει το κούρεμα των αποθεματικών τους κατά 12 περίπου δις. Έπειτα, τη σκανδαλώδη αποπληρωμή του πρώτου δανείου της τρόικας, ύψους 110 δις, που αποτελεί ολότελα παράνομο χρέος και δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να εξοφληθεί, καθώς δεν έχει ψηφιστεί καν από τη Βουλή, αλλά σήμερα αποπληρώνεται κανονικά, χωρίς να υποστεί κανένα κούρεμα. Ενώ μάλιστα η Γερμανία κωφεύει στο απαράγραπτό μας αίτημα, να πληρώσει όσα μας οφείλει από την καταστροφική Ναζιστική κατοχή.

Η στάση πληρωμών συνιστά συνταγματική υποχρέωση του κράτους, καθώς υφίσταται κατάσταση ανάγκης που εμποδίζει την ταυτόχρονη ικανοποίηση των δανειστών και την εκπλήρωση βασικών λειτουργιών της πολιτείας (παιδεία, υγεία, ασφάλιση). Η κατάσταση ανάγκης ως λόγος υπαναχώρησης από διεθνείς υποχρεώσεις, και ειδικότερα κήρυξης στάσης πληρωμών, αναγνωρίζεται τόσο από την Επιτροπή Διεθνούς Δικαίου των Ηνωμένων Εθνών όσο και από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Την ίδια αρχή επιβεβαίωσε πρόσφατα, σε σχέση με το χρέος της Ρωσίας, και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που έκρινε ότι αποτελεί προστατευόμενο σκοπό δημόσιου συμφέροντος η ικανοποίηση βασικών κοινωνικών αναγκών έναντι των οικονομικών απαιτήσεων των δανειστών του κράτους.

Η πολιτική που εφαρμόζουν κυβέρνηση και Τρόικα δεν είναι λοιπόν απλώς καταστροφική και απάνθρωπη, αλλά και παράνομη και αντισυνταγματική, και γι’ αυτό θα κληθούν σύντομα να λογοδοτήσουν όλοι οι συνυπεύθυνοί της. Mόνο με δημοψήφισμα μπορεί ν’ αποκτήσουν νομιμοποίηση τέτοιες δανειακές συμβάσεις, που αλλάζουν ριζικά τους όρους επιβίωσης του ελληνικού λαού. Όσο δεν τις έχει κυρώσει με δημοψήφισμα, ο ελληνικός λαός τις θεωρεί άκυρες, μαζί με όλα τα μνημόνια και τις συμβάσεις που τις συνοδεύουν, και δεν δεσμεύεται από τις απαράδεκτες υποχρεώσεις που τού επιβάλλουν.

Ο κοινωνικός Αρμαγεδώνας που φέρνει η κυβέρνηση Παπαδήμου, εφαρμόζοντας αποφάσεις των συνόδων κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και καταστροφικές συνταγές του ΔΝΤ, δεν μας σώζει από τη χρεοκοπία, αλλά την φέρνει πιο κοντά. Ακόμη και γερμανοί ιθύνοντες ομολογούν πλέον ότι αργά η γρήγορα έρχονται, με το επιχείρημα ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, νέο κούρεμα του χρέους και νέα δανειακή σύμβαση, που θα φέρουν πλήρη καταστροφή του κράτους και απίστευτη φτώχεια.

Κυβέρνηση και Τρόικα εφαρμόζουν μια στρατηγική βίαιης αναδιανομής του εισοδήματος σε βάρος των αδύνατων, πλήρους κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους (παιδεία, υγεία, κοινωνική ασφάλιση, ΔΕΚΟ), και μετατροπής της Ελλάδας σε νεοαποικία με κυβερνήτες γερμανούς γκαουλάιτερ. Η Πρωτοβουλία για τη Συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, μαζί με άλλες κοινωνικές οργανώσεις, είχε έγκαιρα προβλέψει πως τούτη η ωμή ταξική επιλογή θα βύθιζε την κοινωνία στη δυστυχία, ισοπεδώνοντας κατακτήσεις ολόκληρων δεκαετιών.

Στον αντίποδα αυτής της στρατηγικής εμείς προτείνουμε άμεση στάση πληρωμών, λογιστικό έλεγχο του χρέους, άμεση στήριξη των εισοδημάτων με αυξήσεις σε μισθούς, ημερομίσθια, συντάξεις και επιδόματα ανεργίας, εθνικοποίηση των τραπεζών, και γενναία ενίσχυση των κοινωνικών υποδομών και του κράτους πρόνοιας. Αυτή είναι για το λαό η μόνη λύση, ακριβώς η αντίθετη από εκείνη που προωθούν Τρόικα και κυβέρνηση. Φέρνει αναδιανομή εισοδημάτων και πλούτου προς όφελος των ασθενέστερων, μείωση των ανισοτήτων, κι εκδημοκρατισμό της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.

 Όλα αυτά είναι εφικτά, και θα βάλουν την οικονομία σε πορεία ανάκαμψης. Αλλά για να τα πετύχει η κοινωνία πρέπει να βγει στους δρόμους, και να πάρει από τους τραπεζίτες την κυβέρνηση.

Ακόμη και που ψηφιστεί το αντισυνταγματικό τερατούργημα Παπαδήμου, ΕΕ και ΔΝΤ, τίποτε δεν έχει τελειώσει. Οι νόμοι τους θ’ ανατραπούν από την πάλη του λαού.

Πρωτοβουλία για τη Συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, Αθήνα, 12 Φεβρουαρίου 2012.

http://eleftheriskepsii.blogspot.gr/2012/10/blog-post_7132.html