Μια χρονοβόμβα κάτω από τις Βόρειες θάλασσες.
Το πρωτότυπο από την Ολλανδική εφημερίδα Trouw -μέσω του Presseurop-δείτε το εδώ.
Οι Θάλασσες γύρω από την Ευρώπη απειλούνται από μια νέα πηγή μόλυνσης. Χιλιάδες τόνοι χημικών όπλων θα διαβρωθούν και θα αρχίσουν να διαρρέουν. Στη Βαλτική, οι πιθανές συνέπειες βρίσκονται υπό έρευνα.
Κανένας δεν ξέρει πόσα ακριβώς χημικά όπλα είναι πεταμένα στα νερά γύρω από την Ευρώπη. Για παράδειγμα, στη Βαλτική όπου μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Σύμμαχοι ξεφόρτωναν πυρομαχικά που προερχόνταν από τα Γερμανικά οπλοστάσια, υπάρχουν τουλάχιστον 40.000 τόνοι, από τους οποίους τουλάχιστον 13.000 τόνοι περιέχουν δηλητηριώδεις ουσίες.
Το ένα έκτο αυτού του ποσού θα ήταν αρκετό για να σκοτώσει όλη τη ζωή στη Βαλτική για εκατό χρόνια. Δεν είναι καθόλου καθησυχαστική ιδέα για οποιονδήποτε που ξέρει ότι το αέριο της μουστάρδας, τα μείγματα της χλωροπικρίνης, του φωσγένειου, του αρσενικού είναι πακεταρισμένα σε θήκες και βαρέλια που θα σκουριάσουν σύντομα ή αργότερα. Κανείς δε γνωρίζει πότε θα συμβεί αυτό, αλλά σίγουρα θα συμβεί.
Πριν δέκα χρόνια ο Ρώσος επιστήμονας Aleksander Korotenko, προέβλεψε ότι κάπου ανάμεσα στο 2020 και στο 2060 η διάβρωση θα έχει προχωρήσει τόσο πολύ ώστε το δηλητήριο να αρχίσει να διαρρέει έξω. Δέκα εξ τοις εκατό είναι αρκετό για να εξαλείψει όλη τη ζωή στη Βαλτική. «αυτό είναι αλήθεια, αλλά είναι πολύ απίθανο όλος αυτός ο εξοπλισμός [πυρομαχικά] να σκουριάσει συγχρόνως, λέει ο Jasek Beldoski, βάζοντας τον ισχυρισμό αυτό στις σωστές διαστάσεις του. Αυτός εργάζεται στο Ίδρυμα Ωκεανολογίας στο Σόποτ, μια παραθαλάσσια πόλη της Πολωνίας. Ο Beldoski είναι ο συντονιστής του Chemsea, ένα πρόγραμμα διεθνούς έρευνας, που ξεκίνησε αυτό τον Οκτώβρη χρηματοδοτούμενο από Ευρωπαϊκές επιδοτήσεις.
Από τη μια, θα διαρρέι έξω το δηλητήριο, από την άλλη αυτό γίνεται λιγότερο επικίνδυνο όταν έρχεται αυτό σε επαφή με το νερό» λέει ο Beldoski. «Τα χημικά όπλα διασκορπίζονται πάνω σε μια τεράστια θαλάσσια έκταση, και υπόκεινται σε πολύ ποικίλες περιστάσεις. Επίσης, υπάρχουν τοποθεσίες όπου αυτά δε θα εκτεθούν στο οξυγόνο και, επομένως, σχεδόν καθόλου θα υποστούν διάβρωση». Έτσι, το πρόβλημα είναι ένα πρόβλημα αβεβαιότητας. «Το μόνο πράγμα που είναι σίγουρο είναι ότι, τα επόμενα χρόνια θα υπάρξει μια καινούργια φόρμα [τύπος] μόλυνσης στη Βαλτική».
Ένας βόλος αερίου μουστάρδας ανάμεσα σε ρέγγες.
Τα αποτελέσματα της έρευνας στη Βαλτική θα δώσουν πολύτιμες πληροφορίες για τη Βόρεια Θάλασσα, είναι η γνώμη της Katja Broeg, από το Alfred Wegener Institute in Bremerhaven, ένα από τους μέτοχους του προγράμματος Chemsea. «αυτή είναι ιδιαιτέρως η υπόθεση όπου η τοξικολογική έρευνα επηρεάζεται. Πιάνουμε ψάρια στην πλευρά και ρίχνουμε κλουβιά από μύδια για να δούμε αν αναπτύσσουν καρκίνο». Όμως, σχετικά με την εξάπλωση του δηλητήριου η Βόρεια Θάλασσα και η Βαλτική είναι εντελώς διαφορετικές, εξηγεί η Broeg. «Η Βόρεια Θάλασσα είναι πολύ περισσότερο αλμυρή και έχει πολύ ισχυρότερα ρεύματα από ό,τι η Βαλτική».
Το Chemsea και άλλες έρευνες πρέπει, ανάμεσα σε άλλα πράγματα, να δώσουν οδηγίες για τους ψαράδες. Τι πρέπει να κάνεις αν βρεις ένα κέλυφος 150 mm ανάμεσα σε ένα κάδο; Και τι δράση θα αναλάβεις αν βρεις ένα βόλο αερίου μουστάρδας ανάμεσα σε ρέγγες; Το αέριο της μουστάρδας δε φεύγει σε αέρια μορφή αλλά μετατρέπεται σε μια κολλώδη μάζα που μπορεί να παρασύρεται γύρω από τη θάλασσα για χρόνια.
Εν συντομία, μετά που ρίχτηκαν στη χωματερή οι ουσίες στη δεκαετία του 1950, οι πρώτοι δημιουργοί θαλάσσιων παραλιών στο GDR και στην Πολωνία ανέφεραν ότι είχαν καψίματα από αέριο μουστάρδας. 24 σοβαρά ατυχήματα συνέβηκαν στην Πολωνία, το τελευταίο κατά το 1997, όπου οι ψαράδες βρήκαν για να δοκιμάζουν ένα βόλο από αέριο μουστάρδας στο δίχτυ τους.
Όμως ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η μηχανική βλάβη. Γι΄ αυτό το λόγο οι αρχές σχεδόν παντού αποφάσισαν να μη επανακτήσουν [ξαναπάρουν] τα πυρομαχικά. Κατασκευαστικές δραστηριότητες μπορεί να έχουν καταστρεπτικά αποτελέσματα εάν ένας μεγάλος αριθμός από μύδια καταστραφούν συγχρόνως. Αυτός ο κίνδυνος αναφέρθηκε εκτεταμένα στον Τύπο χάρις στο Βόρειο Ρεύμα, τον αγωγό αερίου που τρέχει από τη Ρωσία προς τη Γερμανία και διασχίζει τη Βαλτική.
Σύμφωνα με τον Beldoski, ο αγωγός αερίου είναι μόνο ένα παράδειγμα. Ο βυθός της θάλασσας όλο και περισσότερο διαταράσσεται από κατασκευαστικά σχέδια. Καλώδια, φάρμες ανέμου και αγωγοί. Επομένως πρέπει να δημιουργηθούν γρήγορα διαδικασίες για εκσκαφή, κατασκευή και διύλιση σε επικίνδυνες ζώνες.
64 όπλα ρίχνονται στη χωματερή της Γαλλικής ακτής.
Σύμφωνα με την OSPAR, μια συμφωνία συνεργασίας ανάμεσα στις βόρειες χώρες, υπάρχουν τριάντα ένα μέρη στη Βόρεια Θάλασσα και στον πλησίον Ατλαντικό Ωκεανό όπου χημικά όπλα καταστρέφονται αργά. Επιπρόσθετα υπάρχουν 120 σκουπιδότοποι για συμβατικά όπλα που είναι γνωστοί ότι περιέχουν βαρέα μέταλλα και επικίνδυνες ουσίες, 64 από τις οποίες βρίσκονται μακριά από τη Γαλλική ακτή.
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, περισσότερα από 1,5 εκατομμύρια τόνους πυρομαχικών σαν σκουπίδια, 90 τόνοι από τα οποία ήταν χημικά όπλα, στο Γερμανικό Bight όχι πολύ μακριά από τα νησιά Wadden. Στο Skaggerak ανάμεσα στη Δανία και τη Νορβηγία, οι σύμμαχοι βύθισαν τουλάχιστον 45 πλοία που μετέφεραν χημικό εξοπλισμό. Ανάμεσα στην Ιρλανδία και τη Σκωτία, ένα εκατομμύριο τόνοι από πυρομαχικά ρίχτηκαν σαν σκουπίδια στο Beaufort’s Dyke, μια αναλογία από τα οποία ήταν χημικά όπλα.
Υπάρχουν γνωστοί δυο σημαντικοί τοξικοί σκουπιδότοποι στη Βαλτική: κοντά στο νησί του Bornholm και στη λίμνη Gotland, ανάμεσα στο Σουηδικό νησί του Gotland και στα Βαλτικά κράτη. Στη Μεσόγειο η μεγαλύτερη συγκέντρωση μπορεί να βρεθεί κοντά στην Ιταλική πόλη του Bari. Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, 232 ατυχήματα προκλήθηκαν εδώ από χημικά απόβλητα, ιδίως σε αέριο μουστάρδας.
Τόνοι από κιβώτια δηλητηριωδών αερίων στα Βελγικά νερά.
Ένας από τους μεγαλύτερους χημικούς σκουπιδότοπους στη Βόρεια Θάλασσα, είναι τοποθετημένος κοντά στη Βελγική ακτή, όχι πολύ μακριά από τα Ολλανδικά σύνορα. Τα πολεμικά πεδία στο Βέλγιο, καθαρίστηκαν μετά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Άνθρωποι σκοτώθηκαν κανονικά κατά τη διάρκεια των προσπαθειών για μεταφορά και αποθήκευση των όπλων. Επομένως, στο τέλος του 1919 η Κυβέρνηση στις Βρυξέλλες αποφάσισε να τα ρίξει ως σκουπίδια στη θάλασσα.
Κάθε μέρα, επί έξι μήνες, ένα φορτίο πλοίου από πυρομαικά ξαφανίσθηκε στη θάλασσα κοντά στην ακτή του Knokke Heist. “Δε γνωρίζουμε γιατί δεν έπλεαν μακριά στη θάλασσα. Ήθελαν πιθανόν να ξεφορτωθούν το φορτίο τους τόσο γρήγορα όσο το δυνατόν, καθώς η μεταφορά τους ήταν επίσης πολύ επικίνδυνη» σύμφωνα με το Tine Missiaen από το Renard Centre of Marine Geology in Gent.
Το αποτέλεσμα είναι ότι το Paardenmarkt, μια αμμώδης τράπεζα κοντά στην παραλία, είναι υπό παρακολούθηση όλο το χρόνο. Είναι το τελευταίο μέρος εναπόθεσης τουλάχιστον 35.000 τόνων πυρομαχικών, περίπου το ένα τρίτο από τα οποία είναι κιβώτια που περιέχουν δηλητηριώδες αέριο. Τα πιο πολλά έχουν εξαφανιστεί κάτω από ένα πικρό στρώμα από ίζημα. Το 1972, μερικά από αυτά ανακτήθηκαν από το νερό. Αποδείχτηκαν ότι βρίσκονταν σε σημαντικά καλή κατάσταση, χάρις στο περιβάλλον χαμηλού οξυγόνου. Στην εποχή μας, σοβαρή διάβρωση έχει ακόμη να αρχίσει.
http://eleftheriskepsii.blogspot.com/2011/11/blog-post_1444.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου