Financial News (Σήμερα): Τα βήματα της χρεοκοπίας εκτός ευρωζώνης - ΔΝΤ (2008)Τα κόστη χρεοκοπίας ενός κυρίαρχου κράτους

Εισαγωγικό σχόλιο Κλασσικοπερίπτωσης: 

Δεν έχουμε καμιά διάθεση να αναδημοσιεύουμε τα τελεσίγραφα των ξένων ή των ντόπιων υπονομευτών της εθνικής μας κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. Όμως απο την μια το  χθεσινό άρθρο του στελέχους της Τράπεζας της Αγγλίας και απο την άλλη  η "μελέτη"  που εκπόνησε  το  2008  το  ΔΝΤ για "τα κόστη χρεοκοπίας ενός κυρίαρχου κράτους", μας δείχνουν  πως ακριβώς  χρησιμοποιούν  το όπλο  της  οικονομικής τρομοκρατίας  αυτοί που  σχεδίασαν την  αναγέννηση  του ανόθευτου καπιταλισμού μέσω του ιδεολογήματος  της  "δημιουργικής καταστροφής".

Είναι δυνατόν το ισχυρότερο όπλο του συστήματος  να  εκραγεί  στα  χέρια τους καταστρέφοντας  τους  εμπνευστές της καταστροφής;

Όποιος διαβάσει   τα δύο παρακάτω άρθρα που γράφτηκαν  με απόσταση  3 ετών, θα αντιληφθεί  ότι   μας ξεπλένουν  τον εγκέφαλο  με τον πιό πρόστυχο  και χυδαίο  τρόπο.

Απο την μιά κατασκευάζουν  οικονομικές κρίσεις  και καταστρέφουν   κράτη και λαούς  και απο την άλλη  με θράσος  περιγράφουν  το πως πρεπει να πεθάνουμε  ώστε να μην κινδυνεύσουν  τα συμφέροντά  τους.

Σου λένε λοιπόν  ότι  αφού σε φέραμε  στα πρόθυρα της χρεοκοπίας  τότε θα χρεοκοπήσεις  με τον δικό μας τρόπο  και όχι με τον δικό σου.

Αυτή η πρόταση  είναι το  κρίσιμο σημείο του σχεδιασμού  τους.

Αν  λοιπόν  φάμε την φόλα και  ακολουθήσουμε  τις συμβουλές τους  τότε   η καταστροφή   θα έχει δύο πρόσωπα.Το πρόσωπο  της δυστυχίας που θα βλέπουμε εμείς και το πρόσωπο του κέρδους που θα βλέπουν εκείνοι.

Αν πάλι  επιχειρήσουμε  μια ηρωική και μαζική έξοδο  τότε   δεν θα έχουμε  την κατάληξη  των  ελεύθερων πολιορκημένων , αλλά   εκείνη  των   φυλακισμένων που απέδρασαν απο τον  τόπο της εκτέλεσης.

Θα είμαστε ταλαιπωρημένοι , αλλά ζωντανοί  και μάλιστα τόσο ζωντανοί ώστε να μπορούμε να παρακολουθήσουμε την  ολοκληρωτική καταστροφή  του συστήματος.Εκείνου  του συστήματος  που μετέτρεψε τις μισές κοινωνίες  σε εκτροφεία  και τις άλλες μισές σε σφαγεία  ανθρώπων.

Διαφωνούμε  απολύτως με τις πιο κάτω  αναλύσεις   και περιγραφές τις οποίες δημοσιεύουμε   μόνο για  να δείτε  τον  ύπουλο και μοχθηρό τρόπο  που χρησιμοποιεί η Νέα Τάξη Πραγμάτων  προκειμένου να μας ναρκώσει πρίν τη σφαγή.

Ας το πάρουμε χαμπάρι!

Η χρεοκοπία  αν γίνει  με  εθνικά  και αγωνιστικά  κριτήρια  όχι μόνο δεν θα οδηγήσει  στην  απόλυτη καταστροφή  αλλά αντιθέτως  θα καταστρέψει   εκείνους που  την σχεδίασαν.

Το μέλος της Τράπεζας της Αγγλίας Robert Jenkins, εξηγεί, με άρθρο του στο Financial News, γιατί  η Ελλάδα πρέπει να χρεοκοπήσει, αλλά εντός της ευρωζώνης
Πριν από λίγο καιρό, γράφει ο Jetkins, οι Ευρωπαίοι ηγέτες επέμεναν ότι μία ελληνική πτώχευση είναι αδιανόητη. Πλέον πολλοί είναι αυτοί που τη βλέπουν αρκετά πιθανή. Οι αγορές δε, την έχουν προεξοφλήσει. Το σημαντικό είναι ότι όλοι συντείνουν στην χρεοκοπία… εντός ευρωζώνης και μόνο! Τι σημαίνει αυτό και γιατί είναι κρίσιμο;  Αν γνωρίζετε την απάντηση, απλώς σταματήστε την ανάγνωση.  Αν όχι, σε λίγο θα ευχόσαστε να την ξέρατε!  Στον αντίποδα βρίσκεται η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ. Να πώς θα γίνει μία πτώχευση εκτός ευρώ: Η ελληνική κυβέρνηση αποφασίζει την έξοδο Φήμες αρχίζουν να οργιάζουν Οι Έλληνες πολίτες αποσύρουν τις καταθέσεις τους σε ευρώ, όσο υπάρχουν «ευρώ» Ελληνικές και ξένες εταιρείες ξεκινούν την εξισορρόπηση των ισολογισμών τους. Οι τράπεζες μεταφέρουν τις πτέρυγές τους στο εξωτερικό Τα αποθέματα σε ευρώ τελειώνουν Οι ξένοι δανειστές αποσύρουν τα πιστωτικά τους όρια. Οι ελληνικές τράπεζες κλείνουν τις πόρτες τους. Η κυβέρνηση συγκαλεί έκτακτη σύσκεψη. Η νέα δραχμή ανακοινώνεται. Επιβάλλονται κεφαλαιακοί έλεγχοι. Αποστέλλονται περιπολίες στα σύνορα. Το δημόσιο χρέος ανάγεται στο τοπικό νόμισμα. Η αξία της δραχμής υποτιμάται. Μπέρδεμα με τα δάνεια του ιδιωτικού τομέα σε ελληνικές εταιρείες Οι Πορτογάλοι αρχίζουν να ανησυχούν για το τι θα γίνει στη χώρα τους και οι εταιρείες λαμβάνουν προληπτικά μέτρα και μεταφέρουν εκτός χώρας τις καταθέσει.  Οι Πορτογάλοι καταθέτες αποσύρουν τα χρήματά τους από τις τράπεζες. Παρόμοιες κινήσεις γίνονται στην Ιρλανδία και αλλού στη Μεσόγειο. Οι τράπεζες παύουν τις συναλλαγές τους με τους «περιφερειακούς» συνεργάτες τους. Η όλη τραπεζική αναστάτωση, σταματά κάθε συναλλαγή. Τα αποθέματα των τραπεζών πιάνουν πάτο. Σταματά ο τραπεζικός δανεισμός Σταματά η οικονομική δραστηριότητα της ΕΕ Για όλους τους παραπάνω λόγους, αλλά και άλλους, μία ενδεχόμενη ελληνική πτώχευση πρέπει να γίνει εντός ευρωζώνης, καθώς έτσι μπορεί να είναι διαχειρίσιμη. Μία ελληνική χρεοκοπία εκτός ευρώ εμπεριέχει κινδύνους τεράστιου βεληνεκούς, καταλήγει ο Jetkins. ="Επίκαιρα"==================  ΔΝΤ: Ανάλυση του Κόστους μιας Χρεοκοπίας (Αποκαλυπτικό!) Υπάρχει μια αρκετά ενδιαφέρουσα μελέτη από τους Eduardo Borensztein and Ugo Panizza, ερευνητές στη μισθοδοσία του ΔΝΤ, με τίτλο «Τα κόστη χρεοκοπίας ενός κυρίαρχου κράτους», γραμμένη τον Οκτώβριο του 2008 και την οποία μπορείτε να βρείτε ολόκληρη ΕΔΩ. Μπορεί να την έχετε ακουστά, όπως και κάποια από τα ευρήματά της, αλλά για καλό και για κακό, μιας και τώρα βρισκόμαστε ένα βήμα μπροστά από το συμβάν του κουρέματος, που στην πραγματικότητα συνιστά χρεοκοπία, τακτική, αν δουλέψει το σχέδιο, και όχι άτακτη όπως της Αργεντινής, θεωρώ χρήσιμο να επαναλάβω μερικά από τα κύρια ευρήματά της. Οι ερευνητές άντλησαν στοιχεία από μια database 83 χωρών που κήρυξαν φαλιμέντο στην περίοδο 1974-2000, τα φόρτωσαν σε ένα μοντέλο, το οποίο δεν θεωρώ σκόπιμο να αναλύσω εδώ, (άλλωστε δίνουν εκτεταμένη βιβλιογραφία για όποιον θα ήθελε να το αμφισβητήσει), και βρήκαν τα ακόλουθα: κατά μέσο όρο, η χρεοκοπία, από τη στιγμή που συμβεί και εντεύθεν, σχετίζεται με ύφεση ίση με 1.2% ετησίως. Άλλο μοντέλο, για παράδειγμα ενός κ. Sturzenegger (2005), βρίσκει ότι η μετά τη χρεοκοπία ύφεση κυμαίνεται ανάμεσα στο 0.5% και 2%, οπότε, το 1.2% των κκ Eduardo Borensztein, Ugo Panizza βρίσκεται εντός πλαισίων, και δεν συνιστά αποκύημα μιας κάποιας φαντασίας. Οι ερευνητές γραφουν ότι «οι επιπτώσεις μιας χρεοκοπίας φαίνεται να είναι βραχυπρόθεσμες. Υπολογίζουν μια μεγάλη επίπτωση τον πρώτο μόνο χρόνο του επεισοδίου, με μια πτώση της ανάπτυξης γύρω στις 2.6 ποσοστιαίες μονάδες. Παρά ταύτα, εγείρουν αμφιβολίες για το κατά πόσον υπάρχει ευθεία σχέση αιτιότητας ανάμεσα στη χρεοκοπία κράτους και στην ύφεση! Ναι καλά το ακούσατε. Κι αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι οι χρεοκοπίες αποτελούν το τελευταίο επεισόδιο μιας ήδη κακής και προβληματικής οικονομίας, απόρροια οικονομικών κρίσεων και σοκ, ή αποτέλεσμα προηγηθέντων συναλλαγματικών κρίσεων κ.λ.π. Έτσι, η χαμηλότερη ανάπτυξη, δλδ η αρνητική ανάπτυξη, όπως αρέσκονται να ονομάζουν κατ’ ευφημισμό την ύφεση, μπορεί να μην αποτελεί συνέπεια την ίδιας αυτής καθ’ αυτής της χρεοκοπίας. Οι άνθρωποι αυτοί δρουν όπως πρέπει να δρα κάθε ερευνητής, ανεξάρτητα του πού εργάζεται, δλδ να μην λαμβάνει τίποτε ως δεδομένο εξ αρχής, αλλά να το διερευνά και να το υποβάλει εις την βάσανον της αντοχής και της τεκμηρίωσης. Για τη διερεύνηση της αμφιβολίας Νο. 5, στήνουν ένα δεύτερο μοντέλο, όπου διαχωρίζουν την επίπτωση της χρεοκοπίας στην οικονομική ανάπτυξη σε δυο παράγοντες: α) ύφεση λόγω κακής πρότερης οικονομικής κατάστασης και β) ύφεση εξ αιτίας της ίδιας της πράξης της χρεοκοπίας. Από το διαχωρισμό των αιτίων, βρίσκουν ότι η επίδραση του καθαρού default, χωρίς να ληφθεί υπ ‘όψιν η πρότερη οικονομική κατάσταση, συνεισφέρει μόνο ένα 1% στην επακόλουθη ύφεση. Το υπόλοιπο 1.4% προέρχεται από το παρελθόν. Τώρα πώς αντιδρούν οι αγορές μετά από μια διακηρυγμένη χρεοκοπία; Λογικά η αντίδραση διαφέρει ανάλογα με το αν η χρεοκοπία συμβαίνει επειδή υπάρχουν αντικειμενικές αιτίες και το κράτος έφτασε στο εδώ και μη παρέκει, ή αν τα κράτη απλά θέλουν να το παίξουν τζαμπαζήδες. Επίσης, σύμφωνα με τους ερευνητές, μεγάλο ρόλο παίζει η διάθεση των αγορών (ναι υπάρχει και αυτό), και το διεθνές περιβάλλον. Υπάρχει γενική συναίνεση στην επιστημονική κοινότητα ότι η αθέτηση πληρωμών δεν οδηγεί σε μόνιμο αποκλεισμό από τις αγορές. Στην πραγματικότητα, η εμπειρία δείχνει ότι ενώ η πρόσβαση χάνεται όσο διαρκεί η περίοδος της αναδιάρθρωσης-κουρέματος των χρεών, μετά το πέρας των διαπραγματεύσεων, οι αγορές παθαίνουν αμνησία, και δεν παρατηρείται κανείς διαχωρισμός ανάμεσα σε defaulters και non-defaulters. Αρκετές χώρες που χρεοκόπησαν τη δεκαετία του ’80 ήταν σε θέση να αντλήσουν μεγάλες ποσότητες κεφαλαίων τη δεκαετία του '90, ενώ χώρες που χρεοκόπησαν στο τέλος του 1990, μπήκαν στις αγορές αμέσως μετά την αναδιάρθρωση. Δλδ, μέσα σε 4 χρόνια το πολύ. Πολιτικές επιπτώσεις μιας χρεοκοπίας Οι πολιτικοί, σύμφωνα με τους ερευνητές, όσο και οι γραφειοκράτες, φαίνεται να θέλουν να αναβάλλουν μια, κατά τα άλλα αναπόφευκτη χρεοκοπία. Στην περίπτωση της Αργεντινής, για παράδειγμα, οι ίδιοι οι τραπεζίτες της Wall Street έπρεπε να δουλέψουν σκληρά για να πείσουν τους πολιτικούς να αρχίσουν διαπραγματεύσεις για αναδιάρθρωση του χρέους, πράγμα που αρνούνταν να το κάνουν. Γιατί αυτή η απροθυμία; αναρωτιούνται. Μα εξ αιτίας του δικού τους πολιτικού κόστους! Το αποτέλεσμα δε αυτής της ολιγωρίας, για να σώσουν τα δικά τους τομάρια, συνεπάγεται πάντα μεγαλύτερο οικονομικό και κοινωνικό κόστος. Συμπεράσματα της έκθεσης Τα κόστη μιας χρεοκοπία είναι σημαντικά, αλλά βραχυχρόνια. Δηλαδή, οι επιπτώσεις παύουν να είναι ορατές μετά από ΕΝΑ ή ΔΥΟ χρόνια! Η κακή φήμη μετά τη χρεοκοπία στις χρηματαγορές είναι κιαυτή βραχυπρόθεσμη. Η χρεοκοπία κάνει κακό στις κυβερνήσεις: λιγοστεύει τρομαχτικά ο χρόνος ημι-ζωής τους! Μια χρεοκοπία, όταν συμβεί, επειδή δεν γινόταν διαφορετικά, αντιμετωπίζεται με επιείκεια από τις αγορές, πράγμα που σημαίνει ότι πολύ σύντομα μπαίνουν στο παιχνίδι του δανεισμού.  Πηγή

http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2011/10/financial-news-2008.html#more