ΕΝΑ ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΑΛΛΟΙΩΤΙΚΟ ΑΠΟ Τ΄ΑΛΛΑ.
15η ΙΑΝΝΟΥΑΡΙΟΥ 1950 – ΕΝΩΤΙΚΟ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ. ΕΛΛΑΣ – ΚΥΠΡΟΣ – ΕΝΩΣΙΣ…
ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΙ ΑΠΟΚΛΗΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΙ ΚΥΠΡΑΙΟΙ, ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ….
Γράφει ο Αντώνης Αντωνάς
Επί συνόλου 224.557 ψηφοφόρων, οι 215.108 ψήφισαν υπέρ της Ένωσης δηλ. το 95.7%. Προϋπήρξαν ακόμη δύο ενωτικά δημοψηφίσματα το 1921 και το 1930 με τα ίδια αποτελέσματα. Το δημοψήφισμα του1950 έγινε με προτροπή του Αρχιεπισκόπου Β΄ κατά κόσμο, Μιχαήλ Χαραλάμπους Παπαϊωάννου (1870-1950) και ήταν υπό την αιγίδα του Μητροπολίτη Κιτίου, μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄. Έλαβαν μέρος όλα τα κόμματα της Κύπρου συμπεριλαμβανομένου ακόμη και του ΑΚΕΛ το οποίο είχε και την σύμφωνο γνώμη του Ζαχαριάδη ηγέτη του ΚΚΕ τότε, ο οποίος αισιοδοξούσε ότι ο ΕΛΑΣ, θα είχε επιβληθεί τελικά στην Ελλάδα και προσδοκούσε στην υποστήριξη της ΕΣΣΔ. (Δηλώσεις Ζιαρτίδη)
Παρότρυνε τον Κυπριακό λαό το ΑΚΕΛ… «Να κάμει την 15η του Γενάρη μέρα θριάμβου για την Ένωση και σαρωτική ήττα για το ξενικό ιμπεριαλιστικό καθεστώς.» Φευ….
(Αποσπασματικές πληροφορίες: Άριστος Κάτσης « Πως φθάσαμε στο Ενωτικό Δημοψήφισμα του 1950». Εφημερίδα Πολίτης, 20 Ιανουαρίου 2002».)
Θρηνούν οι Κύπριοι, αλλά
Αρματωμένοι και έτοιμοι για
Λευτεριά…
Έργο του Χαμπή – Κοντέα.
Να κόψουν τα δεσμά και τα
συρματοπλέγματα. Την Ειρήνη
περιμένει η Κύπρια προσφυγοπούλα…
Έργο του Τάσσου.
«Γράμματα στην μητέρα» (Ελλάδα). Του σύγχρονου εθνικού μας ποιητή *Κώστα Μόντη.
Ο Ελληνολάτρης Μόντης*, γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1914 στην σκλαβωμένη από βαρβάρους σήμερα Αμμόχωστο . Συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα της αγαπημένης του πατρίδας και ήταν διαποτισμένος με τα Ελληνικά ιδεώδη και το όραμα της Ένωσης.
Με πόνο ψυχής και απογοήτευση για την εισβολή των Τούρκων και την εγκατάλειψη της Κύπρου από την μάνα Ελλάδα, μέχρι τέλος της ζωής του, ανεπανάληπτα, λυρικά, ποιήματα και κείμενα έγραφε, όπως τα ανεπανάληπτα « Γράμματα στη μητέρα».
Άφησε την τελευταία του πνοή στην προσφυγιά την 1η του Μάρτη 2004 στη Λευκωσία.
Στις Ερινύες τα δωσε.
Του Αντώνη Αντωνά.
Ο εθνικός μας ποιητής,
Ελληνολάτρης Μόντης,
τα γράμματα που έγραψε,
στη μάνα του Ελλάδα,
στις Ερινύες τα ΄δωσε,
για να τα μεταφέρουν.
Μεταθανάτιο άγγελμα,
θα παρέδιδαν, ήταν και συστημένο,
αυτούς τους «λίγους», να τ΄ανεμίζουν
που δείλιασαν για να θυμίζουν
ότι την αδελφή Κύπρο άφησαν μόνη…
Ω, ξειν, αγέλλειν τοις Κυπρίοις, ότι τηδε κείμεθα….
Γράμματα στην μητέρα…
Του Κώστα Μόντη. Απόσπασμα.
«Μητέρα, δεν βλέπεις, πως μας αφαίρεσαν τα οστά και σωριαζόμαστε στο παραμικρό και προσπίπτουμε;…. Μας είπαν, πως προεξείχε η καρδιά και την περιέκοψαν….. Κι΄ είμαστε σ΄ ένα μικρό νησί μητέρα, δεν μπορούν να μας τα φορτώσουν όλα…. Μητέρα, αν το βρεις βαρύ το γράμμα μου, είναι που σκύβει απάνω του ο Πενταδάκτυλος, φορτωμένος Τούρκο, αν το βρεις ασήκωτο είναι που γονατίζει απάνω του ο Πενταδάκτυλος φορτωμένος Τούρκο…. Όμως εμείς με αυτά, ποτίζαμε τους ουρανούς, δάκρυα μητέρα….. Γιατί η Ελλάδα δεν ήρθε, γιατί ήταν ψεύτικο το μήνυμα, γιατί μας είπαν ψέμα οι ουρανοί και ψέμα οι θάλασσες και ψέμα τα χελιδόνια και ψέμα η καρδιά και ψέμα οι ιστορίες μας …. Είχε λέει, άλλη δουλειά η Ελλάδα… κάτι πανηγυρισμούς κι΄ είμαστε και μακριά και δεν μπορούσε….. Και οι δάσκαλοι μας έσκυψαν ντροπιασμένοι…..»
Ο Μόντης ποτέ δεν σίγησε την αλήθεια…! «Σιγάν την αλήθεια, εστί χρυσόν θάπτειν.» Σοφοκλής.
*Ο ανεκτίμητος Κώστας Μόντης, ο σύγχρονος εθνικός μας ποιητής, ήταν αυτός που καθιέρωσε ποιήματα της συνειδησιακής ταυτότητας των Ελλήνων Κυπρίων. Το ύφος των ποιημάτων του θα πάντα ιστορικά διαχρονικό και θα προκαλεί υπερηφάνεια, αλλά και πύρρεια δάκρυα. Πολλά από τα ποιήματα του Μόντη μελοποίησε ο αείμνηστος φίλος Μάριος Τόκας.
Σε άλλο απόσπασμα …., περί «Ένωσης»*……
Και τι θα γίνει τώρα;
Θα σχίσουμε τα παλιά μας τετράδια,
που ήταν γεμάτα χρωματιστή «Ένωση»;
Θα σχίσουμε τα παλιά μας σχολικά τετράδια,
που ήταν γεμάτα «Ένωση» διακοσμημένη,
με γιασεμιά και λεμονανθούς και μαργαρίτες:
Θα σχίσουμε τα παλιά αναγνωστικά των παιδιών μας,
με τις ελληνικές σημαίες;
Θα πετάξουμε τ΄ αγαπημένο μας,
αναμνηστικό σκουφί του Γυμνασίου,
με την « Ένωση» στο γείσο;
Θα πετάξουμε τον χάρακα τους και την τσάντα
και το ποδήλατο που΄ γράφαν « Ένωση»;
Αλήθεια πέστε μου τι θα γίνει τώρα;
Ερώτηση, χωρίς απάντηση!
Συμβολικοί είναι οι πιο κάτω καταπληκτικοί στίχοι του ποιητή Γιάννη Παπαδόπουλου:
«Το Γράμμα και η Οδός»
«Όταν πια είδαμε κι αποείδαμε:
με τα τηλεγραφήματα και τες πρεσβείες,
κλείσαμε τη μικρή μας ζωή σ’ ένα φάκελλο μικρό
που να χωράει στη φούχτα μιας μαθητριούλας,
στον προβολέα ενός ποδηλάτου,
στη ράχη ενός βιβλίου
και γράψαμε με κόκκινο μελάνι τη διεύθυνση:
Αξιότιμον Ελληνικόν Κυπριακόν λαόν,
Οδόν Ελευθερίας η θανάτου
Χωριά και πόλεις,
Κύπρον».
Εκπληκτική απόδοση και ανεπανάληπτο μήνυμα!
(1) «"Στιγμές" της εισβολής». Τού Κώστα Μόντη. (Ενδεικτικά αποσπάσματα.)
(2) «Παιδί με μια φωτογραφια» Του Κυριάκου Χαραλαμπίδη
(3) «Εξομολόγηση» Του Κύπρου Χρυσάνθη.
1. «Είναι δύσκολο να πιστέψω πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας, είναι δύσκολο πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας…
Ανασήκωσε την πλάτη και απόσεισε τους, Πενταδάκτυλε μου, ανασήκωσε την πλάτη…»
Συλλογή Πικραινόμενος εν εαυτώ του 1975. Κώστας Μόντης
2. Κυριάκος Χαραλαμπίδης, «Παιδί με μια φωτογραφία»
Θόλος, Εκδόσεις Άγρα, Αθήνα, 1998, σελ,11. Μελοποιήθηκε από Μάριο Τόκα. Τραγουδήθηκε από Δημήτρη Μητροπάνο.
Απόσπασμα.
«Παιδί με μια φωτογραφία στο χέρι
με μια φωτογραφία στα μάτια του βαθιά
και κρατημένη ανάποδα με κοίταζε….»
3. Κύπρος Χρυσάνθης, «Εξομολόγηση»
Απόσπασμα.
Λυρικός λόγος Β΄, Ίδρυμα Α.Γ. Λεβέντη, Λευκωσία 1985, σελ. 71.
«Δώστε μας πίσω τα παιδιά μας,
Και την ψυχή μας, την ψυχή μας.
Δεν έχουν έλεος οι κουβέρτες σας,
Δεν έχουν την ξανθή ματιά του βρέφους μας….»
Αυτά τα λίγα και άλλα μύρια,
για την περήφανη Κύπρο,
την αγκαθοστεφανωμένη, χιλιοσταυρωμένη,
αλλά και δαφνοστεφανωμένη Ηρωίδα…
Σ΄ αθάνατο νερό βαφτίστηκε,
μ΄ αγιασμένο μύρο την αλοίψανε,
μ΄αγίασμα των «σκλαβωμένων»,
Αποστόλων Βαρνάβα και Ανδρέα, την ποτίσανε,
με θεία κοινωνία από αίμα αγίων
και ηρώων την κοινωνήσανε…..
Τούτο μου εστί το αίμα …δεύτε λάβετε….
Τη Αγία αθάνατη εναλία, θαρσίδα,
ευελαίω, κυοφόρω,* Αλασία χώρα Κύπρω…
Του Αντώνη Αντωνά.
*Λατζιά… Δρυς η κληθρόφυλλος. (Quercus alnifolia.). Είναι η αείφυλλη σκληρόφυλλη δρυς και είναι μοναδικό δέντρο στον κόσμο που φύεται μόνο στα πυριγενή βουνά του Τρόοδους. Τα φύλλα του είναι ένα καλλιτέχνημα. Καταπράσινα από πάνω και ολόχρυσα από κάτω σαν φύλλο ατόφιου χρυσού, με καλλιτεχνικές φυσικές ραβδώσεις. Το 2006 ανακηρύχθηκε σαν εθνικό δέντρο της Κύπρου.
Αυτό είναι το *«χρυσοπράσινο φύλλο», που αντιπροσωπεύει και την μοναδική σπάνια ομορφιά της Κύπρου.
*Αλασία: Με βάση νεότερες μελέτες η αρχαία αυτή ονομασία της Κύπρου, προέρχεται από αρχαιοελληνικές ρίζες. Από το Αλς-Αλος = Θάλασσα δηλ. «Χώρα της Θάλασσας.»
*Χρυσοπράσινο Φύλλο.
Γη της λεμονιάς, της ελιάς,
γη της αγκαλιάς, της χαράς,
γη του πεύκου, του κυπαρισσιού,
των παλληκαριών και της αγάπης.
Γη του ξεραμένου λιβαδιού,
γη της πικραμένης Παναγιάς,
γη του λίβα, τ΄ άδικου χαμού,
τ΄ άγριου καιρού των ηφαιστείων,
γη των κοριτσιών που γελούν,
γη των αγοριών που μεθούν,
γη του μύρου, του χαιρετισμού,
Κύπρος της αγάπης και του ονείρου.
Χρυσοπράσινο φύλλο,
ριγμένο στο πέλαγος…
Στίχοι: Λεωνίδας Μαλένης.
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης.
ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΑΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΔΩΣΑΤΕ….. ΚΑΙ ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ ΠΥΡΠΟΛΗΣΑΤΕ ΤΟ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ … ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ… ΟΙ ΕΡΙΝΥΕΣ ΘΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΑΦΥΠΝΙΣΟΥΝ….
Οι Τούρκοι την Κύπρο κτυπούν εμείς είμαστε Ελλάς – Η Κύπρος κείται μακράν…
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΑΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου