ΑΥΤΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ... ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ???

Το ΠΟΦ για έβδομη φορά πραγματοποιεί έρευνα με τη συμμετοχή 500 κορυφαίων επιχειρηματιών, διευθυντών και κρατικών αξιωματούχων, επιστημόνων και πολιτικών με τη μεγαλύτερη επιρροή. Συγκεκριμένα τους ζητήθηκε να αξιολογήσουν τα 50 παγκόσμια ρίσκα σε 5 κατηγορίες – οικονομική, κοινωνική, γεωπολιτική, τεχνολογική και οικολογική. Χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα βαθμολογίας – από ένα («ουσιαστικά αποκλείεται») ως το πέντε («ουσιαστικά 100% επίδραση»).

Στις δύο πρώτες κατηγορίες ως βασικά ρίσκα έχουν κριθεί το χάσμα μεταξύ των κοινωνικών στρωμάτων και τα χρόνια δημοσιονομικά ανισοζύγια. Και αυτό μας αναγκάζει αμέσως να θυμηθούμε την «αραβική άνοιξη», το κίνημα «Occupy Wall Street» («Κατάλαβε το Γουόλ-στριτ»), την κρίση χρέους στην Ευρώπη και τη δημοσιονομική στις ΗΠΑ. Ακολουθεί σχετικό σχόλιο του Πάβελ Σβιατενκόφ:

- Η πλειονότητα αυτών των προκλήσεων μπορεί να συνενωθεί σε ένα θέμα και να συνδεθεί με το θέμα της παγκοσμιοποίησης. Στον κόσμο εμφανίζονται ολόκληρες τάξεις και κοινωνικές ομάδες, οι οποίες δεν συνδέουν τον εαυτό τους με συγκεκριμένα κράτη, αλλά με τεχνολογίες, με την επιχειρηματική δραστηριότητα και με ορισμένο επίπεδο ελευθεριών και ευημερίας. Και από την άλλη τα περισσότερα κράτη υστερούν από τα πρότυπα, τα οποία επιβάλλει η παγκόσμια αφρόκρεμα, και δεν μπορούν να δώσουν στους λαούς τους ό,τι θέλουν εκείνοι υπό την επίδραση της διαφήμισης ή της προπαγάνδας...

Επίσης στον κατάλογο των παγκόσμιων απειλών περιλαμβάνεται το ρίσκο της ανεπάρκειας υδάτινων πόρων και τροφίμων. Δεν έμεινε στο περιθώριο ούτε το Διαδίκτυο. Σημειώθηκε ότι η επιρροή του αυξάνεται, όμως το Ίντερνετ εμπερικλείει αρκετούς κινδύνους. Οι κύριοι από αυτούς τους κινδύνους είναι η τρομοκρατία, η εγκληματικότητα και οι κυβερνοπόλεμοι. Μέσω του Διαδικτύου μπορούν να δεχτούν επίθεση σημαντικές στρατηγικές εγκαταστάσεις – από τους πυρηνικούς ηλεκτρικούς σταθμούς ως τα συστήματα δημόσιων υπηρεσιών.

Και όμως τα κύρια ρίσκα είναι κοινωνικής φύσης – το χαμηλό επίπεδο εισοδημάτων της πλειονότητας του πληθυσμού και η ανεργία. Οι συνταξιούχοι φοβούνται για τις συντάξεις τους, ενώ η νεολαία – εξαιτίας του υψηλού κόστους των διδάκτρων στερείται την πρόσβαση στην εκπαίδευση ή απλώς δεν βλέπει οποιεσδήποτε προοπτικές. Αυξάνεται η επιθετικότητα από μέρους των φτωχών χωρών οι οποίες, συνήθως, δεν είναι εκπρόσωποι του χριστιανικού κόσμου.

Όλα αυτά είναι παγκόσμια προβλήματα, όμως η λύση τους πρέπει να έχει συγκεκριμένο για κάθε χώρα χαρακτήρα. Πολλοί εμπειρογνώμονες προβλέπουν ότι οι κυβερνήσεις ορισμένων χωρών θα αναγκαστούν να αντιδρούν σ΄ αυτά πιό έγκαιρα. Το κύριο είναι να μην πέφτουν σε ακραίες θέσεις, όπως τον απομονωτισμό και τον εθνικισμό.

ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ 

 

http://ellinikoforum.blogspot.com/2012/01/blog-post_6867.html