Μερικές σκέψεις για το πρόγραμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων...

Έχουμε την άποψη ότι, το πρόγραμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων (το οποίο, αν μη τι άλλο, ευτυχώς «ταράζει τα νερά», αφού είναι το πρώτο που εμφανίζεται), είναι μεν σε γενικές γραμμές αρκετά καλό, αλλά πολύ θεωρητικό – ενώ η στελέχωση των επιτροπών που αναφέρονται (λογιστικός έλεγχος, γερμανικές επανορθώσεις κλπ.), θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνει και εξειδικευμένα άτομα από άλλες χώρες της ΕΕ, έτσι ώστε να έχουν το απαιτούμενο «αντικειμενικό κύρος».

Το πρόγραμμα θα όφειλε λοιπόν να συμπληρωθεί με ακριβή νούμερα, τα οποία να πείθουν για τη δυνατότητα του να εφαρμοσθεί στην πράξη.

Για παράδειγμα, κοστολόγηση της κατώτατης σύνταξης που προτείνεται, δαπάνες και έσοδα σε σύγκριση με τον υφιστάμενο κρατικό προϋπολογισμό-μεσοπρόθεσμο, μία πρώτη αριθμητική προσέγγιση του σημερινού δημοσίου χρέους με το επιτόκιο που «αποδέχεται» η προτεινόμενη «αναθεώρηση» του, μία εφικτή πρόταση αποπληρωμής του (χρεολύσια), το λογιστικό έλεγχο του χρέους σε τμήματα (νόμιμο, επαχθές, παράνομο, ημιεπαχθές) κλπ. Στα πλαίσια αυτά, θα έπρεπε να υπάρχει ένας ακριβής σχεδιασμός μεσοπρόθεσμης χρηματοδότησης του δημοσίου, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται ο χρόνος που απαιτούν οι διαπραγματεύσεις για την εκδίωξη της Τρόικας.

Νομίζουμε ότι, η κατάρτιση ενός Ισολογισμού του κράτους, όπου στη μία πλευρά του θα είναι το Παθητικό (χρέος) και στην άλλη το Ενεργητικό (ακίνητη δημόσια περιουσία, κρατικές επιχειρήσεις, υπόγειος πλούτος, γερμανικές επανορθώσεις ή ότι άλλο), θα έπρεπε να είναι στις πρώτες προτεραιότητες – επίσης με κατά το δυνατόν ακριβή αριθμητικά στοιχεία.

Επί πλέον, θεωρούμε απαραίτητη τη στελέχωση μίας υποθετικής κυβέρνησης από τα ικανότερα μέλη της νέας παράταξης, με βιογραφικά τους και με μία αντικειμενική παρουσία τους – αφού η χώρα απαιτεί την ύπαρξη κομμάτων, με σαφείς κυβερνητικές δυνατότητες. Όσον αφορά δε την κρατική επενδυτική τράπεζα «τύπου Kfw», τη οποία έχουμε προτείνει και εμείς σε αρκετά κείμενα μας, θεωρούμε ότι δεν θα έπρεπε να εξελιχθεί σε μία υπερτράπεζα, με ιδιοκτησία όλη τη δημόσια περιουσία – ενώ η στελέχωση της θα όφειλε να απασχολήσει περισσότερο ίσως από το αντικείμενο της.

Η πρόταση εξασφάλισης πλειοψηφικού μεριδίου στην, ιδιωτική ουσιαστικά, Τράπεζα της Ελλάδας, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση – αν και πολύ δύσκολο να επιτευχθεί, αφού μάλλον δεν θα συμφωνούσαν οι μέτοχοι της. Εναλλακτικά λοιπόν θα μπορούσε να «καταργηθεί» η άδεια λειτουργίας της ως κεντρική τράπεζα και να δοθεί σε μία κρατική καινούργια – η οποία θα συστηνόταν ακριβώς για το σκοπό αυτό (όπως η γερμανική Bundesbank).

Η πρόταση για διαγραφή μέρους του ιδιωτικού χρέους (νοικοκυριά, επιχειρήσεις) είναι μεν σωστή, αλλά δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση προτεραιότητα. Αν και δεν είμαστε υπέρ των τραπεζών (ειδικά λόγω του ότι δανείζονταν από την ΕΚΤ με 1% και δάνειζαν το δημόσιο με πάνω από 5%, ενώ πολλά από τα δάνεια τους προς τα νοικοκυριά λαι τις επιχειρήσεις ήταν με τοκογλυφικά επιτόκια), θεωρούμε ότι δεν είναι δυνατή μία δεύτερη ανακεφαλαιοποίηση τους, για να καλυφθεί η νέα διαγραφή, πριν ακόμη ολοκληρωθεί η πρώτη. Ας μην ξεχνάμε δε ότι, η χρεοκοπία των τραπεζών δεν οφείλεται στις ίδιες, αλλά στο κράτος – το οποίο διέγραψε το 75% σχεδόν των οφειλών του απέναντι τους (ομόλογα), πυροβολώντας ουσιαστικά τα πόδια του.

Τέλος, υπάρχουν ορισμένες απορίες, οι οποίες θα απασχολούν ίσως αρκετούς από εμάς: (α) είναι μέσα στις προθέσεις του νέου κόμματος ο διαχωρισμός της εκτελεστικής (κυβέρνηση) από τη νομοθετική (βουλή) εξουσία, όπου δεν θα μπορούν να συμμετέχουν άτομα και στη μία και στην άλλη; (β) είναι στα σχέδια του η άμεση δημοκρατία, η απ’ ευθείας συμμετοχή δηλαδή των Πολιτών στην ψήφιση των σημαντικών αποφάσεων, με απώτερο στόχο τη λειτουργία ενός πολιτεύματος «διαρκούς ενημέρωσης και ψηφοφορίας των Πολιτών», κατά τα ελβετικά πρότυπα;

Σε κάθε περίπτωση, η νέα αυτή παράταξη είναι μία εναλλακτική επιλογή για όλους όσους δεν επιθυμούν μία κεντρικά κατευθυνόμενη Οικονομία – είτε την «ερμαφρόδιτη», έτσι όπως περιγράφεται από το νεαρό πρόεδρο του συνασπισμού («θα πάρουμε τα χρήματα των πλουσίων, θα προβούμε σε διώξεις επιχειρηματιών, θα ζητήσουμε τα κλειδιά των τραπεζών κρατικοποιώντας τες, δεν θα πληρώσουμε ούτε ευρώ του χρέους», αλλά θα παραμείνουμε στη φιλελεύθερη Ευρωζώνη κλπ.), είτε τη «δογματική», «αρτηριοσκληρωτική» αλλά καθαρότατη, συνεπή και σαφή του κομμουνιστικού κόμματος.

Επίσης για όσους επιθυμούν να επιλέξουν μικρά κόμματα, επειδή δεν θέλουν να συμβάλλουν με την ψήφο τους στην παγίωση της υποδούλωσης της πατρίδας τους στους δανειστές της - «επιβραβεύοντας» τα κόμματα που την οδήγησαν στη χρεοκοπία και δίνοντας τους τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν πάνω από 150 έδρες.

Vassilis Viliardos

 

http://logioshermes.blogspot.com/2012/04/blog-post_7579.html