«Η ΚΑΣΤΑ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ»
Τα πράγματα δεν πρόκειται να ξαναγίνουν, όπως ήταν. Η εποχή που το κράτος έθρεφε παχιές αγελάδες, με τον κόπο φιλότιμων πολιτών, παρέρχεται ανεπιστρεπτί. Ας μην περιμένουμε άλλο από παλιούς και νέους «σωτήρες».
Το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι στην ουσία μια φούσκα, η οποία από την φύση της θα σκάσει. Η κοινωνία οφείλει να βασιστεί στις δημιουργικές δυνάμεις της, αλλιώς κινδυνεύει να βρεθεί εγκλωβισμένη σε πρωτόγνωρες καταστάσεις.
Οι υποτιθέμενες «ευαισθησίες» πολιτικών και οικονομολόγων προς εύρεση τρόπων ελάφρυνσης των πολιτών είναι τουλάχιστον υποκριτικές, όσο υπάρχουν ακόμα υψηλοί φόροι, χαράτσια και τεκμαρτά.
Οι λύσεις είναι πάρα πολύ απλές. Ποιος, όμως, θα αντισταθεί στις «ντιρεκτίβες» των διαφόρων κέντρων αποφάσεων; Ποιος θα εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες του Ελληνισμού, την ώρα που στην παρούσα πολιτική σκηνή επικρατούν τα πολιτικά πάθη και οι εμμονές σε δόγματα, που ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα;
Τελικά μάλλον οι εξωτερικές εξελίξεις θα λειτουργήσουν ως αποτρεπτικός παράγοντας στην επιβολή κι άλλων δυσβάσταχτων μέτρων.
Η ισότιμη συνεργασία σε διεθνές και δη ευρωπαϊκό επίπεδο, κάτι που θα ήταν ίσως απαραίτητο στην εποχή μας, δεν δύναται να υπάρξει.
Αυτό, γιατί τα συγκρουόμενα συμφέροντα και οι διαφορετικές επιδιώξεις πάντα θα υπάρχουν, δικαιώνοντας τον Θουκυδίδη, τον οποίο κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να διαβάσει στα πολιτικά επιτελεία, έτσι ώστε να υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο σε περίπτωση που δεν βγουν οι όποιες προβλέψεις.
Αντ' αυτού ακολουθούν τις περιέχουσες στα «ευρωπαϊκά» εγχειρίδια ρήσεις, προκειμένου να συμπεριληφθούν στην «κάστα των καλών Ευρωπαίων».
Τα πράγματα δεν πρόκειται να ξαναγίνουν, όπως ήταν. Η εποχή που το κράτος έθρεφε παχιές αγελάδες, με τον κόπο φιλότιμων πολιτών, παρέρχεται ανεπιστρεπτί. Ας μην περιμένουμε άλλο από παλιούς και νέους «σωτήρες».
Το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι στην ουσία μια φούσκα, η οποία από την φύση της θα σκάσει. Η κοινωνία οφείλει να βασιστεί στις δημιουργικές δυνάμεις της, αλλιώς κινδυνεύει να βρεθεί εγκλωβισμένη σε πρωτόγνωρες καταστάσεις.
Τρανό
παράδειγμα είναι η περήφανη αγροτιά, η οποία «στριμώχτηκε» σε
συνεταιρισμούς, ούσα εξαρτημένη από επιδοτήσεις και κομματικές
υποσχέσεις. Έτσι το υπ' αριθμόν ένα ελεύθερο επάγγελμα κατάντησε
υπαλληλίκι του χειρίστου είδους. Τώρα που οι «πηγές» χρήματος στερεύουν,
τι θα γίνει;
Οι υποτιθέμενες «ευαισθησίες» πολιτικών και οικονομολόγων προς εύρεση τρόπων ελάφρυνσης των πολιτών είναι τουλάχιστον υποκριτικές, όσο υπάρχουν ακόμα υψηλοί φόροι, χαράτσια και τεκμαρτά.
Οι λύσεις είναι πάρα πολύ απλές. Ποιος, όμως, θα αντισταθεί στις «ντιρεκτίβες» των διαφόρων κέντρων αποφάσεων; Ποιος θα εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες του Ελληνισμού, την ώρα που στην παρούσα πολιτική σκηνή επικρατούν τα πολιτικά πάθη και οι εμμονές σε δόγματα, που ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα;
Τελικά μάλλον οι εξωτερικές εξελίξεις θα λειτουργήσουν ως αποτρεπτικός παράγοντας στην επιβολή κι άλλων δυσβάσταχτων μέτρων.
Η ισότιμη συνεργασία σε διεθνές και δη ευρωπαϊκό επίπεδο, κάτι που θα ήταν ίσως απαραίτητο στην εποχή μας, δεν δύναται να υπάρξει.
Αυτό, γιατί τα συγκρουόμενα συμφέροντα και οι διαφορετικές επιδιώξεις πάντα θα υπάρχουν, δικαιώνοντας τον Θουκυδίδη, τον οποίο κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να διαβάσει στα πολιτικά επιτελεία, έτσι ώστε να υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο σε περίπτωση που δεν βγουν οι όποιες προβλέψεις.
Αντ' αυτού ακολουθούν τις περιέχουσες στα «ευρωπαϊκά» εγχειρίδια ρήσεις, προκειμένου να συμπεριληφθούν στην «κάστα των καλών Ευρωπαίων».
http://eleftheriskepsii.blogspot.gr/2013/02/blog-post_15.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου