Ψόφα, Κάρολε!Παρακολουθήσαμε χθες, την αποχώρηση του Κάρολου Παπούλια και την ακύρωση της στρατιωτικής παρέλασης στη Θεσσαλονίκη.
Δεν ήταν βέβαια η μοναδική εκδήλωση δυσαρέσκειας: τα ίδια και πολύ χειρότερα συνέβησαν σε δεκάδες σημεία, σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας. Έντονες αποδοκιμασίες των „επισήμων“, ρίψη αντικειμένων [αυγά, καφέδες κλπ] μαύρες κορδέλλες και αποχωρήσεις των πολιτικών ώστε να συνεχιστούν οι παρελάσεις. Σε όλη τη χώρα, ταυτόχρονα.
Ο κόσμος που συγκεντρώθηκε στην παραλιακή λεωφόρο της Θεσσαλονίκης ήταν οργισμένος, φώναξε συνθήματα και η ΕΛΑΣ δεν ήταν έτοιμη να τους διαλύσει με δακρυγόνα και ΜΑΤ, ως συνήθως. Δεν θα ήταν εφικτό, μπροστά στις κάμερες και „τους επισήμους“, να γίνει τέτοια διαχείριση πλήθους. Όταν αποχώρησαν οι „επίσημοι“ διεξήχθη ένα είδος παρέλασης, χωρίς το στρατιωτικό σκέλος.
Το „καλύτερο“ όλων ήταν η δήλωση οργής του Προέδρου της Δημοκρατίας, που έγινε μπροστά στις κάμερες και την οποία όλοι παρακολουθήσαμε.
Τί μας λες, Κάρολε, οργίστηκες;
Λυπάσαι, Κάρολε;
Αισθάνεσαι ότι σε αδικήσανε, Κάρολε;
Εμείς δεν οργιζόμαστε κάθε μέρα δηλαδή, σε αυτή τη χώρα της οποίας είσαι ο θεωρητικός – έστω – ηγεμόνας; Ως τέτοιο δεν μας ζητάς να σε σεβόμαστε;
Εμείς δεν είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε καθημερινά σε αυτό το ΑΙΣΧΟΣ που φέρει την υπογραφή σου με πολλούς – κυριολεκτικούς και μη – τρόπους;
Σήμερα οργίστηκες, λες, επειδή ο κόσμος φώναζε „προδότες“.
Θα το δεχόμουνα εάν είχες πει έστω μισή λέξη όταν σώσαμε τον Λαυρεντιάδη και την Proton Bank. Είπες ή μήπως την έκανες τουμπεκί ψιλοκομμένο;;
Όταν τα ΜΑΤ άφησαν για πάντα ανάπηρο (κουφό) έναν άνθρωπο που έκανε τη δουλειά του (δημοσιογράφος ήταν ο άνθρωπος και κάλυπτε διαδηλώσεις) δεν είχες οργιστεί.
Ούτε όταν πήγε η υπόθεση στη Βουλή & οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν ήξεραν τίποτα, ούτε όταν ο Παπουτσής δήλωσε ότι δεν έγινε και κάτι σπουδαίο (business as usual) … ούτε τότε δήλωσες οργισμένος. Αντιθέτως με μας, που είδαμε τον εαυτό μας ως το επόμενο θύμα των καβλωμένων ΜΑΤ και οργιστήκαμε, Κάρολε.
Δε μπαίνω καν στον κόπο να σχολιάσω τί είπαν και τί έκαναν τα κόμματα. Όλα. Είναι αδιάφορο και εντελώς άσχετο με το θέμα. Άλλωστε, αντέδρασαν όπως ήταν απόλυτα αναμενόμενο από το καθένα [τουλάχιστον, για όποιον παρακολουθεί τα στοιχειώδη της πολιτικής σκηνής στη χώρα].
Ξέρετε ποιο είναι το ωραίο; Το ότι τα κόμματα δεν έχουν πλέον τον έλεγχο των δράσεων και αντιδράσεων. Ακόμα και το ΚΚΕ με τις γνωστές μεθόδους, τις οποίες όλοι διαπιστώσαμε την περασμένη εβδομάδα στη γενική απεργία [πρωτόγνωρες μόνο για τους νέους, οι παλιοί τις είχαν ξαναζήσει], δεν θα μπορούσε να συγκρατήσει αυτό που έγινε χθες. Και αυτό το τελευταίο είναι που τρομοκρατεί περισσότερο απ’ όλα τον πολιτικό κόσμο της χώρας.
***
Αυτό που συνέβη σήμερα ήταν το αναμενόμενο. Όπου πάνε οι του ΠΑΣΟΚ τρώνε γιούχα. Είτε πάνε σινεμά, είτε πάνε για φαγητό, είτε πάνε σε κάποια εκδήλωση, είτε πάνε στην παρέλαση ο κόσμος άμα τους βρει δεν τους αφήνει σε χλωρό κλαρί. Αυτό ακριβώς έγινε και σήμερα. Μόνο που αντί να είναι σε κάποιο γραφικό ταβερνάκι να τρώνε ψάρια ήταν ως „άρχοντες του τόπου“ στην παρέλαση…
Η καταγραφή των γεγονότων από τα ελληνικά ΜΜΕ:
http://www.youtube.com/watch?v=hAJ0AA4vWgI
http://www.youtube.com/watch?v=NElUI_WEeHk
Κατόπιν της κριτικής που μου άσκησαν ορισμένοι – ελάχιστοι, είναι αλήθεια – σχετικά με την ανάρτηση σχετικά με τον Κάρολο Παπούλια και την παρέλαση στη Θεσσαλονίκη, νομίζω ότι πρέπει να κάνω μερικές διευκρινίσεις.
[Αναφέρομαι κατά κύριο λόγο σε σχόλια που έγιναν εδώ, αλλά όχι μόνο.]
** Η ανάρτηση ήταν χυδαία και γι’ αυτό περιείχε το ακόλουθο disclaimer:
„Συνήθως δεν εκφράζομαι έτσι, αλλά ειδικά σήμερα, ειδικά για τον συγκεκριμένο, ακριβώς επειδή είναι ο „ύπατος άρχοντας“ και ο πρώτος πολίτης της χώρας, μόνο αυτός ο χυδαίος λόγος του αξίζει. Οτιδήποτε άλλο θα έδινε τη λάθος εντύπωση ότι τρέφω έστω και μία σταγόνα σεβασμού στο πρόσωπό του“.
Κάποιες φορές, το μέσο είναι το μήνυμα.
Ο σεβασμός κερδίζεται ή χάνεται και ο Παπούλιας έκανε ό,τι μπορούσε για να χάσουμε όποιο σεβασμό μπορεί να είχαμε, από κεκτημένη ταχύτητα, έστω. Πρέπει κάποτε να μάθει τί γλώσσα μιλάνε οι πολίτες σε αυτό το κράτος του οποίου ηγείται, όταν τους έρχεται το χαρτί της εφορίας.
Weiterlesen
http://esp0ir.wordpress.com/2011/10/29/psofa-karole/
Δεν ήταν βέβαια η μοναδική εκδήλωση δυσαρέσκειας: τα ίδια και πολύ χειρότερα συνέβησαν σε δεκάδες σημεία, σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας. Έντονες αποδοκιμασίες των „επισήμων“, ρίψη αντικειμένων [αυγά, καφέδες κλπ] μαύρες κορδέλλες και αποχωρήσεις των πολιτικών ώστε να συνεχιστούν οι παρελάσεις. Σε όλη τη χώρα, ταυτόχρονα.
Ο κόσμος που συγκεντρώθηκε στην παραλιακή λεωφόρο της Θεσσαλονίκης ήταν οργισμένος, φώναξε συνθήματα και η ΕΛΑΣ δεν ήταν έτοιμη να τους διαλύσει με δακρυγόνα και ΜΑΤ, ως συνήθως. Δεν θα ήταν εφικτό, μπροστά στις κάμερες και „τους επισήμους“, να γίνει τέτοια διαχείριση πλήθους. Όταν αποχώρησαν οι „επίσημοι“ διεξήχθη ένα είδος παρέλασης, χωρίς το στρατιωτικό σκέλος.
Το „καλύτερο“ όλων ήταν η δήλωση οργής του Προέδρου της Δημοκρατίας, που έγινε μπροστά στις κάμερες και την οποία όλοι παρακολουθήσαμε.
Τί μας λες, Κάρολε, οργίστηκες;
Λυπάσαι, Κάρολε;
Αισθάνεσαι ότι σε αδικήσανε, Κάρολε;
Εμείς δεν οργιζόμαστε κάθε μέρα δηλαδή, σε αυτή τη χώρα της οποίας είσαι ο θεωρητικός – έστω – ηγεμόνας; Ως τέτοιο δεν μας ζητάς να σε σεβόμαστε;
Εμείς δεν είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε καθημερινά σε αυτό το ΑΙΣΧΟΣ που φέρει την υπογραφή σου με πολλούς – κυριολεκτικούς και μη – τρόπους;
Σήμερα οργίστηκες, λες, επειδή ο κόσμος φώναζε „προδότες“.
Θα το δεχόμουνα εάν είχες πει έστω μισή λέξη όταν σώσαμε τον Λαυρεντιάδη και την Proton Bank. Είπες ή μήπως την έκανες τουμπεκί ψιλοκομμένο;;
Όταν οι σημερινοί βουλευτές αθωώνανε τον Άκη Τσοχατζόπουλο, δεν τόλμησες να κάνεις ούτε μισή δήλωση. Δεν ένοιωσες αρκετά οργισμένος τότε, ή μήπως „μαζί τα φάγατε“;;
Όταν έβλεπες να γκρεμίζεται όλο το κοινωνικό κράτος, και κάθε εργατικό κεκτημένο, δεν είπες κιχ. Αυτά δεν υποτίθεται ότι χτίζατε το ’80; Εσύ δεν ήσουνα τότε υπουργός και στην πρώτη γραμμή; Τώρα ξαφνικά ο 13ος μισθός έχει εξοβελιστεί στο πυρ το εξώτερο, μαζί με τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Όταν διορίζανε τόσα πράσινα βύσματα στο γραφείο σου, δεν είδες τίποτα μεμπτό για να οργιστείς, έτσι; Αρκεί να σε γλείφουν αρκετά και να σε προσκαλούν στα εξοχικά τους για τσιπουράκι. Δεν ρίχνεις πρώτα μια ματιά να ξεβρωμίσεις πρώτα το Προεδρικό Μέγαρο από όσα λαμόγια μάζεψες γύρω σου, πριν μας κάνεις και παρατηρήσεις; Αν δηλαδή, μπορείς ακόμα να δεις, ξεμέθυστος.
Κάθε μήνα που βγαίνουν τα στατιστικά της ανεργίας, όταν λέμε ότι φεύγουν οι νέοι και δεν υπάρχει μέλλον, δεν φαίνεσαι να συγκινείσαι.
Δεν είδαμε να πας μία φορά, έτσι, για να κουβαλήσεις τις κάμερες, σε έναν ΟΑΕΔ. Σε ένα κέντρο εκπαίδευσης ανέργων. Να μιλήσεις με μία οικογένεια και να ρωτήσεις πώς είναι να τα βγάζεις πέρα με το επίδομα για 12 μήνες και μετά … τίποτα.
[Όταν δικαιούσαι επίδομα ανεργίας δηλαδή, γιατί π.χ. εάν είχες μαγαζί που έπεσε έξω κι έκλεισε (πρώην ασφαλισμένοι ΤΕΒΕ), το ελληνικό κράτος δεν θεωρεί ότι δικαιούσαι ούτε καν αυτό.]
Όταν υπέγραφες νόμους και διατάγματα που βυθίζουν τον κόσμο στην ανέχεια, δεν είχες οργιστεί. Γι’ αυτό άλλωστε και συνεχίζεις να το κάνεις, αδιαμαρτύρητα και χωρίς οργή. Ό,τι κι αν σου φέρουν μπροστά σου, το υπογράφεις. Αφού είσαι μια άβουλη μαριονέττα που δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, τότε γιατί σε έχουμε και γιατί σε πληρώνουμε, εσένα και όλη την κουστωδία σου; Τράβα σπίτι σου!
Οργίστηκες, λες Κάρολε.
Όταν επιβλήθηκε τέλος ακινήτου σε ανθρώπους με αναπηρία 75%, σε ανέργους και φτωχούς, δεν είδες τίποτα άξιο οργής, έτσι;
Γιατί αυτοί, πρέπει να κόψουν το λαιμό τους και να βρουν τα 500-1.500 ευρώ που θα ζητήσει η εφορία, εκβιαστικά μέσω της ΔΕΗ, για να μην τους αφήσει στο σκοτάδι και στο ψύχος. Κάθε χρόνο. Απλά, επειδή δεν είναι άστεγοι. Γιατί όμως να οργιστείς από κάτι τέτοιο, δεν αφορά τον κύκλο των γνωστών σου, σωστά;
Όταν αυτοί που σε περιστοιχίζουν αποφασίσανε μέσα σε μια νύχτα να περικόψουν το 30% του εισοδήματος των ελλήνων δεν είχες τίποτα να πεις, Κάρολε.
Κάτι για „αναγκαίες θυσίες“ επανέλαβες κι εσύ και „να καθαρίσουμε τα του οίκου μας“.
Καθάρισε το ΠΑΣΟΚ τα του οίκου του με τον Τάσο Μαντέλη;
Καθάρισε η Βουλή τα του οίκου της με τους 300 υπαλλήλους που προσέλαβε βυσματικά ο Πετσάλνικος; Όχι ως πραγματικές ανάγκες, αλλά ως άτομα που είχαν αρκετό βύσμα για να εργαστούν 10 μέρες σε κομματικό γραφείο στη Βουλή.
[Και το "εργαστούν" μην το πάρεις κυριολεκτικά, δεν ισχύει.]
Όταν οι δικαστές αφήνανε τον Μάκη Ψωμιάδη να φύγει (κατά το πρότυπο Ζήμενς κι αυτός) δεν είδαμε να εμφανίζεσαι στα κανάλια για δηλώσεις οργής. Μόνο εμείς οργιζόμασταν τότε, για τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά της Δικαιοσύνης.
Δήλωσες απογοήτευση Κάρολε.
Όταν κλείνανε δύο από τα πιο μεγάλα νοσοκομεία της Αθήνας αφήνοντας τον κόσμο στα χέρια των ιδιωτικών, δεν ακούσαμε να μιλάς. Όταν ανακοίνωσε περικοπές χιλιάδων κλινών στο ΕΣΥ ο Λοβέρδος, δεν βγήκες να μιλήσεις για τον κόσμο που θα αναγκαστεί να βρει χρήμα για ιδιωτικές κλινικές ή θα πεθάνει αβοήθητος.
Τί έγινε, Κάρολε; Δεν πιστεύω να έχεις φίλους γιατρούς με μετοχές σε ιδιωτικά μαγαζάκια;! Εεε;;
[Έλα μωρέ, ακόμα κι εγώ, η ασήμαντη έχω, και δεν θα έχεις εσύ;]
Όταν το ΕΚΑΒ απεργεί επειδή είναι απλήρωτο, όταν αναζητά ο κόσμος κρεβάτι σε εντατική και δε βρίσκει, όταν κλείνουν κλινικές σε δημόσια νοσοκομεία της περιφέρειας και αναγκάζεται ο κόσμος να πηγαίνει σε άλλο Νομό για να εξυπηρετήσει στοιχειώδη πράγματα όπως η αιμοκάθαρση, βρίσκεις κάτι που να σε εξοργίζει, Κάρολε; Διότι, ξέρεις, εμείς οι χαζοί, περιμένουμε να πεις κάτι για όλα αυτά.
Όταν πουλάνε τα πάντα όσο-όσο στα τζιμάνια φίλους επιχειρηματίες – επενδυτές, ούτε καν βήχεις. Στο μεταξύ, εσύ δεν είχες καμία ανάμιξη στα όσα γίνανε στην Ολυμπιακή, στον ΟΣΕ, στον ΟΤΕ, πουθενά. Ήσουνα αμέτοχος και ανήξερος στη λεηλάτηση του Κράτους και των δημοσίων πόρων. „Μελετούσες“ τη δεκαετία του ’80, έτσι;Όταν τα ΜΑΤ άφησαν για πάντα ανάπηρο (κουφό) έναν άνθρωπο που έκανε τη δουλειά του (δημοσιογράφος ήταν ο άνθρωπος και κάλυπτε διαδηλώσεις) δεν είχες οργιστεί.
Ούτε όταν πήγε η υπόθεση στη Βουλή & οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν ήξεραν τίποτα, ούτε όταν ο Παπουτσής δήλωσε ότι δεν έγινε και κάτι σπουδαίο (business as usual) … ούτε τότε δήλωσες οργισμένος. Αντιθέτως με μας, που είδαμε τον εαυτό μας ως το επόμενο θύμα των καβλωμένων ΜΑΤ και οργιστήκαμε, Κάρολε.
***
Ναι, τα έχω πάρει στο κρανίο με αυτό το ΑΡΧΙΔΙ που έχουμε για Πρόεδρο. Αλλά, τόσο ξεφτιλισμένη που είναι σήμερα η Δημοκρατία μας, ένα τέτοιο αρχίδι της αξίζει.
Ο κόσμος που φώναζε χθες, δεν στρεφόταν εναντίον του θεσμού του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο κόσμος στρεφόταν εναντίον του πιο ξεφτιλισμένου προέδρου που έχουμε δει εδώ και πολλά χρόνια. Εναντίον αυτού που αποδείχθηκε αχρηστότερος κι από τον Σαρτζετάκη.
Και, ασχέτως με το τί προσπάθησαν χθες να μας πείσουν τα ΜΜΕ και οι περισσότεροι πολιτικοί που μίλησαν σε αυτά, αν κάποιος ευτελίζει τους θεσμούς, είναι αυτοί που δεν τιμούν το ρόλο τους. Αυτοί που, σκαρφαλώνουν με οποιονδήποτε τρόπο – ακόμα και από καθαρή κωλοφαρδία – σε μία καρεκλίτσα και μετά γαντζώνονται πάνω της και περιμένουν χαιρετούρα και χαμόγελο.
Όχι, δεν είναι ΑΥΤΟΣ ο ρόλος του Προέδρου μιας χώρας που κλονίζεται, Κάρολε. Δεν είναι ΑΥΤΟ που περιμένει ο κόσμος από εσένα.
Σάλτα και γαμήσου, Κάρολε, „αγωνιστή“ της πεντάρας.
Και μόνο το γεγονός ότι χρειάστηκε να μας πεις – απολογούμενος και πανικόβλητος – ότι είχες πολεμήσει στα 15 σου, λέει πολλά. Οι μεγάλοι άνδρες δεν μιλάνε οι ίδιοι για το τί αξίζουν: μιλάει η Ιστορία γι’ αυτούς. Κι εσύ είσαι ΤΟΣΟ μικρός, είσαι ένα σκουλήκι που, ελπίζω ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα παραλείψει, ως μαύρη παράγραφο.
Κάνε κάτι χρήσιμο για τον τόπο, Κάρολε: ψόφα, να γίνουν εκλογές.
Άδειασέ μας τη γωνιά και άσε να αναλάβει τη θέση κάποιος με αρχίδια. Κάποιος που να αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι όλα φρου-φρου και αρώματα.
***
Συνήθως δεν εκφράζομαι έτσι, αλλά ειδικά σήμερα, ειδικά για τον συγκεκριμένο, ακριβώς επειδή είναι ο „ύπατος άρχοντας“ και ο πρώτος πολίτης της χώρας, μόνο αυτός ο χυδαίος λόγος του αξίζει. Οτιδήποτε άλλο θα έδινε τη λάθος εντύπωση ότι τρέφω έστω και μία σταγόνα σεβασμού στο πρόσωπό του.
Ειλικρινά, απορώ πώς δεν του έχει κάνει κανείς ακόμα μήνυση για εσχάτη προδοσία. Φαντάζομαι ότι τον προστατεύει το Νομικό πλαίσιο. Δεν εξηγείται διαφορετικά.
***
Ξέρετε ποιο είναι το ωραίο; Το ότι τα κόμματα δεν έχουν πλέον τον έλεγχο των δράσεων και αντιδράσεων. Ακόμα και το ΚΚΕ με τις γνωστές μεθόδους, τις οποίες όλοι διαπιστώσαμε την περασμένη εβδομάδα στη γενική απεργία [πρωτόγνωρες μόνο για τους νέους, οι παλιοί τις είχαν ξαναζήσει], δεν θα μπορούσε να συγκρατήσει αυτό που έγινε χθες. Και αυτό το τελευταίο είναι που τρομοκρατεί περισσότερο απ’ όλα τον πολιτικό κόσμο της χώρας.
***
Διαβάστε επίσης: http://omniatv.com/blog/281011-.html
Δώστε βάση στο εξής απόσπασμα:Αυτό που συνέβη σήμερα ήταν το αναμενόμενο. Όπου πάνε οι του ΠΑΣΟΚ τρώνε γιούχα. Είτε πάνε σινεμά, είτε πάνε για φαγητό, είτε πάνε σε κάποια εκδήλωση, είτε πάνε στην παρέλαση ο κόσμος άμα τους βρει δεν τους αφήνει σε χλωρό κλαρί. Αυτό ακριβώς έγινε και σήμερα. Μόνο που αντί να είναι σε κάποιο γραφικό ταβερνάκι να τρώνε ψάρια ήταν ως „άρχοντες του τόπου“ στην παρέλαση…
Ο ισχυρισμός μου αυτός αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι στα περισσότερα μέρη της χώρας όταν οι κυβερνητικοί αποχώρησαν η παρέλαση συνεχίστηκε κανονικά ενώ εκεί που δεν έγινε ήταν είτε λόγω άνωθεν πολιτικής εντολής είτε ως παράπλευρη απώλεια (ή ωφέλεια – όπως το δει κανείς) της σύγκρουσης μεταξύ διαδηλωτών και κυβερνητικών παραγόντων. Στη Θεσσαλονίκη μάλιστα έγινε τμήμα της παρέλασης.
***
Μία καλή συλλογή από τα βίντεο των διαμαρτυριών σε όλη τη χώρα:
***Η καταγραφή των γεγονότων από τα ελληνικά ΜΜΕ:
http://www.youtube.com/watch?v=hAJ0AA4vWgI
http://www.youtube.com/watch?v=NElUI_WEeHk
_________________*****________________
Κατόπιν της κριτικής που μου άσκησαν ορισμένοι – ελάχιστοι, είναι αλήθεια – σχετικά με την ανάρτηση σχετικά με τον Κάρολο Παπούλια και την παρέλαση στη Θεσσαλονίκη, νομίζω ότι πρέπει να κάνω μερικές διευκρινίσεις.
[Αναφέρομαι κατά κύριο λόγο σε σχόλια που έγιναν εδώ, αλλά όχι μόνο.]
** Η ανάρτηση ήταν χυδαία και γι’ αυτό περιείχε το ακόλουθο disclaimer:
„Συνήθως δεν εκφράζομαι έτσι, αλλά ειδικά σήμερα, ειδικά για τον συγκεκριμένο, ακριβώς επειδή είναι ο „ύπατος άρχοντας“ και ο πρώτος πολίτης της χώρας, μόνο αυτός ο χυδαίος λόγος του αξίζει. Οτιδήποτε άλλο θα έδινε τη λάθος εντύπωση ότι τρέφω έστω και μία σταγόνα σεβασμού στο πρόσωπό του“.
Κάποιες φορές, το μέσο είναι το μήνυμα.
Ο σεβασμός κερδίζεται ή χάνεται και ο Παπούλιας έκανε ό,τι μπορούσε για να χάσουμε όποιο σεβασμό μπορεί να είχαμε, από κεκτημένη ταχύτητα, έστω. Πρέπει κάποτε να μάθει τί γλώσσα μιλάνε οι πολίτες σε αυτό το κράτος του οποίου ηγείται, όταν τους έρχεται το χαρτί της εφορίας.
Weiterlesen
http://esp0ir.wordpress.com/2011/10/29/psofa-karole/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου