Allons enfants de la Partouze

του Γιάννη Λαζάρου
Το συμβάν με τον αλευρωμένο Ολάντ δεν έγινε στην Αθήνα διότι ως Έλληνες το savoir vivre το βάζουμε παραπάνω από το Ελληνικό Σύνταγμα. Εδώ εμείς τους αποικιοκράτες τους κοιμίζουμε στην βασιλική σουίτα του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία, τους ποτίζουμε λευκό γαλλικό κρασί σε γαλλικά πάρτι σε αριστερά κουλτουρέ στέκια στο Γκάζι υπό τους ήχους γαλλικής τζαζ.
Στέλνουμε ως εκπροσώπους πολιτισμού τα τηλεοπτικά φερέφωνα της εξουσίας τύπου Λαζόπουλου, και για να δώσουμε βαρύτητα στέλνουμε και μία Καραΐνδρου. Εμείς στην Ελλάδα πρώτοι στην Ευρώπη καταφέραμε να βάλουμε την φαντασία του Σύριζα στην εξουσία της αποικίας. Διότι η φαντασία στην εξουσία των Ευρωπαίων αριστεριστών από το Μάη του '68 αυτή ήταν, που εις στην ελληνογαλλική μεταφράζεται ως "σκύβω ο ευλογημένος".
Εμείς στην Ελλάδα όταν πουλάμε το γλεντάμε. Στρώνουμε τραπέζια στα προεδρικά μέγαρα να φάνε και να πιούνε οι ξεπουλητάδες με τα όρνεα και τον λογαριασμό τον στέλνουμε μέσω φόρου στους Έλληνες. Βάζουμε και τον πρόεδρο της ελληνικής γελοιογραφίας, Πάκη Παυλόπουλο, να μιλήσει επειδή έτσι γουστάρει εκ μέρους του ελληνικού λαού λέγοντας ότι "ο ελληνικός λαός θα φανεί απολύτως συνεπής στις υποχρεώσεις του για να παραμείνει στη μεγάλη Ευρωπαϊκή Οικογένεια". Άλλος πληρώνει κι άλλος γαμάει αλλά το σίγουρο είναι ότι ο Πάκης και ο ομόλογός του δεν είναι από αυτούς που πληρώνουν.
Εμείς στην Ελλάδα δεν λέμε κουβέντα για τα έργα και τις μίζες που έπεσαν για Ολυμπίες Οδούς, για Γέφυρες Ρίου-Αντιρίου, για έργα Γάλλων με συμβάσεις μέσω ΔΕΗ. Εμείς είμαστε κουβαρντάδες: Χρεωνόμαστε τη μίζα, την κατασκευή του έργου, πληρώνουμε διόδια,  φορτωνόμαστε το χρέος που έφερε η μίζα και η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος για το έργο, και στο τέλος δίνουμε τζάμπα το έργο σε αυτόν που ήταν πίσω από όλη την λαμογιά. Διότι λαμόγια είναι οι Έλληνες αλλά τόσο μεγάλα λαμόγια όσο οι κατασκευαστικές και επενδυτικές εταιρείες που κουβάλησε ο βαψομαλλιάς Ολαντ στην Αθήνα δεν υπάρχουν. 20 χρόνια και βάλε εδώ γινόταν το πανηγύρι με όλους αυτούς τους μεγαλόσχημους που η ελληνική κυβέρνηση τίμησε σαν να ήρθε ο Βοναπάρτης. Μαζί με το κόκκινο χαλί που στρώσατε μέχρι την Βουλή καλό θα ήταν να βάζατε και ένα κόκκινο φωτάκι στην είσοδο του μπουρδέλου γιατί στην καριόλα-βήμα ανέβηκε μία από τις μεγαλύτερες τσατσάδες της ευρωπαϊκής δημοκρατίας που υπέγραφε ΝΑΙ σε όλα τα χρέη της Ελλάδας.
Κι εκεί που λες δεν έχει άλλο πάτο η ξεφτίλα, πετάγεται ο πρόεδρος του Cabaret "Vouli rouge", Βούτσης,  σαν βούτσα μες στα λάχανα και αποδέχεται το χρέος που επέβαλλε και ο Ολάντ στην Ελλάδα παρακαλώντας τον να μην συνεχίσει η Ευρώπη να περιορίζει τα δικαιώματα των Ελλήνων. Ναι, σας παρακαλούμε αφήστε μας μέσα στα σκατά αλλά δώστε μας το δικαίωμα που και που να παίρνουμε ανάσα.
Εμείς στην Ελλάδα αποδεχόμαστε οι σοσιαλιστές και οι αριστεροί της Ευρώπης να υπογράφουν Διακήρυξη Συνεργασίας που πρώτος όρος είναι η παροχή τεχνογνωσίας προς την Ελλάδα, στους τομείς της δημόσιας διοίκησης, της φορολογίας και των μεταρρυθμίσεων. Θέλουμε τεχνογνωσία γαλλική στην χώρα για να αργαστεί φορολογικά και μεταρρυθμιστικά το κορμί των Ελλήνων με γαλλικά μαστίγια. Θέλουμε γαλλικά βίτσια για να ρουφήξουμε το ευρωπαϊκό αγγούρι και εμείς ως ανταπόδοση θα προωθήσουμε την ελληνική γλώσσα στην Γαλλία μέσω του εκπαιδευτικού της συστήματος. Αυτό είναι το μαράζι του Τσίπρα: Αν η ελληνική γλώσσα θα διδάσκεται στα γαλλόπουλα διότι τα ελληνόπουλα μπορεί να πεινάνε και να κρυώνουν αλλά μια γνώση της γαλλικής θα τα κάνει χορτάτα στο πνεύμα και θα τα ζεσταίνει τον Φλεβάρη στους -5 βαθμούς Κελσίου στο σπίτι και στο σχολείο. 
Εμείς στην Ελλάδα του σήμερα μεγαλώνουμε με πιάνο και γαλλικά κι αν κάποιοι κάποτε έβαζαν το savoir vivre στον κώλο όποιου τολμούσε να υπονοήσει υποδούλωση λαού και ξεπούλημα πατρίδας ζητούμε συγνώμη. Ζητούμε ταπεινά συγνώμη που σε αυτή την χώρα κάποτε ζούσαν Έλληνες.

stontoixo.com