«Ζωή» πριν «φύγω» θέλω να σε «δω»…και «θα σε δω»…

Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

«..Δεν πάει άλλο…έτσι απλά….Σκέφτομαι διαρκώς να «τελειώσω» εδώ…και μετά το μετανοιώνω…ντρέπομαι….Αφού φτιάξω το «γράμμα», μετά το σκίζω…μέχρι που κάποια στιγμή θα γίνει έτσι, «ξαφνικά»…χωρίς γράμμα…απλά θα γίνει σε μια στιγμή έντασης…απόγνωσης»…..

- Τι είναι αυτό ρε Κώνειε; «Έφυγες με ανάποδα»; πας κι εσύ;

- Χαιρετισμούς στον Καρυωτάκη βρεεεε…

- Ρε Κώνειε, πλάκα μας κάνεις;

- Που να δείτε και τα υπόλοιπα…

- Νάτο, πλάκα μας κάνει ο Κώνειος..

- Είπα κι εγώ θα μας απαλλάξει από την παρουσία του…κι αν πάρει και κανένα τομάρι μαζί του, καλύτερα ακόμη.

- Που τα βρήκες ρε; Πάλι στα dark rooms βολτάριζες;

- Σκάστε ρε..υπάρχει κι άλλο…δείτε:

«…Χτες βράδυ έφαγα την τελευταία κονσέρβα…το ρεύμα κομμένο. Περιμένω όπου νά’ ναι να μου κόψουν και το νερό. Δεν αντέχω άλλο…θα δώσω τέρμα με τον μόνο αξιοπρεπή τρόπο που μου απομένει…θα πηδήξω από την Ακρόπολη…μπας και φιλοτιμηθεί κανείς και σωθεί κανένας άλλος…»…

 
- Παιδιά δεν είναι αστεία αυτά…μην τα διακωμωδείτε…

- Άσε ρε κοπελιά…εδώ μιλάμε για loosers…

- Όχι…..δεν είναι loosers…άνθρωποι κατεστραμμένοι είναι…κάλλιστα αύριο θα μπορούσες να είσαι εσύ στη θέση τους…

- Δε σφάξανε…την αγαπάω τη ζωούλα μου….προτιμώ να «θηλιάσω» κανέναν άλλον…

- Έχει δίκηο η Ίσιδα παιδιά…θέλετε να τα βάλετε να τα συζητήσουμε; Καλώς…αλλά μην τα διακωμωδείτε…

- Ρε παιδιά, αν όλοι κατέφευγαν στην αυτοκτονία τότε τι θα έμενε;

- Εντάξει, είναι ήττα του ανθρώπου όταν αποφασίζει να «κλείσει το διακόπτη», αλλά είναι κατανοητή ενέργεια. Η πείνα, η εξαθλίωση, η ταπείνωση είναι κακοί σύμβουλοι. Σκοτώνουν την ψυχολογία, την αισιοδοξία, την αυτοεκτίμηση. Μετά απ’ αυτό τι άλλο μένει;

- Παιδιά δεν είναι δυνατόν ένας ψυχικά υγιής άνθρωπος να αυτοκτονήσει. Σε οποιαδήποτε περίσταση. Οι δικλείδες ασφαλείας της «αυτοσυντήρησης» είναι πανίσχυρες. Ο «αυτόχειρας» πρέπει να έχει ιδιαίτερα βαρύ ψυχικό νόσημα. Κατάθλιψη και αυτοκτονικό ιδεασμό στο φουλ. Η «κρίση» είναι απλώς ο «καταλύτης», ο «εκλυτικός παράγοντας». Η «αφορμή». Επ’ ουδενί όμως η αιτία.

- Καλά τώρα. Όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν «οιονεί ψυχοπαθή». Στις κατάλληλες συνθήκες αυτό θα «διεγερθεί», θα «φουντώσει» και θα εκδηλωθεί ανάλογα.

- Πάλι γενικεύσεις ρε Σάουρον;  Ε, δεν θεωρώ τον εαυτό μου ψυχοπαθή που να χτυπιέσαι.

- Κι ο ποκαδόρος «δικαίωμα» επικαλείται Πανδώρα, αλλά κι αυτό αυθαίρετο είναι. Κι επ’ ουδενί δεν αναιρεί την αλήθεια αυτού που είπα.

- Παιδιά, αν δούμε το προφίλ αυτών που αυτοκτονούν θα δούμε πως κυριαρχούν οι άντρες. Λογικό είναι λοιπόν τα αντράκια της παρέας να προσπαθούν να γενικεύσουν ή/και να δικαιολογήσουν το φαινόμενο.

 

- Μπα; Λάθος στά’ πανε. Τις περισσότερες αυτοκτονίες τις επιχειρούν γυναίκες καλή μου. Απλώς οι άντρες είναι αυτοί που τις «πετυχαίνουν» σε μεγαλύτερα ποσοστά. Γι’ αυτό και στις στατιστικές «κυριαρχούν» αριθμητικά. Και βεβαίως, έτσι,  «αλλοιώνεται» το τελικό αποτέλεσμα.

- Δεν χρειάζονταν οι στατιστικές για να δούμε πως είστε πιο «καταστροφικοί».

- Ούτε για να δούμε εμείς ότι είστε πιο «αυτοκτονικές».

- Πέρα από αστειάκια, οι στατιστικές λένε και κάτι άλλο κύριοι και δεσποσύνες: ότι τη μερίδα του λέοντος στις αυτοκτονίες την έχουν οι «νεόπλουτοι». Αυτό τα λέει όλα. Πλήρης εξάρτηση από τον «υλισμό».

- Δεν ξέρω βρε παιδιά. Αλλά κάτι δεν μου πάει καλά σ’ αυτό.

- Γιατί βρε Πασιφάη; Όντως, ο άλλος εξάρτησε τα πάντα από τα χρήματα. Την καλή ζωή, το κύρος του, την έξωθεν «καλή εικόνα», το “prestige”. Χάνει τα λεφτά, τα χάνει και όλα αυτά. Και όντας ήδη – προφανώς – με βεβαρημένο ψυχοπαθολογικό υπόβαθρο – ασχέτως εαν το γνωρίζει ή όχι – καταλήγει στο απονενοημένο διάβημα.

- Και γιατί βρε παιδιά ο Τρίτος κόσμος δεν πάσχει από αυτοκτονίες παρά μόνον ο ανεπτυγμένος Βορράς; Εκεί δεν τα πάνε καλά με τη λατρεία των υλικών αγαθών;

- Για τον ίδιο λόγο που οι «μαθημένοι στη φτώχεια» παρίες του Βορρά επίσης δεν αυτοκτονούν. Έχουν μάθει στη φτώχεια τους και στην ανέχεια. Έχουν συνηθίσει να επιβιώνουν με λίγα.

- Βρε παιδιά δεν είναι όλοι οι άνεργοι νεόπλουτοι. Φτωχολογιά είναι. Πάλι γενικεύετε.

- Ούτε όλοι οι άνεργοι αυτοκτονούν όμως.

- Τα χρέη. Η πίστωση που μας έχωσαν όλους. Αυτή τα κάνει όλα.

- Εμ βέβαια, δεκαετία του ’70, εκεί τέλειωσαν οι «παχιές αγελάδες». Και χρειάζονταν έναν τρόπο για να συνεχιστεί η «κατανάλωση». Δώσε «πίστωση», κάρτες και δάνεια στον λαό λοιπόν. Τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο γενικά. Σε μας ήρθε λίγο αργότερα. Αλλά τ’ αποτελέσματα είναι σε όλον τον ανεπτυγμένο κόσμο τα ίδια. Μαζί και σε μάς. Τα λουζόμαστε τώρα. Πάει η αυτοκτονία σύννεφο.

- Ψυχρό μεν, αλλά και ο τωρινός άνεργος που μέχρι πριν λίγο ζούσε με χρέη σε επίπεδο ζωής ανώτερο απ’ αυτό που θα μπορούσε να σηκώσει, ένα είδος νεόπλουτου είναι.

- Νεόπλουτος: Είναι αυτό που λέμε ότι από όσο πιο ψηλά πέσεις τόσο πιο μεγάλος είναι ο γδούπος.

- Πάλι το διακωμωδείς Σάουρον αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι μάλλον έπεσες μέσα αυτή τη φορά.

- Το ξέρω καλή μου Ίριδα. Όπως πάντα.

- Κλείσε το μοναδικό σατανιστικό σου μάτι Σάουρον και πάψε να μας ξενερώνεις με τα αναίσθητα θανατερά σου.

- Χα… ξεχνάς καλή μου ότι τα «θανατερά» μου είναι που κουμαντάρουν τον κόσμο….ο Θάνατος…για δες με τι ασχολείστε τόση ώρα….

- Βρε αι στο διάολο νυχτιάτικα….

- Παιδιά, δεν ξέρω τι λένε οι στατιστικές κι εσείς αλλά αυτό που βλέπω εγώ είναι πως ίσως με τις πολλές αυτοκτονίες κάτι ν’ αλλάξει τελικά στην κοινωνία.

- Ε όχι ρε παιδιά να αυτοκτονήσουν οι μισοί μπας και αλλάξει κάτι για τους άλλους μισούς.

 
- Κι ούτε να τους κάνουμε τη χάρη. Αυτό που το βάζεις;

- Από πότε ρε παιδιά οι πολιτικοί έχουν ανθρώπινες χορδές ευαισθησίας για να επηρεαστούν θετικά από τέτοιες ακραίες ενέργειες αυτόχειρων συμπολιτών μας;

- Μόνον εαν ένοιωθαν πως κινδυνεύει η ζωή τους θα άλλαζαν πιθανόν συμπεριφορά.

- Έλα, δεν θέλω επιθετικές διαθέσεις…άντε με τα φονικά σας ένστικτα μερικοί μερικοί λες και παίζετε κανένα play station ….για ανθρώπινες ζωές αληθινών ανθρώπων μιλάμε….

- Ανθρώπων; Καλά οι αυτόχειρες, αλλά θεωρείται άνθρωπος αυτός που με μια του απόφαση καταδικάζει στην ανέχεια και τον αργό θάνατο εκατοντάδες χιλιάδες φτωχολογιάς;

- Έλα, μην το απολυτοποιείτε ούτε να το γενικεύετε έτσι….

- Ναι καλά, τραγούδα εσύ περί ηττοπαθή ουμανισμού….Απορώ γιατί όλοι αυτοί οι αυτόχειρες, αντί να αφαιρούν τη ζωή τους δεν αφαιρούν τη ζωή των θυτών τους.

- Ελάτε. Σας βρήκα κι άλλο. Οχιά διάβασε το παρακάτω και θα καταλάβεις γιατί επιλέγουν την αυτοχειρία αντί το φόνο:

«…διαρκώς ζω εναλασσόμενα πότε μέσα στην απόλυτη θλίψη, πότε μέσα στον απόλυτο θυμό…θέλω ν’ αποδώσω τη δικαιοσύνη που δεν αποδίδουν όλοι αυτοί που πρέπει να την αποδώσουν….θέλω ν’ αφαιρέσω ζωές…ζωές θυτών μας….αλλά δεν έχω όπως φαίνεται είτε τα μέσα είτε τα κότσια…είτε και τα δύο…πολύ θα ήθελα να αφαιρέσω πρώτα την άθλια ζωή μερικών απ’ αυτούς που με κατέστρεψαν και κατόπιν ν’ αφαιρέσω και τη δική μου τη ζωή…αλλά προφανώς είμαι ανίκανος για κάτι τόσο «ενεργητικό»…κι αμέσως μετά απ’ αυτή τη συνειδητοποίηση πέφτω πάντα ακόμη πιο βαθιά μέσα στη θλίψη…κι εκεί είναι που βιάζομαι ν’ αφαιρέσω αυτόν τον ασταμάτητο πόνο με όσο γίνεται πιο γρήγορο τρόπο…την αυτοκτονία…μετά έρχεται πάλι η λογική…ένστικτο αυτοσυντήρησης; Δεν ξέρω…επανέρχομαι για λίγο….δεν έχω περίθαλψη, ούτε λεφτά για ψυχίατρο και φάρμακα…παλεύω μόνος…όποτε έχω καμιά δεκάρα πίνω κανένα ποτήρι…παίρνω για λίγο δυνάμεις, ξανασκέφτομαι την προοπτική του να πάρω κάποιους μαζί μου και μετά ξανακαταρρέω…αντιλαμβάνομαι ότι αυτό το έργο με ξεπερνάει…και το μυαλό μου πλημμυρίζει και πάλι η σκέψη της απόλυτης αυτοεγκατάλειψης στην ανυπαρξία….στο θάνατο…στο θάνατό μου….»

 
- Ρε Κώνειε μας τά’ χεις κάνει τούμπανο απόψε….που τις βρήκες αυτές τις καταθλιπτικές αηδίες;  Πάλι στις μυστικές ομάδες των ψυχάκηδων βολόδερνες νυχτιάτικα; Και άλλαξε αυτό το σιχαμένο ψευδώνυμο ρε φίλε…άκου «Κώνειος»…

- Α, έχεις άδικο Άδωνι….με ένα τέτοιο «θανάσιμο ψευδώνυμο» σαρκάζω τον ίδιο το Θάνατο…ενώ εσύ ας πούμε με την δήθεν ερωτοτροπία σου με το «κάλλος» ίσα ίσα που φλερτάρεις με τον υλισμό τον οποίο υποκρύπτει ο υφέρπων ναρκισσισμός σου…και που μας έφερε εδώ που μας έφερε….ποιοί είπαμε αυτοκτονούν κυρίως; Οι … «νεόπλουτοι λάτρεις του υλισμού»;

- Ρε θα μας τρελάνετε και οι δύο απόψε; Εδώ κόσμος πεθαίνει κι εσείς το ρίχνετε σε αστείες σοφιστείες πεζοδρομίου;

- Παιδιά, πέρα από τις συνήθεις κερατοκοντρίτσες των αρσενικών της παρέας, διάβασε κανείς το παραπάνω;

- Ναι Ίσιδα…βεβαίως και το διάβασαν όλοι…γι’αυτό και προσπαθούν ν’ αλλάξουν θέμα συζήτησης…γιατί φρικάρανε…

- Ε, μπάστα σινιορίτες…από τι φρικάραμε δηλαδή; Την αυτοκτονία; Αφού διαρκώς το συζητάμε ξανά και ξανά αυτό το θέμα…

- Α, όχι από την αυτοκτονία αυτή καθεαυτή Κόνωνα….αλλά από την «ευθεία παραδοχή της ανημπόριας για ενεργητική αντίδραση»…

- Έχει δίκηο η Εκάτη παιδιά…το «κλειδί» στο παραπάνω δεν είναι η πρόθεση της αυτοκτονίας…είναι η παραδοχή πως θα ήθελε να πάρει κάποιους μαζί του και η δεύτερη παραδοχή της ανικανότητάς του να το κάνει πράξη…

- Και γιατί δεν μπορεί να το κάνει πράξη ρε παιδιά; Για να το δούμε λίγο..

- Πρώτον, δεν έχει τα μέσα. Δεύτερον, δεν έχει τα κότσια…τρίτον, και τα δύο….

- Προσθέτω τέταρτον…Δεν τό’ χει μέσα του να αφαιρέσει ανθρώπινη ζωή…δεν είναι και τόσο απλό βρε παιδιά…όσο θυμωμένος κι αν είσαι με κάποιον ή τό’ χεις ή δεν τό’ χεις να «σκοτώσεις»…

 
- Κι αυτό το γνωρίζουν βεβαίως οι θύτες και το εκμεταλλεύονται φυσικά…

- Ακριβώς…αλλά αυτή είναι η «μακροσκοπική» πλευρά του θέματος….η κοινωνιολογική…

- Και η άλλη πλευρά, του «θύματος», αν ξεφύγεις από την ατομική και το δεις ευρύτερα «ως γενική στάση ζωής του πλυθυσμού» σε κοινωνιολογική μετατρέπεται….

- Σωστόν…γιατί ειρηνική κοινωνία θα γεννήσει «μη πολεμικούς, μη-φονικούς ανθρώπους»…αντιθέτως, «πολεμική κοινωνία» θα γεννήσει «φονικούς ανθρώπους»….αυτούς που εύκολα θα σήκωναν το όπλο, όχι για να αυτοκτονήσουν αλλά για να σκοτώσουν….

- Να λοιπόν για ποιόν είναι χρήσιμη η «πλαδαρή, τρυφηλή κοινωνία που γεννάει πρόβατα»…..ονόματα δεν λέμε…

- Όχι βέβαια….

- Άρα, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι δεν επίκειται οσονούπω και αλλαγή του «μοντέλου κοινωνικής αντίδρασης»….οι αυτοκτονίες θα συνεχιστούν – εντεινόμενες επιπροσθέτως – αλλά «φόνοι ιθυνόντων/θυτών» δεν πρόκειται να ανακύψουν….δεν μπορείτε να πείτε, το έθεσα αρκετά «ψυχρά», έτσι;

- Ακριβώς…διότι πολύ απλά δεν είναι τέτοιο το «καλούπι», το «σκαρί» της κοινωνίας μας…

- Διαφωνώ…ούτε αυτοκτονίες γεννούσε ιστορικά το «καλούπι» της κοινωνίας μας…παρ’ όλα αυτά «μεταλλάχθηκε»…άλλαξε και τώρα τις γεννάει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς…σύντομα θα δούμε και την «άλλη μετάλλαξη»…θα γεννήσει και τους «εκτελεστές», θα το δείτε…

 

- Έτσι όπως το θέτεις, όντως έχει βάση….

- Παιδιά, δεν περνάει εύκολα κάποιος τη «λεπτή κόκκινη γραμμή»…δεν βάζει έτσι απλά όπλο στο χέρι του…

- Ούτε και την «γραμμή της αυτοκτονίας» δεν περνάει εύκολα, αλλά απ’ το «μηδέν» η κοινωνία μας έφτασε να έχει κάθε μέρα και μιάμισυ αυτοκτονία…τα φανερά και μετρήσιμα τουλάχιστον….γιατί όλοι ξέρουμε ότι οι αυτοκτονίες είναι πολύ περισσότερες….απλά δεν δηλώνονται…

- Όντως…εκεί που η κοινωνία μας ήταν στον διεθνή «στατιστικό πάτο» ως προς τις αυτοκτονίες, έφτασε να κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις διεθνώς….

- Δηλαδή, λέτε ότι εξίσου πιθανό θεωρείται να βρεθεί απότομα στις πρώτες θέσεις διεθνώς και ως προς την «αυτοδικία»;

- Ακριβώς.

- Δε νομίζω.

- Γιατί; Όσο απίθανη/πιθανή ήταν η μια περίπτωση άλλο τόσο είναι και η άλλη…

- Σωστό. Άλλωστε και οι δύο με τον θάνατο έχουν να κάνουν…γιατί δηλαδή θεωρείται πιο εύκολο να σκοτώσει κάποιος τον εαυτό του από το να σκοτώσει κάποιον άλλον;

- Έτσι. Άσε που από πλευράς ψυχολογίας πιο εύκολο θεωρείται να στραφεί κάποιος στον φόνο παρά στην αυτοκτονία….

- Δηλαδή όλα αυτή τη στιγμή είναι θέμα ενός «ξαφνικού κλικ»….

- Ακριβώς.

- Μα τι λέτε ρε παιδιά; Έτσι απλά και ξαφνικά γίνονται τέτοιες γιγάντιες κοινωνικές μεταβολές;

- Κανονικά όχι. Αλλά έλα που η πρόσφατη στατιστική εμπειρία στο ζήτημα των αυτοκτονιών αυτό ακριβώς έδειξε…

- Έλα μωρέ. Υπερβάλλεις. Τι έδειξε δηλαδή;

- Εννοώ πως ξεκίνησαν κάποιοι λίγοι να αυτοκτονούν με «δημόσιο τρόπο» κι εν ριπή οφθαλμού οι αυτοκτονίες μετατράπηκαν σε «φαινόμενο ευρείας διάδοσης»….τόσο απλά….ακριβώς ένα «κλικ»….

- Τουτέστιν, συμπερασματικά: με το που θα βγουν δημόσια οι «πρώτοι εκτελεστές» θα γίνει κι αυτό μια «αυτοτροφοδοτούμενη καταιγίδα αυτοδικίας κι εκτελέσεων»….

 

        Εικόνα: Γαλλική Επανάσταση, Ελευθερία, Ντελακρουά
- Ακριβώς….είμαστε ενώπιον μιας από τις σφοδρότερες θύελλες που πέρασε ποτέ η κοινωνία μας…..

- Τώρα δηλαδή να λυπηθούμε ή να χαρούμε με αυτό;

- Δεν τίθεται έτσι το θέμα.

- Αλλά πως τίθεται με όλα αυτά τα θανάσιμα χτυπήματα που τρώει απανωτά ο λαός μας από τις ηγεσίες του τόσα χρόνια;

- Τίθεται σε μια και μόνη οπτική: έρχονται ριζικές μεταλλάξεις της κοινωνίας μας…ριζικότατες…και εκείνη η επόμενη κοινωνία που θα γεννηθεί από την τωρινή θα είναι απείρως πιο «άγρια»…και πολεμική…που σημαίνει ότι θα γεννήσει και τις ανάλογες νέες εξίσου Πολεμικές Ηγεσίες….και βεβαίως, ανάλογες «Πολεμικές Καταστάσεις»….έτσι γενικά….

- Μπαα…ίσως φρεναριστεί…το «πέταγμα της Πεταλούδας» και οι «θεωρίες της τυχαιότητας και του Χάους» έχουν πάντα δύο όψεις και οι δύο εξίσου πιθανές και απρόβλεπτες….

- Εγώ βλέπω τη μια πεταλούδα…τον «πρώτο εκτελεστή» να έρχεται….Βλέπεις εσύ την δεύτερη; Βλέπεις κανέναν να έχει την διάθεση να το φρενάρει;

- Παιδιά, το πρώτο που θα έπρεπε  να γίνει – εαν υπήρχε όντως η διάθεση να «φρεναριστεί» μια τέτοια εξέλιξη – θα ήταν να χαριστούν τα χρέη των πολιτών, να τους χορηγηθεί γενναία οικονομική βοήθεια και να χτυπήσουν αμείλικτα όλους αυτούς που «ευθύνονται» για όλο αυτό το κακό….βλέπει κανείς διάθεση από κανέναν «εκεί πάνω» να συμβεί κάτι τέτοιο;

- Άστο, κατάλαβα που πάμε….

 
- Χαχαχα….το «ένα Δαχτυλίδι μου θα ορίσει όλα τα υπόλοιπα»…

- Σάουρον την είπες πάλι…

Γιώργος Ανεστόπουλος

Αναρτήθηκε από Γεράκι του Αιγαίου 

 

http://www.arxaiaithomi.gr