Ο άνθρωπος που δεν σκέφτεται, δεν φιλοσοφεί...δεν είναι ελεύθερος. Χειραγωγείται, καθοδηγείται, δουλοποιείται.
Tο ηθικό πλεονέκτημα, ο ρατσισμός και οι άλλες αλλοιώσεις του σύγχρονου πολιτικού λεξιλογίου.
Στη φιλοσοφία, οι όροι μετα-ηθική και μετα-γνωσιολογία εκφράζουν την
ανάγκη διερεύνησης της γλώσσας και των νοημάτων που αυτή αποδίδει σε
έννοιες ηθικής και γνώσης. Μελετούν, δηλαδή τι ονομάζεται, κάποτε, ορθό
και δίκαιο ή τι αποκαλείται αληθές και ψευδές.Από την αρχαιότητα ακόμα, είχε γίνει αντιληπτό ότι, ειδικά σε περιόδους κρίσης (πολέμου κλπ), οι άνθρωποι – και ειδικά όσοι κατέχουν εξουσία – τείνουν να αλλοιώνουν συνειδητά και εσκεμμένα πολλές από τις έννοιες της ηθικής και της γνωσιολογίας, με σκοπό να διαδώσουν τη δική τους οπτική γωνία για το τι είναι σωστό ή λάθος, αληθές ή ψευδές. Ο Θουκυδίδης ήταν από τους πρώτους που επεσήμανε αυτή την αλλοίωση, και μάλιστα σε επίπεδο πολιτικής σκέψης και πρακτικής.
Απ’ ότι φαίνεται ζούμε μια περίοδο έντονης κρίσης. Αυτό είναι ξεκάθαρο, εκτός από πολλά άλλα στοιχεία, κι από το γεγονός του πόσο έχουν αλλοιωθεί και διαστρεβλωθεί έννοιες, ηθικές σημασίες και αξίες, πολιτικές πράξεις και ιδεολογικές θεωρήσεις.
Τα παραδείγματα πολλά:
Η οικονομική υποδούλωση μετατρέπεται σε «μεταρρυθμιστική οικονομική πολιτική».
Η πολιτική του ενδοτισμού αποκαλείται «ρεαλιστική πολιτική».
Η εσκεμμένη διάλυση των εθνικών και κοινωνικών δεσμών ονομάζεται «πολυπολιτισμός».
Η αποθέωση του χρήματος και της ύλης αποκαλείται «διεθνής οικονομική πρακτική».
Η παγκόσμια οικονομική επικυριαρχία λέγεται «νεοφιλελευθερισμός».
Η ανησυχία των γονέων για την υγεία των παιδιών τους και την εκπαιδευτική ομαλότητα, εγκαλείται ως «ρατσισμός».
Η δεδηλωμένη αδυναμία – συνεπικουρούμενη από μια ιδεολογική αβελτηρία - του κράτους να επιτελέσει το θεμελιώδες έργο του, που είναι η προστασία του δημοσίου συμφέροντος και των νομίμων υπηκόων του, παρουσιάζεται ως «πολιτική ανοιχτών συνόρων».
Θα ήταν εκπληκτικά ενδιαφέρον αντικείμενο ψυχολογικής και κοινωνικο - πολιτικής μελέτης, αν δεν ήταν τραγικά ανησυχητικό, το γεγονός του πόσο εύκολα διαδίδονται και, ακόμα πιο εύκολα, γίνονται αποδεκτές τέτοιες αλλοιώσεις ηθικών, γνωστικών και πολιτικών εννοιών.
Οι ίδιοι άνθρωποι που κατείχαν για χρόνια την εξουσία δεν είχαν προβεί σε καμία μεταρρύθμιση – τώρα δέχονται την επιβολή τους από ξένα πολιτικά κέντρα. Οι πολιτικοί, δε που, ευρισκόμενοι εκτός εξουσίας, καυτηρίαζαν τέτοιες επιβολές, τις δέχτηκαν ως «ρεαλιστικές» αμέσως μόλις κατέλαβαν την εξουσία.
Οι άνθρωποι που, υποτίθεται, προασπίζονται τα δικαιώματα όλων των συνανθρώπων τους (κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά) εξαθλιώνουν οικονομικά τον λαό, επί του οποίου προΐστανται, δημιουργούν συνθήκες κοινωνικής σύγκρουσης, πολιτικής πόλωσης και εθνικής διάλυσης.
Οι άνθρωποι που κηρύττουν το «ηθικό πλεονέκτημα» των ιδεολογικών τους πεποιθήσεων, που δηλώνουν ότι σέβονται τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, την ισότητα, την ελευθερία λόγου και σκέψης, κρατούν την πλέον ανήθικη και αναξιοκρατική στάση για τους «μη ημέτερους», προκαταλαμβάνουν αποφάσεις της Ελληνικής Δικαιοσύνης, αποστρέφονται τον πλουραλισμό στην ενημέρωση και, εν τέλει, υιοθετούν την πιο ακραία ρητορική μίσους, ρατσισμού και φασισμού, εγκαλώντας τους ανησυχούντες πολίτες και γονείς και εξευτελίζοντάς τους δημόσια.
Από την άλλη βαφτίζουν ως ανθρωπισμό το υποκριτικό – άκρως «χρυσοφόρο, όμως και κερδοσκοπικό – ενδιαφέρον τους για τους αναξιοπαθούντες, εκμεταλλευόμενοι τους πραγματικούς πρόσφυγες και τα παιδιά, για να «αρμέξουν» την οικονομική υπερεθνική αγελάδα. Καταντούν τα πιο υπάκουα υποχείρια μιας αντίληψης που ονομάζει «πολυπολιτισμικότητα» την απαξίωση της διαφορετικότητας των λαών, την απάλειψη κάθε ιδιαίτερου εθνικού και πολιτισμικού στοιχείου, τη μαζοποίηση και ομογενοποίηση του Ανθρώπου σε υπερτοπικό επίπεδο και την υποβάθμισή του σε απλό γρανάζι ενός παγκόσμιου πολιτικού και οικονομικού ολετήρα.
Ο σύγχρονος άνθρωπος, οπωσδήποτε δεν σκέφτεται, δεν φιλοσοφεί. Που πάει να πει: δεν είναι ελεύθερος. Χειραγωγείται, καθοδηγείται, δουλοποιείται. Όσο κι αν κάποιοι δεν θέλουν ούτε να το σκεφτούν ως ενδεχόμενο, ζούμε σε εποχές απάνθρωπες, οργουελικές, δυστοπικές, όπου το σκοτάδι ενός παγκόσμιου ολοκληρωτισμού έχει αρχίσει να σκεπάζει τα πάντα…
Δημήτριος Γκίκας
Διδάκτωρ Πολιτικής Φιλοσοφίας & Επιστημονικός Συνεργάτης περιοδικού "Ιστορικά Θέματα"
Πηγή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου