Η Κύπρος κινδυνεύει να υποταχθεί με την... υπογραφή της

Πρόλογος ιστολογίου: Το ντροπιαστικό σχέδιο Ανάν για την Κύπρο επανήλθε και όλως τυχαίως στις θέσεις - κλειδιά τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο βρίσκονται εκείνοι που πρώτοι έτρεξαν να το στηρίξουν στην πρώτη του εμφάνιση. Σήμερα δεν υπάρχει κάποιος Τάσσος Παπαδόπουλος για να σταθεί εμπόδιο στα σχέδια εκείνων που απειλούν την Κύπρο κι έτσι οι "ανανιστές" έχουν στήσει χορό, παραδίδοντας το νησί της Αφροδίτης στην Τουρκία, χωρίς να δώσουν καν μάχη. Έτσι, η Άγκυρα φαίνεται πως πολύ σύντομα θα είναι σε θέση να εκμεταλλεύεται τους ενεργειακούς πόρους της Κύπρου κι αυτό χωρίς να έχει ρίξει ούτε μία σφαίρα για να την καταλάβει!!!

Όλοι ξέχασαν ότι έχει υπάρξει εισβολή. Όλοι ξέχασαν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ που καταδίκαζαν την Τουρκία. Όλοι, σήμερα, ξέχασαν τους τιμημένους νεκρούς στρατιώτες που υπερασπίστηκαν την Κύπρο δίνοντάς τη ζωή τους ή εκείνους που μαρτύρησαν, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν από τις τουρκικές δυνάμες κατοχής, επειδή ήταν Έλληνες! Σήμερα, "το συμφέρον της Κύπρου είναι η Τουρκία", διαμηνύουν οι σύγχρονοι εφιάλτες και είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν ένα νέο ντροπιαστικό κεφάλαιο στην ιστορία του μαρτυρικού νησιού, στην Ελληνική ιστορία.

Εάν όλα αυτά δεν χαρακτηρίζονται ως προδοσία, για τους υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν, τότε σίγουρα είναι ντροπή που θα την φέρουν και πέραν του τάφου τους και οι απόγονοί τους, αφού η ιστορία μας έχει διδάξει και είναι ήδη γνωστές οι μέθοδοι που πρόκειται να ακολουθήσει η Τουρκία, για να εξαναγκάσει σε απομάκρυνση τους Έλληνες από την Κύπρο.

Και αυτό το νέο κεφάλαιο ντροπής για τον Ελληνισμό, δεν θα περιέχει μόνο την Κύπρο...

Του Δρα Άρη Πετάση*

α) είναι πλήρως δημοκρατική, ακριβώς όπως ισχύει σε όλες τις χώρες της ΕΕ (ώστε να είναι και βιώσιμη και δίκαιη)

β) διασφαλίζει την απρόσκοπτη συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και

γ) μας εξασφαλίζει πως η Τουρκία θα φύγει από την Κύπρο και δεν θα ξαναέλθει: όχι στο δικαίωμα στάθμευσης Τούρκικων στρατευμάτων και όχι στις «εγγυήσεις».

Ιδού η απάντηση του συνομιλητή μου διπλωμάτη: «η Τουρκία δεν δέχεται τίποτα από αυτά που μου είπες και έτσι η μόνη εφικτή λύση για τώρα είναι αυτή της Τουρκίας.» «Τότε,» συνέχισα, «η Τουρκία δεν θα πάρει την υπογραφή μας που η ίδια θέλει τόσο πολύ ώστε να νομιμοποιήσει όσα πήρε με την βία και την κατοχή.» «Συμφωνώ απόλυτα πως η υπογραφή σας είναι το πανίσχυρο σας όπλο,» μου είπε.

Διαβάζοντας το εξαίρετο βιβλίο του καθηγητή του Kings College London, Roderick Beaton με τίτλο, «Byron’s War» (Cambridge University Press) αντιλήφθηκα πως η επικοινωνιακή απάτη του δήθεν διλλήματος μεταξύ «εφικτού» και «ευκταίου» υπήρχε και κατά την διάρκεια επικού αγώνα 1821-32. Η επιλογή τότε ήταν μεταξύ:

α.) του «εφικτού» κάποιας αυτονομίας για την Ελλάδα που στην ουσία θα την έβαζε υπό τον πλήρη έλεγχο της Τουρκίας (τα ίδια περίπου αποτελέσματα όπως αυτά μιας «εφικτής» διζωνικής-δικοινοτικής λύσης) και

β.) του «ευκταίου» της πλήρους ελευθερίας της Ελλάδος.

Μεταξύ των θιασωτών του «εφικτού» δυστυχώς ήταν και πολλοί οπλαρχηγοί που υποστήριζαν την συγκεκριμένη επιλογή για δικούς τους ιδιοτελείς λόγους. Οι υποστηριχτές του «ευκταίου» (της πλήρους ελευθερίας της Ελλάδος) αποτελούνταν από τις ευγενέστερες και πιο ανιδιοτελείς προσωπικότητες του αγώνος, μεταξύ των οποίων και ο πρίγκιπας Δημήτριος Υψηλάντης (απόφοιτος των στρατιωτικών σχολών της μετα-επαναστατικής Γαλλίας,) οι μεγάλοι φιλέλληνες Lord Byron και Percy Shelly και οι διανοούμενοι της Πόλης αλλά και της διασποράς (τον τότε καιρό διανοούμενος και πατριώτης αποτελούσαν συνώνυμες λέξεις!)

Η ομάδα Υψηλάντη, λόγιων, κ.τ.λ. γνώριζαν με βεβαιότητα πως το «εφικτό» τελικά θα κατέληγε σε εθελούσια υποδούλωση με την ψήφο/σφραγίδα των σκλαβωμένων Ελλήνων. Έτσι, εισηγούνταν αντοχή, καρτέρια και τόλμη και όχι στην ηττοπάθεια. Δεν είναι ανάγκη να αναφέρω πως οι τότε υποστηρικτές του «εφικτού» και ηττοπαθείς κατηγορούσαν την ομάδα του «ευκταίου» σαν αιθεροβάμονες. Ευτυχώς, τελικά πρυτάνευσε ο πατριωτισμός και το αίσθημα αυτοσυντήρησης.

Το εφικτό αυτή την στιγμή ισοδυναμεί με την λύση που θέλει Τουρκία. Τίποτα άλλο. Οι θέσεις της Τουρκίας υποστηρίζονται και από τις φίλες προς αυτή χώρες για τα δικά τους συμφέροντα. Επιθυμούν διακαώς να αποενοχοποιηθεί η Τουρκία χωρίς να χάσει κανένα κεκτημένο της εισβολής. Και κυρίως, να οδεύσει προς ένταξη στην ΕΕ και να καταστεί παίχτης στους δικούς μας ενεργειακούς πόρους πράγμα που θα ωφελήσει και τις συγκεκριμένες χώρες (έλευση αγωγού μέσω Τουρκίας και φθηνότερη ενέργεια.) 

Ευτυχώς για μας, απαραίτητο στοιχείο της λύσης αποτελεί η υπογραφή μας. Γι’ αυτό και γυροφέρνουν οι διάφοροι δήθεν διαμεσολαβητές πιέζοντας για γρήγορη «εφικτή λύση» που θα ξεκλειδώνει για την Τουρκία και τους φίλους της το ντουλάπι με τον χρυσό.

Η θέση πως, «εφόσον υπογράψουμε εφικτή λύση ελευθερώνουμε την Κύπρο από την Τουρκία» αποτελεί ψευδαίσθηση για να μη πω, και ας μου επιτραπεί ο όρος, μωρία. Η υπογραφή μας τώρα θα μας υποδουλώσει μέχρι να φύγουμε για πάντα από την Κύπρο, εναγείς της ελληνικής ιστορίας μας.

Το όλο σκηνικό του «εφικτού» είναι ήδη καλά στημένο και το μόνο που απουσιάζει είναι η πολυπόθητη για την Τουρκία και τους φίλους της υπογραφή μας ώστε να ανοίξει η οδός προς τα Κυπριακά κοιτάσματα ενέργειας. Με την υπογραφή μας υπέρ του «εφικτού» θα καταστούμε ο μόνος λαός στην ιστορία που θα υποδουλωθεί με την δική του ψήφο κατατρεγμένος από τις κατάρες των ένδοξων προγόνων του.

* Ο δρ. Άρης Πετάσης είναι μέλος του Board of Trustees, International Fund, Moscow State Aviation University

Πηγή

http://kostasxan.blogspot.gr/2014/02/blog-post_797.html