Νά ξεκαθαρίσουμε τό τί σημαίνει ἡ λέξις Ἡγέτης;

Ὁ Ἡγέτης Ἄγει. Ἄγει ὅμως διὰ τῆς πειθοῦς κι ὄχι διὰ τῶν συναισθηματικῶν ἐκβιασμῶν ἤ διὰ τῆς παραπλανήσεως ἤ διὰ τῶν ἀπειλῶν.

Ἄγει διότι διαθέτει ἦθος, διότι διαθέτει συναίσθησιν, διότι εἶναι ἱκανὸς νὰ θυσιαστῇ γιὰ τοὺς συντρόφους του, πρῶτος καὶ καλλίτερα. Καὶ δὲν ἄγει τὰ σημερινὰ προβατοκοπάδια ποὺ ΝΟΜΙΖΟΥΝ πὼς ἀκολουθοῦν ὅ,τι γυαλίζει ἤ ὅ,τι σφυρίζει ἤ ὅ,τι κουδουνίζει…

Ἡγέτης ἦταν ὁ Ἀχιλλεύς, ὁ Ὁδυσσεύς, ὁ Ἀλέξανδρος, ὁ Μιλτιάδης, ὁ Θεμιστοκλῆς, ὁ Λεωνίδας, ὁ Ξενοφών (ναί, κι αὐτός), ὁ Κολοκοτρώνης, ὁ Καραϊσκάκης, ὁ Ἀνδροῦτσος, ὁ Νικηταρᾶς, ὁ Πλαπούτας, ὁ Κυριακούλης Μαυρομιχάλης, ὁ Κανάρης…

Ἡγέτης δὲν ὑπῆρξε ποτὲ ὁ Κωλέττης, ὁ Μαυροκορδάτος, ὁ Ξέρξης, ὁ Δαρεῖος, ὁ Χίτλερ, ὁ Μουσολίνι, τὸ Ἀντωνάκιον, τὸ GAPατο, τὸ Μπενοβούβαλον, τὸ Ἀλεξέι…
Νομίζω πὼς ἀντιλαμβανόμεθα τὴν διαφορά.

Ὁ Ἡγέτης, ὁ πραγματικὸς Ἡγέτης, δὲν χρειάζεται νὰ δωροδοκήσῃ, νὰ παραπλανήσῃ, νὰ ἐξαγοράσῃ ἤ ἀκόμη καὶ νὰ δημιουργήσῃ στρατιὲς προβατοποιημένων ἀκολούθων. Ὁ Ἡγέτης βασίζεται στὴν κρίσιν αὐτοῦ ποὺ τὸν ἀκολουθεῖ. 

Χρησιμοποιεῖ τὴν πειθὼ κι ὄχι τοὺς ἐκβιασμοὺς καὶ τὰ ταξίματα ἤ τοὺς διορισμούς. Ὁ Ἡγέτης θέτει στόχους καὶ δὲν πασχίζει νὰ ξεγελάσῃ.
Ὁ Ἡγέτης ποιεῖ ἦθος καὶ δὲν καταστρατηγεῖ τὴν λογικὴ καὶ τὰ ὅρια.

Ὑπὸ αὐτὸ τὸ νέο πρίσμα, σήμερα ἐμεῖς δὲν ἔχουμε ἡγέτες.
Ἔχουμε ἀγελαδοτρόφους, τσοπαναραίους, ἐπιστάτες στρατοπέδων…
Ἡγέτες δὲν ἔχουμε…

Καὶ δὲν ἔχουμε ἀλλὰ οὔτε καὶ θὰ ἀποκτήσουμε γιὰ ὅσον καιρὸ θὰ ταλανιζόμεθα ἀνάμεσα στὸ πῶς θὰ γλυτώσουμε καὶ στὸ πῶς Ἐμεῖς θὰ πονέσουμε λιγότερο ἀπὸ τὰ τόσα πολλὰ πάθη ποὺ μᾶς ἐπιβάλλουν.

Καλὴν Ἀνάστασιν σκέψεως, ἀντιλήψεως, συνειδήσεως νὰ ἔχουμε… Διότι γιὰ ὁποιαδήποτε ἄλλην ἀνάστασιν ἀδυνατοῦμε νὰ συζητήσουμε…

Κι ὅταν μὲ τὸ καλὸ θὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς πρέπει νὰ ἐντοπίσουμε αὐτὰ ποὺ μᾶς ἐνώνουν, ἀποῤῥίπτοντας αὐτὰ ποὺ μᾶς χωρίζουν, τότε ἴσως νὰ ξεστραβωθοῦμε καὶ νὰ δοῦμε ἐμπρός μας τὸν Ἡγέτη.

 Ἐὰν ἀκόμη ὑπάρχῃ κι ἐὰν ἀκόμη τότε θὰ ἐπιθυμῆ νὰ ἀσχοληθῇ μαζύ μας…
Διότι κατὰ πῶς τὸ πᾶμε δὲν τὸν βλέπω νὰ μᾶς ἀντέχῃ γιὰ πολύ.

Ἔως τότε…
Καλὰ κρασιά!

Υ.Γ. Δεῖξε μου κάποιο ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ τσογλάνια, ποὺ παραποιοῦν τὶς ἔννοιες, ἀλλὰ κατὰ βάσιν παραμένουν ἐπιστάτες τῶν ἀφεντικῶν τους, τὸ πότε κατέβηκαν ἀπὸ τὰ ὑψηλά τους βάθρα γιὰ νὰ συμπράξουν μὲ τὸν συνάνθρωπό τους.

 Γιὰ ἀριθμοὺς μᾶς ἔχουν…

 Καὶ μάλλιστα ἀριθμοὺς τέτοιους ποὺ μποροῦν νὰ αὐξομειώνουν, ἀναλόγως τῶν ἐντολῶν ποὺ δέχονται ἀπὸ τὰ ἀφεντικά τους.








Φιλονόη
http://eleftheriskepsii.blogspot.gr/2015/10/blog-post_607.html