Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

"Ελληνική θρησκεία του ΔΩΔΕΚΑΘΕΟΥ" ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΟΛΥΘΕΪΣΤΕΣ ή ΑΡΧΑΙΟΘΡΗΣΚΟΙ.


Η τάσις που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια προς την Αρχαία Ελληνική Θρησκεία έχει δημιουργήσει διάφορες ασάφειες, παρερμηνείες και παρεξηγήσεις. Ανάμεσά τους και η σύγχυσις μεταξύ Πολυθεϊσμού και λατρείας του Δωδεκαθέου. Σήμερα πολλοί αδυνατούν να κατανοήσουν και να διαχωρίσουν τις δύο αυτές έννοιες και λανθασμένα θεωρούν πως η ύψιστη έκφραση της θρησκευτικότητας, το Δωδεκάθεο, δεν είναι παρά μία Πολυθεϊστική Θρησκεία, ανάμεσα στις τόσες άλλες.
Ο Πολυθεϊσμός αποτελεί ένα προηγούμενο στάδιο της Θρησκείας, πρόδρομός της ή και βάσις της, αλλά αυτός ο ίδιος δεν είναι ακόμη Θρησκεία. Στην Θρησκεία έχουμε μία θετική σχέση του ανθρώπου με τις ανώτερες δυνάμεις από τις οποίες ζητεί προστασία και τις λατρεύει.
Στις Πολυθεϊστικές λατρείες ο άνθρωπος λατρεύει όντα αυθαίρετα και ασταθή ενώ στην λατρεία του Δωδεκαθέου η θρησκευτική συνείδηση συνδέεται με την συναίσθηση σταθερών κανόνων και διατάξεων που διέπουν την πορεία των φαινομένων.
Ο Πολυθεϊσμός ως προστάδιο της Θρησκείας σχετίζεται με την δαιμονολατρεία και τον τοτεμισμό. Επί της λογικής αυτής ακούμε τον ισχυρισμό ότι ο Ζεύς είναι ο κεραυνός, η Ήρα ο αέρας, ο Άρης ο πόλεμος ή ο Ήφαιστος η φωτιά. Ο Πολυθεϊσμός δεν είναι παρά μία πρωτογενής δεισιδαιμονία, μία εκδήλωση κοσμοθεωρίας των πρωτογενών λαών ή τουλάχιστον ένα ουσιώδες γνώρισμα αυτής. Σ’ αυτήν την πρωτογενή θρησκεία τα πάντα είναι συγκεχυμένα χωρίς να έχει διαμορφωθεί μιά σταθερή κοσμοθεωρία.
Με την εισαγωγή της λατρείας του Δωδεκαθέου επέρχεται τάξη στις Πολυθεϊστικές αντιλήψεις. Δημιουργείται σύστημα και όχι τάξη από το χάος του ασυνάρτητου πλήθους των θείων όντων όπως τα πνεύματα, οι τοπικοί θεοί, οι δαίμονες, οι ήρωες, τα φετίχ και τα λοιπά αντικείμενα της λατρείας.
Από το πλήθος απείρων μεγάλων και μικρών τοπικών θεοτήτων που είναι περιορισμένοι κατά τόπο, όνομα και φύση, αναφύονται οι μεγάλοι θεοί του Δωδεκαθέου που έχουν γενικότερη σημασία. Οι παλαιοί θεοί που ανήκουν στον Πολυθεϊσμό, θηριόμορφοι συνήθως, υποχωρούν και δίνουν την θέση τους στους ύψιστους ανθρωπόμορφος θεούς του Ολύμπου. Οι γίγαντες κατανικώνται και δεσμεύονται. Ο Απόλλων εκθρονίζει στους Δελφούς την πανάρχαια θεότητα της γής και τον ιερό της όφι, τον Πύθωνα.
Συστηματοποιούνται οι Θεοί και ο Ηρόδοτος απαριθμεί, ταξινομεί, και ενοποιεί τα θεία όντα όπως κάνει και ο Όμηρος και ο Ησίοδος. Αυτοί δίνουν στου Έλληνες την Θεογονία. Οι θεοί περιγράφονται ο καθένας σύμφωνα με την ενέργειά του, τις ικανότητες και την μορφή του. Κατά την Θεογονία συσχετίζονται στην μεγάλη οικογένεια των Ολυμπίων, των ουράνιων δηλαδή θεών, της οποίας κεφαλή είναι ο Ζεύς. Ως υιοί, αδελφοί και σύζυγοι αποκτούν όλοι θέση επί του Ολύμπου.
Η ανθρωπομορφική παρουσίαση του θείου σε καμμία περίπτωση δεν οδηγεί σε απώλεια του κύρους και της απρόσιτης φύσης του θεού. Με την βοήθεια των μεγάλων θεόπνευστων γλυπτών όπως ο Φειδίας, τα αδέξια ξόανα αποκτούν περικαλλή μορφή.
Ο Πολυθεϊσμός εξελίσσεται στην λατρεία του Δωδεκαθέου και δεν αποτελεί ένα κενό αριθμητικό σχήμα αλλά ένα βαθύτερο θρησκευτικό νόημα που μόνον τα ευσεβέστερα πνεύματα μπορούν να συναισθανθούν.
Ο αριθμός Δώδεκα είναι ένας θείος αριθμός με τον οποίο μετρώνται όλα τα θεία πράγματα. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης (Βιβλος τέταρτη 4) με τον τρόπο αυτό παρουσιάζει το απαραβίαστο του αριθμού Δώδεκα στον Όλυμπο:
«τον δ' ουν Ήρακλεα λεγουσι καταλεγόμενον υπό τον Διός εις τους δώδεκα θεούς μη προσδεξασθαι την τιμήν ταύτην αδύνατον γαρ ην τούτον καταλεχθηναι μη πρότερον ενός των δώδεκα θεών εκβληθέντος άτοπον ουν είναι προσδεξασθαι τιμήν ετέρω θεώ φερουσαν άτιμιαν).
(Λένε, επίσης, για τον Ηρακλή πως ο Δίας τον κατέταξε στους δώδεκα θεούς, αλλά εκείνος δεν δέχτηκε τούτη την τιμή· γιατί ήταν αδύνατον να συγκαταλεχτεί σ' εκείνους, αν πρώτα δεν αποβαλλόταν ένας από τους δώδεκα- ήταν άτοπο, λοιπόν, να δεχτεί μια τιμή που θα ατίμαζε κάποιον άλλο θεό).
Ο ουρανός διαιρείται στα δώδεκα σημεία του Ζωδιακού κύκλου, ενώ ο Πυθαγόρας δημιουργεί το πέμπτο και τελευταίο των κανονικών στερεών, το Δωδεκάεδρο, το οποίο αποτελείται από κανονικά πεντάγωνα.
Βασίζεται στην χρυσή τομή, τον χρυσό αριθμό και εκφράζει την τελειότερη σύνθεση. Συμβολίζει το πέμπτο στοιχείο, τον Αιθέρα και το Σύμπαν ολόκληρο.
Τους Πυθαγορικούς κύκλους απέκτησε τις πλέον καταπληκτικές ιδιότητες τάξεως μαθηματικής, φυσικής αλλά και μεταφυσικής. Είναι ένα σύμβολο που ανάγεται στην κοσμική ανάπτυξη στον χώρο και συμβολίζει την ιστορία και τον σκοπό του σύμπαντος.
http://ermionh.blogspot.com/2010/08/blog-post_24.html


post from: SKEFTOMASTEELLHNIKA.GR: "Ελληνική θρησκεία του ΔΩΔΕΚΑΘΕΟΥ" ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΟΛΥΘΕΪΣΤΕΣ ή ΑΡΧΑΙΟΘΡΗΣΚΟΙ. http://skeftomasteellhnika.blogspot.com/2010/12/blog-post_3554.html#ixzz175zFwdNN
Under Creative Commons License: Attribution

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Next previous home

Αναζήτηση στο ιστολόγιο

-------\ KRYON IN HELLENIC /-------

-------\ KRYON  IN  HELLENIC /-------
Ο Κρύων της Μαγνητικής Υπηρεσίας... Συστήνεται απλώς σαν βοηθός από την άλλη πλευρά του «πέπλου της δυαδικότητας», χωρίς υλική μορφή ή γένος. Διαμέσου του Λη Κάρολ, αναφέρεται στις ριζικές αλλαγές που συμβαίνουν στη Γη και τους Ανθρώπους αυτή την εποχή.

------------\Αλκυόν Πλειάδες/-------------

------------\Αλκυόν Πλειάδες/-------------
Σκοπός μας είναι να επιστήσουμε την προσοχή γύρω από την ανάγκη να προετοιμαστούμε γι' αυτό το μεγάλο αστρικό γεγονός, του οποίου η ενέργεια ήδη έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτή στον πλανήτη μας μέσα από φωτεινά φαινόμενα, όμορφες λάμψεις, την παράξενη παθητική συμπεριφορά του ήλιου, αύξηση των εμφανίσεων μετεωριτών, διακοπών ρεύματος.. όλα αυτά είναι ενδείξεις της επικείμενης άφιξης της τεράστιας ηλεκτρομαγνητικής του ζώνης η οποία είναι φορτισμένη με φωτονικά σωματίδια, και κάθε ημέρα που περνάει αυξάνονται όλο και περισσότερο.

Οι επισκεπτεσ μας στον κοσμο απο 12-10-2010

free counters