Από τον θαυμασμό στο μίσος...

• Tου Παναγιώτη Τραιανού*

Η Γερμανία είναι η Ευρωπαία "κόρη", που ονειρεύτηκε κάποτε να γίνει "Ελλάδα" και κατέληξε να γίνει βάρβαρη "Μέγαιρα" που βασανίζει την Ελλάδα. Η φιλόδοξη "κόρη", η οποία, μόλις συνειδητοποίησε την ύπαρξή της, επέλεξε να μοιάσει σε ένα από τα πλέον δύσκολα πρότυπα που υπάρχουν. Στη συνέχεια τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα επιθυμούσε η ίδια και φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση. Κακόπεσε η "κόρη" σε ατυχείς επιλογές και από την αγάπη και τον θαυμασμό κινδυνεύουμε να πάμε κατ’ ευθείαν στο μίσος. Έμπλεξε με λάθος ανθρώπους και η αγάπη της ξεθώριασε.

Αυτό δεν είναι και τόσο παράξενο για κάποιον που έχει γνώσεις ανθρώπινης ψυχολογίας. Συμβαίνει πολλές φορές, όταν αγαπάς κάτι πολύ και θέλεις απεγνωσμένα να του μοιάσεις, να μην το καταφέρνεις και στο τέλος να το μισείς. Να θέλεις τόσο πολύ να γίνεις γιατρός, που, αν δεν το καταφέρεις, να μισείς ολόκληρη την ιατρική επιστήμη. Μιλάμε για το σύνδρομο αυτού, που, εξαιτίας ενός τεράστιου θαυμασμού για το είδωλό του, έγινε κομπλεξικός απέναντί του, με αποτέλεσμα στο τέλος να το μισήσει και με τις πράξεις του να επιβεβαιώσει τη γνωστή ρήση του "ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντως".

Αυτές οι σκέψεις στροβιλίζονται στο μυαλό κάποιου, ο οποίος βλέπει την σχεδόν καθημερινή έκρηξη του ανθελληνισμού στο σημερινό Βερολίνο. Για κάποιον, που γνωρίζει τη γερμανική ιστορία, το φαινόμενο αυτό είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό. Εντυπωσιάζεται από την αναπάντεχη και σχεδόν αδικαιολόγητη έξαρση αυτού του φαινομένου και τη συνεχή επιδείνωσή του. Μιλάμε για πραγματικό πάθος. Στη χώρα αυτή, όπου λατρεύτηκε το ελληνικό πνεύμα όσο πουθενά αλλού στην Ευρώπη, σήμερα κυριαρχεί ένας τυφλός ανθελληνισμός.

Στο Βερολίνο κάποτε έχτιζαν τη γερμανική αυτοκρατορία, βάζοντας ως "θεμέλιο" το ελληνοπρεπέστατο Ράιχσταγκ και τώρα ονειρεύονται τη νέα του αυτοκρατορία με θεμέλιο την Bild και βρισιές κατά της Ελλάδας. Στο Μόναχο κάποτε έστηναν ολόκληρες ελληνικές λεωφόρους, για να μοιάζει η πατρίδα τους με την Ελλάδα και σήμερα η λέξη Griechenland κινδυνεύει να ταυτιστεί με την απόλυτη αθλιότητα. Κάποτε οι Γερμανοί φιλόσοφοι ονειρεύονταν να δημιουργήσουν στο κέντρο της Ευρώπης μια "ελληνική" κοινωνία αρίστων πολιτών και σήμερα η λέξη "Έλληνας" ταυτίζεται με τον τεμπέλη, τον κλέφτη και τον ασυνείδητο πολίτη. Σύμβολα του ελληνισμού, τα οποία μέχρι τώρα ήταν στην κυριολεξία "ιερά" για τη μορφωμένη κυρίως μερίδα της γερμανικής κοινωνίας, έγιναν "εργαλεία" προπαγάνδας του πεζοδρομίου. Θα τρίζουν τα κόκαλα του Γκαίτε και του Νίτσε, βλέποντας συμπατριώτες τους να βάζουν την Αφροδίτη να συμπεριφέρεται σαν μεθυσμένη τουρίστρια.

Μιλάμε για πραγματικό παροξυσμό. Άνθρωποι σαν τη Μέρκελ, τον Βεστερβέλε, τον Σόιμπλε ή τον Ρέσλερ καθημερινά επιτίθενται στην Ελλάδα. Σχεδόν ηδονίζονται, όταν εμφανίζονται να "μαλώνουν" ή να "προσβάλουν" τους Έλληνες. Στα μάτια τους διακρίνεις την ηδονή αυτού, ο οποίος καταφέρνει και "μαστιγώνει" τον εφιάλτη του. Μιλάμε για περίεργα πράγματα. Μιλάμε για ανεξήγητα πράγματα. Γιατί είναι περίεργα και ανεξήγητα; Γιατί όλα αυτά κανονικά δεν θα έπρεπε να συμβαίνουν. Οι Γερμανοί, από τη στιγμή που γεννιούνται, ζουν και "αναπνέουν" ελληνικά.

Αυτό δεν είναι τυχαίο και ούτε είναι ένα πρόσκαιρο φαινόμενο. Έτσι είναι "χτισμένη" η Γερμανία. Με ελληνικό "σπέρμα" είναι φτιαγμένη η Γερμανία. Από την αρχή της ύπαρξής της μέχρι σήμερα. Είτε μιλάμε για Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είτε για Πρωσία είτε για Σαξονία είτε για Αυστροουγγαρία. Ελληνογενής είναι η Γερμανία σε όλες τις φάσεις της ζωής της. Από την Ελλάδα "δανείστηκε" κεφάλαιο η Γερμανία ως "εκπολιτισμένη", για να σταθεί δίπλα στη Ρώμη που την γοήτευε. Από την Ελλάδα "ξαναδανείστηκε" κεφάλαιο ως "διαμαρτυρόμενη", όταν θέλησε να ξεφύγει από την κηδεμονία της Ρώμης. Είτε ως έθνος που εκπολιτίσθηκε είτε ως θρησκευτικό δόγμα, που ανδρώθηκε στο κέντρο της Ευρώπης, το "ταμείο" όπου πήγαιναν πάντα οι Γερμανοί για "δάνεια" ήταν ένα: Η Ελλάδα.

ΠΗΓΗ: "ΕΑΜ Β' - ΥΔΡΟΧΟΟΣ" (απόσπασμα)

http://kostasxan.blogspot.com/2012/02/blog-post_758.html