Και Αχιλλείς και Οδυσσείς

Δεν είναι και τόσο έξυπνο να προσπαθούμε, από Δαναοί, ντε και σώνει, να γίνουμε πιο δύσμοιροι κι από τους ίδιους τους Τρώες. Ας συνέλθουμε λίγο...

Γράφει ο Παναγιώτης Λιάκος

Ένα από τα πιο διδακτικά ελληνικά δίπολα προτύπων και στερεοτύπων περιγράφεται στη μυθολογία μας και στην «Ιλιάδα» του Ομήρου και είναι το εξής: Αχιλλεύς και Οδυσσεύς. Ο επικός ήρως από τη μια, με το υπερτροφικό θυμικό, το άκαμπτο φρόνημα, την ιερή μανία για εκδίκηση, την περιφρόνηση της ιεραρχίας και το αναπόφευκτο (αλλά εξοργιστικά εύκολο για τους εχθρούς του) τέλος. Ενα βέλος χρειάστηκε για τους Τρώες για να εξουδετερωθεί ο μαινόμενος, φοβερός Αχιλλεύς.

Από την άλλη, έχουμε τον πανούργο στρατηγό Οδυσσέα.
Φειδωλός σε λόγια. Επινοητικός. Υπομονετικός. Οικονόμος.
Χειριστής ανθρώπων, των πόρων τους, των αντιλήψεων και των προλήψεών τους.
Δόλιος και παραπλανητικός.
Θανατηφόρος, εκεί ακριβώς που πρόβαλε την εικόνα του ηττημένου.
Αναπάντεχα παρών όπου υποκρινόταν πως... έλειπε.
Από το στομάχι του Δούρειου Ιππου ξεχύθηκε κατάφρακτος ο θάνατος για τους Τρώες και ζωηφόρο μήνυμα νίκης για τους Ελληνες.
Όταν η πολιορκία της πόλεως αποδεικνύεται ατελέσφορη, προσποιείσαι τον χαμένο, τον αποκαρδιωμένο, τον αποχωρήσαντα.

Όσοι ζωντανοί

Αφήνεις ένα δώρο στον αντίπαλο και του προσφέρεις την ικανοποίηση της κατίσχυσης. Και έπειτα, την κατάλληλη στιγμή, με συνθήκες που εσύ έχεις επιλέξει και τρόπο που έχεις προετοιμάσει, χτυπάς. Ετσι έπεσε η Τροία. Μας άξιζε η νίκη, δεν έγινε κατά... λάθος.

Εμείς οι Ελληνες πήραμε και παίρνουμε θάρρος από τον πεισιθανάτιο Αχιλλέα και νικάμε όποτε συμπεριφερόμαστε βάσει των συμβουλών του Οδυσσέως. Και οι δύο είναι άκρως απαραίτητοι για την εθνική ισορροπία.

Ας αξιοποιήσουμε, λοιπόν, το ομηρικό δίπολο με την αρετή, την τόλμη και την ευφυΐα που αρμόζει στο Γένος μας.
Η κατάσταση απαιτεί και γενναιότητα και πονηριά. Κάθε χαρακτηριστικό από μόνο του δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά. Μόνο ο συνδυασμός δύναται να προσφέρει όσα μας πρέπουν.

Η Ιθάκη περιμένει και για να απολαύσεις το τοπίο της, πρέπει να φτάσεις εκεί ζωντανός.
Ζωντανοί στο βασίλειό τους φτάνουν οι Οδυσσείς, που έχουν πάντοτε το τόξο τους έτοιμο και τα βέλη τους ακονισμένα για τους ακόλαστους, πανάθλιους μνηστήρες.
Άλλωστε, οι θεοί μπορεί να μας παιδεύουν λίγο, αλλά πάντα βοηθούν να μη θαλασσοπνιγούμε.

Πηγή εφημ. "Δημοκρατία"
http://kostasxan.blogspot.gr/2015/07/blog-post_664.html