ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟΝ ΔΕΝΔΡΟΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

 

Είναι σύνηθες το φαινόμενον, λαοί με μηδαμινή ιστορία και ανύπαρκτον πολιτισμόν, να προσπαθούν να διαστρεβλώσουν την ιστορικήν συνέπειαν και αλήθειαν, διά να οικειοποιηθούν τις πανάρχαιες παρακαταθήκες της Ελληνικής Φυλής. Την συναντήσαμε και την συναντούμεν πολλάκις, αυτήν την κακοήθειαν, την οποίαν δυστυχώς, όποτε προκύπτει, δεν χάνουν την ευκαιρίαν να διατυμπανίζουν και αδαείς ή αργυρώνητοι ελλαδήτες «ειδικοί», φερέφωνα ύποπτων και σκοτεινών ανθελληνικών κέντρων. Μία τέτοια διαστρέβλωσις ιστορικής πραγματικότητος, είναι και η σκοπίμως προωθούμενη τελευταίως άποψις περί της μη Ελληνικής, αλλά σημιτικής, καταγωγής της Ευρώπης, της οντότητος δηλαδή, η οποία ονοματοδότησεν την γηραιάν μας Ήπειρον. 

Θα προσπαθήσουμε εδώ με τρόπον περιληπτικόν να καταδείξουμε, μέσα από την αψευδή Μυθιστορίαν μας, το ανόητον και βλακώδες, αυτού του ισχυρισμού και την αδιάψευστην Ελληνικήν καταγωγήν της Ευρώπης. Αυτό θα προκύψει, αφού ανατρέξουμε στο γενεαλογικόν της δένδρον, όπως καταγράφεται στην Ελληνικήν Μυθιστορίαν, μέσα από το οποίον μαρτυρείται η συνεχής διασπορά των προκατακλυσμιαίων Ελληνικών φύλων στα πέρατα της οικουμένης. Προκειμένου δε να είναι πιο κατανοητή η παρακολούθησις αυτής της αναδρομής, θα την αρχίσουμε επιγραμματικά από το απώτατο παρελθόν της εποχής του Πελασγού Φορωνέως, πολλές γενεές πριν την εμφάνισιν της Ευρώπης, και θα παραθέσουμε εν σειρά, όλους τους προγόνους αυτής, ως εξής:
Α) Φορωνεύς: Είναι ο γενάρχης των Πελασγών, του οποίου η ιστορία χάνεται στην αχλήν του χρόνου. Υιός του ποτάμιου θεού Ινάχου και της Ωκεανίδος νύμφης Μελίας, υπήρξεν ο αρχαιότερος βασιλεύς του κόσμου. Εβασίλευσεν στο Άργος και φέρεται ως ο πρώτος ιδρυτής του πολιτισμού και της λατρείας της θεάς Ήρας. Σύμφωνα με τον Παυσανίαν, είναι ο πρώτος, ο οποίος συνεκέντρωσεν τους ανθρώπους σε κοινότητες, ενώ πρώτα έζων σκόρπιοι μέσα στα δάση και στα βουνά. Ενυμφεύθη την νύμφην Τηλεδίκην και απέκτησεν μαζί της τον Άπιν και την Νιόβην. Στις ημέρες της βασιλείας του, έγινε ο κατακλυσμός του Ωγύγου. (Η θεϊκή πατρότητα του Φορωνέως δηλώνει την ουράνιαν καταγωγήν του).
Β) Νιόβη: Ήταν η πρώτη θνητή γυναίκα, με την οποία έσμιξεν ο Δίας. Από την ένωσιν αυτήν, εγεννήθησαν δύο τέκνα: Ο Πελασγός και ο Άργος. (Στοιχειοθετείται με τον μύθον αυτόν η ουράνια καταγωγή των Πελασγών, των Αργείων και των μετέπειτα απογόνων τους, Ελλήνων).
Γ) Άργος: Υιός της Νιόβης και του Διός και εγγονός του Φορωνέως. Διεδέχθη τον Φορωνέα στον θρόνον του Άργους. Υιοί του ήταν ο Πείρασος και ο Φόρβας.
Δ) Φόρβας: Υιός του Άργου, αδελφός του Πείρασου και δισέγγονος του Φορωνέως. Είχε υιόν τον Τρίοπα.
Ε) Τρίοπας: Υιός του Φόρβαντος, βασιλεύς του Άργους. Το όνομά του σημαίνει τον έχοντα τρείς οφθαλμούς, δηλαδή αυτόν ο οποίος βλέπει παντού.
ΣΤ) Ίασος: Βασιλεύς του Άργους, υιός του Τρίοπα. Μετά τον θάνατο του πατρός του, εμοιράσθη την Πελοπόννησον με τους αδελφούς του, κρατώντας το δυτικόν της τμήμα. Ήταν πατήρ της Ιούς, ιέρειας της Ήρας.
Ζ) Ιώ: Κόρη του Ίασου και της νύμφης Μελίας ή της Λευκάνης. Έγινε ερωμένη του Διός. Η θεά Ήρα όταν το έμαθε, διά να εκδικηθεί την Ιώ, την μετεμόρφωσε σε αγελάδαν και έστειλεν τον οίστρον (αλογόμυγα), ο οποίος την ετσιμπούσε συνεχώς. Τρελαμένη η αγελάδα Ιώ από τα τσιμπήματα του οίστρου, άρχισε να τρέχει από τόπου εις τόπον. Πέρασε από τις Μυκήνες, την Εύβοιαν, τις ακτές του Ιονίου, την Ιλλυρίαν, την Σκυθίαν, τον Καύκασον, τον Εύξεινον Πόντον και τον Βόσπορον (ο οποίος πήρε από το πέρασμά της το όνομά του: Βοός + πόρος = αγελάδος πέρασμα = Βόσπορος). Τελικά κατέληξεν στην Αίγυπτον, και στις όχθες του Νείλου εγέννησεν τον καρπόν του έρωτά της με τον Δία, τον Έπαφον. Τότε οι Κουρήτες, με διαταγήν της Ήρας, απέσπασαν το βρέφος από την μητέραν του και το έκρυψαν. Ο Ζεύς όμως τους ετιμώρησεν και η Ιώ άρχισε να αναζητά το παιδί της. Μαθαίνοντας ότι το εμεγάλωνεν η σύζυγος του βασιλέως της Βύβλου, επήγεν στην Συρίαν και παίρνοντας το παιδί της το επανέφερεν στην Αίγυπτον.
Η) Έπαφος: Υιός της Ιούς και του Διός. Τον υιοθέτησεν ο βασιλεύς της Αιγύπτου Τηλέγονος και όταν αυτός απέθανεν, ο Έπαφος έγινε βασιλεύς της Αιγύπτου. Έλαβεν ως σύζυγόν του, την κόρην του Νείλου, Μέμφιδαν και μαζί απέκτησαν μία κόρην την Λυβίην.
Θ) Λιβύη: Κόρη του Έπαφου και της Μέμφιδος. Ήλθε σε επαφήν με τον θεόν Ποσειδώνα και απέκτησε δύο δίδυμα τέκνα, τον Αγήνορα και τον Βήλον.
Ι) Αγήνωρ: Βασιλεύς της Φοινίκης, υιός του Ποσειδώνος και της Λυβίης, εγγονός του Έπαφου και δίδυμος αδελφός του Βήλου. Ενυμφεύθη την Τηλέφασσαν και απέκτησεν τον Κάδμον, τον Φοίνικα, τον Κίλικα, τον Θάσον και την Ευρώπην.
Κ) Ευρώπη: Κόρη του Αγήνορος και της Τηλέφασσας. Την απήγαγεν ο Ζεύς, μεταμορφωμένος σε ταύρον. Μετά την αρπαγήν της, ο Αγήνωρ έστειλε τα τέκνα του να την εύρουν και να την φέρουν πίσω. Εκείνα, αφού δεν επέτυχαν τον σκοπόν τους, εγκατεστάθησαν στους τόπους στους οποίους επήγαν ψάχνοντας την αδελφήν τους, όπου ίδρυσαν αποικίες και πόλεις, οι οποίες επήραν το όνομά τους: Φοινίκη, Κιλικία, Θάσος.
Από τα παραπάνω μπορούμε εύκολα να εξάγουμε τα ακόλουθα συμπεράσματα:
1) Η καταγωγή της Ευρώπης είναι Ελληνική.
2) Η ανάμιξις των θεών στην γενεαλογία των Ελλήνων, σημαίνει ότι ο λαός αυτός εδέχθη ουράνιον σπέρμα, άρα δεν είναι λαός ο οποίος ανεφύει στην γήν, αλλά είναι λαός ουράνιος.
3) Οι περιπλανήσεις και περιπέτειες των γόνων του ανωτέρω γενεαλογικού δένδρου των Ελλήνων, σημαίνει την διαχρονικήν διασποράν Ελληνογενών πληθυσμών στα πέρατα του κόσμου.
4) Η μαγιά πολλών Ευρωπαϊκών πληθυσμών, έλκει την καταγωγήν της από Πελασγικήν Πρωτοελληνικήν ρίζαν, σύμφωνα με την θείαν βούλησιν (απαγωγή από τον Δία – ταύρο της Ευρώπης).
Όσον λοιπόν υφίσταται καταγεγραμμένη η Ελληνική Μυθιστορία, είναι φρούδες οι ελπίδες των καπηλευτών της Ελληνικής παγκοσμίου παρουσίας. Το μόνον, το οποίον επιτυγχάνουν είναι να αυτογελοιοποιούνται και να αποδεικνύουν την μικρότητάν τους!
27/5/2013
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΡΟΣΟΣ
(ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ)
http://sorraskerkyra.blogspot.gr/2014/11/blog-post_14.html?spref=fb

http://alfeiospotamos.gr/?p=10475