Η “αφροδισιακή” έλξη της εξουσίας

Στην Ελλάδα, δεν θα είχε συλληφθεί η «καμαριέρα», όπως εύκολα λέγεται με θαυμασμό στο αμερικανικό σύστημα, που στην προκειμένη περίπτωση, διαπομπεύει, παρά τιμωρεί, όπως επιβάλλεται από το νόμο τον Ντομινίκ Στρος Καν.

Ειδικότερα, όταν πρόκειται για μια διεθνούς εμβέλειας προσωπικότητα, που .....
καταστροφή του ωφελεί πολλούς!

Η δε επίκληση της ισότητας απέναντι στο νόμο, για την περίπτωση Στρος Καν, είναι επίπλαστη. Η ισότητα, προϋποθέτει το σεβασμό της προσωπικότητας και το τεκμήριο της αθωότητας. Μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

Το κακό είναι ότι ο Γενικός Διευθυντής του ΔΝΤ, είχε δώσει και άλλα ανάλογα δείγματα, που δεν πρέπει όμως να συνδέονται με την ικανότητά του, ως πολιτικού και ως οικονομολόγου.

Οι ιθύνοντες του ΔΝΤ δεν απολαμβάνουν, προς το παρόν, διπλωματικής ασυλίας, όπως στους Διεθνείς Οργανισμούς. Η σχετική σύμβαση είναι έτοιμη αλλά δεν έχει ακόμα υπογραφεί και επικυρωθεί.

Το θέμα όμως δεν είναι οι νόμοι, ή καλύτερα μόνο οι νόμοι. Είναι ποιος αποφασίζει στην προανακριτική φάση, για την τύχη του Στρος Καν. Όταν υπάρχουν, εκ των πραγμάτων, δύο μόνο μαρτυρίες, του Γενικού Διευθυντή και της καμαριέρας, μαρτυρίες αντιφατικές εξ ορισμού.

Με απλές κατηγορίες και ενδείξεις, δεν είναι δυνατόν να διαπομπεύεται ένας άνθρωπος, στα χέρια του οποίου κρεμόταν μέχρι προχθές, το οικονομικό μέλλον ορισμένων χωρών αλλά και της Ευρώπης γενικότερα.

Όχι να του τη χαρίσεις. Προς Θεού! Αλλά, διακριτικά, να βρεθεί μια πρόφαση να παραιτηθεί από τα καθήκοντά του, αφήνοντας τη δικαιοσύνη να επιτελέσει το έργο της.

Δεν τον βγάζεις στη μέση της Νέας Υόρκης πισθάγκωνα με χειροπέδες, και τον «σπρώχνεις» να καθίσει στη μέση του πίσω καθίσματος, μεταξύ δύο αστυνομικών… για να μη δραπετεύσει!

Ο Στρος Καν, ανεξαρτήτως αν αποδειχθεί αθώος ή ένοχος, τελειώνει την πολιτική του σταδιοδρομία και την αποστολή του στην Ουάσιγκτον σήμερα. Η καμαριέρα, μόλις την ξεκινάει, αύριο. Ανεξαρτήτως, εάν υπήρξε θύμα βιασμού ή σεξουαλικής παρενόχλησης.

Έχουμε, δυστυχώς, πολλά παραδείγματα στην ιστορία του κόσμου, που συνδέονται με τον αφροδισιακό χαρακτήρα της πολιτικής και της ηγετικότητας, που, συνήθως είναι αμφίδρομος. Αυτό που λέει ο λαός, «πάνε γυρεύοντας». Να μη σου τύχει!

http://www.statesmen.gr

http://ksipnistere.blogspot.com/2011/05/blog-post_8096.html