Το απόστημα του πελατειακού κράτους
Εάν σήμερα η χώρα μας βρίσκεται σε αυτήν τη δεινή θέση, αυτό οφείλεται όχι μόνον στα δημοσιονομικά ατοπήματα των ανθρώπων που κράτησαν τα ηνία της, αλλά κυριότερα, στο γεγονός ότι μεθοδικά και επίμονα της στέρησαν κάθε παραγωγική βάση και την κυβέρνησαν ωσάν να ήταν κλειστή οικονομία σοβιετικού τύπου.
Κρατικά «μαγαζιά» στη θέση των ιδιωτικών, κρατικοί διοικητές στη θέση των επιχειρηματιών και των μάνατζερς, χαμηλή παραγωγικότητα και ποιότητα υπηρεσιών, υψηλές αποδοχές και βεβαίως ο κυρίαρχος συνδικαλισμός.
Όλα αυτά δε, συχνά, υπό το πέπλο της αδιαφάνειας και της συναλλαγής.
Γιατί άραγε πρέπει να απορούμε για το όργιο διαπλοκής και ατασθαλιών στη ΔΕΗ, που έφεραν στο φως οι έρευνες του Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, Λ. Ρακιντζή και του ΣΔΟΕ, και οι οποίες αποτέλεσαν τη βάση για τις ποινικές διώξεις που ασκήθηκαν χθες ;
Δεν είναι η ΔΕΗ το χαρακτηριστικό, ίσως, παράδειγμα άνθησης του πελατειακού κράτους, το οποίο κτίστηκε από τη μεταπολίτευση έως σήμερα, στον κόσμο των επιχειρήσεων και της οικονομίας;
Δεν αποτελεί η επιχείρηση αυτή το μόνο λόγο για τον οποίο παρέμεινε ερμητικά κλειστή επί σειρά ετών η αγορά ηλεκτρικής ενέργειας;
Ακόμη και σήμερα, που υποτίθεται ότι μισάνοιξε η πόρτα της αγοράς αυτής, δεν έκλεισε και πάλι ερμητικά για τόσες εταιρείες, που απέσυραν άρον - άρον το ενδιαφέρον τους από το λιανικό της τμήμα, εξαιτίας των δυσθεώρητων προσκομμάτων που το ίδιο το «σύστημα» όρθωσε απέναντί τους;
Σε ό,τι αφορά στις ποινικές διώξεις που ασκήθηκαν κατά των νομίμων εκπροσώπων της ΔΕΗ την περίοδο 1999-2010 αλλά και των εκπροσώπων της ΓΕΝΟΠ και του ΟΚΔΕ (Οργανισμός Κοινωνικών Εκδηλώσεων ΔΕΗ), η υπόθεση έχει πάρει το δρόμο της.
Σε ό,τι έχει να κάνει όμως με την ίδια την επιχείρηση, με το ρόλο που αυτή διαδραματίζει στην ελληνική οικονομία και με την ανάγκη αυτή η οικονομία επιτέλους να ανοίξει, ο δρόμος δεν έχει βρεθεί ακόμη.
Επί δύο χρόνια και παρά τις σαφείς δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα μας έναντι των δανειστών της, δεν έχει υπάρξει ούτε μια αποκρατικοποίηση, πλην της γνωστής υπόθεσης του 10% του ΟΤΕ.
Οι αγορές και τα επαγγέλματα παραμένουν κλειστά, τα «μαγαζιά» παραμένουν κρατικά και ολόκληρη η χώρα οδηγείται στο μαρασμό.
Για ποιο λόγο να έχει κυρίαρχο ρόλο στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα μόνον μια εταιρεία και να μην αποτελεί η αγορά αυτή το αντικείμενο πληθώρας εταιρειών;
Για ποιο λόγο πρέπει να αποτελεί «μέγα μυστήριο» ο τρόπος προσδιορισμού της περίφημης «οριακής τιμής συστήματος» (τιμής χονδρικής) και να μην ξέρουμε επί της ουσίας πόσο κοστίζει το ρεύμα το οποίο παράγεται;
Γιατί να επιτρέπονται πρακτικές αθέμιτου ανταγωνισμού, από όσους υποτίθεται ότι μεριμνούν για την εποπτεία της υπόθεσης ηλεκτρισμός στη χώρα μας;
Εντέλει, έως πότε εμείς οι ίδιοι θα ανεχόμαστε τη βαριά μπότα του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού και των πελατειακών σχέσεων στην πλάτη μας;
Μήπως έχει φτάσει ο καιρός να αλλάξουν τα πράγματα;
euro2day
http://eleftheriskepsii.blogspot.com/2012/04/blog-post_6242.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου