Ο «ελευθερωτής» της Ευρώπης

Για κάποιον που γεννήθηκε στο Λένινγκραντ, και δόμησε την προσωπικότητά του ως μέλος της KGB, είναι προφανές ότι το μέλλον δεν στηρίζεται στην τύχη. Το φτιάχνει μόνος του.
Το 2012, ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα είναι 60 χρονών. Πρωθυπουργός σήμερα της Ρωσίας, Πρόεδρος του πιο πονεμένου αλλά και περήφανου λαού της…
από εδώ όχθης του Ατλαντικού, από το 2000 μέχρι και το 2008, όταν παρέδωσε τη σκυτάλη στον Ντιμίτρι Μεντβέντεβ, προστατευόμενο και έμπιστό του. Το πιθανότερο είναι ότι το 2012, ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα επιστρέψει στην Προεδρία, παρόλο που… δεν την χρειάζεται.

Κανένας Ρώσος δεν πιστεύει ότι την πραγματική εξουσία στη χώρα την ασκεί κάποιος άλλος, πλην του Πούτιν. Και, παρά τις κατά καιρούς προσπάθειες της διπλωματίας των ΗΠΑ να αναβαθμίσουν τον Ντιμίτρι Μεντβέντεβ, ο «μικρός» παραμένει… μικρός μπροστά τον πολιτικό μέντορά του.

Για τους Ρώσους, ο Πούτιν συμβολίζει τον ηγέτη που έσβησε τα χρόνια της ντροπής, τότε που η χώρα τους είχε Πρόεδρο τον επιρρεπή στο ποτό Μπορίς Γιέλτσιν, και δεν ήταν κάτι περισσότερο από… παιχνιδάκι για τους Αμερικανούς. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν ήταν εκείνος που άλλαξε άρδην αυτή την κατάσταση. Έστω κι αν τον κατηγορούν για έλλειμμα δημοκρατικών ευαισθησιών. Έστω κι αν έπρεπε να… βάλει φυλακή τον μεγιστάνα Μιχαήλ Χορντοκόφσκι, και να αναγκάσει τον Ρομάν Αμπράμοβιτς να μεταναστεύσει. Όσο για την κριτική που του ασκούσε ο Γκάρι Κασπάροβ… ποιος είπαμε ότι του ασκούσε κριτική;

Τη στιγμή που οι κοινωνίες όλου του κόσμου δοκιμάζονται από τα επίχαιρα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, τη στιγμή που ο νομισματικός πόλεμος κινδυνεύει να «πνίξει» το ευρώ, και η Γερμανία… να πνίξει την Ευρώπη, ο Πούτιν έρχεται να προτείνει μια τομή από το μέλλον, που απευθύνεται πρωτίστως στο θυμικό των πληγωμένων Ευρωπαίων. Και τους κάνει να το σκέφτονται. Προτείνει την λειτουργία μιας κοινής οικονομικής αγοράς Ευρώπης και Ρωσίας, κλείνοντας πονηρά το μάτι για τα οφέλη που θα έχει η Γηραιά Ήπειρος, αν ξεχάσει την Ουάσινγκτον και επικεντρωθεί στις Βρυξέλλες. Σε Βρυξέλλες όμως που θα έλθουν πιο κοντά στις σύγχρονες ανάγκες των πολιτών. Σε Βρυξέλλες που θα αγκαλιάζουν, δεν θα αποξενώνουν τις κοινωνίες.

Η ισχύς της πρότασης του Πούτιν, επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι οι πρώτοι που αντέδρασαν ήταν οι Γερμανοί. Δηλαδή, εκείνοι που θέλουν και πάλι, αυτή τη φορά όχι με τα όπλα αλλά με την οικονομία, να κυριαρχήσουν στην Ευρώπη.

Το μήνυμα ωστόσο εστάλη. Και ενέγραψε υποθήκες για το μέλλον. Για τον πολύ απλό λόγο, ότι στο πρόσωπο του Πούτιν, και οι Ευρωπαίοι βλέπουν τον ηγέτη που αποπνέει σιγουριά και περηφάνια. Ό, τι στερείται σήμερα η Ευρώπη, με «πρώτα βιολιά» σαν τον Φαν Ρόμπεϊ και τον Μπαρόζο.

http://www.statesmen.gr

http://ksipnistere.blogspot.com/2010/11/blog-post_6407.html