Σύντομη ιστορία της περί Θεού ιδέας.

 Ποιμένες

 Ο Πλάτων έγραψε ότι Κάποτε οι θεοί έβαλαν σε κλήρο τις διάφορες περιοχές όλης της γης και τις μοιράστηκαν μεταξύ τους χωρίς τσακωμούς […] Κι όταν εγκαταστάθηκαν μας έτρεφαν σαν κοπάδια, δικά τους αποκτήματα και ζωντανά) (Κριτίας 109 b), στο Βαβυλωνιακό έπος της Δημιουργίας διαβάζουμε ότι: Στους Ανουνάκι του ουρανού και της γης καταμέρισε τα μερίδιά τους. (VI,46) και Η Παλαιά Διαθήκη (Δευτερονόμιο 32:8), επιβεβαιώνει την πληροφορία ότι: ο Θεός έστησεν όρια εθνών κατά αριθμόν αγγέλων Θεού (υιών Θεού, στο πρωτότυπο).

Στα αιγυπτιακά κείμενα γίνεται αναφορά στα κτήματα ή τα φέουδα των θεών και, τέλος, από ένα μύθο των Ατλάντιων (κατοίκων της ΒΔ Αφρικής στην περιοχή του όρους Άτλας) τον οποίο μας μεταφέρει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης στο 56^ο και 57^ο κεφάλαιο του τρίτου βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης, μαθαίνουμε ότι οι άνθρωποι που ζούσαν ελεύθεροι συγκεντρώθηκαν από τους θεούς μέσα σε περίβολο πόλεως για να εξανθρωπιστούν και να σταματήσουν τις ανομίες και τον θηριώδη τρόπο ζωής.

Από τότε τα ανθρώπινα κοπάδια (οίον νομής ποίμνια, κτήματα και θρέμματα εαυτών ημάς έτρεφον, γράφει ο Πλάτων) αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ως ποίμνιο του Ποιμένα Θεού.

Ταύροι

Το έπος του Γκίλγκαμες μας πληροφορεί ότι οι Ποιμένες βίαζαν όλες ανεξαιρέτως τις γυναίκες του ποιμνίου τους.

Είναι ο Ποιμένας [μας], [δυνατός, όμορφος και σοφός].

[Ο Γκίλγκαμες] δεν αφήνει [την κόρη στη  μάνα ],

Την θυγατέρα του πολεμιστή, [του ευγενούς την γυναίκα]! (Ι,ii,15-17)

[…] 

 Ότι με νόμιμες  συζύγους  μπορεί να ζευγαρώσει

Αυτός είναι ο πρώτος,

Ο σύζυγος  έρχεται μετά.

Από το συμβούλιο των θεών έτσι έχει αποφασισθεί.

Με το κόψιμο του ομφάλιου λώρου του,

Έτσι θεσπίστηκε γι  αυτόν! (πιν.II,iv,33-38)

Αυτοί οι επιβήτορες οι διορισμένοι από τους θεούς ονομάζονται στο έπος, και γενικά στα κείμενα της σφηνοειδούς και της ιερογλυφικής γραφής Άγριοι Ταύροι.

Την ακριβή έννοια του όρου Τάυρος την απαντάμε σε μια επωδό των κειμένων των Σαρκοφάγων (Νο. 317 § 235) σε μια πρόταση η οποία επαναλαμβάνεται, ελαφρά αλλαγμένη, σε ένα αντίγραφο της συγκεκριμένης επωδού:

Έχω υπάρξει κάποιος που αιδοίο δεν τον έφτιαξε, που μήτρα δεν τον γέννησε.

Έχω υπάρξει κάποιος που ταύρος δεν τον έπλασε, που μήτρα δεν τον γέννησε.

Στο έπος του Γκίλγκαμες αναφέρεται ως χώρος του ποιμνίου η πόλη Ουρούκ, είναι όμως προφανές ότι το όνομα της πόλης εισχώρησε στο έπος εξαιτίας του χρόνου καταγραφής του. Ο περίβολος πόλεως, σύμφωνα με την έκφραση του Διόδωρου, στον οποίο ζούσε το κοπάδι ονομαζόταν περίφραξη. Οι γυναίκες που ζούσαν στις περιφράξεις και δέχονταν τις επισκέψεις των Ταύρων, στα κείμενα αναφέρονται ως Άγριες Αγελάδες

Κριτές

Τα προϊόντα των περιφράξεων-εκτροφείων υπόκειντο σε ποιοτικό έλεγχο.

Όταν τα παιδιά έφταναν στην εφηβεία, που πλέον τα χαρακτηριστικά της φυλής είχαν εκδηλωθεί πλήρως, περνούσαν από Κρίση και όποια από αυτά διατηρούσαν εμφανή τα χαρακτηριστικά της φυλής της μητέρας (η οποία ανήκε στη φυλή εκείνων που ζούσαν θηριωδώς πριν τον εγκλεισμό τους), εξοντώνονταν (ανάμνηση της Κρίσης αποτελούν οι γνωστές τελετές «μύησης» των εφήβων)

Τα αιγυπτιακά ταφικά κείμενα, τα οποία αποτελούν το ογκωδέστερο σώμα αρχαϊκών κειμένων, ασχολούνται αποκλειστικά με την Κρίση αυτή και με τα σωματικά χαρακτηριστικά που απαιτούνταν για να μην κριθεί ακατάλληλος και εξοντωθεί ο κρινόμενος.

Όταν η Κρίση ζώντων μετατράπηκε σε Κρίση νεκρών από τα ιερατεία και την λήθη, οι Αιγύπτιοι κατέφυγαν στην μουμιοποίηση για να ικανοποιήσουν την απαίτηση των ιερών τους κειμένων για παρουσία του σώματος κατά την Κρίση

Αγγελιοφόροι

Το κοινωνικό σύστημα που είχαν εφαρμόσει οι Ποιμένες-Ταύροι-Κριτές με τις περιφράξεις, τα εκτροφεία και την Κρίση, προκάλεσε αντίδραση η οποία οδήγησε στην πτώση τους.

Οι Ποιμένες-Κριτές αποχώρησαν τότε και εγκαταστάθηκαν σε ασφαλείς περιοχές (η γνωστότερη είναι το περίφημο Δάσος των Κέδρων και βέβαια το όρος Όλυμπος), αφήνοντας πίσω τους να τους αντιπροσωπεύουν κάποιοι έμπιστοι.

Οι έμπιστοι αυτοί απαντώνται στα κείμενα ως Αγγελιοφόροι (άγγελοι), επειδή λειτουργούσαν ως ενδιάμεσοι μεταξύ των απομακρυσμένων πρώην κρατούντων και του επαναστατημένου λαού.

Τα κείμενα μας πληροφορούν ότι οι Αγγελιοφόροι συμπεριφέρθηκαν αισχρά και εξ’ αυτού συμπεραίνεται ότι ο λαός απαίτησε τελικά την επιστροφή των Ποιμένων-Ταύρων-Κριτών.

θεοί

Επαλήθευση της ορθότητας του συμπεράσματος ότι ο λαός αγανακτισμένος από την τυραννία των Αγγελιοφόρων απαίτησε την επιστροφή των Ποιμένων-Κριτών, αποτελεί το γεγονός ότι ο χώρος όπου οι Ποιμένες-Κριτές φέρονταν να κατοικούν απομακρυνόταν συνεχώς, μέχρι που έφτασε να είναι οι κορυφές των απάτητων βουνών. Οι πρώην κρατούντες δηλαδή, ή είχαν ήδη αυτοεξοριστεί ή είχαν εξοντωθεί από τους Αγγελιοφόρους. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν υπήρχαν πλέον και οι Αγγελιοφόροι απλώς εξαπατούσαν τον λαό με πρόσχημα την απομακρυσμένη κατοικία τους.

Ο όρος «θεοί» δεν εμφανίζεται για πρώτη φορά στο παρόν στάδιο. Θεοί ονομάζονταν οι της φυλής των Ποιμένων-Ταύρων-Κριτών-Αγγελιοφόρων, αλλά επειδή ο όρος θεοί στην σημερινή εποχή έχει εκφυλιστεί και ονομάζει μόνο άυλα, υπερφυσικά όντα, κρίθηκε σωστό να αποφευχθεί η χρήση του.

Αν αντί του όρου «θεοί» είχε χρησιμοποιηθεί από την αρχή ο όρος Elohim, ο οποίος σημαίνει Κριτές, Άγγελοι (Αγγελιοφόροι), θεοί και Θεός, δεν θα χρειαζόταν καμιά επεξήγηση.

Φαίνεται λοιπόν πως όταν πλέον κατοικία των θεών ήταν οι απάτητες βουνοκορφές, κάποιος πήγε εκεί πάνω ή απείλησε ότι θα πάει, και για να τον ξεφορτωθούν του είπαν, πιθανώς κοροϊδεύοντας τον, ότι οι θεοί είχαν πλέον ανεβεί στα σύννεφα!

Μετά από αυτό είναι προφανές ότι δεν χρειάστηκε πολύ για να αντιληφτούν ότι είχαν στην διάθεσή τους μια υπεράνθρωπη δύναμη.

Θεός

Ο τίτλος «Κύριος των πάντων» είναι ένας τίτλος τον οποίο το καθένα από τα ιερατεία της Αιγύπτου χρησιμοποιούσε για τον θεό της προτίμησής του.

Τα εδάφια που ακολουθούν αποτελούν δείγμα από μια συλλογή σχετικών ιερογλυφικών εδαφίων του αιγυπτιολόγου Heinrich Karl Brugsch:

Ο θεός είναι ένας και μοναδικός και κανένας άλλος δεν υπήρξε μ' αυτόν.

Ο θεός είναι ο Ένας, ο Ένας που δημιούργησε τα πάντα.

Ο θεός είναι ο αιώνιος Ένας. Είναι αιώνιος και άπειρος.

Ο θεός είναι αλήθεια, και ζούσε και τρεφόταν με την αλήθεια.

Ο θεός είναι ζωή και μέσω αυτού έζησε ο άνθρωπος. Έδωσε  την ζωή στον άνθρωπο.

Ο θεός έχει φτιάξει το σύμπαν, και έχει δημιουργήσει τα πάντα που υπάρχουν μέσα σ' αυτό.

Είναι ο δημιουργός των πάντων σ' αυτόν το κόσμο, και όσων  υπήρξαν, και όσων υπάρχουν και όσων θα υπάρξουν.

 Ο θεός είναι οικτίρμων γι' αυτούς που τον σέβονται, και  ακροάται όσους τον καλούν.

 Ο θεός γνωρίζει όσους τον αναγνωρίζουν, ανταμείβει όσους  τον υπηρετούν και προστατεύει όσους τον ακολουθούν.

Ο δε Γερμανός αιγυπτιολόγος Jan Assmann παραθέτει, στο βιβλίο του The Search for God in Ancient Egypt, την άποψή του για τις συνθήκες οι οποίες οδήγησαν στην εμφάνιση της ιδέας του ενός και μοναδικού θεού:

Η Θηβαϊκή θεολογία αυτών των δεκαετιών (18^η Δυναστεία, 1570-1293) μπορεί να ερμηνευτεί ως η προσπάθεια να προσδοθεί θεολογικό περιεχόμενο στην χαλαρή ένωση Άμμων-Ρα. Να αναπτυχθεί δηλαδή μια αρκετά κατανοητή περί θεού αντίληψη η οποία θα περιείχε όλες τις παραδόσεις που σχετίζονταν τόσο με τον Άμμωνα όσο και με τον Ρα.

Η καθαρά “Άμμων” πλευρά του τοπικού θεού και η καθαρά “Ρα” πλευρά του θεού-Ήλιου ενώνονται με την περί Ανώτατου Όντος ιδέα, η οποία είχε ήδη εμφανιστεί σε θεολογικά σπαράγματα του Μέσου Βασιλείου με την μορφή ενός θεού αρχέγονου, θεού Δημιουργού και θεού της ζωής.

Αποκαλώ αυτή την διαδικασία “προσθετική” διότι έχω την εντύπωση ότι αυτή η νέα αντίληψη του υπέρτατου όντος επετεύχθη αρχικά με συγκέντρωση και σύγκριση.

Όλες οι ιδιότητες της θεϊκής ενότητας –προΰπαρξη, δημιουργία, συντήρηση- προσαρμόστηκαν και ενώθηκαν μεταξύ τους μέσω απλών αλλά καλά οργανωμένων συγκρίσεων των διαδοχικών ιδιοτήτων Άμμωνος και Ρα.    

Μπορούμε επομένως να θεωρούμε βέβαιο ότι κατά τον τρόπο αυτό έγινε η μετάλλαξη των θεών σε Θεό.

Θεοί = ?

Οι θεοί διατηρούν σχέσεις έρωτος και μίσους…

…στην ελληνική μυθολογία: με Τιτάνες, Γίγαντες και ανθρώπους.

…στην αιγυπτιακή παράδοση με Γίγαντες και ανθρώπους

…στην εβραϊκή μυθολογία με Γίγαντες (Νεφιλίμ) και ανθρώπους.

…στην μυθολογία των Βορείων με Γίγαντες και ανθρώπους

…στην μυθολογία των Kελτών με.Γίγαντες (Formorians)

…στους μύθους των Ερυθρόδερμων με ανθρώπους (υπάρχουν και Γίγαντες)

…στην μυθολογία των Μαγια με Γίγαντες και ανθρώπους

…στην μυθολογία των Αζτέκων με Γίγαντες και ανθρώπους

…στην Ινδική μυθολογία με Γίγαντες, ανθρώπους και άλλα όντα

…στην Ιαπωνική μυθολογία με Γίγαντες (άγριους κάμι) και ανθρώπους (κάμι)

.…στην μυθολογία των αυτοχθόνων της Αυστραλίας, όπου ουσιαστικά δεν υπάρχουν θεοί, αναφέρονται Γίγαντες.

Το συμπέρασμα που βγαίνει από τις ιστορίες περί θεών και Γιγάντων είναι ότι:

-  Οι Γίγαντες ήταν πολύ δυνατοί. Πιο δυνατοί από τους θεούς.

-  Οι Γίγαντες προϋπήρχαν των θεών.

-  ΟιΤιτάνες ήταν γεννήτορες θεών και Γιγάντων.

-  Τους Γίγαντες τους σκότωσαν οι θεοί.

Η παλαιοντολογία μας πληροφορεί ότι:

.   - Οι Νεάντερταλ ήταν πολύ δυνατοί. Πιο δυνατοί από τους Σύγχρονους.

    -  Οι Νεάντερταλ προϋπήρχαν των Σύγχρονων.

    -  Οι Αρχαϊκοί ήταν γεννήτορες Σύγχρονων και Νεάντερταλ.

    -  Τους Νεάντερταλ τους οδήγησαν στην εξαφάνιση οι Σύγχρονοι.

Στις σελίδες που ακολουθούν παρέχονται τεκμήρια τα οποία στηρίζουν την θεωρία η οποία πρεσβεύει ότι:

......θεοί = Homo sapiens sapiens

Γίγαντες = Homo sapiens Neandertalensis.

 Σημείωση

Τα αποσπάσματα των ιερογλυφικών κειμένων, τα οποία παρουσιάζονται στις σελίδες που ακολουθούν, αποτελούν απεικονήσεις του κειμένου που τα περιέχει και για τον λόγο αυτόν η ευκρίνειά τους είναι μειωμένη.

Η προέλευση των εδαφίων που παραθέτονται  δηλώνεται με τον αριθμό του βιβλίου, όπως αυτό αριθμείται στην σελίδα Βιβλιογραφία, ακολουθούμενον από τον αριθμό της σελίδας, π.χ. 12/34,  βιβλίο 12/ σελίδα 34

stoperiptero

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ