Αναζητήσατε τους Θεσμούς και τους Φρουρούς της Πατρίδος.
Να ένα καλό ερώτημα που γεννιέται μέσα από τα αποκαΐδια των στιγμών που ζούμε. Όχι, δεν είμαι ούτε απαισιόδοξος ούτε ισοπεδωτικός. Δεν θα μπορούσα να λειτουργήσω κατ’ αυτόν τον τρόπο, διότι πιστεύω από στάσεως αρχής ότι από το πιο βαθύ σκοτάδι έρχεται το πιο λαμπρό ξημέρωμα. Ιδιαίτερα στην Μεγάλη Πατρίδα μας Ελλάδα που έχει πληρώσει τη δημιουργικότητα των πολιτισμών της και τής ηγεμονίας της με στιγμές ανείπωτων παρακμών και τραγωδιών από ενδογενείς και εξωγενείς εχθρικούς παράγοντες. Για να τα ξεπληρώσει με μικρές δόσεις λευτεριάς και ακμής στις αναλαμπές δόξης του Ελληνικού Έθνους όταν είχαμε μπροστάρηδες σαν τον Εθνικοκοινωνιστή Ηγέτη Ιωάννη Μεταξά που οργάνωνε την Πατρίδα, δυνάμωνε τον λαό και νικούσε τους τότε δυνατούς στα πεδία των μαχών.
Και το ερώτημα της αρχής παίρνει ιλαροτραγικές διαστάσεις όταν σκεπτόμαστε ότι αυτό το Έθνος που τον παλιό καιρό νικούσε στον πόλεμο, εδώ και καιρό χάνει στον καιρό της ειρήνης. Και όταν τα δικαιώματα σε εργασία, κοινωνική δικαιοσύνη και ελληνικότητα που αποτελούσαν την προμετωπίδα της συγκρότησης και των νόμων του ελληνικού κράτους καταπατώνται και παραχωρούνται σε ανάξιους «ημέτερους» και αλλοδαπούς επιβήτορες. Και όταν η ενδυνάμωση του στρατεύματος αποσκοπούσε στην προάσπιση των συνόρων και την ελευθερία των σκλαβωμένων Ελλήνων ακόμη και με την επιβολή της Στρατιωτικής Τιμής κόντρα στο στενοκέφαλο Αστικό Κράτος, ενώ σήμερα το κομψευόμενο κράτος των προδοτών κολλητών των διαφόρων Λεσχών καταβάλλει συνεχείς προσπάθειες να συρρικνώσει στρατόπεδα και έμψυχο υλικό.
Παλαιότερα η δικαιοσύνη προάσπιζε την Τιμή των ελευθερωτών του Ελληνικού Γένους ενώ στις κατοπινές εποχές δίκαζε αυτούς που δώσανε το Αίμα για την Πατρίδα και ακόμη τους έντιμους δικαστικούς που στεκόντουσαν στο ύψος των περιστάσεων. Κάποιοι μάλιστα γίνονται κομιστές κρατικών εντολών για την υπερίσχυση διεθνιστών και λαθρομεταναστών σε βάρος ΕΛΛΗΝΩΝ. Κάποτε επιπλέον η Αστυνομία προάσπιζε την ασφάλεια των ίδιων αυτών Ελλήνων και φύλαγε τον Οίκο του φιλεύσπλαχνου προστάτη της Ελλάδος Θεού και δεν εισέβαλλε σε εκκλησιές. Αλλά η γενίκευση δεν μας ανήκει και οι Φρουροί του Έθνους εξακολουθούν να υπάρχουν.
Δεν είναι υπεραισιοδοξία. Το έζησα όταν στα πρώιμα βήματα σ’ αυτό που λέγεται πολιτική βρήκα αμέσως μπροστά μου Ιούς, Παρατηρητήρια και Indymedia και έγινα αποδέκτης της «δημοκρατίας» τους για το τι πρέπει να γράφω, αν θα πρέπει να γράφου και που. Και ακόμη για την αναίδεια να μιλάω και να γράφω για Εθνικοκοινωνισμό, Φυλετισμό και για αντισιωνισμό. Μετά ήρθαν κάποιες μηνύσεις και μετά το εισαγγελικό απαλλακτικό βούλευμα. Το ίδιο ισχύει και στην Ελληνική Αστυνομία όταν στις εκδηλώσεις που το επιτρέπει ο ντόπιος νεοταξισμός χαίρονται ιδιαιτέρως την αντίσταση και τα συνθήματα των Ελλήνων ενάντια σε όσα τους καταπιέζουν.
Εκείνος όμως ο Θεσμός που κρατάει την Ελλάδα όρθια στις επάλξεις για να μπορούμε όλοι μαζί να ανασηκώνουμε ο ένας τον άλλο στις δύσκολες περιστάσεις, περιστάσεις εσωτερικής ταραχής που πολύ βολεύουν τον εξωτερικό εχθρό σαν τον Τούρκο, είναι ο Ένδοξος Ελληνικός Στρατός. Δεν μιλάμε βέβαια για τα κολλητάρια των κομματικών γραφείων με τις κλάρες τις φυτευτές, αλλά για τους μάχιμους της πρώτης γραμμής, για τις Ειδικές Δυνάμεις, για τους Ευέλπιδες που συνεχίζουν την παράδοση της παλαιάς γενιάς ηγητόρων του στρατεύματος. Για Στρατιώτες της Εθνικής Ιδέας που δεν χαρίζουν Εθνική Γη αλλά αποτελούν μέρος του σχεδίου της Μεγάλης Ιδέας για την εθνική ολοκλήρωση της Ελλάδος σε ένα Κράτος Εθνικό και Φυλετικό που θα σκεπάζει όλους τους Έλληνες λεύτερους. Λεύτερους από παγκόσμιους κυβερνήτες και κοτζαμπάσηδες της πολιτικής.
Καλώντας την Δικαιοσύνη και την Αστυνομία να σταθεί στο πλευρό της κοινωνικής δικαιοσύνης και της εθνοφυλετικής διαφύλαξης, με μπροστάρη τον Ελληνικό Στρατό μιας αληθινά ανεξάρτητης και επομένως Εθνικιστικής Ελλάδος, αφιερώνουμε το παρακάτω βίντεο με τις θρυλικές Ομάδες Υποβρύχιων Καταστροφών που δεν ξέρουν από μνημόνια και συγκυριαρχίες και που θέλουμε και πάλι να ξανακούσουμε τα γεμάτα Ελλάδα συνθήματα στις παρελάσεις μας
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου