Αποτελεί εδώ και αιώνες ένα μείζονος σημασίας κοινωνικό φαινόμενο, καθοριστικό της παγκόσμιας εξέλιξης του ανθρωπίνου είδους . Το ¨αυγό του φιδιού¨ όπως μεταφορικά έχει χαρακτηριστεί ακμάζει και εκολάπτεται ποικιλοτρόπως ηθελημένα ή μη σχεδόν σε όλους τους τομείς της καθημερινής μας ζωής.Ο αιματοκυλισμένος πόλεμος Βορρά – Νότου κατά τον μεσοπόλεμο στην Αμερική και όπως και η σφαγή εκατομμυρίων κατά την Χιτλερική περίοδο είναι δύο από τις πιο μαύρες σελίδες τις παγκόσμιας ιστορίας που αντικατατροπτίζουν με τον γλαφυρότερο τρόπο τα αποτελέσματα του φυλετικού κυρίως μίσους.
Κληρονομιά στις νεότερες γενιές, τέτοιου είδους σοβινιστικές αντιλήψεις, με μολυσμαντικές ιδιότητες για την ψυχή και τη ζωή μας, κάνουν την εμφάνισή τους, δυστυχώς, λειτουργώντας υποδόρια ή μη.
Εκφράσεις τύπου “σαν Αλβανός είναι” “ο Κούρδος μυρίζει” “μην ακουμπάς τον μαύρο” έχουν παρυσφρύσει τόσο δυναμικά στο λεξιλόγιό μας σαν ατάκες συνώνυμες με κάτι απαγορευτικό, βρώμικο και “δεύτερο”.
Γιατί όμως να είναι τόσο δύσκολο η αποδοχή της διαφορετικότητας του άλλου; Δηλαδή για να καταλάβω πρέπει όλοι να είναι σαν και εσένα;
Και ποιος σου είπε δηλαδή ότι αυτό που εσύ αποτελείς είναι και το ιδανικό? Είναι τουλάχιστον υποκριτικό για μία κοινωνία, στην οποία, τόσο λυσσαλέα αγωνιζόμαστε να ξεχωρίσουμε ο ένας από τον άλλον, ψάχνοντας χιλιάδες τρόπους (καριέρα-γκόμενους-λεφτά) να αρνούμαστε κάτι/κάποιον που διαφέρει έτσι και αλλιώς ( χρώμα επιδερμίδας , γλώσσα, θρησκεία , σεξουαλική προτίμηση, οικονομική κατάσταση κ.τ.λ )!!!
“Δεν γουστάρω τους ξένους.” “Δεν πάω τους αλβανούς”. “Δεν θέλω να βλέπω πακιστανούς και μαύρους στη γειτονιά μου.” “Μας έχουν πάρει τις δουλειές.” “Βρομίζουν το τόπο μας.” “Θα μας αλλοιώσουν τις παραδόσεις, την εθνική ταυτότητα.”
Κάποτε αυτά, και άλλα παρόμοια, τα έλεγαν μόνο μερικοί ακραίοι φασίστες, καθώς δεν υπήρχε θέμα με μετανάστες στην Ελλάδα.
Σήμερα, που άνθρωποι από άλλες χώρες αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στη χώρα μας, ο ρατσισμός κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος.
Το “αβγό του φιδιού”, εκκολάπτεται και είναι έτοιμο να αποπροσανατολίσει τον καθένα, ποτίζοντάς τον με μισάνθρωπο δηλητήριο.
Όπως τελικά και σε κάθε τομέα της ζωής αυτό που μπορεί να σε “γλιτώσει” από όλα αυτά τα κακώς κείμενα, που μόνο να δηλητηριάζουν την ψυχή μας μπορούν και επιδερμικά και μόνο, να καλύπτουν κόμπλεξ και ανασφάλειες, είναι η κατάκτηση μιας παιδείας , ανθρωπιστικής, όπου πάνω από όλα και κέντρο όλων είναι ο άνθρωπος – ο κάθε άνθρωπος.
Παιδεία μια λέξη με εφτά γράμματα , όσα και τα θαύματα του κόσμου.
Είναι επιτακτική η ανάγκη πλέον να καταλάβουμε όλοι ότι, αυτό που μπορεί να κάνει ο Έλληνας μπορεί να το κάνει και ο Αλβανός ,ότι όσο μπορούν να αγαπηθούν οι ετεροφυλόφιλοι μπορούν εξίσου να αγαπηθούν και οι ομοφυλόφιλοι και ότι και η χοντρή είναι γυναίκα (αν σου διαφεύγει)!
ΟΛΟΙ είμαστε πετράδια ενός πολύχρωμου ψηφιδωτού που η ομοιογένεια θα το έκανε τόσο μα τόσο βαρετό και μονότονο.
Στις 10 Δεκεμβρίου 1948 , η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διακήρυττε κατηγορηματικά ότι όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα.
Τα λόγια αυτά εξήντα τρία χρόνια μετά ηχούν με αμείωτη ένταση.
Οι αρχές της Οικουμενικής Διακήρυξης πρέπει να γίνουν πραγματικότητα.
Η παγκόσμια ανεκτικότητα και ο σεβασμός της διαφορετικότητας οφείλει και πρέπει να είναι ο μεγάλος μας στόχος όλων μας.
http://www.cna.gr/
http://www.arxaiaithomi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου