ΤΟ ΦΙΛΟΕΒΡΑΪΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ;

Για πολλοστή φορά στην Θεσσαλονίκη έγινε μια εκδήλωση για να προβάλλει τα «καλά» της πολυπολιτισμικότητας. Χορηγός και εμπνευστής της εκδήλωσης το ίδρυμα Κωνσταντίνος Καραμανλής – η «πατριωτική δεξιά» δηλαδή.

Η εκδήλωση αυτή συγκέντρωσε πλήθος πανεπιστημιακών καθηγητών και ειπώθηκαν τα τετριμμένα ότι πριν από 100 χρόνια στην Θεσσαλονίκη οι Εβραίοι ήταν η κυρίαρχη πληθυσμιακή ομάδα – με λίγα λόγια η πόλη ήταν δική τους.

Τα είπαν μεταξύ τους, συγκινήθηκαν και μετά τα ΜΜΕ ανέλαβαν να κάνουν πλύση εγκεφάλου στον ελληνικό λαό με την βοήθεια αυτών των αφελών.

Όπως συνηθίζεται στις ακαδημαϊκές εκδηλώσεις μελετούν τα κοινωνικά φαινόμενα με συγκεκριμένες χρονικές περιόδους. Έτσι σε αυτή την εκδήλωση ασχολήθηκαν για τα τελευταία 100 χρόνια. Γιατί ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να ξέρει τι συνέβαινε πριν 500, πριν 1000, πριν 2000 χρόνια.

ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΠΑΝ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΥΤΗ;

Πως ζούσαν οι Έλληνες της Θεσσαλονίκης πριν από 500, 1000, 2000 χρόνια; Γιατί δεν γίνονται εκδηλώσεις για τις περιόδους εκείνες;

Γιατί δεν γίνεται ποτε καμιά εκδήλωση για την ετεροθαλή αδερφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου προς τιμήν της οποίας ιδρύθηκε η πόλη συνδέοντας 26 μικρές κοινότητες;

Θα έχετε προσέξει όλοι ότι γίνονται εκδηλώσεις συνέδρια, παρουσίαση της ιστορίας της Θεσσαλονίκης που αφορά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας και μόνο.

Το ίδιο συμβαίνει και σε πολλές άλλες πόλεις. Καβάλα, Ρόδος, Χανιά, Κέρκυρα. Με λίγα λόγια οι προοδευτικοί του τόπου μας ασχολούνται μόνο με περιόδους που η χώρα βρισκόταν υπο ξένη κατοχή και μας προβάλλουν τα «καλά» της κατοχής.

Οπότε θα ήταν ενδιαφέρον να κάνουμε μια καινούργια εκδήλωση όταν η πόλη ήταν υπο την κατοχή των Ρωμαίων πριν 2000 χρόνια και να καλέσουμε τους προοδευτικούς καθηγητές να μας πουν τι ωραία περνάγαμε υπο την κατοχή των Ρωμαίων.

Η Θεσσαλονίκη κύριοι ήταν ελληνική και θα παραμείνει. Το ότι έρχονται κατά καιρούς μετανάστες αυτό δεν αλλά την εθνική συνείδηση των κατοίκων. Ούτε θα σας επιτρέψουμε να την αλλάξετε.

Όπως θα δείτε στο βίντεο που θα σας παρουσιάσουμε πιο κάτω οι άνθρωποι αυτοί ήρθαν μετανάστες στην Θεσσαλονίκη τα χρόνια της Τουρκοκρατίας διωγμένοι από την Ισπανία. Διασκορπίστηκαν σε πολλές πόλεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Για ποιο λόγο τους έδιωξαν από την Ισπανία; Για αυτό δεν θα ακούσετε κουβέντα. Ήταν κακοί οι Ισπανοί; Μήπως κάποιοι προσπαθούσαν να κατακτήσουν εκ των έσω την Ισπανία; Γιατί δεν το ερευνούν αυτό οι ακαδημαϊκοί; 

Πως βρέθηκαν στην Ισπανία; Εκδιώχθηκαν από την Γαλλία. Για ποιο λόγο; Θα το δείτε στο βίντεο.

Πριν την Ισπανία τους έδιωξαν από την Γαλλία. Ομοίως 100-200 χρόνια πριν τους έδιωξαν από την Αγγλία. Γιατί τους έδιωξαν από την Αγγλία κύριοι του Ιδρύματος Καραμανλή.

Το βίντεο δεν το έφτιαξε Έλληνας. Δείτε τι αποκρύπτουν από την ιστορία.

Θα πω μόνο περιληπτικά ότι μέσα σε 100 χρόνια πήραν όλα τα μετρητά της Αγγλίας και μεγάλο μέρος της γης της Αγγλίας. Δεν σεβάστηκαν καμιά φιλοξενία και συμπεριφέρθηκαν σαν ύπουλοι κατακτητές.

Το ίδιο κάνουν και τώρα με την Θεσσαλονίκη. Θα ήταν ενδιαφέρον στην διάλεξή σας να μας πείτε για την σύγκρουση που είχαν οι Έλληνες έμποροι της πόλης με τους Εβραίους και έφτιαξαν την ομάδα 3^Ε για να αντιμετωπίσουν τα ύπουλα σχέδια των Εβραίων της Θεσσαλονίκης.

ΤΕΛΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΕΓΙΝΕ ΑΥΤΗ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ;

Υπάρχουν ψίθυροι στο διαδίκτυο περι επιστροφής του Κ. Καραμανλή στην πολιτική σκηνή και πρέπει να γλείψουμε λίγο τους «περιούσιους» που ελέγχουν τα πάντα. Λέτε να αληθεύουν τα σενάρια αυτά;

Διαβάστε επίσης:

ΠΩΣ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΚΑΤΕΚΤΗΣΑΝ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Το σχετικό δημοσίευμα για την εκδήλωση...

Eκδήλωση του Ιδρύματος Δημοκρατίας K.Καραμανλής για την εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης

 Εκατό χρόνια πριν, η Θεσσαλονίκη ενσωματωνόταν στον ιστό του ελληνικού κράτους, με την εβραϊκή κοινότητά της να αριθμεί πάνω από 60.000 άτομα και να αποτελεί την κυρίαρχη εθνοτική ομάδα σε ποσοστό που «άγγιζε» το 40% του συνόλου των κατοίκων της. Λίγες δεκαετίες αργότερα, η ναζιστική βαρβαρότητα «έσβησε» με βίαιο τρόπο από τον πολυπολιτισμικό πληθυσμιακό καμβά της πόλης το εβραϊκό στοιχείο, στέλνοντας σε ένα ταξίδι θανάτου, στα στρατόπεδα- κολαστήρια που είχε σπείρει στην ευρωπαϊκή ήπειρο, τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών της εβραϊκής κοινότητας. Λίγοι επέζησαν, ακόμη λιγότεροι επέστρεψαν αλλά η μνήμη δεν «έσβησε». Έμεινε ζωντανή για να βροντοφωνάζει «Ποτέ ξανά», όπως έκανε ο επιζών του Άουσβιτς Χάινς Κούνιο, στη χθεσινοβραδινή εκδήλωση του Ιδρύματος Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής για την εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης, από τους Βαλκανικούς Πολέμους ως τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η χθεσινή βραδιά στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης απέδωσε φόρο τιμής σ' ένα κομμάτι της «ψυχής της πόλης», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στο χαιρετισμό του ο δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης, που χάθηκε στο Ολοκαύτωμα, κατέδειξε τις «κρίσιμες αντιστίξεις με την εποχή μας», όπως σημείωσε ο πρόεδρος του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου και πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης Δαυίδ Σαλτιέλ και, κυρίως, υπογράμμισε αυτό που αποτελεί κοινή παραδοχή- ότι η Θεσσαλονίκη, όπως κάθε πόλη, πρέπει να μάθει το παρελθόν της για να χτίσει το μέλλον της.

Οι δύο κεντρικοί ομιλητές, ο αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Νίκος Μαραντζίδης και ο ειδικός στη βαλκανική ιστορία, από το Yad Vashem, Άνγκελ Τσοραπτσίεφ (Angel Chorapchiev) αναφέρθηκαν, ο πρώτος στην πολιτική ζωή στην εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης του Μεσοπολέμου και ο δεύτερος στο Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης.

Ο κ. Τσοραπτσίεφ διέτρεξε αναλυτικά την ιστορία της εβραϊκής κοινότητας της πόλης από την απελευθέρωση το 1912 ως το Ολοκαύτωμα ανάβοντας, μαζί με όλους όσοι παρέστησαν στη χθεσινή εκδήλωση- εκτός του δημάρχου, ο αντιπεριφερειάρχης Απ. Τζιτζικώστας, ο αντιδήμαρχος Οικονομικών Χασδάι Καπόν, ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Υπουργού Μακεδονίας- Θράκης, εκπρόσωπος της ισραηλινής πρεσβείας στην Αθήνα, η διευθύντρια του Ιδρύματος Κ. Καραμανλής Μαριάνα Πυργιώτη, ο πρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής Αλέξανδρος Μπακατσέλος, πλήθος μελών της Ισραηλιτικής Κοινότητας της πόλης κ.ά.- το δικό του "κερί", όπως χαρακτηριστικά είπε, στη μνήμη των θυμάτων της μεγαλύτερης θηριωδίας που γνώρισε ο σύγχρονος κόσμος.

Η σύγκρουση με τους βενιζελικούς και η προσπάθεια αφομοίωσης

Η εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης, όπως ανέφερε στην ομιλία του ο κ. Μαραντζίδης, ήταν πολιτικά, πολιτισμικά κι έως ένα βαθμό ταξικά χωρισμένη (την υπό εξέταση περίοδο) σε τρεις μεγάλες πολιτικές/πολιτισμικές οικογένειες, τρία μεγάλα ρεύματα. Το πρώτο και μεγαλύτερο ρεύμα ήταν οι Σιωνιστές που κινούνταν σταθερά σε ποσοστά άνω του 30-35% και σύμφωνα με τα εκλογικά στοιχεία του 1935, αποτελούσαν λίγο περισσότερο από το 50% της εβραϊκής κοινότητας. «Ουσιαστικά, οι Σιωνιστές εκπροσωπούσαν την ιδεολογία της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ και σε ό,τι αφορούσε τη δική τους πορεία και ζωή αυτό που τους απασχολούσε ήταν η ανάπτυξη της εβραϊκής γλώσσας, των εβραϊκών γραμμάτων και γενικότερα η σωματική διάπλαση της νεολαίας, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στον Τύπο της εποχής. Η Μακαμπί, ομάδα της πόλης, ήταν σημείο αναφοράς αυτού του Σιωνιστικού ρεύματος» εξήγησε ο κ. Μαραντζίδης.

Η δεύτερη μεγάλη ομάδα ήταν οι Σοσιαλιστές και συγκεκριμένα η Εργατική Σοσιαλιστική Ομοσπονδία ή Φεντερασιόν, στην ηγεσία της οποίας υπήρχε ένα πρόσωπο- σημείο αναφοράς στην ιστορία του Σοσιαλισμού στη χώρα, ο Αβραάμ Μπεναρόγια.

Η Φεντερασιόν ιδρύθηκε το 1909, λειτούργησε ως ένας συνδικαλιστικός συντονιστής και έδρασε και δικτυώθηκε κυρίως στα εργατικά σωματεία της πόλης. Ήλεγχε περίπου 15 συνδικάτα, με 4000-5000 μέλη στο σύνολό τους και καταλάμβανε ποσοστό που κυμαινόταν μεταξύ 25 και 30%.

Η τρίτη τάση, το τρίτο ρεύμα σκέψης και δράσης και πολιτιστικών δραστηριοτήτων ήταν η φιλελεύθερη μετριοπαθής τάση γύρω από την Alliance Israelite Universelle, αυτό που θα έλεγε κανείς «ο δυτικός εκσυγχρονισμός» ή «ο δυτικός φιλελευθερισμός», όπως χαρακτηριστικά σημείωσε ο κ. Μαραντζίδης. Η τάση αυτή ήταν ιδιαίτερα συνδεδεμένη με την έννοια της εκπαίδευσης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με φιλελεύθερους στόχους και σχετιζόταν με ό,τι έφερνε ο δυτικός πολιτισμός την εποχή εκείνη. Εξέφραζε, δε, περίπου το 20% του εβραϊκού πληθυσμού.

Πέραν, ωστόσο, των παραπάνω τάσεων, υπάρχουν ορισμένα γεγονότα που σημάδεψαν όλους τους Εβραίους- περισσότερο ή λιγότερο τον καθένα ξεχωριστά, όπως η πυρκαγιά του 1917, η καταστροφή δηλαδή της οικονομικής και κοινωνικής παρουσίας του εβραϊκού πληθυσμού στο κέντρο της πόλης, αλλά και η υποχρεωτική αργία της Κυριακής (σ.σ. επιβλήθηκε το 1924) που απασχόλησε ιδιαίτερα τους Εβραίους εμπόρους της εποχής.

Το γεγονός, ωστόσο, που σημάδεψε τις σχέσεις της κοινότητας με το κεντρικό κράτος είναι οι εκλογές του 1915 και η επιλογή της εβραϊκής κοινότητας να καταψηφίσει τους βενιζελικούς υποψηφίους και να υποστηρίξει τους αντιβενιζελικούς του Γούναρη, κάτι που οι βενιζελικοί δεν ξέχασαν ποτέ. «Και όχι μόνο δεν ξέχασαν αλλά το θυμούνταν για καιρό και συχνά. Ήταν, άλλωστε, η μόνη πόλη που έχασαν σε εκείνες τις εκλογές, μία ήττα που απέδωσαν στην εβραϊκή ψήφο. Αποτέλεσμα εκείνων των εκλογών ήταν η δημιουργία ξεχωριστών εκλογικών καταλόγων μερικά χρόνια αργότερα, η πολιτική 'γκετοποίηση' της εβραϊκής κοινότητας που διήρκεσε περίπου μια δεκαετία» σημείωσε ο αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.

Ουσιαστικά το ερώτημα για την εβραϊκή κοινότητα της εποχής ήταν η αφομοίωση ή όχι στο νέο κράτος, στο εθνικό ελληνικό κράτος. «Είναι προφανές όταν βλέπουμε το τέλος αυτής της ιστορίας- το 1936 σε ό,τι με αφορά- πως οι συστηματικές προσπάθειες του Ελευθερίου Βενιζέλου και του υπόλοιπου πολιτικού συστήματος να αφομοιωθεί ή έστω να ενσωματωθεί η εβραϊκή κοινότητα απέτυχαν παταγωδώς» υπογράμμισε ο κ. Μαραντζίδης.

Απέδωσε, δε, την αποτυχία αυτή σε τρεις βασικούς λόγους: την ανάπτυξη του Σιωνιστικού κινήματος (ισχυροποίηση εβραϊκής «ταυτότητας»), την πολύ ισχυρή παρουσία της Φεντερασιόν και την άφιξη μεγάλου κύματος προσφύγων Μ. Ασίας και άλλων περιοχών του Πόντου.

Πέραν αυτών των παραγόντων ένα κεντρικό στοιχείο που απέτρεψε τις διαδικασίες ένταξης της εβραϊκής κοινότητας στο ελληνικό κράτος ήταν, σύμφωνα με τον κ. Μαραντζίδη ο αντισημιτισμός, που είχε ταυτόχρονα ερείσματα τόσο στο επίπεδο των πολιτικών ελίτ όσο και στων μαζών, των πληθυσμών. Ένα παράδειγμα είναι η Εθνική Μακεδονική Οργάνωση, που το 1926 ζήτησε μποϊκοτάζ στα εβραϊκά μαγαζιά γιατί δήθεν η ψήφος των Εβραίων στο Κομμουνιστικό Κόμμα απειλούσε τον εθνικό κορμό και την εθνική συνοχή. Λίγο αργότερα, το 1927, ιδρύθηκε η οργάνωση Εθνική Ένωση Ελλάδα (ΕΕΕ), η τα Τρία Έψιλον, που πήρε από την αρχή ξεκάθαρη αντισημιτική θέση που τη συνδύαζε με τον αντικοινοβουλευτισμό και τον αντικομμουνισμό.

 «Η πολιτική ζωή της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης στα χρόνια από το 1912 και μετά διαμορφώθηκε από τη βασική αντιπαράθεση στο εσωτερικό της απέναντι στο ποια θα πρέπει να είναι η στάση της απέναντι στο ελληνικό εθνικό κράτος, απέναντι στη διαίρεση του εθνικού διχασμού. Στη διαμάχη μεταξύ βενιζελικών και αντιβενιζελικών, η εβραϊκή κοινότητα παρέμενε θεμελιωδώς αντιβενιζελική, ιδιαίτερα από τα μέσα της δεκαετίας του 1920 και έπειτα. Η σύγκρουση ανάμεσα στον βενιζελισμό και τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης υπήρξε η πιο σημαντική και πιο εκρηκτική διαίρεση που ενέπλεξε μία εθνική μειονότητα την περίοδο εκείνη στη χώρα. Δυστυχώς δεν είμαστε σε θέση να περιγράψουμε την εξέλιξη της πολιτικής συμπεριφοράς της κοινότητας λόγω της μετέπειτα ναζιστικής βαρβαρότητας» κατέληξε ο κ. Μαραντζίδης.

Πηγή: ΑΜΠΕ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 3Ε

 

 

http://antipliroforisi.blogspot.gr/2012/12/blog-post_2276.html