Κον Μπεντίτ: «Παγώστε τους τραπεζικούς λογαριασμούς Ελλήνων στο εξωτερικό»- Η ληστοκρατία των τραπεζών…

Τον Κον Μπεντίτ, τον οργισμένο επαναστάτη του Μάη του ’68, πολλά μπορείς να του καταμαρτυρήσεις για την μετέπειτα πολιτική του πορεία και την ιδεολογική του μετάλλαξη, αλλά στο σημερινό μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας εδώ και πολύ καιρό κρατά σταθερά φιλελληνική στάση, την οποία με πύρινους λόγους εξέφρασε αρκετές φορές εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου…

Αρση του τραπεζικού απορρήτου, «πόθεν έσχες» για τραπεζικούς λογαριασμούς που έχουν οι Ελληνες στο εξωτερικό και έλεγχο για ενδεχόμενη φοροδιαφυγή, ζήτησε ο Κον Μπεντίτ, μιλώντας στο Ευρωκοινοβούλιο…

«Τα κεφάλαια της ελληνικής φοροδιαφυγής ευρίσκονται μεταξύ άλλων στην Ελβετία, στην Αυστρία και στο Λουξεμβούργο. (…) Θα μπορούσαμε να θέσουμε το ερώτημα κατά πόσο ως πρώτο μέτρο μπορούμε να ζητήσουμε το πάγωμα των ελληνικών κεφαλαίων στις χώρες αυτές, και κατά πόσο οι τράπεζές τους μπορούν να ανακοινώσουν στην ελληνική κυβέρνηση τα ποσά των Ελλήνων καταθετών. Ετσι θα μπορέσουμε να εξακριβώσουμε εάν οι φόροι που αναλογούν στα ποσά αυτά έχουν πληρωθεί. Εφόσον μπορούμε να παγώσουμε τους λογαριασμούς του Καντάφι και άλλων, γιατί να μην μπορούμε να παγώσουμε και των Ελλήνων, ώστε με διαφάνεια η ελληνική κυβέρνηση να βρει ένα μέρος από τα ποσά που της οφείλουν. Θα πρέπει να δώσουμε στην ελληνική κυβέρνηση τη δυνατότητα να νοικοκυρευτεί και μια από τις δυνατότητες για τη διαπίστωση φοροδιαφυγής είναι να γίνουν γνωστά τα ποσά που έχουν Ελληνες πολίτες στις τρεις χώρες που προανέφερα. Αυτό σημαίνει την άρση του τραπεζικού απόρρητου».

Πού να τα βρει τα κότσια όμως η κυβέρνηση- παιδική χαρά του ΓΑΠ για να κινηθεί προς τα ‘κεί που δείχνει ο Κον – Μπεντίτ.

(από το «Εθνος»)

Η ληστοκρατία των τραπεζών….

Οπως γράφει ο Ρόμπερτ Κάτνερ στο περιοδικό “Αμέρικαν Σπεκτέιτορ”, το 1919, στη συνδιάσκεψη των Βερσαλλιών, επικράτησε η λογική των δανειστών και έτσι υπονομεύτηκε η μεταπολεμική ανάκαμψη στην Ευρώπη. Η Βρετανία και η Γαλλία ήθελαν να κάνουν τη Γερμανία να ματώσει προκειμένου να πληρώσει τα τεράστια πολεμικά χρέη τους προς τους τραπεζίτες.

Ο οικονομολόγος Τζον Μέιναρντ Κέινς προειδοποιούσε προφητικά από τότε πως αυτή η πολιτική θα κατέστρεφε τη γερμανική οικονομία, θα έφερνε παγκόσμια ύφεση και θα προκαλούσε και νέο παγκόσμιο πόλεμο. Η Ιστορία δυστυχώς τον δικαίωσε. Με αυτήν την εμπειρία, το σύστημα που προέκυψε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έδωσε έμφαση στην οικονομική ανάκαμψη τόσο των νικητών όσο και των ηττημένων.

“Σήμερα, όμως, αυτή η λογική έχει ανατραπεί”, επισημαίνει ο Κάτνερ. “Οι δανειστές έχουν ξαναπάρει το πάνω χέρι. Οι τραπεζίτες απαιτούν φθηνό χρήμα για τους ίδιους και δρακόντειους όρους για τους άλλους. Η τραπεζοκρατούμενη Ευρωπαϊκή Ενωση τιμωρεί την Ελλάδα αντί να της επιτρέψει να αναπτυχθεί. Και στις ΗΠΑ, οι κάτοχοι στεγαστικών δανείων αφήνονται να βουλιάζουν στο κόκκινο. Παντού, η λιτότητα διατυμπανίζεται ως ο δρόμος προς την ανάπτυξη, μολονότι στερεί από την οικονομία την παραγωγική της δυνατότητα”.

Το πρώτο πράγμα που σκέφτονται οι ληστές των οικονομιών όταν ένας οφειλέτης τους φτάσει στο κόκκινο, είναι αν αξίζει περισσότερο νεκρός ή ζωντανός. Συνήθως η απάντηση είναι “ζωντανός”. Και τότε του προσφέρονται διευκολύνσεις (επιμηκύνσεις, αναδιαρθρώσεις, δηλαδή, για να μην παίζουμε με τις λέξεις, μια μερική στάση πληρωμών κατά την οποία οι ζημιές επιμερίζονται ανάμεσα στον δανειστή και τον οφειλέτη). Τώρα, όμως, οι ίδιοι αυτοί ληστές λένε πως κάθε οφειλέτης έχει ηθικό καθήκον να ξεπληρώνει το χρέος του στο ακέραιο. Οσοι συντάσσονται με τη λογική της λιτότητας αυτών των ληστών, είναι σαν να περνούν οι ίδιοι στον λαιμό τους τη θηλειά που έχουν ετοιμάσει γι’ αυτούς οι τραπεζίτες.

Η διεστραμμένη λογική της συντριβής των οφειλετών παρασέρνει στο βάραθρο ολόκληρη την οικονομία, καταλήγει ο Κάτνερ. Μπορεί αυτοί οι ληστές να έχουν εξασφαλίσει τον πολιτικό έλεγχο των χωρών, αλλά με αυτήν τη λογική δεν θα υπάρξουν νικητές αλλά μονάχα ηττημένοι δανειστές και οφειλέτες».

http://itzikas.wordpress.com/