ΣΥΜΒΑΣΗ COOPER & Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα
Νέες
συγκλονιστικές αποκαλύψεις – Από το 1940 πως φτάσαμε στη χρεοκοπία του
2010 – Η ανανέωση της σύμβασης Cooper ίσως αποτελεί απάντηση στο γιατί η
Ελλάδα χρεοκόπησε το 2010, τον χρόνο κατά τον οποίον έληγε και τυπικά η
σύμβαση cooper – Γιατί εκτέλεσαν τον οικονομολόγο Δημήτρη Μπάτση το
1952!
Πολλοί
θα αναρωτιούνται, γιατί άραγε κανείς πολιτικός στην Ελλάδα από το 1974
και εντεύθεν δεν απετόλμησε να αποκαλύψει τον πλούτο τον οποίον “έκρυβε
και κρύβει” η Ελληνική επικράτεια, παρά τίς κατά καιρούς αμφισβητήσεις
της κυριαρχίας της απο γείτονες, όργανα συμφερόντων και άσπονδους
“φίλους”.
Δεν
εγνώριζαν !!!, δεν υπήρχαν στοιχεία !!!, ή υπήρχε κάτι άλλο το οποίο
τούς απαγόρευε ρητά και δια «ροπάλου» έστω και την παραμικρή αναφορά
περί του θέματος του “ορυκτού πλούτου” της Ελλάδος, συμπεριλαμβανομένων
των (υπεδάφιων και υποθαλάσσιων) υδρογονανθράκων.
Σε ποιους παρεχωρήθη η χώρα, ή τουλάχιστον η διαχείρισή της, ώς οικόπεδο άνευ ιδιοκτήτου ;;;
Προκαλεί
έντονο ενδιαφέρον και συγχρόνως προβληματισμό, το ότι μία χώρα σαν την
Ελλάδα με μοναδικό ορυκτό πλούτο στο υπέδαφός της, να μην έχει αναπτύξει
ανάλογη βιομηχανία, και μάλιστα εάν κρίνουμε από τα “ορυκτά” στα οποία
θα αναφερθώ παρακάτω, η βιομηχανία αυτή θα αποτελούσε και “μονοπώλιο”
στην Ευρώπη, μιάς και τέτοια ορυκτά δεν υπάρχουν σε αυτήν.
Όπως
ο καθένας αντιλαμβάνεται τα έσοδα από ανάλογη βιομηχανική δραστηριότητα
είναι τεράστια, εξ αιτίας του γεγονότος ότι αυτά τα ορυκτά
χρησιμοποιούνται ώς προαπαιτούμενα στην κατασκευή μηχανημάτων, πολεμικού
υλικού, διαστημικών εξαρτημάτων και άλλων “χρησίμων” κατασκευών και
υπάρχουν αποκλειστικά και σε ποσότητες εκμεταλλεύσιμες στον ορυκτό
πλούτο της Ελλάδος.Το δημόσιο χρέος της Ελλάδος το έτος 2009 και σήμερα
βέβαια, φαντάζει “παρωνυχίδα” μπροστά στο μέγεθος του ποσού των Εσόδων
τα οποία θα προέκυπταν από αντίστοιχη και ανάλογη ανάπτυξη βιομηχανικής
δραστηριότητος στην Ελλάδα.
Ως
φαίνεται η “ομερτά” στα υψηλά κλιμάκια των κυβερνήσεων από το 1940 και
εντεύθεν στην Ελλάδα προέκυπτε από ανάλογες συμβάσεις με αυτήν της
λεγόμενης “cooper”, ή αλλιώς την σύμβαση εκπροσώπων του Ελληνικού
Δημοσίου με την Hugh Cooper & co, την οποίαν απεκάλυψε ο Δ. Μπάτσης
στο βιβλίο του με τίτλο “Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα”.
Οφείλω
να επισημάνω ότι την τελευταία 35ετία υπήρξε πλήρης αποβιομηχάνιση της
χώρας, συνειδητά ή όχι από ένα πολιτικό προσωπικό, ας το κρίνει ο κάθε
αναγνώστης.
Ένα είναι βέβαιο, ότι το «Γουδί» πρέπει να ξαναλειτουργήσει, μας «φτωχοποιούν» με σχέδιο υφαρπαγής του πλούτου της χώρας.
Και υπάρχουν Έλληνες πολιτικοί οι οποίοι συνεννούν, Δυστυχώς !!!
Ο
μακαρίτης ο Δ. Μπάτσης στο βιβλίο που ειχε γράψει το 1947 με τίτλο «Η
βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα», αποκάλυψε την ύπαρξη της λεγόμενης
«σύμβασης Cooper» και τούς αντισυμβαλλόμενους αυτής, (υπεγράφη το 1940
και έληξε το 2010). Υπάρχει στο υπουργείο βιομηχανίας και παραδίδεται
κάτι σαν «ιερό κείμενο», από υπουργό σε υπουργό, βάσει της οποίας τα
λεγόμενα «στρατηγικά ορυκτά» της Ελλάδος, καθώς και ο υδάτινος μας
πλούτος (με ότι αυτός συμπεριλαμβάνει), τίθενται υπό την αποκλειστική
αιγίδα και διαχείριση, ενός Αμερικάνικου consortium εταιρειών, τού
οποίου υψηλά ιστάμενα στελέχη αφίχθησαν προσφάτως εν Αθήναις. Το
αποτέλεσμα αυτής της αποκάλυψης ήταν να εκτελεστεί ο Δημήτρης Μπάτσης
μαζί με τον Νίκο Μπελογιάννη το έτος 1952. Απο τους «12», που ήταν για
«ντουφέκι», επέλεξαν μόνον τούς «3», ένας εκ των οποίων ήταν και ο Δ.
Μπάτσης. Εκτοτε κανένας πολιτικός δεν αποτόλμησε να ακουμπήσει τα
παρθένα κοιτάσματα ορυκτού πλούτου που βρίσκονται στην Ελλάδα.
Εξ
ού και οι δημόσιες αρνήσεις εντός της βουλής των Ελλήνων, των ΓΑΠ,
Θ.Πάγκαλου, και άλλων, περί της υπάρξεως υδρογονανθράκων στον Ελλαδικό
χώρο. Είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη με σιδηρο-χρώμιο και νικέλιο
και άλλα «βαρέα» μέταλλα, αλλά δεν παράγουμε ούτε γραμμάριο ανοξείδωτου
χάλυβα, ούτε ξυραφάκι. Νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα.
Ο
ακριβής τίτλος και το περιεχόμενο της «σύμβασης» μεταξύ του Ελληνικού
δημοσίου και της Hugh Cooper & Co, απεκαλύφθη σε σύγγραμμα το οποίο
δημοσίευσε, ο οικονομολόγος και δικηγόρος Δημήτρης Μπάτσης, συγγραφέας
του σημαντικού έργου «Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα» (εκδ. «Τα νέα
βιβλία», το έτος 1947) στο οποίο αναλύει τους μηχανισμούς παράνομου
πλουτισμού που συνδέθηκαν με την παραλαβή, κατεργασία και διανομή των
εφοδίων της ΟΥΝΡΑ στη μεταπελευθερωτική Ελλάδα.
Και
βέβαια μια τέτοιας μορφής εκμετάλλευση της συμμαχικής βοήθειας 45 Εθνών
(ΟΥΝΡΑ), αποτελεί παράβαση θεμελιώδους διατάξεως του Καταστατικού
Χάρτου της ΟΥΝΡΑ, που ορίζει ρητά και κατηγορηματικά ότι απαγορεύεται η
χρησιμοποίηση των εφοδίων της για προνομιακή ωφέλεια, οικονομική ή
πολιτική, ορισμένης μερίδας του πληθυσμού (τούς αντισυμβαλλόμενους δια
της συμβάσεως cooper) και ότι η διανομή πρέπει να είναι δίκαιη και ίση
στον πληθυσμό.
Αποτελεί
ή δεν αποτελεί αυτή η σύμβαση (cooper) παράνομο πλουτισμό και αντίθετο
προς τις αρχές του Καταστατικού Χάρτη της ΟΥΝΡΑ σε βάρος του συμμάχου
Ελληνικού Λαού;
Ναι ή όχι;
Η
ανανέωση της σύμβασης «cooper» ίσως αποτελεί απάντηση στο γιατί η Ελλάδα
«χρεοκόπησε» το 2010, τον χρόνο κατά τον οποίον έληγε και «τυπικά» η
σύμβαση cooper.
Ανανεώθηκε η σύμβαση Cooper και αν ναι από ποιόν και γιατί ;;;
Εχω
πει αρκετές φορές σε αντίστοιχα άρθρα μου ότι η λεγόμενη “χρεοκοπία”
της Ελλάδος, ή αλλιώς η σχεδιασμένη και ελεγχόμενη “πτώχευσή” της,
αποτελούσε αντικείμενο ευρύτερων γεωπολιτικών οικονομικών συμφερόντων,
δεν γνώριζα όμως το χρονικό βάθος και το οικονομικό εύρος αυτού του
σχεδιασμού, ήταν αδύνατον άλλωστε, όπως πλέον προκύπτει από τα στοιχεία
στα οποία εδράζω την πεποίθησή μου περί αυτού.
Έλεγε
ο Δ. Μπάτσης στο εισαγωγικό του συγγράμματός του “ Η Ελλάδα θα γίνει
οικονομικά και εθνικά πραγματικά ελεύθερη, τότε και μόνο τότε, όταν η
ανοικοδόμηση αυτή γίνει από τον λαό της. Θα σπάσουν τα δεσμά και θα
αλλάξει ριζικά η διάρθρωση της σημερινής οικονομίας μας, θα ανοίξει
δηλαδή ο δρόμος για να λυτρωθούν οι πιο ενεργές παραγωγικές και άξιες
δυνάμεις της νεοελληνικής κοινωνίας μας”.
Η
οικονομική και Εθνική απεξάρτηση από ξένα οικονομικά κέντρα, είναι
δυνατόν να γίνει μέσα από την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας,
και αυτό θα πρέπει να αποτελεί ΕΘΝΙΚΟ ΣΤΟΧΟ απαράβατο.
Θα
πρέπει να αποτελεί κυρίαρχη Εθνική στρατηγική επιλογή η αξιοποίηση του
ορυκτού πλούτου της χώρας, ανάλογη της αντίστοιχης της παραμονής της
χώρας στην ΕΕ, χωρίς δεσμεύσεις και συμβάσεις, υπογεγραμμένες από
δοσίλογους πολιτικούς.
Τώρα γνωρίζουν, δεν έχουν κανένα άλλοθι περί μη γνώσης, ή τουλάχιστον ας διασταυρώσουν τα λεγόμενά μας.
Αναφέρομαι
συνεχώς στον ορυκτό πλούτο της χώρας μας, και θα πρέπει να αναφέρω και
από τί συνίσταται αυτός ο “ορυκτός πλούτος”, για τον οποίον πάρα πολλοί
Έλληνες, αφανώς, έδωσαν και την ζωή τους, για να έχουν τα παιδιά μας το
δικαίωμα να τον αξιοποιήσουν και να τον εκμεταλλευτούν και όχι να
εξαναγκάζονται να “ξενιτεύονται” επειδή κάποιοι, εντός και εκτός της
Ελλάδος, αποφάσισαν έτσι.
Τον
Φεβρουάριο του 1998 έφτασε στην δημοσιότητα έρευνα που αφορούσε την
μεγαλύτερη συγκέντρωση ραδονίου στον Ελληνικό χώρο και συγκεκριμένα στο
χωριό Νεράιδα Θεσπρωτίας.
Η μέτρηση ήταν 9550 μπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο και με όριο επιφυλακής τα 150.
Παρόμοιες
υψηλές μετρήσεις είχαμε και στις περιοχές Σερρών, Θεσσαλονίκης,
Μύκονου, Καβάλας, Ικαρίας, Λέσβου, Φθιώτιδα, Λουτράκι, Νιγρίτα, Σουρωτή,
κλπ. Το ραδόνιο είναι φυσικό ραδιενεργό στοιχείο και για όσους
γνωρίζουν, αποτελεί ένδειξη για την ύπαρξη στο υπέδαφος των άνω
τουλάχιστον περιοχών, ΟΥΡΑΝΙΟΥ. Στο όρος Παγγαίο στην Καβάλα επίσης
υπάρχει ήδη έντονο ενδιαφέρον από ξένο επενδυτή για την εξόρυξη των
τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού.
Στην
Ολυμπιάδα Χαλκιδικής ήδη έχει ξεκινήσει η εκμετάλλευση του εκεί
υπεδάφους από την TVX Gold του George Soros (ο συνομιλητής του ΓΑΠ), η
οποία περιέχει αρκετό χρυσό, αλλά και ουράνιο !!!
Μία
απόρρητη έκθεση που ήρθε στο φως με δημοσίευμα της εφημερίδας
«Επενδυτής» στις 23/2/96, αναφέρει για τα αποτελέσματα των μετρήσεων του
ΙΓΜΕ (Ίδρυμα Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών).
Γύρω
στο ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμάται η αξία των
κοιτασμάτων ουρανίου και άλλων σπανίων μετάλλων για δορυφόρους και
πυραύλους.
Το
κείμενο της έρευνας υπογράφεται από επτά διακεκριμένους Έλληνες
επιστήμονες και κάνει λόγο για κοίτασμα ουρανίου που περιέχει 300
εκατομμύρια τόνους με συμπύκνωμα ουρανίου 16%, καθώς και σπάνια άλλα
ορυκτά όπως ρουτίλιο, λουτέσιο και λανθάνιο, που έχουν εξαιρετικά
ειδικές χρήσεις στην κατασκευή πυραυλικών συστημάτων.
Αναφέρεται
ΜΟΝΟΝ για την περιοχή του όρους “Σύμβολο” του νομού Καβάλας. Αποτελεί
ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου ΔΙΕΘΝΩΣ.
Η αξία του εμπλουτισμένου ουρανίου (U 235), στην διεθνή αγορά το έτος 1998 ήταν 20.000 δολάρια το γραμμάριο!
O
κοσμήτορας της πολυτεχνικής σχολής και πρόεδρος του τμήματος χημικών
μηχανικών κ. Βασίλειος Παπαγεωργίου, πραγματοποίησε διάλεξη με θέμα «Η
Βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα», η οποία είχε να κάνει με τα αποτελέσματα
και της δικής του έρευνας 30 ετών.
Εντυπωσιακό
ήταν το ότι σε όλα τα σημεία η έρευνά αυτή συμφώνησε με τα αποτελέσματα
παλαιοτέρας αντίστοιχης έρευνας της δεκαετίας του 1940 που τυχαία είχε
φτάσει στα χέρια του.
Ο
εν λόγω καθηγητής αναρωτιέται πως είναι δυνατόν η Ελλάδα να μην έχει
αυτή τη στιγμή ήδη στημένη βαριά βιομηχανία την στιγμή που διαθέτει όχι
μόνον ΟΛΕΣ τις απαραίτητες πρώτες ύλες (στρατηγικά ορυκτά) και μάλιστα
σε αφθονία, αλλά και για ορισμένα από αυτά, είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ παραγωγός
χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και συγκεκριμένα:
1.Λιγνίτης:
Ως
ορυκτό για την παραγωγή ενέργειας από την καύση του με λιγοστή μόλυνση
του περιβάλλοντος. Η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολύ λιγνίτη, που εάν τον
εκμεταλλευόταν από νωρίς, θα είχε γλιτώσει πολλά δισεκατομμύρια από την
εισαγωγή πετρελαίου.
2.Αλουμίνιο:
Εδώ
και μερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουμίνιο και η
Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουμινίου, με
χιλιάδες εφαρμογές.
3.Βωξίτης:
Η
Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο
βωξίτης χρησιμοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών
συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και αλλού.
4.Μαγγάνιο:
Η
Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που περιέχει στο
υπέδαφός της κοιτάσματα μαγγανίου. Τα κυριότερα κοιτάσματα έχουν
εντοπισθεί στο νομό Δράμας.
5.Νικέλιο:
Και
για αυτό το στρατηγικό ορυκτό όπως ανέφερε ο κύριος Παπαγεωργίου, η
Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως με σημαντικά
κοιτάσματα νικελίου στο υπέδαφός της. Υπάρχει ένα συγκρότημα παραγωγής
νικελίου, του μεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο
εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται.
6.Σμηκτίτες:
Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες
στην εξόρυξη σμηκτιτών, οι οποίοι έχουν μεγάλο εύρος εφαρμογών, όπως η
διάθεση αποβλήτων, τα φάρμακα, τα καλλυντικά και άλλα.
7.Μαγνήσιο: Ο μαγνησίτης που εξάγει η χώρα μας, καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης.
8.Χρωμίτης:
Η
Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιέχει στο
υπέδαφός της σημαντικά εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα χρωμίτη. Τα
σημαντικότερα κοιτάσματα βρίσκονται στο Μπούρινο Κοζάνης και
χρησιμοποιούνται κυρίως για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα.
9.Ουράνιο:
Όπως
ανέφερα ήδη, τα ουρανιούχα μεταλλεύματα έχουν εντοπισθεί στην Κεντρική
Μακεδονία και στην Θράκη. Το τεύχος της 28ης Απριλίου 1999 της
εφημερίδας «Αθηναϊκή» είχε ως τίτλο «Θησαυροφυλάκιο η Βόρεια Ελλάδα» και
αναφερόταν σε αυτό ακριβώς το θέμα.
Η
Θράκη λοιπόν είναι ένας στρατηγικός κόμβος, διότι εκτός των πλουσίων
κοιτασμάτων ουρανίου, χρυσού και πετρελαίου, επιπλέον από εκεί πρόκειται
να περάσουν στο μέλλον και οι αγωγοί φυσικού αερίου και πετρελαίου.
ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ:
Υπάρχει
άφθονο στο Αιγαίο. Στην ίδια διάλεξη για τα στρατηγικά ορυκτά του
κυρίου Παπαγεωργίου έγινε εκτενής λόγος για τα πετρέλαια στο Αιγαίο.
Καμία κυβέρνηση δεν είχε μέχρι τώρα το θάρρος να παραδεχθεί την ύπαρξη
πλουσιοτάτων κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο και ότι το παιχνίδι με
την Τουρκία στην ουσία εκεί παίζεται.
Υπάρχουν
εδάφια του αρχαίου ιστορικού Ηροδότου που κάνει λόγο για την «εύφλεκτη
πίσσα». Είναι ακόμη γεγονός γνωστό ότι οι Γερμανοί επί κατοχής είχαν ήδη
χαρτογραφήσει όλη την Ελλάδα, αφού άμεσα τους ενδιέφεραν και τότε οι
όποιες πηγές ενέργειας για την στρατιωτική τους μηχανή.
Με την πτώση του Χίτλερ, οι σχετικοί χάρτες και πληροφορίες έφτασαν και στα χέρια των Αμερικανών της εποχής.
Τα
τελευταία χρόνια και με την βοήθεια ειδικών δορυφορικών φωτογραφήσεων
είναι γεγονός ότι ήδη υπάρχουν ασφαλή στοιχεία για την ύπαρξη πλουσίων
πετρελαϊκών κοιτασμάτων στο Αιγαίο.
Ο
πρώην πρεσβευτής της Αμερικής στην Ελλάδα Nicholas Burns σε ζωντανή
εκπομπή στο κανάλι MEGA είχε κι αυτός επισήμως παραδεχθεί ότι υπάρχει
όντως πετρέλαιο στο Αιγαίο και ότι αυτό ουσιαστικά δημιουργεί την ένταση
μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.
Σύμφωνα
με αποτελέσματα ερευνών που στηρίχτηκαν σε δορυφορικούς χάρτες είναι
πλέον γεγονός αναμφισβήτητο ότι: Τα πλουσιότερα κοιτάσματα πετρελαίου
στον Ελληνικό χώρο υπάρχουν ανατολικά της νήσου Θάσου, στον Θερμαϊκό
Κόλπο, στην περιοχή των Δωδεκανήσων και συγκεκριμένα στην περιοχή κοντά
στα Ίμια, στην Ζάκυνθο και στην Φλώρινα.
Επίσημη
δήλωση του καθηγητή πυρηνικής φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου
Θεσσαλονίκης κυρίου Παπαστεφάνου, αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής:
«Από
παλιά διέβλεπα ότι, όπως και στην υπόθεση των κοιτασμάτων πετρελαίου
στο Αιγαίο, έτσι και στην υπόθεση του ουρανίου, ίσως να μην δόθηκαν ποτέ
στις ελληνικές κυβερνήσεις τα πλήρη αποτελέσματα των γεωλογικών ερευνών
που έκαναν στην Δράμα και τη Θράκη οι Αμερικανοί ερευνητές !!!»
Αρχίζοντας
από το περίφημο ΟΣΜΙΟ (σκληρό, άμορφο, μεταλλικό χημικό στοιχείο της
ομάδος του λευκοχρύσου) που εντοπίζεται, σύμφωνα με επιστημονικές
έρευνες, σε μεγάλες μάλιστα ποσότητες, στα Ίμια και γενικώς στο Αιγαίο
ΜΑΣ. Και διερωτώμεθα γιατί οι προηγούμενες αλλά και η νυν πολιτική
ηγεσία της Χώρας, σιωπούν επί του θέματος.
Η
Ελλάδα επίσης μόνο από το απόθεμα του »μεθανίου» που έχει στην μια άκρη
μόνο της Κρήτης φτάνει για 10.000 χρόνια τα αυτοκίνητα του πλανήτη γη να
τα τροφοδοτεί με καύσιμα δωρεάν.
Υπάρχουν
βάσιμες υποψίες και για άλλα «περίεργα» και πανάκριβα συστατικά στο
υπέδαφός μας, όπως το ΟΣΜΙΟ, ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΣ, κ.ά. για τα οποία η
έρευνα συνεχίζεται. Ουσιαστικά πρόκειται για 10.000 τόνους Όσμιο και
100.000 τόνους Κόκκινο υδράργυρο !!!
Σχετικά άρθρα:
Για
ποιο λόγο οι κυβερνήσεις της Ελλάδας δεν αποδέχονταν ότι υπάρχει
υπόγειος και υποθαλάσσιος πλούτος στην ελληνική επικράτεια και γιατί
αυτό γίνεται τώρα; Υπάρχουν απαντήσεις;
Μια απάντηση είναι ότι η Ελλάδα είχε συνυπογράψει με τις ΗΠΑ την λεγόμενη Σύμβαση Cooper.
Η
«Σύμβαση Cooper» επικυρώθηκε με τον Α.Ν. 2220/1940 (ΦΕΚ
65/Α’/17.02.1940) Περί κυρώσεως συμβάσεως διά την παραχώρησιν υδραυλικής
δυνάμεως Αχελώου ποταμού.
Με
την σύμβαση αυτήν που υπεγράφη το 1940 και έληξε το 2010, όλος ο
υδάτινος αλλά και ο υπόγειος και υποθαλάσσιος πλούτος της Χώρας (όπως τα
λεγόμενα «στρατηγικά ορυκτά», σίδηρος, χρώμιο, νικέλιο, αλουμίνιο, άλλα
μεταλλεύματα, πετρέλαιο, αέριο κλπ), τέθηκαν υπό την αιγίδα ενός
Αμερικάνικου consortium εταιρειών! ο Δημήτρης Μπάτσης στο βιβλίο που
είχε γράψει το 1947 με τίτλο «Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα», αποκάλυψε
την ύπαρξη της. Το κείμενο για το θέμα που μας απασχολεί δημοσιεύτηκε
για πρώτη φορά με τα αρχικά του συγγραφέα με άρθρο που εξέδωσε για να
υποστηρίξει τη θέση περί βιωσιμότητας της Ελληνικής οικονομίας στο
περιοδικό «Ανταίος» (10 Μαΐου 1946), το επιστημονικό περιοδικό της
Αριστεράς που διηύθυνε ο Δ. Μπάτσης και το εξέδιδε μαζί με τον Νίκο
Κιτσίκη βουλευτή της Αριστεράς και πλειοψηφήσαντα υποψήφιο δήμαρχο
Αθηναίων. Θεωρείται ότι αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο εκτελέστηκε ο
Μπάτσης. Ως γνωστόν οι Αμερικανοί επέβαλαν την εκτέλεση του Μπελογιάννη
και τριών ακόμη αγωνιστών που προασπίζονταν την πατρίδα τους. Σ’ αυτούς
συγκαταλεγόταν και ο Δ. Μπάτσης που ειρήσθω εν παρόδω ήταν γόνος
μεγαλοαστικής οικογένειας (ο πατέρας του ήταν ναύαρχος).
Δεν
αποτελεί εικοτολογία αλλά ρεαλιστική υπόθεση που επιβεβαιώνεται από τα
γεγονότα, ότι επειδή η σύμβαση έληξε, έπρεπε ο έλεγχος που ασκούταν με
την σύμβαση αυτή, να ανανεωθεί με κάποιο τρόπο και ο τρόπος ήταν αυτός
που ξεκίνησαν με τον ΓΑΠ όταν διακήρυττε ότι η χώρα είναι Τιτανικός με
φαύλους επιβάτες και που σήμερα συνεχίζουν οι όμοιοί του να εξελίσσουν
μέχρι την ολοκληρωτική εφαρμογή του, πτωχεύοντας σήμερα την Ελλάδα και
βυθίζοντας τον Ελληνικό Λάο στην εξαθλίωση.
Επειδή
πολλοί νενέκοι, πολιτικάντηδες αλλά και απλοί πολίτες, ψηφοφόροι,
σχολιαστές και κάθε είδους yes men, από άγνοια ή δουλικότητα
ισχυρίζονται ότι η επίκληση της σύμβασης αποτελεί «αναμετάδοση ψεμάτων»
επειδή δήθεν η σύμβαση αυτή «αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στην
εκμετάλλευση της υδροηλεκτρικής ενέργειας που θα παραγόταν από τα νερά
του Αχελώου», θα πρέπει να δοθούν απαντήσεις εξετάζοντας τα επί μέρους
άρθρα και διατάξεις του Α.Ν. 2220/1940 και ειδικότερα τις: διατάξεις στο
Α΄ Μέρος, Κεφάλαιο Ι΄, άρθρο 1, παράγραφος 1, εδάφιο (στ) σελ. 401, τις
διατάξεις στο Β΄ Μέρος της σύμβασης, άρθρο 52 σελ. 421, άρθρο 56
παράγραφος 1 (σελ. 422) και άρθρο 56 παράγραφοι 4 & 5 (σελ. 422) και
πάλι στο Α΄ Μέρος της Σύμβασης, Κεφάλαιο ΙΙΙ, άρθρο 30, παράγραφοι 1
και 5 (σελ. 412).
Θα πρέπει ιδιαίτερα να αναγνωσθεί το Β΄ Μέρος του Α.Ν. 2220/1940 γιατί εκεί βρίσκεται το «ψητό».
Στον
νόμο αυτόν χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της αδόκητης ενσφήνωσης και
παρείσφρησης διατάξεων που δεν έχουν σχέση με τον ίδιο τον νόμο, σαν
διατάξεις που το περιεχόμενο τους νομιμοποιείται από τον εν λόγω νόμο
έτσι ώστε να διαλάθουν της προσοχής, αντί να κατατεθούν ως διατάξεις
άλλου οικείου προς αυτές νόμου, ακριβώς επειδή η θέσπιση ενός τέτοιου
νόμου αποτελεί πρόκληση. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται αφειδώς και από
τους σύγχρονους νομοθετούντες νενέκους πολιτικάντηδες.
Από τα παρατιθέμενα αποσπάσματα του Α.Ν. 2220/1940 βλέπουμε ότι:
Εκτός
από την κατασκευή και εκμετάλλευση από τον Ανάδοχο, για 70 χρόνια
(άρθρο 30) των τριών φραγμάτων (Κρεμαστών, Πρεβέντζας και Κριεκουκιού)
στον ποταμό Αχελώο προβλεπόταν και κατασκευή, ιδιοκτησία και
εκμετάλλευση ηλεκτρικού δικτύου για την πώληση ή για ιδία χρήση «της
παραχθησομένης ηλεκτρικής ενεργείας» σε εργοστάσια του Αναδόχου (άρθρο
52) για την επεξεργασία πρώτων υλών που το consortium θα ίδρυε όπου και
όποτε ήθελε έχοντας μάλιστα και το δικαίωμα αποκλεισμού τρίτων
(exclusion’s right). Αλλά δεν φτάνουν αυτά, εντελώς αναπάντεχα (στο
άρθρο 56, παράγραφος 2) δίδεται δικαίωμα στον Ανάδοχο να ιδρύσει
παρόμοιες υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις και στους ποταμούς Αλιάκμονα,
Μόρνο και Φείδαρι, παρά το ότι ο τίτλος της σύμβασης (και ο Α.Ν.)
αναφέρεται μόνο στον Αχελώο. Πρέπει εδώ να προσθέσουμε ότι πουθενά στον
Νόμο δεν αναφέρεται κάποιο μέτρο οικολογικής προστασίας. Με απλά λόγια
το consortium είχε το δικαίωμα να στήσει σε όποιο σημείο της Ελληνικής
Επικράτειας ήθελε δικά του εργοστάσια κάθε είδους και μάλιστα
επεξεργασίας πρώτων υλών, που δεν θα τις έφερνε βέβαια από το εξωτερικό
αλλά θα τις εξόρυσσε από το υπέδαφος της χώρας, και να τα τροφοδοτεί με
ηλεκτρικό ρεύμα περνώντας δίκτυο από όπου ήθελε, και επί πλέον οι
κεντρικές ή τοπικές αρχές ήταν υποχρεωμένες να του παράσχουν κάθε νομική
και πρακτική βοήθεια με αστυνόμευση, απαλλοτριώσεις, απαγορεύσεις
χρήσης από πρώην ιδιοκτήτες, όμορους, κλπ, αλλά επιπλέον αυτά όλα
μπορούσε (άρθρο 56 παράγραφοι 2, 4, 5 και 6) να τα κάνει αποκλείοντας
οποιονδήποτε άλλον ενδιαφερόμενο ανταγωνιστή από το να πράξει το ίδιο!
Αν αυτό δεν είναι πλήρης παράδοση σε αποικιακό μονοπώλιο, τότε θα πρέπει
να επανακαθορίσουμε τον όρο αποικιοκρατία!
Η
σύμβαση αυτή ενώ αναφέρεται στην κατασκευή τριών υδροηλεκτρικών έργων
στον ποταμό Αχελώο όπως προκύπτει και από τον τίτλο του Α.Ν. 2220/40,
και ο κάθε καλόπιστος αναγνώστης θα ανέμενε ότι αφορά μόνο τον Αχελώο
και το πολύ μόνο στην παροχή ηλεκτρικού ρεύματος προς το δημόσιο
ηλεκτρικό δίκτυο της Χώρας, όπου η μεταφορά και διανομή θα αναλαμβανόταν
από τον κρατικό ή άλλον φορέα, στην πραγματικότητα παρέχει το
αποκλειστικό δικαίωμα στον ανάδοχο να κάνει όλα όσα προαναφέρθηκαν.
Βέβαια
οι Αμερικανοί έχοντας από το 1940 μέχρι και πρόσφατα άλλες
πλουτοπαραγωγικές προτεραιότητες από άλλες πιο «φτηνές» και προσφόρες
πηγές από μεγάλο μέρος του πλανήτη, απλώς «πάγωσαν» για το μέλλον κάθε
εξόρυξη πλούτου από την Ελλάδα, εκτός από τις εξορύξεις του
αλουμινιούχου βωξίτη. (Όπως είναι γνωστό το αλουμίνιο αποκταται ως
καθαρό μέταλλο μόνο με την χρήση ηλεκτρικού ρεύματος αντίθετα από τον
σίδηρο που η αναγωγή και ο διαχωρισμός του από τα σιδηρούχα μεταλλεύματα
γίνεται με την καύση άνθρακος. Εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι οι
βιομηχανίες καθαρισμού του αλουμινίου είναι εξαιρετικά ηλεκτροβόρες.
Στον λόγο αυτόν οφείλεται και η πρόβλεψη (πολύ σωστά) της κατασκευής
ηλεκτροπαραγωγών μονάδων.).
Οι
Αμερικανοί λοιπόν «πάγωσαν» κάθε σχετική αναπτυξιακή προσπάθεια και οι
έλληνες υπουργοί βιομηχανίας συμπεριλαμβανομένου και του κ. Ι. Ζίγδη
κρατούσαν ανήμποροι στα συρτάρια τους τον σχετικό νόμο 2220/40 μη
επιτρέποντας στην Ελλάδα να προχωρήσει προς το αναπτυξιακό της μέλλον.
Όμως το μέλλον είναι τώρα παρόν και με την λήξη της Σύμβασης Cooper το
2010 παίζεται το καινούριο παιχνίδι, αφού η δυστυχία που απλώνουν παντού
με τα τύπου Γ.Α. Παπαντρέου τερτίπια δεν είναι για αυτούς (τους ας τους
πούμε ανθρώπους τύπου Σόρρος) παρά μόνον διασκεδαστικά παιχνίδια.
Εξωθώντας τον Ελληνικό Λαό και την Χώρα στην ανέχεια μας κολλούν την
πλάτη στον τοίχο έτσι ώστε να αναγκασθούμε να υπογράψουμε νέες συμβάσεις
και πάλι με επαχθείς όρους.
 |
| Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα -Σύμβαση Cooper |
Υπάρχει
μια σύμβαση η οποία λήγει φέτος. Σύμβαση αρκούντως σοβαρή που δείχνει
ότι αυτή η χώρα από την δουλεία δεν έφυγε ποτέ! Γιατί; Μα γιατί λείπουν
οι Έλληνες πολιτικοί.
Η σύμβαση λέγεται COOPER!
Ο
μακαρίτης ο Μπάτσης στο βιβλίο που είχε γράψει το 1947 με τίτλο “Η βαριά
βιομηχανία στην Ελλάδα”, αποκάλυψε την ύπαρξη της λεγόμενης “συμβασης
cooper”(υπεγραφη το 1940 και ληγει το 2010 και είμαι περίεργος να δω αν
οι ξεφτιλισμένοι οι πολιτικάντηδες θα την ανανεώσουν!
Υπάρχει
στο υπουργείο βιομηχανίας και παραδίδεται-σαν “ιερό κείμενο”-απο
υπουργό σε υπουργό!), βάσει της οποίας τα λεγόμενα “στρατηγικά ορυκτά”
της Ελλάδας καθώς και ο υδάτινος μας πλούτος, τιθενται υπό την αιγίδα
ενός Αμερικανικού consortium εταιρειών! Το αποτέλεσμα αυτής της
αποκάλυψης ήταν να τουφεκιστεί ο Μπάτσης μαζι με τον Μπελογιάννη το
1952!
Απο
τους 12 που ήταν για “ντουφέκι”, επέλεξαν μόνον 3, ένας εκ των οποίων
ήταν και ο Μπατσης! Kαταλάβατε γιατί κανένας πολιτικός δεν αποτολμά να
ακουμπήσει τα παρθένα κοιτάσματα ορυκτού πλούτου που βρίσκονται στην
Ελλάδα. Είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη με σιδερο-χρωμιο και νικελιο και
δεν παράγουμε ούτε γραμμάριο ανοξείδωτου χάλυβα.
Γράφει ο Νίκος Καράς
Από Hayate
Ψάχνοντας στο ίντερνετ βρήκα τα εξής στοιχεία .Σας τα παραθέτω αυτούσια
Παραθέτω εδώ τις συμβάσεις με την εταιρεία COOPER και τους αντιπροσώπους της στην Ελλάδα:
1.
ΦΕΚ Α’ 65/17.2.1940, Αναγκαστικός νόμος 2220/1940, «Περί κυρώσεως
συμβάσεως δια την παραχώρησιν υδραυλικής δυνάμεως Αχελώου ποταμού»,
download από LINK (αν δεν δουλεύει ο σύνδεσμος, βάλε στοιχεία ΦΕΚ στο Εθνικό Τυπογραφείο)
2.
ΦΕΚ Α’ 481/30.10.1936, Βασιλ. Διάταγμα «Περί παροχής αδείας επί
προθεσμία δια την εκπόνησιν μελέτης υδροηλεκτρικών εγκαταστάσεων δια την
εκμετάλλευσιν των πτώσεων των ποταμών Αλιάκμονος και Αχελώου και των
χειμάρρων Μόρνου και Φείδαρι», download από LINK
Παραθέτω επίσης περιληπτικά ιστορικά στοιχεία για τη λίμνη των Κρεμαστών του Αχελώου, όπως τα περιγράφει ο Ν. Τσαβαλιάς εδώ: LINK
Από
τα επίσημα και δημοσιευμένα στοιχεία προκύπτει ότι η σύμβαση με την
COOPER αφορούσε στην εκμετάλλευση της υδροηλεκτρικής ενέργειας του
Αχελώου. Από την παραπάνω σύντομη αφήγηση του Ν. Τσαβαλιά δεν προκύπτει
ότι η εταιρεία Cooper είχε περαιτέρω ανάμιξη στο έργο. Την εκμετάλλευση
της υδροηλεκτρικής ενέργειας του Αχελώου την έχει η ΔΕΗ.
Επιπλέον,
όσον αφορά στον ορυκτό πλούτο στην Ελλάδα, από πουθενά δεν προκύπτει
ότι υπάρχει εταιρεία Cooper που κάνει ή έκανε ποτέ εκμετάλλευση ορυκτών.
Οι περισσότερες μεγάλες μεταλλευτικές εταιρείες ήταν Ελληνικότατες (με
εξαίρεση την Πεσινέ – που και αυτή σήμερα είναι Ελληνικών συμφερόντων).
Εκτός και αν πιστεύεις ότι πίσω από τη ΔΕΗ, τη ΛΑΡΚΟ του Μποδοσάκη, το
Σκαλιστήρη, το Μπάρλο, τους Βωξίτες Παρνασσού κλπ. κλπ. ήταν η Cooper με
«μυστική συμφωνία» (τόσο μυστική που ούτε οι ίδιοι δεν το ξέρουν).
Το
αστείο είναι ότι η εταιρεία του Hugh Lincoln Cooper, που ήταν
εξειδικευμένη στα υδροηλεκτρικά φράγματα, παρείχε τις υπηρεσίες της και
για τον Στάλιν (αυτό βέβαια, διέφυγε προφανώς της προσοχής των
«αρμοδίων»).
Οι σχετικές πηγές εδώ:
1. Hugh Lincoln Cooper, 1865 – 1937 ( http://www.asce.org/…x?id=2147487347 )
2. Time Magazine, 17.6.1929 ( http://www.time.com/…,723746,00.html )
3. https://www.marxists…/sufds/ch13.htm – προσοχή, ο σύνδεσμος αυτός δεν έχει εγγυημένη ασφάλεια
Επομένως,
δώσε μας ένα στοιχείο από όπου να προκύπτει ότι η εταιρεία Cooper έχει
κάποια δικαιώματα στην Ελλάδα σήμερα. Αλλιώς, όλα τα παραπάνω είναι
αναξιόπιστα.
Όσον
αφορά στην παρατήρηση του Ν. Μπογιόπουλου ότι ενώ έχουμε ορυκτό πλούτο
και δεν παράγουμε ούτε ένα γραμμάριο ανοξείδωτο χάλυβα, πράγματι, έτσι
είναι. Η χώρα «αποβιομηχανίστηκε» τελείως.
Ας
αναρωτηθεί λοιπόν μήπως και το κόμμα του έφταιξε στο ίδιο βαθμό που
έφταιξαν και οι ιντριγκαδόροι των κομμάτων που κυβέρνησαν μέχρι σήμερα
αλλά και οι κηφήνες των άλλων δήθεν δημοκρατικών ή μη δυνάμεων -των
οικολόγων συμπεριλαμβανομένων (ή με άλλα λόγια όλων όσων ασχολήθηκαν με
την πολιτική).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου