Η ξεχασμένη Θηλυκή Δύναμη

(που προσπαθεί να εκφραστεί με λόγια...)

Έχουμε γίνει όλοι αρσενικά, τρέχοντας γύρω γύρω να κάνουμε διάφορα, μη αφήνοντας κανέναν να φροντίζει τη νεογέννητη ζωή που πασχίζει να γεννηθεί. Μη νομίζεις πως κατανοείς...

Χρειάζεται να δεις τον εαυτό σου, την ίδια σου τη ζωή, την καθημερινότητα...με νέα μάτια, με την ακλόνητη θέληση να αποκαλύψεις τα κρυμμένα μυστικά σου...

Φεύγεις, ξεχνιέσαι, αποσυνδέεσαι, χάνεσαι στον κόσμο της εγωικής/αρσενικής δράσης που αποκόπτεται, διαχωρίζεται και νομίζει πως είναι παντοδύναμη μα φοβάται την έλλειψη που δεν αναγνωρίζει. Προσπαθείς να προλάβεις όσα περισσότερα μπορείς, να κατακτήσεις, να καταφέρεις, ξεχνώντας τη δύναμη που σε διατηρεί στη ζωή, που σε συνδέει με την Αγάπη = Πηγή, που είναι το ίδιο το πάθος, η αφοσίωση, το κίνητρο της δράσης σου.

Λανθασμένα έχει ερμηνευτεί το θηλυκό ως αδύναμο, υποτακτικό, ανίκανο, ατάραχο, αναποτελεσματικό, «συναισθηματικό» και «μη δράση»…ήταν όλα βολικά και αναγκαία στη διατήρηση της ψευδαίσθησης.


Η Θηλυκή δύναμη είναι η έκφραση του κύκλου της ζωής με όλες τις εκφράσεις/διακυμάνσεις της. Διαισθάνεται τις κυκλικές κινήσεις, γνωρίζει τη Βούληση που σπέρνεται στα βάθυ του κόλπου της. Είναι η ίδια η έκφραση των παντοδύναμων δυνάμεων της ύπαρξης, που η βούληση ορίζει να γεννηθούν… όμως (αυτός) φοβήθηκε την έκφραση και έπλασε την ηθική, τη φιλοσοφία, τις θρησκείες, που την εμπόδισαν και την εμποδίζουν να εκφραστεί.

Υπομένει, με αφοσίωση και πίστη στη μοναδική Αρσενική δύναμη που προσφέρει τη σπίθα της ζωής. Συγκρατεί, φροντίζει, θρέφει με προσοχή, κάθε επιλογή του αγαπημένου της. Ταυτόχρονα εξεγείρεται, παθιάζεται, εκφράζει, διεκδικεί, τη μαγική Ένωση, που η δύναμη της αλλαγής προκαλεί. Συνδέει, διασκορπίζει, ανακατατάσσει, ώστε να εκδηλωθεί η βούληση του Ενός. Ανάλαφρα έρχεται και φεύγει, ξεσπά και ησυχάζει, ξυπνάει και εξεγείρει, μαγεύει, αποκαλύπτει, καταστρέφει ό,τι δεν ανήκει.

Χωρίς αυτήν την πηγαία, αγνή, παθιασμένη έκφραση, η ζωή γίνεται ξύλινη, χωρίς διακυμάνσεις, επαναλαμβανόμενη και στεγνή/ψυχρή. Επικρατεί ο φόβος, αυτού ακριβώς που το αρσενικό αρνήθηκε – μα φιλοσόφησε, ανέλυσε, ενοχοποίησε, προσπάθησε να περιορίσει – καθώς η έλλειψη, ο υπαρξιακός πόνος, η ενοχή της κατηγορίας και ο διαχωρισμός επικρατούν. Το υπόγειο, ανεξερεύνητο χάος διακυβεύει τη φαινομενική τάξη, που εκρήγνυται και ξεσπά, όταν και όπου μπορεί για να επανασυνδεθεί.

Φτιάξαμε ναούς ψεύτικους, κρύβοντας την αλήθεια που μάς πονάει. Κομματιάσαμε, υποτιμήσαμε αυτών που έχουμε απόλυτη ανάγκη να αναγνωρίσουμε. Χωρίς την έκφραση της θηλυκής δύναμης είμαστε μισοί, ψάχνοντας το άλλο μας χαμένο μισό στην παράλογη εκλογίκευση της αγνής, πηγαίας έκφρασης που αρνηθήκαμε από φόβο και ντροπή.

Η ισορροπία είναι αναγκαία – και μέσα και έξω – για να υπάρξει η ουσιαστική ζωή, η ιερή σύνδεση των δυνάμεων σε ένα μαγικό χορό δημιουργίας. Γιατί η δημιουργία είναι ΜΟΝΟ σύνθεση δυνάμεων, συνύπαρξη και σύνδεση ισότιμη… σε όλα τα επίπεδα.

Χριστιάνα Σοφία

synthesieautou

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ