Gerasimos Saltos
Σε μια ζωή που κάθε μέρα όλα παίζονται, σαν σε σκακέρα ή σαν ένα παιχνίδι τύχης, ευστροφίας, συγκέντρωσης και επιλογών, το αναπάντεχο -σχέδόν πάντα- σε βρίσκει απροετοίμαστο.
Είναι εκείνη η στιγμή που η ανατροπή των δεδομένων σου, σε καθιστά ανήμπορο ν’αντιδράσεις, καθώς έκπληκτος αρνείσαι τη νέα πραγματικότητα.
Χρόνια ολόκληρα διακήρυτες, πως ετοιμάζεσαι γι’ αυτό που δεν θέλεις να συμβεί, αλλά όταν κτυπά στη πόρτα σου, καμώνεσαι πως δεν αφορά εσένα.
Ποτέ δεν είμαστε έτοιμοι για κάθε τι μοιραίο, όταν δεν έχουμε συντονιστεί με τη ζωή και αποδεχθεί –πέραν της ομορφιάς της- και την τραγικότητά της.
Ό,τι αγαπάς, σε θλίβει ακόμη και στη σκέψη πως θα το χάσεις, και όταν το χάνεις, η θλίψη κάπως μετριάζεται, όταν το έχεις "ζήσει".
Θυμάσαι πως δεν έδινες καθόλου σημασία σε κάποιους αλλοπαρμένους, που πάντα -τυχαίως- συναντούσες -μες τη βουή του κόσμου- να κραυγάζουν πως «η ζωή είναι μικρή και σου φυλάσσει εκπλήξεις» και εσύ απλά, με ειρωνικό χαμόγελο τους προσπερνούσες;
Ή μήπως ξέχασες, πως καθε φορά που άκουγες για πολέμους, επιδημίες, αρρώστιες και θανάτους, σήκωνες αδιάφορα τους ώμους σου, σαν κάτι ξένο και μακρινό από σένα;
Αγαπητέ μου φίλε και φίλη, μήπως ήρθε η στιγμή πια να συντονιστείς με την ιδέα της σύντομης ζωής σου, να την αποδεχθείς και επιτέλους να την αγαπήσεις, απεπλισμένα;
Η απελπισία ως συναίσθημα, όσο σκληρό κι αν είναι, έχει γίνει μέρος της πραγματικότητάς σου.
Το ‘’παρόν‘’ περιτυλιγμένο από φόβο και ανησυχία, μεταλλάχθηκε ξαφνικά σε αμφιβολία και ανασφάλεια, ενώ το ‘’μέλλον’’ σου χάσκει αβέβαιο και άγνωστο.
Όσο κι αν αρνείσαι να τ’ αποδεχθείς, η «ουσία» παραμένει η ίδια.
Η ζωή τώρα περιμένει από σένα να κάνεις τις σωστές κινήσεις και επιλογές.
Το αν θα κερδίσει ή θα ηττηθεί, εξαρτάται -αποκλειστικώς-απ’ τα δικά σου χέρια και δη, απ’ το πάθος και την αγάπη σου για τη ζωή.
Όσο μεγαλύτερη η «απελπισία» σου τόσο πιο πολύ εκφράζεται η αγάπη σου για τη ζωή.
Βάψου με τα χρώματα του πολέμου και της αντίστασης και αντί να αγωνιάς, αγωνίσου.
Είναι η ‘’ευκαιρία’’ σου ν’ αναστοχασθείς για το νόημα της ύπαρξής σου, για τα όνειρα που ξαφνικά σταμάτησαν και σε περιμένουν, για τη "ροή" που την διέκοψε, μια συγκυρία πραγματων.
Είναι η ‘’ευκαιρία’’ σου να επαναπροσδιορίσεις τη θέση σου και τους στόχους σου.
Αν και ο αντίπαλος φαίνεται τρομακτικός, δεν είναι ανίκητος.
Με «όπλο» την απελπισία σου και «σημαία» την αγάπη σου για ζωή, η ΖΩΗ θα αποκτήσει αξία και είναι σίγουρο ότι θα νικήσει.
Γιατί η ζωή είσαι εσύ...κι αν εσύ δεν υποταχθείς και πολεμήσεις...η αγάπη θα ελευθερωθεί, θα κυριαρχήσει των πάντων και στο τέλος, θα στεφανώσει τη Νίκη σου, με ζωή.
Άδραξε την ευκαιρία...τόσο γιατί δεν ξέρεις εάν θα σου ξαναδοθεί...όσο και γιατί η ζωή σε περιμένει.
Και να θυμάσαι: "Ό,τι αγαπάς πρέπει να είσαι έτοιμος και να το χάσεις, ποτέ όμως αμαχητί"!
Gerasimos Saltos/03-04-2020.
Σε μια ζωή που κάθε μέρα όλα παίζονται, σαν σε σκακέρα ή σαν ένα παιχνίδι τύχης, ευστροφίας, συγκέντρωσης και επιλογών, το αναπάντεχο -σχέδόν πάντα- σε βρίσκει απροετοίμαστο.
Είναι εκείνη η στιγμή που η ανατροπή των δεδομένων σου, σε καθιστά ανήμπορο ν’αντιδράσεις, καθώς έκπληκτος αρνείσαι τη νέα πραγματικότητα.
Χρόνια ολόκληρα διακήρυτες, πως ετοιμάζεσαι γι’ αυτό που δεν θέλεις να συμβεί, αλλά όταν κτυπά στη πόρτα σου, καμώνεσαι πως δεν αφορά εσένα.
Ποτέ δεν είμαστε έτοιμοι για κάθε τι μοιραίο, όταν δεν έχουμε συντονιστεί με τη ζωή και αποδεχθεί –πέραν της ομορφιάς της- και την τραγικότητά της.
Ό,τι αγαπάς, σε θλίβει ακόμη και στη σκέψη πως θα το χάσεις, και όταν το χάνεις, η θλίψη κάπως μετριάζεται, όταν το έχεις "ζήσει".
Θυμάσαι πως δεν έδινες καθόλου σημασία σε κάποιους αλλοπαρμένους, που πάντα -τυχαίως- συναντούσες -μες τη βουή του κόσμου- να κραυγάζουν πως «η ζωή είναι μικρή και σου φυλάσσει εκπλήξεις» και εσύ απλά, με ειρωνικό χαμόγελο τους προσπερνούσες;
Ή μήπως ξέχασες, πως καθε φορά που άκουγες για πολέμους, επιδημίες, αρρώστιες και θανάτους, σήκωνες αδιάφορα τους ώμους σου, σαν κάτι ξένο και μακρινό από σένα;
Αγαπητέ μου φίλε και φίλη, μήπως ήρθε η στιγμή πια να συντονιστείς με την ιδέα της σύντομης ζωής σου, να την αποδεχθείς και επιτέλους να την αγαπήσεις, απεπλισμένα;
Η απελπισία ως συναίσθημα, όσο σκληρό κι αν είναι, έχει γίνει μέρος της πραγματικότητάς σου.
Το ‘’παρόν‘’ περιτυλιγμένο από φόβο και ανησυχία, μεταλλάχθηκε ξαφνικά σε αμφιβολία και ανασφάλεια, ενώ το ‘’μέλλον’’ σου χάσκει αβέβαιο και άγνωστο.
Όσο κι αν αρνείσαι να τ’ αποδεχθείς, η «ουσία» παραμένει η ίδια.
Η ζωή τώρα περιμένει από σένα να κάνεις τις σωστές κινήσεις και επιλογές.
Το αν θα κερδίσει ή θα ηττηθεί, εξαρτάται -αποκλειστικώς-απ’ τα δικά σου χέρια και δη, απ’ το πάθος και την αγάπη σου για τη ζωή.
Όσο μεγαλύτερη η «απελπισία» σου τόσο πιο πολύ εκφράζεται η αγάπη σου για τη ζωή.
Βάψου με τα χρώματα του πολέμου και της αντίστασης και αντί να αγωνιάς, αγωνίσου.
Είναι η ‘’ευκαιρία’’ σου ν’ αναστοχασθείς για το νόημα της ύπαρξής σου, για τα όνειρα που ξαφνικά σταμάτησαν και σε περιμένουν, για τη "ροή" που την διέκοψε, μια συγκυρία πραγματων.
Είναι η ‘’ευκαιρία’’ σου να επαναπροσδιορίσεις τη θέση σου και τους στόχους σου.
Αν και ο αντίπαλος φαίνεται τρομακτικός, δεν είναι ανίκητος.
Με «όπλο» την απελπισία σου και «σημαία» την αγάπη σου για ζωή, η ΖΩΗ θα αποκτήσει αξία και είναι σίγουρο ότι θα νικήσει.
Γιατί η ζωή είσαι εσύ...κι αν εσύ δεν υποταχθείς και πολεμήσεις...η αγάπη θα ελευθερωθεί, θα κυριαρχήσει των πάντων και στο τέλος, θα στεφανώσει τη Νίκη σου, με ζωή.
Άδραξε την ευκαιρία...τόσο γιατί δεν ξέρεις εάν θα σου ξαναδοθεί...όσο και γιατί η ζωή σε περιμένει.
Και να θυμάσαι: "Ό,τι αγαπάς πρέπει να είσαι έτοιμος και να το χάσεις, ποτέ όμως αμαχητί"!
Gerasimos Saltos/03-04-2020.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου