ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ: «ΑΓΙΟ» ΦΩΣ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ ΤΩΝ «ΑΓΙΟΤΑΦΙΤΩΝ» Χριστιανοί καταγγέλλουν το άγιο φως ως απάτη!
«ΑΓΙΟ» ΦΩΣ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ ΤΩΝ «ΑΓΙΟΤΑΦΙΤΩΝ»
Στο άρθρο αυτό, για την πλαστότητα του «αγίου» φωτός, θα αποδείξουμε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία, με την απάτη των αγιοταφιτών περί του απατηλού, αντί του Θεϊκού φωτός, βρίσκετε κάτω από το ανάθεμα της Βίβλου.
Είναι γνωστή ανά τους αιώνες, η τελετή του «αγίου» φωτός στο πατριαρχείο των Ιεροσολύμων κάθε χρόνο, την ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου. Ο Ορθόδοξος πατριάρχης μεταδίδει το φως αυτό στους παρευρισκομένους πιστούς με θαυματουργικό, όπως υποστηρίζει τρόπο. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ας τα δούμε με την σειρά.
Πληροφορίες από κληρικό του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, που συνομίλησε με τον κ. Στυλιανό Χαραλαμπάκη, Χριστιανό εκκλησιαστικό συγγραφέα, το 1964, αποκαλύπτουν τα εξής περιγραφικά στοιχεία:
«Τα περί του λεγομένου θαύματος του αγίου φωτός, δεν είναι δυνατόν να κοινοποιηθούν, λόγω σκανδάλου. Ευχαρίστως όμως, εφ'; όσον μ'; ερωτάτε, θα σας είπω εν περιλήψει πως γίνετε η τελετή και πώς λαμβάνετε το «άγιον» φως». «Την Μεγάλην Παρασκευήν και μετά την περιφοράν του επιταφίου πέριξ του Παναγίου Τάφου, ο Πατριάρχης τοποθετεί τον Επιτάφιον επί του Τάφου. Κατόπιν τούτου σβήνουν όλα τα κανδήλια τα εντός και εκτός του Τάφου. Την επομένην, Μέγα Σάββατον, ο Σκευοφύλαξ μεταφέρει κεκαλυμμένην με αργυρούν κάλυμμα, μία ειδικήν κανδήλα αναμμένην, την οποίαν τοποθετεί εντός του Παναγίου Τάφου. Εν συνεχεία ο διοικητής των Ιεροσολύμων σφραγίζει τον Τάφον. Ενώ λοιπόν, πάντα τα φώτα και τα κανδήλια έχουν σβυσθή, η ειδική κανδήλα εντός του Τάφου παραμένει αναμμένη. Την 10ην ώραν και μετά την σχετικήν λιτανείαν πέριξ του Αγίου Τάφου, κατά την οποίαν ψάλουν το λυχνικόν «φως ιλαρόν», ανοίγονται αι πύλαι του Ναού του Παναγίου Τάφου και εισέρχεται ο λαός. Συγχρόνως ανοίγει και η πύλη του Κουβουκλίου εις την οποίαν ευρίσκεται ο Τάφος και εισέρχεται ο Πατριάρχης, αφού προηγουμένως τυπικώς αφαιρεί τα αρχιερατικά του άμφια και μένει μόνον με το στιχάριον. Μετά από μίαν σχετικήν τυπικήν προσευχήν, λαμβάνει το «άγιον» φως, όχι βεβαίως θαυματουργικώς, δια να είμαι ειλικρινής, αλλά ανάπτει τον πυρσόν του από την αναμμένην ειδικήν κανδήλα την οποίαν είχε μεταφέρει προηγουμένως ο Σκευοφύλαξ. Αυτή με λίγα λόγια ειναι είναι η διαδικασία περί του «αγίου» φωτός».
Υπάρχει όμως και δεύτερος τρόπος για να πάρουν το πλαστό αυτό φως. Επαλείφουν την πλάκα του Τάφου με Φώσφορο, από την προηγούμενη μέρα, και ο Πατριάρχης τρίβει την πλάκα με βαμβάκι και αναδύετε φως.
Αυτό το παπαδοκατασκεύασμα 
, δηλαδή την τελετή του «αγίου» φωτός, είχαν την απαίτηση να το κάνουν και «ΜΥΣΤΗΡΙΟ», και να αναγραφόταν σαν «ΤΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ». Ευτυχώς όμως, ο Αριστόβουλος, τότε Μητροπολίτης Κυριακουπόλεως, αντέδρασε λέγοντας: «Όχι, αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνει, διότι δεν είναι μυστήριον, είναι δικό μας κατασκεύασμα. Ο κόσμος πλέον μας έχει αντιληφθεί».
, δηλαδή την τελετή του «αγίου» φωτός, είχαν την απαίτηση να το κάνουν και «ΜΥΣΤΗΡΙΟ», και να αναγραφόταν σαν «ΤΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ». Ευτυχώς όμως, ο Αριστόβουλος, τότε Μητροπολίτης Κυριακουπόλεως, αντέδρασε λέγοντας: «Όχι, αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνει, διότι δεν είναι μυστήριον, είναι δικό μας κατασκεύασμα. Ο κόσμος πλέον μας έχει αντιληφθεί». Δεν ήταν όμως μόνον ο Αριστόβουλος που κατάλαβε ότι ο κόσμος αντιλήφθηκε τις καλογερικές απάτες, αλλά και άλλες ιστορικές φωνές φωνάζουν ανά τους αιώνες γι'; αυτό το ορθόδοξο κατρακύλισμα!!! Η Εγκυκλοπαίδεια Παύλου Δρανδάκη (πρώην Πυρσός), χαρακτηρίζει το κατασκεύασμα αυτό, ως θεατρική τελετή βάρβαρου φανατισμού, και γράφει μεταξύ άλλων: «Είναι μία απο τας ασχημοτέρας επιδείξεις της Θρησκοληψίας όχλου βαρβάρου... είναι δε, τόσος ο φανατισμός ώστε νομίζεται οτι το φώς αυτό φωτίζει, αλλά δεν καίει και δι΄ αυτό το πλησιάζουν εις το στήθος των, περιλούουν δι΄ αυτού τον πώγωνα και βαπτίζουν εις την φλόγα την χείρα. Εννοείται ότι τάς κινήσεις αυτάς κάνουν ακαριαίως, ότε ο ιδρώς δυσχεραίνει την καύσιν. Ουδείς τολμά επί έν λεπτόν να κρατήση την χείρα εις την φλόγα ή τον πώγωνα...και έτι δυσχερέστερον ότι η Εκκλησία αφήνει να υποκαίει την δεισιδαιμονίαν αντί στεντορείως να φωνάξη ότι δέν πρόκειται περί θαύματος».
Εξ΄ άλλου, και ο σοφός διδάσκαλος του γένους, Αδαμάντιος Κοραής, μας πληροφορεί σχετικά περί του (ανα)θέματος, λέγοντας στον τρίτο τόμο, του βιβλίου του «ΑΤΑΚΤΑ», ότι, οι χριστιανοί Πατέρες δεν αναφέρουν τίποτα μέχρι τον 9ον μ.Χ αιώνα περί του «αγίου» φωτός, και αφού αναγνωρίζει μόνο τον Ιησού Χριστό ως το Αληθινό Φως, αποκαλεί τους Αγιοταφίτες ιερείς λαοπλάνους.
Γράφει επίσης ότι : «Το ψευδόθαυμα αυτό το πιστεύουν ολίγοι, ίσως τινές δια μωρίαν και άλλοι δι΄ αισχροκέρδειαν ... Ουδέ ο Χρυσόστομος το επίστευεν ή μάλλον ουδέ το εγνώριζε, διότι, άν εις τον καιρόν του εθαυματουργείτο το άγιον φώς, πώς ήτο δυνατόν να λέγη ότι δέν εγίνοντο πλέον θαύματα;».
Η τελετή αυτή τοποθετείται στο έτος 870 μ.Χ περίπου, και «εφευρέτης» της ήταν ο Μοναχός Βερνάρδος της Δυτικής Εκκλησίας. Οι κατηχήσεις του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Κύριλλου, δεν αναφέρουν τίποτα περί του «αγίου» φωτός, ούτε κάνουν λόγο περί αυτού οι Ανατολικοί Πατέρες μέχρι την 12η εκατονταετηρίδα, όπως είναι οι: Θεοδώρητος, Ιλάριος, Ισίδωρος, Βασίλειος Σελεύκειας, Ιωάννης Δαμασκηνός καθώς και ο Πατριάρχης Φώτιος.
Ας μη μας διαφεύγει και η ιστορική αλήθεια, που αναφέρει ότι, στους χρόνους εκείνους οι Χριστιανοί επισκέπτονταν τους Αγίους Τόπους για να προσκυνήσουν τα εδάφη που τα πάτησαν τα πόδια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Όταν όμως οι Σαρακηνοί, οπαδοί του Μωάμεθ, κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ και ερήμωσαν τα πάντα, οι προσκυνητές έπαψαν πλέον να κατέρχονται. Για να ανανεωθεί ο ζήλος των προσκυνητών, ο Αυτοκράτορας της Δύσης Μέγας Κάρολος, με άδεια του Καλιφά, βασιλιά των Σαρακηνών, στόλισε την Ιερουσαλήμ με Μοναστήρια και Εκκλησίες. Μετά τον θάνατο και των δύο αρχόντων οι Αραβες άρχισαν πάλι τις καταστροφές και έτσι οι προσκυνητές και πάλι λιγόστεψαν, όπως και τα... κέρδη των μοναχών.
Και ο Κοραής μας λέει πάλι: «Οι Μοναχοί, ώς φρόνιμοι, δεν άργησαν να θεραπεύσωσι την δυστυχίαν, επινοήσαντες το θαύμα του αγίου φωτός». Έτσι, για κάποιο διάστημα, με «νύχια και με δόντια» οι μοναχοί κράτησαν το εφεύρημα τους αυτό γεμίζοντας τα φυλακτήρια τους με τα αργύρια των αφελών πιστών. Στις αρχές του 11ου αιώνα, ο Σουλτάνος της Αιγύπτου, Αχέμ Βαμριλλάχ, «ακούσας ότι εγίνετο με δόλον των ιερέων θαύμα ετήσιον εις την Ιερουσαλήμ, ωργίσθη τόσον, ώστε και τον Ναόν του Αγίου Τάφου κατέσκαψε, και όλα τα ευρεθέντα εις αυτό πλούτη μετέφερεν εις το βασιλικόν του θυσαυρόν» (MOSHEM).
Παρ΄ όλα αυτά, και πάλι οι Μοναχοί κατάφεραν να ξανανοίξουν το επικερδές εργοστάσιο τους, και εξακολούθησαν το «θαύμα» τους. Για να απαλλαγούν και από την ενόχληση των Αράβων, επενόησαν και την εγκληματική εκστρατεία των Σταυροφοριών. Μετά τις Σταυροφορίες, οι Λατίνοι παρέμειναν για 88 χρόνια στην Ιερουσαλήμ, και έθρεψαν με το θαύμα τους αυτό την ακολασία τους. Μετά το επικερδές αυτό εμπόριο πέρασε στα χέρια των Δυτικών, και συνεχίζετε μέχρι και σήμερα !!!
Ο Αδαμάντιος Κοραής μας λέει και πάλι: «';Όπου βλέπεις θρησκείαν μολυσμένην, συμπέρανε, ότι η βαρβαρότης των πιστευόντων είναι ανάλογος του μολυσμού» Και συνεχίζει λέγοντας: «Δοκίμασε να κηρύξης εις τους προσκυνητάς, ότι ματαίως εξοδεύουν τόσα χρήματα, ματαίως κοπιάζουν ταξιδεύοντες μακράν δια θαύμα, δοκίμασε να διδάξης την τόσην απλήν αλήθειαν ταύτην, και θέλεις ιδεί στράτευμα προσκυνητών μεθυσμένων, ή (ώς δέν αισχύνονται να ονομάζωνται) Χατζήδων, στρατηγούμενον απο ολίγους θρασυτάτους γόητας, πνέοντας τον όλεθρον σου, ώς ανατροπέως των καθεστώτων».
Μετά από όλα αυτά, θα πάψη επιτέλους η πλάνη των πεπλανημένων, και περισσότερο των πολιτικών αρχηγών του δύσμοιρου αυτού κράτους που λέγεται Ελλάδα; Με την υπόθαλψη των «εγκληματιών» κατά της ανθρώπινης ψυχής, παπάδων, επιβαρύνει τους Έλληνες φορολογούμενους με την υποδοχή του «αγίου» φωτός (όπως την Ολυμπιακή φλόγα), με τιμές αρχηγού κράτους(!!!).
Το κυριότερο όμως είναι η αφύπνιση των προσκυνητών του ψευδοθαύματος αυτού, διότι εκτός που στερούν το ψωμί των παιδιών τους για το μακρύ ταξίδι στα Ιεροσόλυμα, στερούν και την ψυχή τους από τις ευλογίες Του Θεού, και περισσότερο δεν γνωρίζουν το Αληθεινό Φως..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου