«ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ»

"Ο Θεός είναι ένας και ο Ένας δεν χρειάζεται όνομα.
1 Ο Ερμής ο τρισμέγιστος ήταν Ελληνικής καταγωγής. ( Artemi Passio, Migne Patrologia greca XCVI ).

2 Στην Ερμητική Θεολογία κυριαρχεί ο Μονοθεϊσμός, όπως ακριβώς εκφράστηκε από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο τον Ορφέα, κ.λ.π. Αξιο να παρατηρηθεί ότι όλοι οι υγιείς ψαλμοί της βίβλου είναι σχεδόν εντελώς πιστή αντιγραφή από τα Ερμητικά και τα Ορφικά.

3 Ο Ερμής έζησε γύρω στο 25.000 π.Χ. και υπήρξε αντιβασιλέας του Κρόνου στην Αίγυπτο, δάσκαλος του Οσίριδος και της Ισιδος.

4 Ερμής ο Τρισμέγιστος 3.1 :" Η δόξα των πάντων είναι ο Θεός…Αρχή των όντων είναι ο Θεός και νους και φύση και ύλη και όλα αυτά εν σοφία εις υπόδειξη όλων…Υπήρχε σκότος άπειρο στην άβυσσο και νερό λεπτό και πνεύμα λεπτό και νοερό με τη δύναμη του Θεού, βρισκόμενα στο χάος. Και έλαμψε φως άγιο και στερεώθηκαν σε άμμο τα υγρά στοιχεία…".

5 Ερμής ο Τρισμέγιστος 4.1 : " Ο Θεός δημιούργησε τα πάντα. Και όχι βέβαια με τα χέρια, αλλά με το λόγο του ".

6 Ερμής ο Τρισμέγιστος 141.18 : " Αυτά είπε ο Κύριος και Θεός μας και ανέμειξε το νερό με τη γη. Ανακινώντας το μίγμα, και εμφύσησε σ' αυτό πνεύμα…από αυτό το μίγμα έπλασε ζώδια με μορφή ανθρώπου ".

7 Ερμής ο Τρισμέγιστος 1.18 : Και μόλις έγινε αυτό, είπε ο Θεός: Αυξάνεστε και πληθύνεστε εν πλήθη όλα τα δημιουργήματα".

8 Ο Στοβαίος γράφει ότι ο Ερμής έγραψε 42 βιβλία, ο δε Μανέθων λέει ότι αυτά βρισκόντουσαν στην βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και από εκεί τα αντέγραψε ο Μωυσής ( και αφού τα αντέγραψε μετά έπρεπε δια της πυρράς να εξαφανιστούν και να μείνουν μόνο σαν πρωτότυπα του Μωυσή, έτσι ώστε να μπορούν να μιλάνε για "εβραϊκή" θρησκεία, ενώ η αλήθεια έχει τις ρίζες της στην Ελλάδα).

9 Η διδασκαλία του Ερμή, ως γνωστόν επειδή ήταν μυστική ονομάστηκε "Ερμητική" που έκτοτε πήρε την έννοια του σφραγισμένου μυστικού. Ηδη από την εποχή του ο Ερμής γνωρίζοντας όπως φαίνεται καλά τα ανάλογα καταστροφικά αποτελέσματα που είχε για την τότε ανθρωπότητα (καταστροφή της Ατλαντίδος ενδεχομένως) η ανεξέλεγκτη διασπορά των αντίστοιχων μυστηρίων, έδωσε εντολή στους Έλληνες μαθητές του Ασκληπιού και Άμμωνα να κρατήσουν απόλυτη σιγή για τα μυστικά της φύσης και τα " Θεϊκά μυστήρια ". (Ερμητικά κείμενα ).

10 Ο Ερμής είναι γιος του βασιλιά Δία και της κόρης του Άτλαντα Μαίας. Κατά την συνήθειά του ο Δίας την έστειλε να γεννήσει στη Κυλλήνη.

11 Ο πρώτος και μεγαλύτερος προφήτης στην Ελληνική παράδοση είναι ο Θεός Ερμής ή Ερμής Τρισμέγιστος κατά την Αιγυπτιακή εκδοχή. Μεταξύ των μαθητών του φέρεται και ο Θεός Ήφαιστος. Ο Ερμής έζησε κατά άλλους το 9.000 π.Χ. ή κατ' άλλους το 25.000 π.Χ. ή αν θεωρήσουμε ότι ο Ήφαιστος ήταν μαθητής του που έζησε σύμφωνα με τον Διογένη τον Λαέρτιο το 50.000 π.Χ, σημαίνει ότι ο Ερμής έζησε πριν το 50.000 π.Χ.

12 Ο Ορφέας αναφέρει πώς στην αρχή βασίλεψε ο Ουρανός που τον διαδέχτηκε ο Κρόνος. Μετά τον Κρόνο βασίλεψε ο Δίας και στη συνέχεια ο Διόνυσος (Ολυμπιόδωρος "Υπόμνημα στον Φαίδωνα" στα Ορφικά) . Ο Ερμής γεννήθηκε από την κόρη του Άτλαντα, Μαία και υπηρέτησε σαν γραμματέας τον Κρόνο, αδελφό του Άτλαντα, μαρτυρία που επιβεβαιώνεται και στην "Ευαγγελική προπαρασκευή" του Ευσέβιου. Ωστόσο, η αποκάλυψη πνεύματος υπερφυσικού, δημιούργησε στο πρόσωπο του Ερμή, τον πρώτο "απόστολο" του μονοθεϊσμού.

13 Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του γραμματολόγου Ιωάννη Στοβαίου τα κείμενα των έργων του Ερμή, γραμμένα στην ιερογλυφική γραφή και κρυμμένα στους αιγυπτιακούς ναούς και στις πυραμίδες, βρέθηκαν από τον αρχιερέα των ναών της Αθηνάς και του Ποσειδώνα στην αρχαία Αθήνα, Βούτη. Ο Βούτης που υπήρξε γενάρχης της ιερατικής κάστας των Ετεοβουτάδων, ήταν γιος του βασιλιά της Αττικής, Πανδίονα και όταν διαμοιράστηκε η εξουσία του πατέρα του, αυτός πήρε την ιερατική εξουσία και ο αδελφός του, Ερεχθέας, την πολιτική. Στην Αίγυπτο όπου ακολούθησε τον βασιλιά της Κρήτης Μίνωα, βρήκε τα κείμενα αυτά και τα μετέφρασε στην ιερατική γραφή.

14 Παυσανίας "Κορινθιακά" 3 - 4 : "Αυτά που λένε στις μυστικές τελετές της Μητρός (Δήμητρας) σχετικά με τον Ερμή και το κριάρι, αν και ξέρω πολύ καλά τι συμβολίζουν, δεν τα μνημονεύω".

15 Κατά την Ερμητική θεολογία, ο Ποιμάντρης είναι η αποκαλυπτική παρουσία του υπέρτατου Όντος σε μια στιγμή έκστασης του Ερμή του τρισμέγιστου. Η αποκάλυψη της δημιουργίας ξεκινάει από τον πρώτο Νου, τον Πατέρα και την εμφάνιση του φωτός και του σκότους. Από το φως εμφανίζεται ο λόγος, δηλαδή ο γιος του Θεού. Στη συνέχεια το φως οργανώνεται σε ένα κόσμο αμέτρητων δυνάμεων. Δημιουργείται ο άνθρωπος - αρχέτυπο από τον πρωταρχικό Νου κατ' εικόνα του Πατέρα και στη συνέχεια ο ίδιος ο άνθρωπος αρχίζει και αυτός να δημιουργεί και με τη θέληση του Πατέρα γίνεται και αυτός δημιουργός. Στο εσχατολογικό μέρος του Ποιμάντρη αναφέρεται ο θάνατος και η μελλοντική ζωή της ψυχής, όπου η μεν μορφή διαλύεται στα στοιχεία που την αποτελούσαν και τα οποία επανέρχονται στη προηγούμενη κατάστασή τους, αδρανοποιημένου πια και του θνητού χαρακτήρα, η δε ψυχή απελευθερωμένη διέρχεται από τις 7 σφαίρες της κάθαρσης για να φτάσει προ των πυλών της αιωνιότητας. Εκεί θα περάσει από την θύρα που οδηγεί στους κόσμους των ανωτέρων δυνάμεων.

16 Στον πρώτο λόγο ( 24 - 26 ) γίνεται υπαινιγμός στις Πύλες και στις Θύρες που οδηγούν στην Ογδοατική φύση, δηλαδή στους θείους κόσμους των παραλλήλων. Διακρίνεται επίσης η αναφορά στη χημική διαδικασία της σύνθεσης και της αποσύνθεσης της ύλης με υπαινιγμό, επίσης της θείας ουσίας, που ενώνει την ύλη με το πνεύμα.

17 Στο δεύτερο λόγο αναλύεται η φύση και η αιτία της κίνησης στο χώρο της ακινησίας καθώς και η αιτία του πρώτου κινούντος. Όλα αυτά που λαμβάνουν μέρος στο χώρο των συμπάντων κόσμων, αποτελούν " κοίλα στοιχεία " περιδινούμενων κυκλώνων ενεργείας.

18 Στο τρίτο λόγο γίνεται αναφορά στη δημιουργία και την διάλυση των όντων. Έτσι λοιπόν γίνεται αναφορά στους κατώτερους θεούς που αναφέρει και ο Πλάτωνας, δηλαδή στα φωτοφόρα όντα που κατ' εντολή του Θεού επεμβαίνουν στους γενετικούς κώδικες των όντων, όπως στην περίπτωση των Ε και των διαδοχικών τους επεμβάσεων πάνω στην εξελικτική πορεία του γόνου.

19 Στην ουσία οι " θεϊκοί κύκλοι " του Ερμή, οι παραδοσιακοί θεοί της αρχαιοελληνικής θεολογίας (Ωκεανός - Τηθύς - Φόρκυς - Κρόνος - Ρέα - Δίας - Ήρα και άλλοι) και οι θεοί του Πλάτωνα (Τίμαιος 41) είναι αυτό ακριβώς που αναφέρει ο τελευταίος, δηλαδή κατώτεροι θεοί που είχαν την δυνατότητα να διαμορφώνουν τα δημιουργήματα του Θεού.

20 Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος γράφει ότι " αυτό που είναι ψηλά μοιάζει με εκείνο που είναι χαμηλά " και ότι το ελάχιστο μοιάζει με το μέγιστο" . Χιλιάδες χρόνια πριν από την έλευση του Ιησού Χριστού στην γη, ο Ολύμπιος Ερμής, ο υιός του Δία και της Μαίας, αξιώνεται της αποκαλύψεως από τον ίδιο τον Θεό, τον οποίο αποκαλεί Ποιμάντρη. Ο ύμνος του Ερμή προς Παντοκράτορα (Σινά 327, φ 234 β - Ιβήρων 386, φ 174 β) : Βλέμμα ακοίμητου πυρός γρηγόρει. Εσύ που ζωογονείς τον δρόμο του αιθέρα, που ενισχύεις την θέρμη του ήλιου, που δίνεις την λαίλαπα εις τα νέφη, εσύ, που το όνομά σου δεν χωρά εις τον κόσμο. Βλέμμα άφθαρτο, αιώνιο, φοβερό, που εποπτεύει τα πάντα, πατέρα όλων, που είσαι ένας και μοναδικός Θεός, που δεν έχεις καμία αρχή από πουθενά, σε έχω γνωρίσει. Έναν μόνο τιμώ μετά από εσένα, τον Υιόν που προέρχεται από εσένα, με απόρρητη δύναμη και οξύτερη φωνή, με ξεχωριστό τρόπο ευθύς χωρίς φθόνο και πάθος, χωρίς γέννηση γέννησες τον Λόγο, που είναι Θεός, την ουσία εκ της ουσίας, ο οποίος φέρει την δική σου εικόνα, του Πατέρα, την όμοιά σου εις όλα. Ώστε εκείνος να ευρίσκεται μέσα σε εσένα, εσύ δε μέσα σε εκείνον, ως καθρέπτης κάλλους και πρόσωπον αμοιβαίας ευφροσύνης.

22 η υπερφυσική αποκάλυψη του πνεύματος του Θεού, καθιστά τον Ερμή τον πρώτο "Απόστολο" του μονοθεϊσμού. Το όνομα Ερμής και η λέξη Θρησκεία έχουν τον ίδιο λεξάριθμο. ΕΡΜΗΣ = 353 = ΘΡΗΣΚΕΙΑ 

23 Κυρανίδες, πρόλογος Αρποκρατίωνος : ο Ερμής ελάμβανε την Θεία σοφία από αγγέλους του Θεού δια να την μεταδώσει στους ανθρώπους.

24 Λακτάντιος, Diu. inst. I, 6 : Και να τα ίδια τα λόγια του Ερμή : "Ο Θεός είναι ένας και ο Ένας δεν χρειάζεται όνομα.

25 Ερμής Τρισμέγιστος - Εκ της ιεράς βίβλου - παρ. 18 : "Τόσα μόνον αφού είπε ο Θεός και δικός μου Κύριος, ανέμιξε τα υπόλοιπα συγγενή στοιχεία, δηλαδή το ύδωρ και την γη…".

26 Ερμής Τρισμέγιστος - Καθολικός λόγος προς Τατ - 14 : "Κανένας από τους άλλους που λέγονται Θεοί, κανένας άνθρωπος και κανένας δαίμονας δεν δύναται να είναι τόσο αγαθός όσο ο μόνος Θεός. Αυτό είναι το αγαθόν αυτός είναι ο Θεός. Και να μην πεις κάτι άλλο αγαθό, διότι ασεβείς και μην δώσεις εις τον Θεό άλλο όνομα πέραν του αγαθού".

------------------------

Ο Ερμής εχρημάτισε Γραμματεύς του Κρόνου (ό όποιος εβασίλευσε μετά τον Αμμωνα στην Αίγυπτο): «Προελθών δ Kρόνoς Ερμή τω Τρισμεγίστω συμβούλω και βοηθώ χρώμενος, ούτος γαρ ην αυτώ γραμματεύς». Συνεμάχησε όμως κατόπιν στην Τιτανομαχία με τον Δία, του όποίου θεωρείται το λοιπόν Αγγελιοφόρος.

Έχουν διασωθή τα λεγόμενα Ερμητικά Κείμενα, εκ των οποίων αξίζει να αναφέρουμε αποσπάσματα απο τον «Ιερόν Λόγο», σε αντιπαραβολή με αποσπάσματα από την «Γένεσι» της Βίβλου, για να προκύψουν αυθορμήτως σημαντικά συμπεράσματα:

Αξίζει να επικεντρωθούμε στα εξής αποσπάσματα από τον "Ιερό Λόγο":

Δόξα πάντων ό Θεός... αρχή των όντων ό Θεός...

Αδιορίστων δε όντων απάντων και ακατασκευάστων...

Ην γαρ σκότoς άπειρον έν αβύσσω και ύδωρ και πνεύμα λεπτόν νοερόν, δυνάμει θεία όντα έν χάει.

Ανείθη δη φώς άγιον και επάγη ύφ άμμω εξ υγράς ουσίας στοιχεία... Και ώφθη oυρανός έν κύκλοις επτά... και θεοί ταίς έν άστρων ιδέαις οπτα­νόμενοι...

Και εγένετο θηρία τετράποδα και ερπετά και ένυδρα και πτηνά και πάσα σπορά ένσπoρoς και χόρτoς και άνθους παντός χλόη...

Τάς τε γενέσεις ανθρώπων εις έργων θείων γνώσιν...

Και πλήθος ανθρώπων... εις το αυξά­νεσθαι εν αυξήσει και πληθύνεσθαι εν πλήθει.

H κατά Βίβλον ΓΕΝΕΣΙΣ... πολλούς αιώνες μετά:

Έν αρχή εποίησεν ό Θεός τον ουρα­νόν και την γήν.

η δέ γη ήτο άμορφος και έρημος.

Και σκότoς επί του προσώπου της αβύσσου. Και πνεύμα Θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων...

Γεννηθήτω φώς... γεννηθήτω στερέω­μα ανά μέσον των υδάτων... Εποίησεν ό Θεός τον ουρανόν... Και τους αστέρας εν τω στερεώματι..

Και είπεν ό Θεός, ας βλαστήση ή γη χλωρόν χόρτον κάμνοντα σπόρον..­νήκτα έμψυχα και πετεινά... κτήνη και ερπετά και ζώα...

Και εποίησεν ό Θεός τον άνθρωπον­ αυξάνεσθαι και πληθύνεσθαι...

---------------------------------

«ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ»

240. – Ποιμάνδρης §§ 1-7, 12-15

Ο Ποιμάνδρης είναι το πρώτο και σημαντικότερο έργο της συλλογής συγγραμμάτων (σε ελληνική, λατινική και κοπτικήγλώσσα) που παραδίδονται με το όνομα του Ἑρμῆ Τρισμεγίστου.Η συλλογή, που άρχισε να δημιουργείται σταδιακά από τον 2ο αι. μ.Χ., συνδέεται με τη λατρεία τον αιγυπτιακού θεού Θωθ (στα ελληνικά ως αντίστοιχος θεός θεωρήθηκε ο ΕρμήςΤρισμέγιστος) και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα του συγκρητισμού των αυτοκρατορικών χρόνων. Περιέχει κείμενα κατάκύριο λόγο αποκαλυπτικά αλλά και κείμενα με αστρολογικό, αλχημιστικό και φιλοσοφικό περιεχόμενο. Αν και ο τίτλος τηςσυλλογής (Ερμής Τρισμέγιστος ~ Θωθ) υπονοεί ότι περιέχει αιγυπτιακή σοφία, αυτή περιορίζεται σε ένα επιφανειακόεπίπεδο, ενώ κατ᾽ ουσίαν το περιεχόμενο των έργων στηρίζεται σε ελληνικές αντιλήψεις (ιδιαίτερα εμφανής είναι η επίδρασητων νεοπλατωνικών αντιλήψεων, βλ. Κείμενο 203). Ο τίτλος Ποιμάνδρης (‹ ποιμὴν ἀνδρῶν)του πρώτου έργου της συλλογήςοφείλεται στο υπερφυσικό ον που αποκαλύπτεται μέσα σ᾽ αυτό. Στο πρώτο απόσπασμα που ανθολογείται εδώ ο ανώνυμοςαφηγητής βλέπει σε ένα όραμα τον Ποιμάνδρη, ο οποίος ταυτίζεται με τον Νου, να του αναπτύσσει τη διδασκαλία του γιατην δημιουργία του κόσμου. «Οι μορφές και οι αποχρώσεις αυτού του οράματος δίνουν», όπως παρατήρησε κάποιοςφιλόλογος, «σχεδόν την εντύπωση ενός αφηρημένου έργου τέχνης». Αξιοπρόσεκτη στην περιγραφή του οράματος είναι ηχρήση,-συχνή στα ερμητικά κείμενα- συμβόλων υπό μορφή αντιθετικών ζευγών (π.χ. φως-σκοτάδι, νερό-φωτιά). Όπωςσυμβαίνει σχεδόν πάντα με την παρουσίαση οραμάτων στη λογοτεχνία, η θέαση του οράματος ακολουθείται από τηνερμηνεία του. Στο δεύτερο απόσπασμα περιέχεται η -αινιγματική σε μερικά σημεία- αφήγηση για τη δημιουργία τουανθρώπου.


[1] ἐννοίας μοί ποτε γενομένης περὶ τῶν ὄντων καὶ μετεωρισθείσης μοι τῆς διανοίας σφόδρᾳ, κατασχεθεισῶν μου τῶν σωματικῶν αἰσθήσεων, καθάπερ οἱ ὕπνῳ βεβαρημένοι ἐκ κόρου τροφῆς ἢ ἐκκόπου σώματος, ἔδοξά τινα ὑπερμεγέθη μέτρῳ ἀπεριορίστῳ τυγχάνοντα καλεῖν μου τὸ ὄνομα καὶλέγοντά μοι, Τί βούλει ἀκοῦσαι καὶ θεάσασθαι, καὶ νοήσας μαθεῖν καὶ γνῶναι;


[2] ―φημὶ ἐγώ, Σὺ γὰρ τίς εἶ; ―Ἐγὼ μέν, φησίν, εἰμὶ ὁ Ποιμάνδρης, ὁ τῆς αὐθεντίας νοῦς· οἶδα ὃβούλει, καὶ σύνειμί σοι πανταχοῦ.


[3] ―φημὶ ἐγώ, Μαθεῖν θέλω τὰ ὄντα καὶ νοῆσαι τὴν τούτων φύσιν καὶ γνῶναι τὸν Θεόν· πῶς, ἔφην, ἀκοῦσαι βούλομαι. ―φησὶν ἐμοὶ πάλιν, Ἔχε νῷ σῷ ὅσα θέλεις μαθεῖν, κἀγώ σε διδάξω.


[4] τοῦτο εἰπὼν ἠλλάγη τῇ ἰδέᾳ, καὶ εὐθέως πάντα μοι ἤνοικτο ῥοπῇ, καὶ ὁρῶ θέαν ἀόριστον, φῶς δὲ πάντα γεγενημένα, εὔδιόν τε καὶ ἱλαρόν, καὶ ἠράσθην ἰδών. καὶ μετ᾽ ὀλίγον σκότος κατωφερὲς ἦν, ἐνμέρει γεγενημένον, φοβερόν τε καὶ στυγνόν, σκολιῶς ἐσπειραμένον, ὡς ‹ὄφει› εἰκάσαι με· εἶταμεταβαλλόμενον τὸ σκότος εἰς ὑγράν τινα φύσιν, ἀφάτως τεταραγμένην καὶ καπνὸν ἀποδιδοῦσαν, ὡςἀπὸ πυρός, καί τινα ἦχον ἀποτελοῦσαν ἀνεκλάλητον γοώδη· εἶτα βοὴ ἐξ αὐτῆς ἀσυνάρθρωςἐξεπέμπετο, ὡς εἰκάσαι φωνῇ πυρός, [5] ἐκ δὲ φωτὸς *** λόγος ἅγιος ἐπέβη τῇ φύσῃ, καὶ πῦρἄκρατον ἐξεπήδησεν ἐκ τῆς ὑγρᾶς φύσεως ἄνω εἰς ὕψος· κοῦφον δὲ ἦν καὶ ὀξύ, δραστικὸν δὲ ἅμα, καὶ ὁ ἀὴρ ἐλαφρὸς ὢν ἠκολούθησε τῷ πνεύματι, ἀναβαίνοντος αὐτοῦ μέχρι τοῦ πυρὸς ἀπὸ γῆς καὶὕδατος, ὡς δοκεῖν κρέμασθαι αὐτὸν ἀπ᾽ αὐτοῦ· γῆ δὲ καὶ ὕδωρ ἔμενε καθ᾽ ἑαυτὰ συμμεμιγμένα, ὡςμὴ θεωρεῖσθαι ‹τὴν γῆν› ἀπὸ τοῦ ὕδατος· κινούμενα δὲ ἦν διὰ τὸν ἐπιφερόμενον πνευματικὸν λόγονεἰς ἀκοήν.


[6] ὁ δὲ Ποιμάνδρης ἐμοί, Ἐνόησας, φησί, τὴν θέαν ταύτην ὅ τι καί βούλεται; καί, Γνώσομαι, ἔφηνἐγώ. ―Τὸ φῶς ἐκεῖνο, ἔφη, ἐγὼ Νοῦς ὁ σὸς θεός, ὁ πρὸ φύσεως ὑγρᾶς τῆς ἐκ σκότους φανείσης· ὁδὲ ἐκ Νοὸς φωτεινὸς Λόγος υἱὸς θεοῦ. ―Τί οὖν; φημί. ―Οὕτω γνῶθι· τὸ ἐν σοὶ βλέπον καὶ ἀκοῦον, λόγος κυρίου, ὁ δὲ νοῦς πατὴρ θεός. οὐ γὰρ διίστανται ἀπ᾽ ἀλλήλων· ἕνωσις γὰρ τούτων ἐστὶν ἡζωή. ―Εὐχαριστῶ σοι, ἔφην ἔγω. ―Ἀλλὰ δὴ νόει τὸ φῶς καὶ γνώριζε τοῦτο.


[7] εἰπόντος ταῦτα ἐπὶ πλείονα χρόνον ἀντώπησέ μοι, ὥστε με τρέμειν αὐτοῦ τὴν ἰδέαν·ἀνανεύσαντος δέ, θεωρῶ ἐν τῷ νοΐ μου τὸ φῶς ἐν δυνάμεσιν ἀναριθμήτοις ὄν, καὶ κόσμονἀπεριόριστον γεγενημένον, καὶ περιίσχεσθαι τὸ πῦρ δυνάμει μεγίστῃ, καὶ στάσιν ἐσχηκέναικρατούμενον· ταῦτα δὲ ἐγὼ διενοήθην ὁρῶν διὰ τὸν τοῦ Ποιμάνδρου λόγον.


…………………………………………………………


[12] ὁ δὲ πάντων πατὴρ ὁ Νοῦς, ὢν ζωὴ καὶ φῶς, ἀπεκύησεν Ἄνθρωπον αὐτῷ ἴσον, οὗ ἠράσθη ὡςἰδίου τόκου· περικαλλὴς γάρ, τὴν τοῦ πατρὸς εἰκόνα ἔχων· ὄντως γὰρ καὶ ὁ θεὸς ἠράσθη τῆς ἰδίαςμορφῆς, παρέδωκε ‹τε› τὰ ἑαυτοῦ πάντα δημιουργήματα, [13] καὶ κατανοήσας δὲ τὴν τοῦΔημιουργοῦ κτίσιν ἐν τῷ πυρί, ἠβουλήθη καὶ αὐτὸς δημιουργεῖν, καὶ συνεχωρήθη ἀπὸ τοῦ πατρός·γενόμενος ἐν τῇ δημιουργικῇ σφαίρᾳ, ἕξων τὴν πᾶσαν ἐξουσίαν, κατενόησε τοῦ ἀδελφοῦ τὰδημιουργήματα, οἱ δὲ ἠράσθησαν αὐτοῦ, ἕκαστος δὲ μετεδίδου τῆς ἰδίας τάξεως· καὶ καταμαθὼν τὴντούτων οὐσίαν καὶ μεταλαβὼν τῆς αὐτῶν φύσεως ἠβουλήθη ἀναρρῆξαι τὴν περιφέρειαν τῶν κύκλων, καὶ τὸ κράτος τοῦ ἐπικειμένου ἐπὶ τοῦ πυρὸς κατανοῆσαι.


[14] καὶ ὁ τοῦ τῶν θνητῶν κόσμου καὶ τῶν ἀλόγων ζῴων ἔχων πᾶσαν ἐξουσίαν διὰ τῆς ἁρμονίας παρέκυψεν, ἀναρρήξας τὸ κύτος, καὶ ἔδειξε τῇ κατωφερεῖ φύσει τὴν καλὴν τοῦ θεοῦ μορφήν, ὃνἰδοῦσα ἀκόρεστον κάλλος ‹καὶ› πᾶσαν ἐνέργειαν ἐν ἑαυτῷ ἔχοντα τῶν διοικητόρων τήν τε μορφὴντοῦ θεοῦ ἐμειδίασεν ἔρωτι, ὡς ἅτε τῆς καλλίστης μορφῆς τοῦ Ἀνθρώπου τὸ εἶδος ἐν τῷ ὕδατιἰδοῦσα καὶ τὸ σκίασμα ἐπὶ τῆς γῆς. ὁ δὲ ἰδὼν τὴν ὁμοίαν αὐτῷ μορφὴν ἐν αὐτῇ οὖσαν ἐν τῷ ὕδατι, ἐφίλησε καὶ ἠβουλήθη αὐτοῦ οἰκεῖν· ἅμα δὲ τῇ βουλῇ ἐγένετο ἐνέργεια, καὶ ᾤκησε τὴν ἄλογονμορφήν· ἡ δὲ φύσις λαβοῦσα τὸν ἐρώμενον περιεπλάκη ὅλη καὶ ἐμίγησαν· ἐρώμενοι γὰρ ἦσαν.


[15] καὶ διὰ τοῦτο παρὰ πάντα τὰ ἐπὶ γῆς ζῷα διπλοῦς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος, θνητὸς μὲν διὰ τὸ σῶμα, ἀθάνατος δὲ διὰ τὸν οὐσιώδη ἄνθρωπον· ἀθάνατος γὰρ ὢν καὶ πάντων τὴν ἐξουσίαν ἔχων, τὰ θνητὰ πάσχει ὑποκείμενος τῇ εἱμαρμένῃ· ὑπεράνω οὖν ὢν τῆς ἁρμονίας ἐναρμόνιος γέγονε δοῦλοςἀρρενόθηλυς δὲ ὤν, ἐξ ἀρρενοθήλεος ὢν πατρὸς καὶ ἄϋπνος ἀπὸ ἀΰπνου *** κρατεῖται.


------------------------------------



[1] Κάποτε που άρχισα να σκέφτομαι για τα όντα κι η σκέψη μου περιπλανήθηκε πολύ στα μεγάλα ύψη, ενώ οι σωματικές μουδυνάμεις έπεσαν σε λήθαργο, θαρρείς και βυθίστηκαν σε βαθύ ύπνο, όπως ύστερα από πολύ φαγητό ή από βαριά δουλειά, νόμιζα πως είδα μπροστά μου ένα τεράστιο και πέρα από κάθε μέτρο ον, που με φώναξε με το όνομά μου και μου είπε: Τι θέλεις ναακούσεις, να δεις και με τη νόηση να γνωρίσεις και να κατανοήσεις;


[2] Κι εγώ του είπα: Κι εσύ ποιος είσαι; -Εγώ, είπε, είμαι ο Ποιμάνδρης, ο αυθεντικός νους. Ξέρω τι ζητάς και βρίσκομαι μαζίσου παντού.


[3] Κι εγώ του είπα: Θέλω να μάθω για τα όντα και να κατανοήσω τη φύση τους, θέλω να γνωρίσω το θεό. Κι είπα πάλι: Πόσο θα᾽θελα να σε ακούσω. - Σκέψου τα όσα θέλεις να μάθεις κι εγώ θα σε διδάξω.


[4] Και λέγοντας αυτά άλλαξε όψη η κατάστασή μου. Και ξαφνικά άνοιξαν μπροστά μου τα πάντα. Και βλέπω ένα όραμα, χωρίςόρια· όλα έγιναν φως, ένα γαλήνιο και χαρούμενο φως. Και έρωτας μεγάλος με κατέλαβε γι᾽ αυτό που είδα. Κι ύστερα από λίγοσκοτάδι κατέβαινε από τη μια μεριά. Κι ήταν φοβερό και τρομερό. Και στριφογύριζε σαν σπείρα. Κι έμοιαζε με (φίδι). Ύστερατο σκοτάδι έγινε κάτι υγρό, ανείπωτα ταραγμένο, που ανάδινε καπνό, σαν να έβγαινε από φωτιά και ακούστηκε ένας απερίγραπταθρηνητικός ήχος. Σε λίγο βοή ασυνάρτητη ακούστηκε, σαν να ήταν βοή φωτιάς.


[5] Και από το φως *** λόγος άγιος γέμισε τη φύση και ολοκάθαρη φωτιά ξεπήδησε από την υγρά φύση, ψηλά, πάνω στα ύψη. Κιήταν κάτι ανάλαφρο μαζί και οξύ και δραστικό. Κι ο αέρας, που ακολούθησε το πνεύμα που ανέβαινε από τη γη και το νερό ώς τηφωτιά, ήταν ανάλαφρος· κι έμοιαζε σαν να κρέμεται από τη φωτιά. Η γη και το νερό είχαν μπερδευτεί τόσο πολύ, ώστε να μηνξεχωρίζει η (γη) από το νερό . Και κινούνταν για να κάνουν να ακουστεί ο πνευματικός λόγος.


[6] Και τότε ο Ποιμάνδρης μου είπε: Κατάλαβες τι σημαίνει αυτό το όραμα; Κι εγώ του αποκρίθηκα: Κατάλαβα. - Το φως εκείνοείπε, είμαι εγώ ο Νους, ο θεός σου, εκείνος που υπήρχε πριν από την υγρά φύση και το σκοτάδι και ο φωτεινός Λόγος πουεκπορεύεται από το Νου είναι υιός Θεού. Κι είπα: Τι σημαίνει αυτό. -Μάθε το λοιπόν: Αυτό που είδες και άκουσες είναι ΛόγοςΚυρίου και ο Νους Θεός Πατέρας. Και δεν χωρίζεται το ένα από το άλλο. Η ένωσή τους είναι η ζωή. -Ευχαριστώ, τουαποκρίθηκα. - Αλλά τότε κατανόησε το φως και μάθε να το αναγνωρίζεις.


[7] Και με τούτα τα λόγια με κοίταξε κατάματα αρκετή ώρα έτσι που με την ιδέα αυτή έτρεμα. Και όταν κούνησα το κεφάλι μουβλέπω στο νου μου ότι το φως αποτελούνταν από αναρίθμητες δυνάμεις. Κι έγινε ένας άπειρος κόσμος, όπου υπερίσχυε η φωτιάμε πολύ μεγάλη δύναμη και έκανα προσπάθεια για να σταθώ στη θέση μου. Και να τι ξεχώρισα με τη σκέψη μου από όσα είδα μετο λόγο του Ποιμάνδρη.


..............................................................................


[12] Και ο πατέρας όλων, ο Νους, που είναι ζωή και φως, γέννησε τον άνθρωπο, ίσον με τον εαυτόν του, τον οποίο και αγάπησεως γέννημα δικό του. Κι ήταν πανέμορφος ο άνθρωπος γιατί είχε την εικόνα του πατέρα του. Επειδή ο θεός αγάπησε την ίδια τουτη μορφή, του παρέδωσε όλα του τα δημιουργήματα.


[13] Και ο άνθρωπος αφού κατενόησε την κτίση του Δημιουργού μέσα στη φωτιά, σκέφτηκε να δημιουργήσει και αυτός. Και ο πατέρας του συγχώρησε αυτό που έκανε στη σφαίρα της δημιουργίας στην οποία είχε κάθε εξουσία. Κατανόησε του αδελφού ταδημιουργήματα και αγάπησαν αυτόν και ο καθένας του μετέδιδε τις γνώσεις της δικής του τάξης. Και αφού κατανόησε την ουσίατους και αφού μετάλαβε της φύσης τους, θέλησε να σπάσει την περιφέρεια των κύκλων, για να κατανοήσει τη δύναμη αυτού πουκυριαρχεί μέσα στη φωτιά.


[14] Και τότε ο άνθρωπος που είχε την εξουσία πάνω στον κόσμο των θνητών και των αλόγων ζώων που βγήκε από την αρμονία, σκέφτηκε να διαρρήξει το πλαίσιο που τα περιβάλλει. Και είδε στην κατώτερη φύση την ωραία μορφή του θεού και όταν είδε τοαπέραντο κάλλος (και) όλη την ενεργητικότητα των διοικητών να ενώνονται στη μορφή του θεού, εκείνος μειδίασε από αγάπη, γιατί είδε την υπέροχη μορφή του ανθρώπου να αντανακλάται στο νερό και στη σκιά του πάνω στη γη. Κι αυτός βλέποντας τηνόμοια με αυτόν μορφή στο νερό τον αγάπησε και θέλησε να κατοικήσει σ᾽ αυτό. Και αμέσως η βουλή έγινε ενέργεια καικατοίκησε στην άλογο μορφή. Τότε η φύση, αφού πήρε τον αγαπημένο της, μπλέχτηκε μαζί του και ενώθηκαν κανονικά. Γιατίήταν ερωτευμένοι.


[15] Και για το λόγο αυτό ο άνθρωπος είναι διπλός από όλα τα ζώα της γης: θνητός κατά το σώμα και αθάνατος στην ουσία τουανθρώπου. Παρόλο που στην ουσία είναι αθάνατος και έχει εξουσία σε όλα, πάσχει ως θνητός και υπόκειται στην Ειμαρμένη. Παρόλο που είναι υπεράνω της αρμονίας έγινε δούλος της αρμονίας· και καθώς ήταν σερνικοθήλυκος αφού προερχόταν απόσερνικοθήλυκο πατέρα και άυπνος από άυπνο *** έτσι και μένει.


(μετάφραση Π. Ροδάκης)

Πολλές μελέτες έχουν γίνει μέσα στους αιώνες για την καταγωγή και τις επιδράσεις που έχει δεχθεί ο Ερμής ο Τρισμέγιστος. Όμως, όλοι συμφωνούν ότι πρόκειται για ιερό κείμενο που ορίζει το μέρος, τον αριθμό και την τάξη του Σύμπαντος.


Η κυριότερη πηγή μελέτης της Αιγυπτιακής πίστης και σκέψης για τον σύγχρονο ερευνητή είναι χωρίς αμφιβολία ο Ερμής ο Τρισμέγιστος ή ο Τρείς φορές Μέγιστος Ερμής. Λέγεται ότι τα γραπτά αυτά τα είχε υπαγορεύσει ο ίδιος ο Θωθ, όπως οι ιερές γραφές των Χριστιανών είχαν υπαγορευθεί από το Άγιο Πνεύμα. Γιατί όμως «Τρεις φορές μέγιστος Ερμής;» Υπάρχουν διάφορες ερμηνείες:

Η μία εξήγηση βρίσκεται στο ότι όλη η φιλολογία γύρω από αυτό το θέμα έχει άμεση σχέση με την Ερμήδεια μασονία. Μία μυστικιστική λατρεία που ήκμασε στην Ευρώπη το 18ο αιώνα και ήταν μία μεταλλαγμένη μορφή κάποιας προγενέστερης μυστηριώδους σχολής. Στη λατρεία αυτή υπήρχε μία αυστηρή πειθαρχεία στον νόμο των παρακλήσεων. Σύμφωνα με τον απόκρυφο τούτο νόμο είναι ότι κατά τη διάρκεια της πρώτης παράκλησης το συνειδητό βρίσκεται σε εγρήγορση, στη δεύτερη παράκληση λειτουργεί το υποσυνείδητο ενώ στην τρίτη το πνεύμα βρίσκεται πλέον σε επικοινωνία και με τα δύο επίπεδα συνείδησης έτσι που η απάντηση δίνεται από μόνη της χωρίς να επεμβαίνει η λογική. Ένα κλασικό παράδειγμα αυτής της αρχής είναι η παράκληση του Ιησού προς τον Πέτρο, που έγινε τρεις φορές.

Μία άλλη ερμηνεία της προσωνυμίας Ερμής ο Τρισμέγιστος είναι η σπουδαιότητα του αριθμού «τρία» στην αριθμολογία.

 

 

Ο Τρισμέγιστος αντιπροσωπεύει μέρες μιας ολόκληρης συλλογής αρχαίων Αιγυπτιακών αποκρυφιστικών διδασκαλιών οι οποίες είναι διαχωρισμένες από τις προσευχές του Ερμή της Αιγυπτιακής γνώσης και της Ερμήδειας αλχημιστικής φιλολογίας. Oι γραπτές μαρτυρίες που έχουμε για τον Ερμή τον Τρισμέγιστο βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με την προφορική παράδοση που έφτασε ως εμάς μέσα από τις διδαχές του δασκάλου προς το μαθητή, καθώς και από μυστικές ενοράσεις. Βέβαια μέσα στα χρόνια έγιναν πολλά λάθη από τους διαφόρους μεταφραστές των κειμένων, οι οποίοι τα ερμήνευαν κάτω από το πρίσμα των δικών τους εμπειριών και των σύγχρονων τάσεων του μοντέρνου αποκρυφισμού.

Το γεγονός πάντως, αυτά τα αποσπασματικά κομμάτια, χωρίς αρχή και τέλος, ακρωτηριασμένα από τις διάφορες μεταφράσεις, κατάφεραν πάρα τις αντιξοότητες να διαπεράσουν τους αιώνες, κάτι που από μόνο του αποτελεί ένα θαύμα. Πάντως, ένα μεγάλο της μέρος της Τρισμέγιστης φιλολογίας έχει παρθεί από Αρχαία Ελληνικά κείμενα. Αργότερα οι επιδράσεις που δέχθηκε ήταν τρείς, η Ελληνική, η Εβραϊκή και η Αιγυπτιακή. Η Ιουδαϊκή επίδραση ήταν η θεραπευτική η οποία θεωρείται περισσότερο Ελληνική παρά εβραϊκή. Κατόπιν ο Τρισμέγιστος τέθηκε κάτω από την επιρροή των πρώτων χριστιανών γνωστικών, πολλοί από τους οποίους υιοθέτησαν εκτεταμένα αποσπάσματα για να υπερασπιστούν τις αιρέσεις τους.

Η πιο αξιόλογη αναφορά για τον Τρισμέγιστο θεωρείται αυτή του Βασιλίδη, για τον οποίο ο μεγάλος ψυχολόγος Καρλ Γιούνγκ πίστευε ή ότι η ψυχή του οδηγείτο σε έκταση μέσα από τα Επτά Κηρύγματα του Νεκρού ‘η ότι είχε τη δυνατότητα να επιστρέψει σε μια προηγούμενη ζωή του. Πάντως, όλες οι μελέτες που έγιναν σχετικά με τον Τρισμέγιστο κατέληγαν στο ότι ο Ερμής είναι ο Θωθ που η ελληνική μυθολογία τον αναφέρει ως κύριο της σοφίας και Δάσκαλο του ανθρωπίνου γένους. Ο Τρισμέγιστος ή Θωθ μας διδάσκει το μέτρο, τον αριθμό και την τάξη του σύμπαντος (εξ’ ου και ο όρος Ερμητικός Τεκτονισμός). Η σύζυγός του ήταν η Nehemaut που στους Αιγύπτιους ήταν γνωστή με το όνομα Meat ενώ στους γνωστικούς με το όνομα Σοφία. Σαν σύμβολο του ο Θωθ είχε ένα άσπρο φτερό.


stoperiptero + starsecrets

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ