ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ !!!

Πραξικόπημα 2.0
Από το πρωί του Σαββάτου παρακολουθούμε τις δηλώσεις των «εταίρων» περί ανάγκης εγγυήσεων για την έγκριση οποιουδήποτε προγράμματος και πολύ φοβάμαι ότι θα επιχειρηθεί για δεύτερη φορά ανατροπή της κυβέρνησης...

Η πρώτη προσπάθεια έγινε την προηγούμενη Τρίτη.
του Κώστα Εφήμερου
Κατά την είσοδο του στο Eurogroup, ο Γ. Ντάισελμπλουμ δήλωσε ότι ακόμα και αν το πρόγραμμα συμφωνηθεί υπάρχει μεγάλη ανησυχία για το αν θα εφαρμοστεί γιατί έχει χαθεί η εμπιστοσύνη της Ευρώπης στη κυβέρνηση Τσίπρα. Αν όμως αμφισβητείται η ίδια η κυβέρνηση τότε το πιθανότερο είναι ότι θα προσπαθήσουν να την αλλάξουν. Σας ακούγεται σαν πραξικόπημα;

Είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι η νομική υπηρεσία της κομισιόν έχει ήδη προετοιμάσει το «νομικό κατασκεύασμα» για την έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώσε περίοδο 4 μηνών με ταυτόχρονη «ανθρωπιστική βοήθεια» και χρηματοδότηση πάνω από 30 δις (και ταυτόχρονο πάγωμα καταβολής δόσεων). Αυτό το πλάνο χρησιμοποιήθηκε ήδη τις τελευταίες ημέρες προκειμένου να πιεστεί το ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Η Ευρώπη δεν έχει κρύψει ότι δεν θέλει την κυβέρνηση Τσίπρα. Επαναλαμβάνει κάθε τρεις και λίγο ότι σέβεται τη διάθεση του Ελληνικού λαού, όμως με τις πράξεις της έχει αποδείξει ακριβώς το αντίθετο. Οι ηγέτες αυτής της οργανωμένης μαφίας προσπάθησαν να οδηγήσουν στην πτώση της κυβέρνησης τη Δευτέρα μετά την ανακοίνωση του Δημοψηφίσματος. Ήταν τότε που οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι διέρρεαν ότι είχε ήδη αποφασιστεί η ακύρωσή του. Η πίεση για να μη γίνει το δημοψήφισμα ήταν τρομακτική και ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό ήταν να πέσει η κυβέρνηση. Δεν τα κατάφεραν, και την Τετάρτη φάνηκε ότι αυτή η προσπάθειά τους έπεσε στο κενό, όταν όλοι μαζί έδωσαν ραντεβού για τη Δευτέρα.

Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε τη σύγκλιση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών ενώ μόλις είχε πετύχει μεγάλη νίκη στο Δημοψήφισμα; Γνωρίζοντας για τους εκβιασμούς, υπέθεσα ότι υπάρχει κάποιο κρυφό προαπαιτούμενο για την πολιτική συναίνεση. Προσπάθησα να ελέγξω τη σκέψη μου αλλά κανείς δεν θέλησε ούτε να με διαψεύσει ούτε και να με επιβεβαιώσει.

Χθες η ανησυχία μου μεγάλωσε παρακολουθώντας την διαδικασία στη Βουλή. Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας να ζητήσει αυτή τη συνεδρίαση την ώρα που ήξερε ότι θα «φάει ξύλο» και θα σημειώσει απώλειες; Γιατί όλος ο λόγος του γύριζε πίσω από τις λέξεις «ευθύνη» και «εκβιασμό»; Γιατί είπε δύο φορές ότι δεν εξαπάτησε τους Έλληνες; Και κυρίως γιατί είπε «Εγώ δεν θα γίνω Παπαδήμος;»

Η κυβέρνηση δεν χρειαζόταν να περάσει αυτή την υποτιμητική διαδικασία. Θα μπορούσε να αρκεστεί στο αίτημα που έστειλε και να ταξιδέψει στις Βρυξέλλες για να το διαπραγματευτεί. Κι όμως επέλεξε να δημιουργήσει ένα πραγματικό χάος, να ψηφίσει τα χαράματα ένα ασαφές νομοσχέδιο εκμεταλλευόμενη διασταλτικές ερμηνείες του συντάγματος. Ήταν μια συνεδρίαση-παρωδία στην οποία συμμετείχε και η αντιπολίτευση χωρίς να βγάλει ουσιαστικά άχνα. Με τον Σταύρο Θεοδωράκη να έρχεται (πάλι) από ραντεβού που είχε στις Βρυξέλλες.

Γιατί ο Πάνος Καμμένος πέρασε τόσες ώρες χθες στο γραφείο του Πρωθυπουργού; Γιατί ο Γιούνκερ μιλάει στον Τσίπρα μέσω του Σταύρου; Όλα αυτά τα ερωτήματα με βασανίζουν αυτές τις ημέρες.

Μιλάω με κυβερνητικά στελέχη και αξιωματούχους και προσπαθώ να ανασυνθέσω το περίεργο αυτό παζλ. Και ο μόνος τρόπος που τα κομμάτια κολλάνε, έστω και πρόχειρα, είναι με την ερμηνεία του «δημοκρατικού πραξικοπήματος».

Όταν οι Ευρωπαίοι ζητάνε εγγυήσεις για την εφαρμογή του προγράμματος μπορεί να μη σημαίνει λοιπόν μόνο αυστηρή εποπτεία και ελεγκτικά κλιμάκια. Μπορεί να σημαίνει απαίτηση για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας.

Μην ξεχνάμε οτι την περασμένη φορά ζήτησαν απλά την συνυπογραφή του προγράμματος από την αντιπολίτευση και στις εκλογές τους βγήκε ο τρίτος. Ίσως αυτή τη φορά να θέλουν κάτι περισσότερο.

Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο από όλα όμως είναι αν ο Τσίπρας μπορεί να ανταπεξέλξει σε αυτή την επίθεση. Γιατί τις τελευταίες ημέρες δείχνει να έχει ηττηθεί και να υποχωρεί συνεχώς. Τώρα θα πρέπει να αποδείξει ότι όντως δεν σκοπεύει να γίνει Παπαδήμος.

Αλλά το πρόβλημα πλέον είναι ότι ήδη κάναμε τόσα βήματα πίσω ώστε το πρόγραμμα που στείλαμε στην Ευρώπη είναι σχεδόν αυτό που ο λαός απέρριψε. Και μην αυταπατάστε, όσο το διαπραγματευόμαστε ακόμα θα μας ζητηθεί να κάνουμε και αυτά τα ελάχιστα που δεν ενσωματώθηκαν στην «πρόταση μας».

Μπορεί να το γυρίσει όλο αυτό ο Πρωθυπουργός; Δύσκολα.


thoureios.gr